Ένα τραγούδι για τη Μπεναζίρ

Σε κάθε της ομιλία και συνέντευξη αναφερόταν στους κινδύνους που αντιμετωπίζει ως γυναίκα υποψήφια για την κυβέρνηση του Πακιστάν. Το άτομο που όλη η Δύση με τα media της είχε ανακηρύξει ως τη μοναδική ελπίδα του Πακιστάν για εκδημοκρατισμό έπεσε νεκρή με τρεις πυροβολισμούς από Καλάσνικοφ. Ειρωνία; Στην ίδια [πόλη] που εκτελέστηκε ο [πατέρας] της το 1979.

Ο δράστης, τον οποίο τώρα συνδέουν με την Αλ Κάιντα, εκμεταλλεύτηκε το γεγονός ότι η Μπούτο έβγαλε το κεφάλι της από την ηλιοροφή του αλεξίσφαιρου αυτοκινήτου της για να χαιρετήσει τον κόσμο. Άγνοια κινδύνου; Λίγο δύσκολο για μια γυναίκα που μεγάλωσε βλέποντας την οικογένειά της να [ξεκληρίζεται] για πολιτικούς λόγους, είτε με εκτελέσεις στην πατρίδα τους είτε με δηλητηριασμούς σε εξωτικά μέρη όπως η Γαλλική Ριβιέρα.

Το μέλλον της χώρας προδιαγράφεται εξαιρετικά ζοφερό. Όπως είναι λογικό σε μια τέτοια χώρα, η δολοφονία της ηγέτιδας του Λαϊκού Κόμματος έστειλε τους υποστηρικτές της στους δρόμους να καίνε και να σπάνε ότι βρίσκουν μπροστά τους. Ο Μουσάραφ έχει τη χρυσή ευκαιρία να ξανακηρύξει την χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, αναβάλλοντας τις εκλογές που ήταν να πραγματοποιηθούν σε δύο εβδομάδες. Από την άλλη βέβαια, σε αυτές τις εκλογές παίζει να κατέβει και μόνος του αφού το άλλο μεγάλο κόμμα της αντιπολίτευσης αποφάσισε να απέχει.

Η Αμερική πάντως έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης στην κατρακύλα του Πακιστάν, το οποίο έφαγε πόδι από την Κοινοπολιτεία πριν από έναν μήνα. Ο Μουσάραφ είναι από τους ελάχιστους σύμμαχούς τους στην περιοχή, με την εξουσία του και τον στρατό του να είναι χορηγία του Θείου Σαμ (όπως κάποτε ήταν και ένας τύπος ονόματι [Σαντάμ]). Ο στρατηγός φαίνεται ανήμπορος (σε αντίθεση με τον [μακαρίτη]) να συγκρατήσει τα διαφορετικά - μα πάνω απ'όλα οπλισμένα - ρεύματα μέσα στη χώρα του.

Άλλος ένας εμφύλιος πόλεμος στην περιοχή; Ωραία, σκεφτείτε επίσης ότι το Πακιστάν έχει πυρηνικά, όπως και η γειτονική τους Ινδία με την οποία είναι σε ψυχροπολεμική φάση λόγω του Κασμίρ. Προσθέστε στη σούμα την Αλ Κάιντα που έχει μεγάλο έρεισμα στην περιοχή, το γειτονικό Αφγανιστάν το οποίο ακόμα δεν έχει ηρεμήσει , βάλτε και το Ιράκ το οποίο βρίσκεται ήδη σε εμφύλιο, βάλτε CNN και ξεκινήστε τις προσευχές.

Το 2008 προβλέπεται συναρπαστικό...

Καρφώστε τους!

Μια αξιέπαινη προσπάθεια ξεκίνησε από το msfree.gr, το spin-off του contra.gr για μηχανοκίνητα αθλήματα. [Εδώ] μπορείτε να καρφιτσώσετε (pin) πάνω σε έναν χάρτη Google την τοποθεσία κάποιου επικίνδυνου για την οδική ασφάλεια σημείου (λακούβες, γλιστερά σημεία, κακή ορατότητα...)

Μακάρι όμως όντως να το βλέπει και κανένας υπεύθυνος...

Βιασμός 15χρονου από 25άρα

Ένας νεαρός έζησε αυτό που ονειρεύονται όλοι οι συνομίληκοί του. Μια γυναίκα που έμενε απέναντι από το σπίτι του φρόντιζε να του κάνει εντατικά μαθήματα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης όταν ο άντρας της πήγαινε για Όπως μάλιστα είπε ο πιτσιρικάς, στην αρχή ξεκινούσαν με φιλάκια και μετά το κάνανε στο υδρόστρωμά της, στην τουαλέτα πάνω στον νιπτήρα και μετά στον καναπέ του σαλονιού. Βέβαια, ο πιτσιρίκος τό'πε στη μάνα του μόλις η ερωμένη του (lol) του είπε ότι είναι έγκυος. Αυτή όμως του έδινε πάντα προφυλακτικά. Βλέποντας όμως τη [φωτογραφία] της, απορούμε γιατί η μήνυση δεν έγινε νωρίτερα...

Breaking News: Επετράπη το τζιν στα σχολεία!

Όχι το ποτό, το ρούχο. Σύμφωνα με δημοσίευμα του Φιλελεύθερου, οι μαθητές των Λυκείων της Κύπρου (όχι των γυμνασίων προφανώς) πλέον μπορούν να φορούν και τζιν, αρκεί να είναι σκούρα μπλε και όχι σκισμένα, ενώ "οι μαθήτριες μπορούν, εάν επιθυμούν, να φορούν επίσης φούστα τζιν, μέχρι το γόνατο, δεν επιτρέπονται τα υπερβολικά χαμηλόμεσα παντελόνια ή φούστες, τζιν ή γκρίζου χρώματος ενώ μαζί με το τζιν ή το γκρίζο παντελόνι οι μαθητές/μαθήτριες μπορούν να φορούν πουκάμισο ή μονόχρωμη φανέλα χρώματος άσπρου, γκρίζου, μπλε ή μαύρου (με ή χωρίς γιακά και χωρίς επιγραφές), όπως επίσης (για το χειμώνα) τρικά ή πουλόβερ ή φούτερ, μπουφάν και σακάκια μπλε, γκρίζου ή μαύρου χρώματος και παπούτσια δερμάτινα ή αθλητικά." Αν τα παιδιά βεβαίως βρεθούν από σπόντα σε ελλαδίτικο σχολείο, μάλλον θα γυρίσουν στην πατρίδα τους νομίζοντας ότι έχουν ζήσει μέσα στην έπαυλη του Χιου Χέφνερ... Περισσότερα [εδώ]. 

Vatican Airlines

Αντί να κάνετε την προσευχή σας κάθε φορά που μπαίνετε σε αεροπλάνο, μπορείτε να ταξιδέψετε με σιγουριά και ασφάλεια με τα αεροπλάνα τα οποία ανήκουν στον ίδιο τον Θεό, ή μάλλον καλύτερα στον αντιπρόσωπό του επί γης για τον μισό Χριστιανικό κόσμο, τον Πάπα Βενέδικτο. Το [Βατικανό] αποφάσισε να συνεργαστεί με ιταλική αεροπορική εταιρεία και να [ξεκινήσει τις δικές του πτήσεις] προς τα δημοφιλέστερα χριστιανικά προσκυνήματα. Επίσης, μπαίνει στην μάχη της πιο ξενέρωτης αεροσυνοδού που φαινόταν να κερδίζει η British Airways εδώ και χρόνια.

Το in-flight πρόγραμμα περιλαμβάνει χριστιανικά βιντεάκια και εκκλησιαστικούς ύμνους, ενώ η Ryanair με μεγάλη δόση χιούμορ αποφάνθηκε ότι η εταιρεία "ήδη κάνει θαύματα που ούτε καν το αφεντικό του Πάπα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει, πηγαίνοντας προσκυνητές στο Santiago de Compostela σε ουράνιες τιμές." Μετά από αυτή τη δήλωση φοβάμαι να μπω σε αεροπλάνο της Ιρλανδικής εταιρείας...

Το πάνθεον της ηλιθιότητας

Απολαύστε την (κατά τα άλλα πανέμορφη) μοντέλα στην απόπειρά της να μας αποδείξει ότι το 3.5 (στα τέσσερα) το πήρε με την αξία της στο Πανεπιστήμιο. Κατά τα άλλα, πιστεύουμε ότι είναι ευλογία που το Playboy δεν δημοσιεύει πιο μεγάλες συνεντεύξεις.

Σπάστε την Β' Αθήνας

Κοιτούσα το site του Υπουργείου Εξωτερικών και διαπίστωσα ότι η περιφέρειά μου, η Β' Αθήνας, διαθέτει 42 βουλευτικές έδρες - κοινώς ένας στους εφτά (περίπου) βουλευτές προέρχεται από τα μέρη μας.

Και εδώ έρχεται το ερώτημα - εμείς εδώ στην Αγία Παρασκευή έχουμε τα ίδια προβλήματα με κάποιον στο Παλαιό Ψυχικό; Το Ίλιον; Το Περιστέρι; Τον Βύρωνα; Την Αργυρούπολη;

Το απρόσωπο της πολιτικής (πως να πολιτευτείς σε μια περιφέρεια 2 εκατομμυρίων ανθρώπων και να έχεις και προσωπική επαφή) στην περιοχή σημαίνει αυτόματα και χειρότερη αντιπροσωπευτική δημοκρατία για τους κατοίκους της πόλης. Αυτοί που εκλέγονται κατά πάσα πιθανότητα δεν έχουν περάσει καν από τον Δήμο σου για να ακούσουν αυτά που έχεις να τους πεις.

Η πρόταση μας εδώ; Εφ'όσον δεν πάμε για το βρετανικό μοντέλο (μικρές περιφέρειες που εκλέγουν έναν βουλευτή η κάθε μία χωρίς εθνικά πλαφόν συμμετοχής στην Βουλή για να είναι πραγματικά αντιπροσωπευτικές οι διαδικασίες) να σπάσει τουλάχιστον η Β' Αθήνας σε μικρότερες περιφέρειες των 5-6 βουλευτών η κάθε μία το πολύ. Για να γίνει λίγο πιο αντιπροσωπευτική η δημοκρατία. Για να με έχει περισσότερο ανάγκη ο υποψήφιος. Για να έχει σωστό προγραμματικό λόγο σε σχέση με την περιοχή. Για να μπορώ να τον πιέσω να κάνει τη δουλειά του σωστά.

Άλλο νά'μαι ο ένας στα 2 εκατομμύρια και άλλο ο ένας στις 200-300 χιλιάδες...

Να η ευκαιρία!

Η ανθρωπότητα μπορεί να ξεφορτωθεί τον 50 Cent, καθώς ο γνωστός ράπερ έχει δηλώσει πως αν το νέο του άλμπουμ πουλήσει λιγότερα κομμάτια από το αντίστοιχο του Kanye West (και τα δύο κυκλοφορούν την 11η Σεπτεμβρίου (!) στην Αμερική) θα σταματήσει να τραγουδάει. (Όχι ότι έχουμε σε ιδιαίτερη εκτίμηση τον Kanye West, αλλά let's take them out one at a time). Περισσότερα εδώ.

Wikipedia: Τόσο αντικειμενική όσο και ο Τσουκαλάς

Αυτό που προβάλλει η γνωστή (και αγαπημένη μας) Wikipedia ως το κυρίαρχο προτέρημά της είναι ότι ο οποιοσδήποτε μπορεί να συνεισφέρει τη γνώση του σε οποιοδήποτε άρθρο τον ενδιαφέρει. Από την άλλη βέβαια, αυτό μπορεί να είναι και το μεγαλύτερο της μειονέκτημα. Τα μεγαλύτερα εγκυκλοπαιδικά μαργαριτάρια έχουν εμφανιστεί κατά καιρούς στις σελίδες της είτε από άγνοια είτε από σκοπιμότητα. Όσον αφορά λοιπόν τη σκοπιμότητα, ένας τύπος ονόματι Virgil Griffith με ελληνικό domain (αλλά καμία άλλη σχέση με την φτωχομάνα πατρίδα μας) έφτιαξε ένα χρήσιμο [utility] με το οποίο μπορούμε να δούμε το πόσα και ποια άρθρα έχουν πειράξει εταιρείες, κόμματα, τηλεοπτικοί σταθμοί, το Βατικανό (!) και άλλοι θιγόμενοι φορείς στην εγκυκλοπαίδεια.

Επίσης, το περιοδικό Wired έχει και [ψηφοφορία] για να αναδειχθούν τα πιο βρώμικα edits. Μερικά παραδείγματα; Η εταιρεία που κάνει το PR της Microsoft ανακήρυξε το MSN Live Search σε "άξιο ανταγωνιστή του Google", η ExxonMobil πειράζει τις αναφορές στην πετρελαιοκηλίδα που άφησε το Exxon Valdez, το MySpace λογοέκρινε το κομμάτι "Λογοκρισία" του άρθρου για το MySpace, το Al Jazeera παρομοίασε την δημιουργία του κράτους του Ισραήλ με το Ολοκαύτωμα... and the list goes on.

Στα φοβερά edits που έκανε η ομάδα του dreamport συμπεριλαμβάνεται και το λήμμα για τη Sona (όσοι βλέπουν Prison Break θα καταλάβουν). Ανακηρύξαμε έναν έλληνα πορνοστάρ δήμαρχο της πόλης (το πιάσανε), φυτέψαμε φυλακή στην περιοχή (το πιάσανε), τους βγάλαμε (δις) πρωταθλητές του Copa Libertadores (δεν το πιάσανε)...

If the Sona prison is indeed finctional, then shouldn't we delete the entry? I also took the liberty of removing the statement that the mayor of Sona was starring in "to palamari tou varkari" which is actually a 1985 greek porn movie [1]Stelimili 03:51, 12 April 2007 (UTC)

Βραβείο Φωτογραφίας 2007

Ψαρέψαμε από το Fark την παραπάνω εικόνα και σας την προσφέρουμε χωρίς πολλά σχόλια.

Στείλτε μήνυμα στο 52009 μ.Χ.

Θυμάμαι ότι στην Α' Γυμνασίου μας είχε βάλει η καθηγήτρια των Αγγλικών να γράψουμε ένα γράμμα και να το στείλουμε στον εαυτό μας για να το παραλάβουμε 6 χρόνια αργότερα. Πήρα ένα χαρτί και άρχισα να γράφω για την κοπελίτσα που μου είχε πάρει την αμούστακη καρδιά, μερικές από τις ασχολίες μου, την αγαπημένη μου μουσική και έβαλα και μια δισκέτα 5,25" σε περίπτωση που είχαν εξαφανιστεί από τον πλανήτη μέχρι τότε. Στην πορεία ξέχασα ότι υπήρχε αυτό το γράμμα καν, μέχρι που μου ήρθε μια μέρα στο σπίτι και πέρασα ένα υπέροχο απόγευμα γελώντας με τα χάλια μου.

Διαβάζοντας λοιπόν τα [νέα] στο BBC είδα ότι οι φίλοι μας οι Ρώσοι έβαλαν στον πάτο της θάλασσας στον Βόρειο Πόλο μια [σημαία] τους από τιτάνιο. Οι Καναδοί βγήκαν και δήλωσαν ότι "δεν είμαστε στον 15ο αιώνα να πας να βάλεις μια σημαία κάπου και να πεις αυτό είναι δικό μου." Τώρα το κάνεις κατεδαφίζοντας αγάλματα ή βάζοντας μερικά μαχητικά να πετούν πάνω από βραχονησίδες. Αλλά το πιο ενδιαφέρον κομμάτι ήταν μια [κάψουλα] (η μετάφραση είναι τελείως Borat) που έβαλαν οι Ρώσοι το οποίο περιείχε ένα μήνυμα προς το μέλλον, μια σημαία του κόμματος "Ενωμένη Ρωσία" του Βλαδίμηρου και μια [σημαία] της [Αμπκαζίας], σύμβολο του Ρωσόφιλου κινήματος που θέλει να αποσχίσει μια περιοχή από την πολύπαθη Γεωργία.

Έτσι λοιπόν στα 4261 μέτρα βάθος αυτή τη στιγμή υπάρχει το μήνυμα των Ρώσων προς το μέλλον. Το περίεργο είναι ότι τις προηγούμενες φορές που έγινε κάτι τέτοιο το στείλαμε στο διάστημα. Το ονοματεπώνυμό μου είναι πάνω σε ένα διαστημόπλοιο που ταξιδεύει κάπου ανάμεσα στο πουθενά και το αντίο. [Δυο πλακέτες] που λένε σε όλους ότι είμαστε ανθρώπινοι φίλοι τους και τους δείχνουν με τι μοιάζουμε είναι ήδη εκτός ηλιακού συστήματος.

Το 2009 λοιπόν κάτι Γάλλοι θα στείλουν στο διάστημα τον ΚΕΟ, έναν δορυφόρο που θα φέρει τα μηνύματά μας προς την ανθρωπότητα 50.000 χρόνια μετά. Άνοιξα το [site] τους να γράψω και εγώ ένα πεφωτισμένο μήνυμα. Και κόλλησα - τι τους λες;

Ο πλανήτης μας καταστράφηκε ή ακόμα; Αν το διαβάζετε αυτό να ξέρετε ότι κάναμε ότι μπορούσαμε... not!

Παιδιά, [μακάρι] να [μπορούσα] να [κάνω] [attach] για να σας [δείξω] τις [γκομενάρες] που [είχαμε] [εδώ] στο 2007... ή γίνατε όλοι [λούγκρες];

Γεια χαρά, με λένε Μάνο και θα ήθελα να σας πω ότι χαίρομαι πολύ που διαβάσατε το μήνυμά μου!

Μετά βέβαια σκεφτόμουν σε ποιά γλώσσα έχει νόημα να το στείλω. Θα ξέρουν Αγγλικά το 52009; Μήπως επαληθευτεί ο Προφήτης και οι γέροντες και τα Ελληνικά αποτελούν την παγκόσμια γλώσσα (η Κωνσταντινούπολη θα είναι η έδρα του Ελληνικού Κοινοβουλίου, μετεξέλιξης του ΟΗΕ και το Κεμπέκ δεν θα έχει πια προβλήματα ταυτότητας επειδή θα είναι η Νομαρχία των Δυτικών Λιοσίων;) Μήπως θα μας φάνε όλους λάχανο οι Κινέζοι;

Το [site] σου δίνει 6000 λέξεις για να γράψεις το μήνυμά σου και ισχυρίζεται ότι όλα τα μηνύματα θα συμπεριληφθούν στον δορυφόρο. Πόσοι ηλίθοι θα στείλανε ότι αγαπάνε την κοπέλα τους που παίζει να χωρίσουν 49999 χρόνια πριν φτάσει το μήνυμα. Άλλοι τόσοι θα στείλανε και κανά fuck you, έτσι για να γουστάρουμε (όχι τίποτα άλλο, λένε ότι δεν υπάρχει και λογοκρισία...)

Τα νέα "θαύματα" του κόσμου

Είδαμε με έκπληξη τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας για τα νέα θαύματα του κόσμου. Για όσους δεν είχαν παρακολουθήσει αυτή την ιστορία από την αρχή της, ένας Ελβετός αποφάσισε να ξεκινήσει online εκλογές στις οποίες μπορούσαν οι χρήστες να επιλέξουν ένα μνημείο από μια λίστα 22 ιστορικών σημείων του πλανήτη όπως η Ακρόπολη, η Αγιά Σοφιά, ο Πύργος του Άιφελ, το Άγαλμα της Ελευθερίας και ούτω καθ'εξής.

Στην Ελλάδα είχαμε μέχρι και εκδήλωση για το θέμα στην Ακρόπολη. Στην Βρετανία στείλανε ηθοποιούς στο Stonehedge να παριστάνουν τους αρχαίους μάγους και να κάνουν τελετές. Και όμως, αυτός ο αχάριστος κόσμος δεν ψήφισε ούτε το πιο διάσημο αρχαιολογικό μνημείο του σύμπαντος, ούτε το σημαντικότερο μνημείο της Ορθοδοξίας, ούτε καν το Άγαλμα που έστειλαν οι Γάλλοι μερικές δεκαετίες πριν το τηγάνισμα των freedom fries στην Αμερική.

Τα νέα 7 θαύματα του κόσμου είναι, με ελεεινό copy paste από το in.gr, το Σινικό Τείχος, η αρχαία πόλη της Ιορδανίας Πέτρα, το άγαλμα του Χριστού στο Ρίο ντε Ζανέιρο, το Μάτσου Πίτσου στο Περού, η πυραμίδα της Ίτζα στο Μεξικό, το Κολοσσαίο της Ρώμης και το Ταζ Μαχάλ στην Ινδία. Οι διοργανωτές είχαν υπό ψήφιση και την Πυραμίδα του Χέοπα στην Αίγυπτο, όμως η εκεί κυβέρνηση αποφάσισε ότι ήταν μάλλον εξευτελιστικό για το μόνο επιζών original θαύμα να περάσει από αυτή τη διαδικασία.

Η UNESCO είχε δηλώσει ξεκάθαρα πως δεν έχει καμία σχέση με αυτή τη διαδικασία, που ήταν η έμπνευση ενός ψιλοάσημου σκηνοθέτη από την Ελβετία. Και σίγουρα πρόκειται για μια ωραιότατη παρωδία. Μια παρωδία όμως από αυτές που εμείς σαν χώρα ασχολούμαστε, τρώμε τα μούτρα μας και μετά πάμε για ένα πίτα γύρο με τζατζίκι για να πάνε κάτω τα φαρμάκια, όπως είπε και ο Ψάλτης στην επική ταινία "Βασικά... καλησπέρα σας."

(Μήπως η Κούλα έπρεπε νά'ναι ένα θαύμα και αυτή; Γράψτε και εσείς τα θαύματα που προτείνετε για να φτιάξουμε την αντιλίστα που δεν θα έχει μέσα το Μάτσου Πίτσου και το Κλάιν Μάιν...)

Macedonian Airlines: BANNED

Κάποιοι Σκοπιανοί αξιωματούχοι έκαναν θέμα το γεγονός ότι απαγορεύουμε στον εθνικό τους αερομεταφορέα να πετάξει πάνω από τον ελληνικό εναέριο χώρο λόγω του ονόματός του (Macedonian). Προφανώς η χώρα μας έχει αποδείξει ότι δεν προβαίνει σε τέτοιες ενέργειες και δείχνει πάντα ανωτερότητα και σύνεση, ενώ προλαβαίνει τέτοια περιστατικά (π.χ. η ΥΠΑ όταν πέρναγε από την ΙΑΤΑ εταιρεία με βάση τα Σκόπια με το όνομα Macedonian το πήρε είδηση ή όχι;)

Όχι ρε, να μην πετάτε πάνω από το FIR Αθηνών. Να παίρνετε το τρένο για Θεσσαλονίκη και από εκεί να πηγαίνετε όπου θέλετε.

Σημείωση: Μερικά χρόνια αφού γράφτηκε αυτό το άρθρο, η εταιρεία έκλεισε.

2012: Το πιο άσχημο-άσχημο logo

Simpsons σε στάση 69. Μουντζούρα καθυστερημένου 5χρονου. Κολλάζ από τον τοίχο 13χρονης groupie. Ένα πορτραίτο της πολυπολιτισμικότητας των Ολυμπιακών Αγώνων του 2012. Αυτές είναι οι επικρατέστερες απόψεις για το λογότυπο που παρουσίασαν οι Λονδρέζοι, έχοντας πληρώσει 4 εκατομμύρια λίρες στην ίδια εταιρεία που πριν από αρκετά χρόνια παρέδωσε στην Αθήνα το σύμβολο των Αγώνων της που όπως ίσως θυμάστε είχε τύχει αρνητικότατης υποδοχής αλλά παρ'όλα αυτά φορέθηκε μέχρι και από τους βράχους πίσω από το Dekko στον Άγιο Κοσμά.

Βέβαια δεν ήταν ΤΟΣΟ άσχημο το λογότυπο του 2004. Το λογότυπο του 2012 δεν φαίνεται να θυμίζει τίποτα σε κανέναν Λονδρέζο, αφού απουσιάζει οποιαδήποτε αναφορά στην πόλη, την χώρα, τους αγώνες ή οτιδήποτε άλλο. Οι Βρετανοί υπερεθνικιστές ήδη κατάφεραν να παραλληλίσουν το λογότυπο με το γενικότερο political correctness της third way πολιτικής του Μπλερ. Ίσως έχουν και δίκιο: το λογότυπο όταν δεν θυμίζει τίποτα αποκλείεται να προσβάλλει και κάποιον.

26.000 άτομα υπέγραψαν μια αίτηση να αλλάξει σήμα η Ολυμπιάδα μέσα σε 2 μέρες, ενώ στον αντίποδα 70 άτομα υποστήριξαν κάποια διθυραμβικά προς το λογότυπο petitions στο Διαδίκτυο. Το καλύτερο σχόλιο που δόθηκε για το σήμα ήταν αυτό του Δημάρχου του Λονδίνου που είπε μέσες άκρες "fuck it".

Το BBC συνέλλεξε τις απόψεις των επισκεπτών του και τις δικές τους εναλλακτικές προτάσεις. [Κάποιες] είναι αρκετά καλύτερες...

Φρέσκα νέα του BBC

Ένας αστυνομικός στη Θεσσαλονίκη [πυροβόλησε] κάποιον επειδή διπλοπάρκαρε (αν ερχόταν στην Αγία Παρασκευή το Ολοκαύτωμα θα έμοιαζε με βόλτα σε λούνα πάρκ), ενώ μια γριά πλήρωσε 5000 λίρες για να πάρει [ταξί] από την Αγγλία για την Ελλάδα. Ο οδηγός του ταξί δήλωσε ότι του αρέσει η οδήγηση. Συναρπαστικό.

Αν το Facebook έβγαζε Πλανητάρχη...

...οι Δημοκρατικοί με 52% θα κέρδιζαν τους Ρεπουμπλικάνους με το φτωχό 43%. Ο Obama θα έβγαινε Πρόεδρος αφού θα κέρδιζε τους προκριματικούς γύρους των Δημοκρατών με 20% επί του συνόλου των 15.500 ψήφων έναντι του 7% του Edwards και του 6% της Clinton.

It's just to good to be true...

Τα στοιχεία έρχονται από το Elections '08, την εφαρμογή του Facebook που σε αφήνει να δηλώσεις την υποστήριξή σου σε κάποιον υποψήφιο ή κόμμα για τις επόμενες εκλογές.

Dreams in Athens

Oh my life is changing everyday
Every possible way
Though my dreams, its never quite as it seems
Never quite as it seems

I know I felt like this before
But now Im feeling it even more
Because it came from you

Then I open up and see
The person fumbling here is me
A different way to be

I want more, impossible to ignore
Impossible to ignore
Theyll come true, impossible not to do
Impossible not to do

Now I tell you openly
You have my heart so dont hurt me
For what I couldnt find

Talk to me amazing mind
So understanding and so kind
Youre everything to me

Oh my life is changing everyday
Every possible way
Though my dreams, its never quite as it seems
cause youre a dream to me
Dream to me

Η Dolores O'Riordan, τραγουδίστρια των Cranberries, θα είναι στον Λυκαβηττό στις 23 Ιουνίου, για να μου τραγουδήσει το αγαπημένο μου τραγούδι (που το έχει και η Forthnet στη διαφήμισή της). Στις 21 θα το πει και στην Θεσσαλονίκη. Περισσότερες πληροφορίες [εδώ].

Επιχειρηματολογία στο athinorama.gr...

filoamerikane doktora mano(elpizw na min eisai ontos dr!lypami ton kosmaki dld) an kai ayta pou grafdeis akougontai poly wraia k tralari tralaro, kalo tha itan tis filoamerikanikes pepithiseis sou na tis kratas gia ton eayto sou k gia tous filous sou, pou amfivalw an kai aytoi tha ithelan na tis akousoun. Einai fanero oti exeis kapoia sxesi me kapoion amerikaniko "paragonta". Gia kolegiopaido se kovw filaraki. H Ellada mas einai gia olous, asxetws an anthrwpoi tis dikis sou kapitalistikis ideologias pane na tin kanoun ti xwra twn ligwn. H tainia ayti einai mia wdi ston amerikanismo. Den ekplisomai katholou pou tin latrepses. Fantazomai pws vlepeis me CNN, diavazeis tous Times e kai gia na spasei ligo to pragma mazi me to Burger sou pineis loux...an kai ws amerikanaki tha eisai k paxysarko......tespa, ayta gia twra agapite k kalo tha itan ali fora na voutas ligo ti glwssa sto myalo prin petas margaritaria.

Όλα αυτά επειδή τόλμησα να πω ότι μια ταινία δείχνει τις φοβερές συνέπειες ενός πολέμου στους στρατιώτες που δεν πήραν την απόφαση για την εισβολή στο Ιράκ αλλά κλήθηκαν σε πολλές περιπτώσεις να προστατεύσουν τους πολίτες από τους τρομοκράτες που δρουν ανεξέλεγκτα στην περιοχή (όπως είχα πει και παλαιότερα, τώρα που μπορούν να σφάζονται ελεύθερα μεταξύ τους το κάνουν με μεγάλη ευχαρίστηση.) Διαβάστε την ενδιαφέρουσα(;) συζήτηση [εδώ].

Donor Show: Πώς το κράξιμο έγινε αποθέωση

Στην Ολλανδία η είδηση ότι μια εκπομπή όπου μια μελλοθάνατη θα διάλεγε έναν από τους τρεις άλλους μελλοθάνατους και θα του έδινε ένα νεφρό με βάση το ποιον θα συμπαθούσε περισσότερο έφτασε μέχρι το κοινοβούλιο της χώρας, με βαριές δηλώσεις από τον ίδιο τον πρωθυπουργό μιας χώρας που δεν φημίζεται για τα ηθικά της κολλήματα. Όλος ο κόσμος γκρίνιαζε για το πώς Και όμως, η πρεμιέρα του Donor Show είχε μια έκπληξη. Ήταν φάρσα.

Η Endemol, η εταιρεία παραγωγής του Donor Show, έχει προσφέρει στην Ελληνική τηλεόραση τα πιο επιτυχημένα shows, όπως τον Εκατομμυριούχο και το Deal. Έχει προσφέρει και τα πιο αμφιλεγόμενα προγράμματα όπως το Big Brother, τη Φάρμα και το Fear Factor.

Οι τρεις υποψήφιοι ήξεραν ότι η Λίζα, η δότρια, ήταν ηθοποιός και τα πάντα ήταν ψέματα. Το κανάλι BNN και η εταιρεία παραγωγής υποστηρίζουν ότι έκαναν την φάρσα-εκπομπή για να ξυπνήσουν τον κόσμο σχετικά με την έλλειψη οργάνων. Ειδικά το BNN είχε και έναν λόγο παραπάνω: ο 35χρονος διευθυντής του σταθμού πέθανε από νεφρική ανεπάρκεια έχοντας περάσει χρόνια στη λίστα αναμονής για μεταμόσχευση.

Το καλύτερο σχόλιο για το θέμα το έγραψε ένας επισκέπτης του BBC News: Αν πιστέψαμε ότι θα γίνει μια τέτοια εκπομπή, φανταστείτε που κατήντησε η τηλεόραση. Και δεν έχει άδικο, 20.000 άτομα έχαψαν ότι θα πάνε σε ένα νησί με 10 στριπτιζούδες για τρεις μήνες σε μια άλλη φάρσα. Στην Ελλάδα ο κόσμος ακόμα μπαινοβγαίνει σε άχρηστα reality, ενώ υπάρχει και το Je T'Aime με τους τραγουδιστές του στα top 15 των charts να μας θυμίζει πως όσο και να παραπονιούμαστε, το trash μας αρέσει.

Διαβάστε τα δύο άρθρα του BBC, [πριν] ανακαλυφθεί η φάρσα και [μετά] την αποκάλυψη.

Σκέψεις για την Αμαλία

Παρακολουθώ με ενδιαφέρον την συγκίνηση με την οποία ολόκληρο το ελληνικό Internet αγωνίζεται για να γίνει γνωστό το [blog] με το οποίο η Αμαλία Καλυβίνου κατέγραψε άλλη μια ιστορία ανθρώπου που έχασε τη μάχη με τον καρκίνο λόγω της έλλειψης ιατρικής φροντίδας, είτε εσκεμμένα είτε όχι.

Το [in.gr], η Ελευθεροτυπία και άλλα μέσα ενημέρωσης καλύπτουν την πρώτη ίσως περίπτωση στην Ελλάδα που ένα blog καταφέρνει να κινητοποιήσει χιλιάδες χρήστες του Internet που βομβαρδίζουν κάθε εκλεγμένο και μη υπεύθυνο να λάβει μέτρα.

Δυστυχώς, υπάρχουν και άλλες εμπειρίες σχετικές με αυτές που περιγράφονται από την συγχωρεμένη πλέον Αμαλία. Μια κοπέλα που έτυχε να γνωρίσω μέσω μιας κοινής φίλης κατέληξε έχοντας παιδευτεί για περίπου μια δεκαετία από λάθος διαγνώσεις, άχρηστες ακτινοβολίες και θεραπείες για να πάει τελικά στην Γερμανία όπου οι γιατροί άμεσα την ενημέρωσαν για το τι είχε. Ήταν όμως πολύ αργά.

Έχω ακούσει για γιατρό που έβαλε σε κίνδυνο τη ζωή ασθενούς για να μην διακοπεί ο προεκλογικός του αγώνας. Έχω ακούσει χιλιάδες ιστορίες για φακελάκια. Και έχω και τον πατέρα μου που ένα χρόνο μπαινόβγαινε στο Γενικό Κρατικό για εξετάσεις και στο ενδιάμεσο είχε έναν όγκο στον πνεύμονα ο οποίος μεγάλωνε και τελικά ένα χρόνο αργότερα οι γιατροί στο Σισμανόγλειο βρήκαν ότι είχε κάνει και μεταστάσεις. Για να μου πουν χθες ότι τελικά έκαναν λάθος και δεν ήταν αυτός ο πρώτος όγκος...

Η Αμαλία έγραψε ονόματα και διευθύνσεις. Να δούμε αν θα κυνηγήσει ποτέ το κράτος κάποιον από αυτούς. Με νωπές τις μνήμες ακόμα από την εκπομπή του Τριανταφυλλόπουλου που απεκάλυψε ποιοί και πώς επιλέγονται ως διοικητές των νοσοκομείων μας, με ιστορίες για ιατρικά λάθη και παραλείψεις να είναι πιο συχνές και από τις παραβάσεις των stop στην Γλυφάδα, ίσως την επόμενη φορά που αυτοί οι γιατροί θα απεργήσουν ζητώντας κι άλλα λεφτά από τον κρατικό προϋπολογισμό και θα παραπονιούνται για τις συνθήκες εργασίας τους να βγούμε ομαδικά να πετάξουμε την ετήσια παραγωγή μιας μικρής χώρας σε αυγά και γιαούρτια πάνω στους συνδικαλιστές τους, τους διοικητές τους, τους διευθυντές με τα Porsche, τις προϊσταμένες που ξύνονται και σε βρίζουν όταν πας να τις ρωτήσεις κάτι...

ΥΓ: Βλέπω ότι ξεκινάει και προσπάθεια μετάφρασης του blog. Δεν ξέρω αν έχει νόημα να δυσφημίσουμε την χώρα μας ή να προσπαθήσουμε επιτέλους να λύσουμε και ένα πρόβλημα μόνοι μας. Έχουμε μάθει να λύνουμε τα πάντα μέσα από πρόστιμα του Ευρπωαϊκού Δικαστηρίου και κόκκινες κάρτες της ΔΟΕ. Ή με διαδηλώσεις και πανώ στα Αγγλικά, όπως η άλλη κατατρεγμένη φυλή της Αθήνας (...), οι αστυνομικοί. Ας δούμε αν έχουμε την ωριμότητα σαν κράτος να αντιμετωπίσουμε αυτή την κατάσταση...

ΥΓ2: Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος έχει δηλώσει τίποτα επί του θέματος;

Το ΥπΕΠΘ περνάει Αναβαθμολόγηση

Η Ανώτατη Αρχή Προσωπικών Δεδομένων και το Υπουργείο Παιδείας έχουν ξεκινήσει εδώ και λίγο καιρό έναν περίεργο πόλεμο, με την Αρχή να υπερασπίζεται τους χιλιάδες μαθητές που θέλουν να έχουν το δικαίωμα να δουν τα γραπτά τους αφού βαθμολογηθούν και το Υπουργείο να αρνείται σθεναρά να άρει όλες τις νομικές παρεμβάσεις του που καθιστούν το πανελλαδικώς εξεταζόμενο γραπτό πιο άβατο και από το Άγιο Όρος για ένα γκρουπ από 400 Αγγλίδες. Γυμνές.

Το Υπουργείο υποστηρίζει ότι θα υπάρξουν "ανυπέρβλητα προβλήματα" αν επιτρέψει στους υποψηφίους και πιθανώς στο Συμβούλιο της Επικρατείας να κρίνουν τη βαθμολογία που τους έβαλαν οι δύο ή τρεις βαθμολογητές. Και θα κάνω μια σύντομη αναφορά στην ιστορία του γράφοντα: μεγαλωμένος στην Αυστραλία, αρκετά φλύαρος στα Αγγλικά, πήρα στο ειδικό μάθημα 19,9 από τον πρώτο βαθμολογητή και 10,1 από τον δεύτερο. Στο τέλος προσγειώθηκα στο 15,6. Ακόμα θέλω να μάθω πως έγινε αυτό το πράγμα - άσχετα αν τα γραπτά καταστρέφονται την 15η Μαϊου του επόμενου έτους, ανήμερα στα γενέθλιά μου.

Προφανώς θα υπάρξουν ανυπέρβλητα προβλήματα. Διορθωτές που δουλεύουν κάτω από άθλιες συνθήκες και πληρώνονται με το γραπτό θα ακολουθήσουν την πατροπαράδοτη συνταγή: όσα περισσότερα γραπτά, όσο λιγότερο χρόνο γίνεται. Καθηγητές διορθώνουν γραπτά άσχετα με την ειδικότητα τους. Και πάνω απ'όλα, η σχεδόν πλήρης απουσία τυποποιημένης εξέτασης αφήνει την βαθμολόγηση στην κρίση του κάθε τυχόντα (π.χ. αν γράψεις σε γραπτό για το Πολυτεχνείο και σε βαθμολογεί κανένας ξεχασμένος από την φύση χουντικός, την έβαψες.)

Προφανώς και θα χαθεί το κύρος των Πανελλαδικών, όπως ισχυρίζεται το Υπουργείο. Γιατί δεν έχουν κύρος. Δεν είναι αξιόπιστες. Δεν διασφαλίζουν ότι τα Πανεπιστήμια αυτού του τόπου θα δεχτούν τα καλύτερα μυαλά. Το μόνο που διασφαλίζουν είναι παχυλά εισοδήματα για τους εγκληματίες που λένε στους 17χρονους ότι πρέπει να ξέρουν να χρησιμοποιούν τη λέξη "ενδελεχώς" αντί για το "συνέχεια" αν θέλουν να γράφουν καλές εκθέσεις. Και αν χρησιμοποιούσα ενδελεχώς αυτή τη λέξη, θα πέταγε πέτρες μέχρι και το Blogger στο modem μου.

Προσωπικά, θέλω να περάσει η θέση της Αρχής και να μπορεί ο καθένας να δει το γραπτό του. Γιατί τότε μόνο θα συμβεί και κάτι αξιόλογο στην εκπαίδευση όσον αφορά τις αντιδράσεις όλου του κόσμου σε κάθε τι που γίνεται σε αυτόν τον ευαίσθητο χώρο. Όμως τότε να δω και τους φοιτητοπατέρες που μπήκαν στις σχολές τους, να δω πόσο θα νοιαστούν να αντιδράσουν για το γεγονός ότι τα Πανεπιστήμιά τους δεν έχουν το δικαίωμα να επιλέγουν τους φοιτητές τους μόνα τους και αφήνουν την ακαδημαϊκή τους τύχη στα χέρια του ιδρωμένου χοντρού με το γαλάζιο πουκάμισο που διορθώνει γραπτά στους 40 υπό σκιάν...

Πανελλήνιες 2008: Άλλη μια από τα ίδια...

Παρακολουθήσαμε με ενδιαφέρον την πρώτη μέρα των Πανελλαδικών εξετάσεων, της διαδικασίας που θα επιλέξει τους νέους φοιτητές που θα μετέχουν της δημόσιας και δωρεάν παιδείας από του χρόνου και που, με τον τρόπο της, θα επιλέξει και αυτούς που θα γραφτούν σε κάθε λογής ιδιωτικά ιδρύματα - από τα σοβαρά κολλέγια μέχρι τα τιποτένια franchise των ξεφτιλισμένων πανεπιστημίων της αλλοδαπής.

Οι επίδοξοι φοιτητές λοιπόν σήμερα είχαν ως θέμα τους την ανθρωπιά. Να γράψουν ένα άρθρο 600 λέξεων (έτσι δημιουργείς media writers, λέγοντάς τους να γράψουν ένα μάτσο σάλτσες που δεν θα τις πέρναγε ούτε ο πιο ναρκομανής αρχισυντάκτης) για το γιατί πρέπει να στηρίζονται προσπάθειες που αφορούν την βοήθεια στον συνάνθρωπο (κοινώς, 600 λέξεις για κάτι τόσο προφανές όσο το γεγονός ότι η γη γυρίζει.)

Οι απαντήσεις των θεμάτων δόθηκαν όπως πάντα από τους ειδικούς των φροντιστηρίων. Σε αυτή την περίπτωση, το in.gr προτείνει στους 17χρονους ότι το 20άρι το τσιμπάνε αν έχουν γράψει για την "υποχώρηση του πνεύματος της χρησιμοθηρίας και του ωφελιμισμού που επικρατεί στην σύγχρονη εποχή" (τι είναι η χρησιμοθηρία μαμά;), την επαναφορά της ιδεολογίας του ανθρωπισμού στο προσκήνιο (ενώ ο Furedi έχει τρελλαθεί να μας λέει για το πως παρατήσαμε την συγκεκριμένη ιδεολογία μέσω της προσκόλλησής μας στην θεωρία ότι η γη θα ήταν ένα καλύτερο μέρος χωρίς εμάς επάνω της) και φυσικά την στήριξη του κράτους πρόνοιας, γιατί είναι γνωστό ότι στη χώρα που ζούμε αν είσαι ανάπηρος μπορείς να κινηθείς ελεύθερα μέσα στο μετρό, αλλά αν βγεις έξω το καλύτερο που μπορεί να σου συμβεί είναι να πέσεις πάνω σε ένα παρκαρισμένο Smart.

Έτσι τα παιδιά που για άλλη μια χρονιά κατάφεραν να μάθουν να σκέφτονται (με τον ίδιο λάθος τρόπο που προτείνουν οι φιλόλογοι του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου) θα μπουν στις καλύτερες σχολές. Αυτοί που σκέφτηκαν "μα τι μαλακίες είναι αυτές" προφανώς δεν θα έχουν την ίδια τύχη. Πάντως μου κάνει εντύπωση ότι σε μια χώρα που ο 17χρονος υποτίθεται ότι μπορεί να σου αναλύσει τον ανθρωπισμό και τη χρησιμοθηρία έχουμε τέτοια χάλια στα πανεπιστήμια με φοιτητές που θέλουν το δικαίωμα να μπορούν να τελειώσουν τη σχολή τους στα 12 χρόνια. Μάλλον παθαίνουμε όλοι μια μαζική αποβλάκωση στο καλοκαίρι μετά την Γ' Λυκείου.

Επίσης, η Έκθεση θα έπρεπε να έχει στοιχεία επιχειρηματολογίας. Και επιχειρηματολογία δεν σημαίνει ότι θα πω ότι ο ήλιος ανατέλει στην ανατολή, ή ότι είναι καλό να βοηθάμε τους συνανθρώπους μας. Όμως και στους ντόπιους αγώνες επιχειρηματολογίας, βλέπεις τους φιλόλογους να θαμπώνονται από τους φοιτητές που θα μιλάνε 6 λεπτά για το προφανές. Χωρίς να λένε την γνώμη τους για κάτι, χωρίς να υπάρχει κάτι το controversial ούτε στο απειροελάχιστο.

Όσον αφορά "το πνεύμα του αλτρουϊσμού," το αποδεικνύουν έμπρακτα οι φοιτητοπατέρες που αντιτίθενται όχι στο άρθρο 16, όχι στην ιδιωτική παιδεία, όχι στην αξιολόγηση αλλά σε κάθε αλλαγή του status quo το οποίο θα μπορούσε να σημαίνει ότι κάποιοι συνάδελφοί τους θα έχουν τα ίδια επαγγελματικά δικαιώματα με αυτούς ή ότι αυτοί θα χάσουν το δικαίωμα του να οργώνουν τα πανεπιστήμια και να τα μετατρέπουν σε οίκους ανοχής που λειτουργούν κατά το δοκούν με ένα campus life που περιστρέφεται γύρω από μια μικροπολιτική της πλάκας που εκφράζεται από όλες ανεξαιρέτως τις φοιτητικές παρατάξεις.

Έ ρε Παπανούτσο...

"RSS και κλάιν μάιν, ο server κατάσχεται!"

Είχαμε γράψει για την περίπτωση του blogme.gr, ένα από αυτά τα [υπέροχα sites] που φιλοξενούν μια αυτόματη λίστα με τα τελευταία posts από όλα τα ελληνικά blogs, που δέχτηκε μήνυση από τον Δημοσθένη Λιακόπουλο (σύμφωνα με [δήλωση] του ιδιοκτήτη της υπηρεσίας στον ΣΚΑΙ) επειδή είχε links προς το περιβόητο FunEL, το blog που περιέχει διάφορα χιουμοριστικά σχόλια για τον δημοφιλή επιστήμονα (αλλά και αρκετές χοντράδες, σε σημείο που σταματήσαμε να το θεωρούμε αστείο.)

Ο Τσιπρόπουλος αρνείται κάθε ανάμειξη με το περιεχόμενο του blog, καθώς ούτως ή άλλως δεν ευθύνεται αυτός για το τι γράφει ο καθένας που linkάρεται σε έναν rss aggregator (τέτοιου είδους υπηρεσία), όπως ο Παπανδρέου δεν φταίει που το democracy.pasok.gr οδηγούσε σε κείμενα που ανέφεραν τα Σκόπια ως Macedonia, όπως είπε και ο Πέτρος Ευθυμίου. Βέβαια, εμείς εδώ στο ονειροδρόμιο έχουμε τρελλαθεί γιατί στο FunEL έχει εμφανιστεί και link προς τα δω. Δηλώνουμε από πριν ότι δεν τους ξέρουμε τους κυρίους γιατί μέχρι να γίνει η δίκη δεν ξέρουμε αν κινδυνεύουμε να περάσουμε τις πύλες του Κορυδαλλού, ο οποίος δεν πρέπει να προσφέρει wi-fi για να bloggάρουμε με την ησυχία μας.

Anyway, ο Αντώνης Τσιπρόπουλος, ιδιοκτήτης του blogme.gr, περνάει [καλοκαιρινό δικαστήριο] στην Αθήνα για το θέμα. Μπορείτε να υπογράψετε το σχετικό [petition], ή να ρίξετε ένα τηλέφωνο στο 2310 52 10 10 και να εξηγήσετε στον κο Λιακόπουλο ότι έχει κάνει μήνυση στον λάθος άνθρωπο.

Τα προβλήματα του Νεοέλληνα

Επειδή ξέρω ότι το μεγαλύτερο σας πρόβλημα αυτή τη στιγμή είναι το ότι δεν έχετε λιμουζίνα για να πάτε στο Baby Gold με τους φίλους σας και να σας τρίβουν οι κοπέλες τα προσόντα τους στη μούρη σας έναντι αδράς αμοιβής (γιατί ο χορός στο στριπτιζάδικο είναι κάτι σαν τη μηλόπιτα στα Starbucks: μικρός και ακριβός,) το ονειροδρόμιο βρήκε το [www.bachelor-parties.gr], την υπηρεσία του Cutty Sark για αυτό το σκοπό. Περιέχει και την σούπερ συμβουλή να μην κανονίσει η wannabe σύζυγος το bachelor party, και να μην πάρετε και τις φίλες της μαζί σας. Priceless.

Οι όμορφες τράπεζες άσχημα καίγονται

Πριν από 2 μέρες σας έγραφα για το δικαίωμα του κάθε κατεστραμμένου να καίει αυτοκίνητα και κτίρια στα πανεπιστήμια της χώρας. Φέυγοντας λοιπόν από το internet cafe της γειτονιάς (αύριο μου είπαν ότι θα έρθει πάλι η On) άκουσα έναν μικρό κρότο και έβλεπα πυκνό μάυρο καπνό να έρχεται από την κατηφόρα. Και επειδή ο Έλληνας είναι ξεχωριστός, αντί να τρέχει μακριά από τη φωτιά, τρέχει κατά πάνω της. Και είδα την όμορφη Citibank να τυλίγεται στις φλόγες.

Μεταξύ 3:30-4:00 τα ξημερώματα της Τρίτης λοιπόν το κατάστημα της Citibank στην Αγία Παρασκευή δέχτηκε επίθεση από αγνώστους, κατά πάσα πιθανότητα ντόπιους σύμφωνα με την ασφάλεια. Ακούστηκαν τρεις εκρήξεις, οι δύο με μεγάλη χρονική διαφορά από την πρώτη, και ακολούθησε η πυρκαγιά που έκαψε ολοσχερώς δύο γεμάτα ΑΤΜ (η μυρωδιά του καμένου πενηντάευρου συγκρίνεται μόνο με το κοντοσούβλι του Γιώργου στη Λ. Αλεξάνδρας), τα γραφεία της διεύθυνσης της τραπεζας και το σύστημα κλιματισμού.

Μαζεύτηκαν αρκετοί περίεργοι γύρω γύρω από την τράπεζα απολαμβάνοντας το θέαμα. Εκεί ήταν και οι άτυχοι που βρήκαν σπίτι στην ίδια πολυκατοικία με τη Citibank, η οποία έχει γίνει πολλές φορές στόχος εμπρησμού. Ένα σπίτι συγκεκριμένα απειλήθηκε αρκετά, αφού η πυρκαγιά στο σύστημα κλιματισμού δεν έσβηνε με τίποτα και οι φλόγες έγλειφαν το μπαλκόνι μέχρι που οι πυροσβέστες κατάφεραν να την θέσουν υπό έλεγχο. Σε κάποια φάση βέβαια βγήκαν και οι ψηφιακές, τα κινητά, οι υπόλοιπες φωτογραφικές και οι mini-DV βιντεοκάμερες από τους παρευρισκόμενους που είπαν να αποθανατίσουν για πάντα το συμβάν.

Η φωτιά σβήστηκε αφού πέντε πυροσβεστικά οχήματα με τα πληρώματά τους προσπαθούσαν για κανά εικοσάλεπτο όχι μόνο να σβήσουν τη φωτιά αλλά και να κρατήσουν τις μάνικες, η πίεση των οποίων έριξε θεαματικά έναν πυροσβέστη στο έδαφος ενώ μια άλλη μάνικα έριξε το νερό της σε απόσταση λίγων εκατοστών από εκεί που καθότανε το συγκεντρωμένο πλήθος και έτσι αναβλήθηκε το wet t-shirt / karagounis fall down contest. Όμως, ελάχιστα μέτρα παραδίπλα μας βρέθηκε περίοικος η οποία φόραγε ένα ροζ υπερσέξυ εσώρουχο που άφηνε τα οπίσθιά της να φαίνονται υπό τα ερυθρά φώτα των πυροσβεστικών οχημάτων και ένα τιραντάκι που έκανε την αντίστοιχη δουλειά για το στήθος της, προσθέτοντας άπειρους πόντους στο σουρεάλ σκηνικό και δίνοντας στους υπερήλικες κάτι να χαζεύουν μέχρι να μάθουν αν το σπίτι τους κάηκε ή όχι.

Το ίδιο είχε συμβεί και στους σεισμούς του 1999 όπου γυρνώντας από το περίπτερο έπρεπε να αντιμετωπίσω τρεις κοπέλες που αποφάσισαν να βγουν έξω με το σουτιέν και το μποξεράκι. Και είμαι σίγουρος ότι ειδικά ένας παππούς που είχε καρφώσει το βλέμμα του πάνω στον (μέτριο, η αλήθεια είναι) κώλο της λεγάμενης θα πάει να κάψει και την υπόλοιπη Citibank, να δει μήπως βγει η δεσποινίς και με στρινγκ.

Με το που είδα μικρόφωνο του ΑΝΤ1 σηκώθηκα και έφυγα. Και, γαμώ την τύχη μου, έπρεπε να περάσω μπροστά από δύο τράπεζες μέχρι να φτάσω σπίτι μου. Ευτυχώς ο μόνος κίνδυνος που αντιμετώπισα ήταν μην πέσω πάνω στον παππού και τα προσόντα του ο οποίος είχε ένα ηλίθιο χαμόγελο τατουαρισμένο στο πρόσωπό του.

Όσον αφορά λοιπόν τους ηλίθιους που έριξαν ότι έριξαν και έγινε το σόου, αν καιγότανε και το από πάνω σπίτι, πάλι θα είχαμε περίπτωση που ο αγώνας εναντίον του καπιταλισμού μπάζει νερά. Η Citibank φτωχότερη δεν θα γίνει από το καμένο ΑΤΜ. Και στην τελική, κόβω το κεφάλι μου ότι και αυτοί που την κάψανε μια μέρα γραβατούλα θα φοράνε και θα πηγαινοέρχονται στις τράπεζες για να βλέπουν τι κάνουν τα portfolio τους.

Weekend in Thessaloniki

"Συγνώμη, ο Ολυμπιακός με τον Ιωνικό πόσο ήρθε;" "Μα καλά παιδί μου, Βόρεια Ελλάδα είσαι..." Τάδε έφη ο μπουγατσάς απέναντι από το Νέο Σιδηροδρομικό Σταθμό, που πλέον απέκτησε τα γνώριμα σε εμάς τους Αθηναίους γκρι παραπετάσματα και τις υπέροχες ταμπέλες που δείχνουν τη διαδρομή που θα έχει το μετρό το 2000-something.

Το Eurovisionικό σαββατόβραδο πάντως τα είχε όλα: μια ντουζίνα Τούρκους να κάθονται ακριβώς από πίσω μου και να μην με αφήνουν να εκφραστώ με την ησυχία μου για τις ψήφους που μάζευαν από τα Βαλκάνια. Ούτε καν για το πως η Αρμενία θα βγει στην πρώτη δεκάδα ακόμα και αν κατέβω εγώ να τραγουδήσω. Τα πανηγύρια για την Κύπρο μάλλον τα κατάλαβαν όμως - και αυτοί μάλλον έπεσαν θύματα της λογοκρισίας σε εκείνη την περίπτωση.

Περίμενα με αγωνία να πει η Μπακοδήμου κανά Μακεδονία για να γελάσουμε. Τίποτα. "Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας." Όταν ο Τίτο βάφτιζε εκείνο το κομμάτι γης που θέλουν κάπου δυόμισι ώρες τα στρατεύματά μας να το διασχίσουν, κανείς δεν αντέδρασε. Η Μπακοδήμου που και πιο ωραία είναι και δεν έκανε και συμφωνία με κανένα ελληνόπουλο για απόσχιση της Μακεδονίας από την Ελλάδα και προσάρτησή της σε κάποιο κομμουνιστικό κράτος έγινε πρωτοσέλιδο. Ντροπή μας.

"Πάμε στα Σκόπια τώρα" ήταν η ατάκα της βραδιάς. Παρ'όλα αυτά, όλοι οι Βαλκάνιοι φρόντισαν να πουν "Μακεδονία" όταν τους έδιναν 8 βαθμούς και πάνω. Βλέπεις, άντε να καταλάβουν γιατί πρέπει να πουν ολόκληρο το όνομα. Ρουφιάνοι.

Πέρα από το FYR Macedonia, η βραδιά είχε και Σαρμπέλ. Σε μια γκέι πανδαισία (βλέπε τους Σουηδούς,) ο Σαρμπέλ δεν έπεισε σε ρόλο Ρουβά. Ή δεν πουλάει πια ο Ρουβάς. Τις 4 κορμάρες που είχε γύρω του τις κέρδισε μια Σέρβα. Από φωνή φωνάρα, αλλά από κορμί πάτος. Και οι Ουκρανοί σε εμφάνιση βγαλμένη από τα πιο τρελλά μας κιτς όνειρα βγήκαν δεύτεροι. Και από την πεντάδα, οι τέσσερις χώρες είχαν κομμουνισμό. Η άλλη είναι η Τουρκία.

Εκτός από τις καλλιτεχνικές αναζητήσεις, το διήμερο είχε και αρκετό ΑΠΘ μέσα. Ένα πανεπιστήμιο του οποίου το campus θα ήταν το καλύτερο στην Ευρώπη αν η Ελλάδα δεν αναγνώριζε το δικαίωμα του κάθε κατεστραμμένου να βάφει τοίχους, να σπάει παράθυρα και να καίει αυτοκίνητα. Ένα από αυτά, μια συγχωρεμένη Mercedes A Class που βρίσκεται έξω από την Φιλοσοφική Σχολή, κείτεται καρβουνιασμένο για να θυμίζει σε όλους μας το δίκαιο του αγώνα των φοιτητών για τη διατήρηση του ασύλου. Το καλύτερο βέβαια είναι ότι οι αγωνιστές έβαλαν και μια αφίσα τους πάνω στο αυτοκίνητο, κάνοντας την κοπελίτσα που το έχει να δακρύσει άλλη μια φορά για την άδικη μοίρα που την έστειλε να ζει στην ψωροκώσταινα.

"Κάποιοι πάρκαραν πέντε αυτοκίνητα έξω από το Πανεπιστήμιο 17 Νοεμβρίου. Αυτό ήταν απλά άσκηση ηλιθιότητας" μου είπε ένας φοιτητής της περιοχής. Μέχρι και μια Ρενώ του 1975 κάηκε εκείνη την ημέρα. Μπάζει νερά ο πόλεμος κατά του μεγάλου κεφαλαίου.

Φεύγοντας από την Θεσσαλονίκη ήρθαμε και κοντά στον φίλαθλο κόσμο του ΠΑΟΚ. Το τρένο, λόγω "αύξησης της καθυστέρησης" θα έφτανε 23:15 για να φύγει κάποια στιγμή αργότερα, ενώ έπρεπε παρά τέταρτο να έχουμε περάσει ήδη το νεκροταφείο βαγονιών της Δυτικής Θεσσαλονίκης. Τα τραγούδια των παιδιών για τον Θρύλο και τον Πειραιά με συγκίνησαν, ενώ ο Ολυμπιακός πανηγύριζε το 10ο πρωτάθλημα τα τελευταία 11 χρόνια χωρίς τον Ριβάλντο, που σίγουρα τα πήρε χοντρά από τους κακούς αντιπάλους του Προέδρου και τον πανίσχυρο μεγιστάνα των Νίντζα για να βγει και να τον καταγγείλει.

"Πέρασε ο ΠΑΟΚ στο UEFA;" Μπα. Και να πέρναγε δεν είχε λεφτά να πληρώσει την άδεια συμμετοχής. Και έτσι φέτος τα φιλικά τους στον Αυγουστιάτικο γύρο του κυπέλλου θα τα παίξουν οι φίλοι μας οι Ευρωπαίοι με τον Πανιώνιο. Και οι ΠΑΟΚτζήδες μέσα στην καλή χαρά, να πανηγυρίζουν χωρίς λόγο και αιτία. Ίσως επειδή τα τρένα δεν έχουν και Αθηναϊκές πινακίδες.

Intervision Song Contest 2007

Για όσους δεν θυμούνται (και όσους ανήκουν στην προνομιούχα τάξη των ανθρώπων που το "Λόλα, να ένα μήλο" το μάθαιναν όταν τα σύνορα της Ευρώπης ήταν με το Καζακστάν και όχι στο τείχος του Βερολίνου,) η Intervision ήταν η αντίστοιχη Eurovision πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα. Ο Κομμουνισμός έπεσε, κάθε ένας που πεθαίνει παίρνει τα εύσημα για την πτώση του (εκτός από τον George Best,) και η Eurovision πλέον φιλοξενεί 42 χώρες, οι περισσότερες εκ των οποίων βρίσκονται στο πρώην Ανατολικό μπλοκ.

Το Σκανδιναβικό λόμπι πέθανε. 9 στις 10 χώρες που πέρασαν στον τελικό ήταν κάποτε στην Intervision, και η 10η Τουρκία απέχει αρκετά από το να χαρακτηριστεί Δυτικοευρωπαϊκή χώρα. Ελβετία, Ανδόρρα, Ισραήλ και προφανώς Κύπρος, μεταξύ άλλων, απέτυχαν να περάσουν στον τελικό. Τραγούδια που κατακρεουργήθηκαν από ειδικούς και μη, για τον απλούστατο λόγο ότι είναι μάπα, πέρασαν.

Δεν φταίει η Ευρυδίκη, ο Κοργιαλάς ή ο Κωστέτσος. Ούτε καν πρόκειται για προβοκάτσια των Αλβανών και των Τούρκων. Είναι απλά η σκληρή πραγματικότητα του να περιμένεις το κοινό να ψηφίσει με αντικειμενικά κριτήρια και όχι με βάση το ποιός είναι πιο κοντά του (πολιτισμικά ή γεωγραφικά.)

Αυτό το ναυάγιο για διαγωνισμός το Σάββατο θα ανοίξει και την σημερινή κάλπη. Και μην ακούσω έστω και μισό τσουτσέκι να γιουχάρει το 12άρι που θα πάρουμε από την Κύπρο.

ΥΓ: Όποιος τους είπε ότι επειδή αποφασίσανε αντί για ένα κράτος να έχουν δεκαπέντε μπορούν να μας στείλουν και τόσο trash (λες και δεν μας έφτανε το δικό μας) πρέπει να εκτελεστεί μέσα στο worst toilet of Scotland.

Football Manager... for real

Το πιο ενδιαφέρον ποδοσφαιρικό πείραμα είναι σε εξέλιξη στην Αγγλία. 50.000 άνθρωποι θα γίνουν συνιδιοκτήτες και συμπροπονητές σε κάποια ομάδα της χώρας πληρώνοντας το ευτελές ποσό των 35 ευρώ. Από εκεί και πέρα, θα έχουν από μία ψήφο για να αποφασίζουν την εντεκάδα, τις μεταγραφές και το τι θα γίνονται τα κέρδη της ομάδας - θα μοιράζονται ακόμα και τα χρήματα από ενδεχόμενη πώληση του συλλόγου. Επισκεφτείτε το [site] της ιδέας που υπόσχεται 14 εκατομμύρια λίρες για μεταγραφές. Μήπως να παίρνατε τον Ολυμπιακό;

Yeltsin: Αντί επιλόγου

"Μερικές φορές έχω την εντύπωση ότι έζησα τρεις διαφορετικές ζωές. Η πρώτη, αν και ήταν έντονη, δύσκολη, έμοιαζε με τη ζωή όλων των ανθρώπων: σπουδές, δουλειά, οικογένεια, οικονομικός και κομματικός υπεύθυνος. Αυτή η ζωή τέλειωσε (...) απ'όπου άρχισε η δεύτερη, η ζωή της πολιτικής απομόνωσης (...) Την ημέρα της νίκης μου στις εκλογές για τους λαϊκούς αντιπροσώπους, άρχισε η τρίτη μου ζωή, η τρίτη γέννησή μου."

- Μπόρις Γιέλτσιν, 1990

Ήρωας επειδή έριξε τον κομμουνισμό, καταδικαστέος επειδή δεν κατάφερε να δει τη Ρωσία στις μέρες του να ευημερεί. Ίσως και να ήταν αδύνατο: τόσα χρόνια κομμουνισμός δεν βοηθάνε μια χώρα να μετατραπεί σε καπιταλιστικό παράδεισο από τη μία μέρα στην άλλη. Αντί για επικήδειους και λοιπές αναλύσεις, διαβάστε το "Against the Grain" (στα Ελληνικά είναι ένα γκρι βιβλίο με τη φωτογραφία του Γιέλτσιν και τον τίτλο "Η Άλλη Άποψη") που έγραψε ο ίδιος το 1989 αμέσως μετά την νίκη του στις εκλογές του Κ.Κ. της Σοβιετικής Ένωσης.

"Ο αναγνώστης αυτού του βιβλίου νιώθει λίγο καλύτερα απ'ό,τι εγώ. Ξέρει ήδη τι έγινε αύριο, πού είμαι, ποια είναι η τύχη μου. Ξέρει ήδη τι συμβαίνει στη χώρα. Τι συμβαίνει μ'όλους εμάς."

Poland/Ukraine 2012

Κοιτώντας ως αδαής το preliminary report της UEFA για τις υποψηφιότητες των χωρών που ήθελαν να φιλοξενήσουν το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου (αυτό που κέρδισε η Ελλάδα το 2004,) ο χειρότερος φάκελος φαινόταν με διαφορά να είναι αυτός της Πολωνίας με την Ουκρανία. Σήμερα, η Πολωνία (που μόλις συνήλθε από μεγάλο σκάνδαλο ποδοσφαιρικής διαφθοράς) και η Ουκρανία (της γνωστής πολιτικής αστάθειας, των νομοσχεδίων-εξπρές του Προέδρου για να ρίξει τον Πρωθυπουργό και vice versa) κέρδισαν το δικαίωμα να διοργανώσουν ένα πρωτάθλημα που αναμένεται να τους αποφέρει κέρδη σε πολλούς τομείς. Η Ελλάδα ας ψάξει να βρει γιατί άραγε έχασε από τον πρώτο γύρο. Μήπως φταίει το γεγονός ότι ο Γκαγκάτσης με τον Ορφανό τσακώνονται σαν πεντάχρονα από τότε που κέρδισε η Νέα Δημοκρατία τις εκλογές; Το ότι η ΕΠΟ πλέον δεν χρηματοδοτείται από το κράτος σε ένα ωραιότατο εμπάργκο; Ότι ο Γκαγκάτσης δεν ήθελε ένα πιο δημοκρατικό εκλογικό σύστημα στην ΕΠΟ;

Αντί για Euro 2012, απολαύστε τα γεγονότα στη Λαυρίου, το Αλκαζάρ και το Αγρίνιο. Απολαύστε το γεγονός ότι η χειρότερη ομάδα του Ολυμπιακού στα χρονικά έχει πάρει το πρωτάθλημα εδώ και μήνες γιατί απλά κανείς άλλος δεν μπορεί να την συναγωνιστεί. Απολαύστε τις διαιτησίες μας. Απολαύστε το 1-4 από την Τουρκία. Απολαύστε το ότι οι ομάδες μας θα παίξουν περισσότερους αγώνες στην Ευρώπη μόνο αν πάμε για προκριματικά τον Ιούλιο και Intertoto. Απολαύστε και την Πολωνία με την Ουκρανία που κατάφεραν να μας υπερκεράσουν. Και εκείνη την ομαδούλα, την Σαχτάρ του Ντόνετσκ.

I Don't Like Mondays #2

Θα μπορούσα να γράψω καμιά 1000άρα λέξεις για το πόσο ηλίθιο είναι να μπορεί ο κάθε στραβωμένος της κοινωνίας να αγοράσει ένα όπλο στην Αμερική. Αλλά είναι τόσο προφανές πλέον που ο "loner" φοιτητής του τμήματος Αγγλικών στο Virginia Tech σκότωσε 32 άτομα και αυτοκτόνησε σε μια ιστορία που το μόνο που την κάνει είδηση είναι το γεγονός ότι για 2 ώρες ήξεραν οι αρχές ότι κυκλοφορεί κάποιος με όπλο στις εστίες (υπήρχαν και δύο πτώματα για να το πιστοποιήσουν) και σκέφτηκαν ότι το καλύτερο publicity θα ήτανε να μην το πούνε σε κανέναν.

Κάθε φορά που βλέπουμε τέτοια πράγματα στην τηλεόραση σκεφτόμαστε αμέσως πόσο ηλίθιοι είναι οι Αμερικάνοι, πώς η βία έχει εισβάλλει στην κουλτούρα τους, πόσο καλύτεροι είμαστε εμείς εδώ που δεν σφαζόμαστε μεταξύ μας και πάει λέγοντας. Αν δίναμε όπλα σε κάθε έναν που βρέθηκε στην Λαυρίου, η κατάσταση θα θύμιζε Σαράγεβο στα καλά του. Αν δίναμε όπλα σε κάθε μοναχικό ψυχοπαθή της πόλης μας θα μετράγαμε νεκρούς κάθε μέρα. Δεν είναι ότι οι Αμερικάνοι διαθέτουν τόσους πολλούς περισσότερους ηλίθιους και διεστραμμένους - είναι ότι έχουν νομοθετήσει εδώ και αιώνες υπέρ του δικαιώματός τους να εξέρχονται του μάταιου τούτου κόσμου παίρνοντας και παρέα για το ταξίδι.

Από την άλλη, είναι γελοίο το γεγονός ότι δεν ειδοποίησαν οι αρχές του Πανεπιστημίου τους φοιτητές τους μετά τους πρώτους φόνους. "Δεν είχαμε λόγο να πιστέψουμε ότι ο δολοφόνος θα παρέμενε στο campus" δήλωνε ο Πρόεδρος του ιδρύματος, ενώ εδώ στην Αθήνα απορούσαμε αρκετοί αν ήταν τόσο μακρινή σκέψη το "ίσως νά'χει παραμείνει τελικά." Αν αποδειχθεί από την έρευνα ότι έπρεπε να είχε γίνει η προειδοποίηση δύο ώρες πριν από ότι τελικά έγινε, οι διοικούντες του Πανεπιστημίου μπορεί να βρεθούν και κατηγορούμενοι για αμέλεια που στοίχισε 30 ζωές.

Μια χώρα με θανατική ποινή, όπλα παντού, έναν από τους σκληρότερους ποινικούς κώδικες παγκοσμίως (με εξαίρεση τις χώρες που σου κόβουν το χέρι αν κλέψεις ένα κομμάτι ψωμί ή σε λιθοβολούν άμα πας με παντρεμένη) και όμως τίποτα δεν δουλεύει σωστά για να αποτρέπει τέτοια εγκλήματα. Ο Cho Seung-Hui, o 24χρονος για τον οποίον Αμερικάνοι ("είναι Κορεάτης!!") και Κορεάτες ("είναι Αμερικάνος!!") ερίζουν τις τελευταίες ώρες, ήταν ένας μοναχικός τύπος που έγραφε κάτι ψυχανώμαλα στις εκθέσεις του και οι καθηγητές του τον φώναζαν "ερωτηματικό" επειδή αυτό έγραψε σε ένα χαρτί που έπρεπε να βάλει το όνομά του.

Και κάθε τέτοια ιστορία καταλήγει σε προτάσεις για το πόσο ασφαλή θα πρέπει να είναι τα πανεπιστήμια. Σε αυτή τη χώρα που χούμε εμείς, την Ελλαδίτσα μας, είμαστε στο αντίθετο άκρο: όποιος θέλει μπαινοβγαίνει στα Πανεπιστήμια, χωρίς να τον ελέγχει κανένας, επειδή υπάρχει κάπου μια νομοθεσία που λέει ότι είναι δικαίωμα όλου του κόσμου να παρακολουθεί μαθήματα. Μαζικές δολοφονίες δόξα τω Θεώ δεν είχαμε ποτέ, αλλά έχουμε ναρκωτικά, βιασμούς, ληστείες και μολότωφ στην καθημερινή διάταξη (είναι αυτό που έλεγα: δώστε τους ένα όπλο και θα δείτε.) Στην Αμερική υπάρχει σοβαρή πρόταση πως τα πανεπιστήμια θα πρέπει να μοιάζουν έτσι:

Χμμ. Μάλλον έμπλεξαν το σχέδιο από την φυλακή του Fox River στο Prison Break. Ή μάλλον όχι. Περισσότερα κάγκελα, περισσότερες κάμερες, περισσότερη ασφάλεια. Αντί να κάνουν το πιο απλό: να αφοπλίσουν τους υποψήφιους δολοφόνους τους.

It Wasn't Me

Περίμενα να περάσει λίγος καιρός από το περιστατικό στην Λαυρίου για να δω το πώς θα χειριστεί η πολιτεία μας, η ΕΠΟ μας και η Σούπερ Λίγκα μας την τελευταία έξαρση της βίας. Το στόρι είναι ήδη γνωστό, φαντάζομαι: προημιτελικά κυπέλλου Ελλάδος (ούτε καν πρωτάθλημα) γυναικών (ούτε καν αντρών) στο βόλει (ούτε καν άθλημα που βλέπουμε) και οι Παναθηναϊκοί με τους Ολυμπιακούς (προηγούνται οι τριφυλλοφόροι λόγω έδρας) δίνουν ραντεβού στα Γλυκά Νερά για να σφαχτούν. Το αποτέλεσμα περιείχε έναν νεκρό οπαδό του ΠΑΟ, πέντε-έξι τραυματίες και ένα κάρο μαϊντανούς σε τηλεοράσεις και εφημερίδες.

Όλοι περιμέναμε την πρόταση της πολιτείας να ζητάει το κλείσιμο (ή έστω την απομόνωση) των συνδέσμων και την εφαρμογή του ηλεκτρονικού εισιτηρίου. Και βγήκε η ΠΕΦΟ να πει ότι "εμείς είμαστε καλά παιδιά και δεν πρέπει να κλείσουμε." Βγήκε ο Σύνδεσμος Φιλάθλων Αναγέννησης Μακρυνίτσας (αντικαταστήστε με μικρές ΠΑΕ) και είπε ότι "εμείς δεν φταίμε σε τίποτα, δεν πρέπει να μας κλείσετε." Στο τέλος βγήκε και η Θύρα 7 με τη Θύρα 13 να δηλώσουν ότι και αυτοί δεν φταίνε σε τίποτα. Η ΠΑΕ Ολυμπιακός δήλωσε ότι αυτοί οι κάφροι δεν ανήκουν στην οικογένεια του Ολυμπιακού, άρα δεν φταίει. Η Αστυνομία δήλωσε ότι δεν φταίει. Οι πιγκουίνοι στην Ανταρκτική όταν ρωτήθηκαν αποκρίθηκαν και αυτοί με τη σειρά τους ότι δεν ήξεραν τίποτα.

Και το ονειροδρόμιο ρωτάει. Ποιός φταίει; Αποκλειέται να φταίει το άθλημα, ειδικά το βόλει γυναικών. Και στο ποδόσφαιρο, σε εποχές που η ομάδα σήμαινε τόσα πολλά για το κοινωνικοπολιτικό σου status, οι γάυροι με τους βάζελους έβλεπαν αγκαζέ τα ματσάκια. Στην Βρέμη έβαλα μια καλή μου φίλη να ποζάρει δήθεν για να τραβήξω όσες περισσότερες φωτογραφίες μπορούσα με τους οπαδούς της Βέρντερ και της Σάλκε να γελάνε πηγαίνοντας στο μεταξύ τους ντέρμπι. Το ποδόσφαιρο από μόνο του δεν κάνει τη ζημιά.

Και τότε ποιός φταίει; Μήπως φταίει το γεγονός ότι ζούμε σε μια κοινωνία που ανά εβδομάδα σχεδόν σπάνε μερικές δεκάδες αυτοκίνητα, καίγονται διάφορα κομμάτια της δημόσιας περιουσίας και θρυμματίζονται βιτρίνες που είναι τοποθετημένες ατυχώς κοντά σε Πολυτεχνεία και Σχολές, χωρίς να συλλαμβάνεται ποτέ έστω και το ένα εκατοστό αυτών που συμμετέχουν στα επεισόδια; Μήπως φταίει το γεγονός ότι σε αυτή τη χώρα η Θύρα 7, η Θύρα 13, η Θύρα 4, η Θύρα 3, η Θύρα you name it τέλος πάντων βρίζει, σπάει, ξαναβρίζει, ξανασπάει και όλοι βολεύονται με την περιστασιακή τιμωρία της έδρας ή (αφού οι ΠΑΕ δεν το ήθελαν αυτό για προφανείς οικονομικούς λόγους) με ένα απλό προστιματάκι;

Μην ξεχνάμε ότι αυτή είναι και η χώρα που θεωρεί απολύτως φυσικό να πετάξει το μισό γήπεδο πάνω στην 11άδα της Τουρκίας, που όταν έκανε τα ίδια απέναντι στην Ελβετία τους φωνάζαμε απολίτιστους, βάρβαρους και Μογγόλους.

Η λύση; Ηλεκτρονικό ονομαστικό εισιτήριο ΤΩΡΑ (όχι του χρόνου που θα έχουμε ξεχάσει για την λεωφόρο Λαυρίου και τα γεγονότα της), άμεση τιμωρία των συνδέσμων (δεν θα ήταν κακή ιδέα σύσσωμοι οι σύνδεσμοι που συμμετείχαν στα επεισόδια να μην ξαναπατήσουν το πόδι τους στο γήπεδο) και την επόμενη φορά που θα γίνει επεισόδιο σε γήπεδο να γίνει σύλληψη και αυτόφωρο αμέσως.

Τέρμα στις στήλες και τις εκπομπές των οργανωμένων, πρόστιμα για τα υβριστικά συνθήματα (ακόμα και το παραδοσιακό γ#*$ τη μάνα σου) και μεγέθυνση θεσμών όπως η οικογενειακή κερκίδα.

[Σταματήστε τη βία (link)]

Δημήτρης Κιτσανέλης. Who the ...?

Dimitris Kitsanelis is a football player, currently playing for Eidilliakos FC. He also participates in the network expert team in Vodafone Greece that supports all the major Vodafone mobile services. He will soon be the second Olympiakos coach under the head coach, Mr Tront Solint. He will also soon lose his job because he spends more time surfing the internet than working !

[Η προφανής πλάκα] κάποιων φίλων κάποιου Δημήτρη Κιτσανέλη στην Wikipedia. Χρειάζεται update γιατί τελικά ο Σόλιντ απολύθηκε πρώτος...

Cultural Relativism I: Η περίπτωση της Ιαπωνίας

Το τρίο με τις ιαπωνέζες δίδυμες ήταν από τις κορυφαίες επιλογές του Austin Powers. Σε γενικές γραμμές, οι γυναίκες από την χώρα του ανατέλλοντος ηλίου είναι κομμάτι των φαντασιώσεων πολλών ανδρών στα μέρη μας, είτε βλέπουν άρρωστες τσόντες σε κινούμενα σχέδια είτε όχι. Όμως αυτό που δεν περιμέναμε με τίποτα ήταν οι Ιάπωνες να έχουν φαντασιώσεις με... Αγγλίδες. Δείτε την [ιστορία] μιας Αγγλίδας ονόματι Shannon Flaherty, δασκάλας στο επάγγελμα, που παραλίγο να βιαστεί από έναν Ιάπωνα. Κάτι που έπαθε πρόσφατα μια συμπατριώτισά της που το γυμνό πτώμα της βρέθηκε με εμφανή σημάδια κακοποίησης, εγείροντας σημαντικά ερωτήματα για τους ντόπιους άντρες, ειδικά σε όλους εμάς που έχει τύχει να δούμε και τα πολιτιστικά (τηλεοπτικά) τους προϊόντα.

Ηνωμένες(;) Πολιτείες της Αμερικής

Πόσες φορές έχουμε ακούσει από τους ταξιδεμένους φίλους μας ότι το πριν/μετά effect της πτήσης από τη Νέα Υόρκη ως το Ντάλας είναι κατά πολύ μεγαλύτερο από το αντίστοιχο της πτήσης Αθήνας-Λονδίνου. Από την άλλη, κάθε φορά που οι κάλπες βγάζουν Ρεπουμπλικάνο στις προεδρικές εκλογές, οι κάτοικοι των μεγαλουπόλεων του βορρά γκρινιάζουν ότι αποφασίζουν οι βλάχοι του νότου για το ποιός θα τους κυβερνήσει. Το ονειροδρόμιο βρήκε μερικές χαριτωμένες ιδέες στο Διαδίκτυο για το πώς θα έπρεπε να σπάσει η Αμερική σε δύο χώρες, το πώς θα μπορούσε η μισή να ενωθεί με τον Καναδά, καθώς και το πώς διάφοροι άκυροι τύποι (όπως το 15% των Ταϊβανέζων) θέλουν να γίνει το μέρος τους η 51η πολιτεία. Πραγματική απόλαυση.

50 και πολλές είναι
Ο χάρτης των Ελληνικών εκλογών είναι πάντα μια πανδαισία του μπλε ή του πράσινου με μερικές τρύπες. Ο χάρτης των Βρετανικών εκλογών έχει κάπου 12 χρώματα κάθε χρόνο γιατί οι Σκωτσέζοι, οι Ουαλοί και οι Ιρλανδοί επιμένουν να ψηφίζουν κόμματα που ή έχουν περίεργα ονόματα στα Κέλτικα και θέλουν να δουν τις περιοχές τους ανεξάρτητες ή άλλα κόμματα που λατρεύουν τον Union Jack πιο πολύ και από την ίδια την Ελισάβετ. Και το 49% των Άγγλων θέλει να ξεφορτωθεί τη Σκωτία, 2% παραπάνω από τους Σκωτσέζους που θέλουν το ίδιο πράγμα. Ο χάρτης των Αμερικανικών εκλογών; Πάντα το ίδιο σκηνικό - μπλε στις άκρες και κόκκινο στη μέση.

Χάρτης των εκλογών του 2004

Οι Δημοκρατικοί πάντα κερδίζουν τις πολιτείες τύπου Νέα Υόρκη, Πενσυλβάνια, Ιλινόις και πάει λέγοντας. Μέχρι και το District of Columbia, δηλαδή η πρωτεύουσα Ουάσιγκτον που θα περίμενες ότι κατοικείται από κυβερνητικά στελέχη, ψήφισε Δημοκρατικούς του 2004. Οι Ρεπουμπλικάνοι αντιθέτως δεν χάνουν για κανέναν λόγο μέρη όπως το Τέξας και την Αλαμπάμα, μέρη των οποίων οι κάτοικοι γίνονται το τέλειο θύμα για ταινίες του Sacha Baron Cohen τραγουδώντας περήφανοι "Throw the Jew down the well, so my country can be free..."

Η πιο σοβαρή(;) πρόταση που βρήκαμε χωρίζει τις ΗΠΑ σε δύο χώρες: την Αμερική και τους Ρεπουμπλικάνους. Τα υποψήφια ονόματα για την δεύτερη χώρα περιλαμβάνουν το Jesusland (με το δικό του [website]) και - το πιο τολμηρό Dumbfuckistan. Η Αμερική στους χάρτες αυτούς ενώνεται με τον Καναδά (αν και κάποιοι θεωρούν την Αλμπέρτα υπερβολικά συντηρητική οπότε την δίνουν στο Jesusland) και έτσι δύο υπέροχες χώρες κάνουν την εμφάνισή τους.

Σκλάβοι και Ρεπουμπλικάνοι
Σηκώνει πολύ συζήτηση και η εξόφθαλμη ομοίοτητα του εκλογικού χάρτη της Αμερικής με τον χάρτη των πολιτειών που είχαν σκλάβους στα χρόνια μετά τον εμφύλιο. Μαντέψτε ποια ήταν η ομοιότητα και κερδίστε...

Και οι υποψήφιοι για την 51η πολιτεία!
Μέσα στα γέλια πετύχαμε και κάτι ακόμα καλύτερο: τους διάφορους πληθυσμούς που ονειρεύονται η περιοχή τους να γίνει η 51η πολιτεία των Η.Π.Α., μια φράση που χρησιμοποιείται για άγνωστους σκοπούς να περιγράψει τη Μεγάλη Βρετανία, την Αυστραλία, τον Καναδά και άλλες παρόμοιες χώρες. Πέρα λοιπόν από το District of Columbia που βαρέθηκε να διοικείται απευθείας από το Κογκρέσο και θέλει να μπορεί να αποφασίζει μόνο του για το πώς θα μαζεύει τα σκουπίδια από την Pennsylvania Avenue, καθώς και το Πόρτο Ρίκο που ήδη ανήκει στην Αμερική αλλά δεν είναι πολιτεία γιατί κάποιο κομμάτι γης πρέπει να είναι το all-american duty free, τα καλύτερα που πετύχαμε ήταν τα εξής:

Ταϊβάν: Η χώρα που δεν είναι χώρα, αφού η ίδια (ονόματι Δημοκρατία της Κίνας) δεν κηρύττει την ανεξαρτησία της επειδή η άλλη Κίνα (η κόκκινη) την απειλεί με πόλεμο αν το κάνει, αλλά από την άλλη ακόμα και η μάνα μου ξέρει ότι πρόκειται για ένα κράτος από μόνο του, αφού η μόνη κομμουνιστική απόφαση που επηρέασε ποτέ το νησί ήταν αυτή του Μάο να κυνηγήσει τους εθνικιστές μέχρι τις ακτές τις Κίνας και να τους κουνήσει το μαντήλι. Σε πρόσφατη έρευνα λοιπόν στο νησί για το ποιά θα έπρεπε να είναι η τύχη της Ταϊβάν το 15% δεν δήλωσε ούτε την ανεξαρτησία, ούτε το status quo, ούτε την μετατροπή στο καθεστώς του Χονγκ Κονγκ. Επέλεξε να ενωθεί με την Αμερική και να γίνει η 51η πολιτεία! Οι λόγοι που έγινε αυτό μπορεί να έχουν σχέση με την κακή μετάφραση από τα Κινέζικα στα Αγγλικά, ένα πρόβλημα το οποίο είναι ήδη παρών στις οδηγίες χρήσεως των ηλεκτρικών μας συσκευών και ενδέχεται να προκύψει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου. Τεχνικά όμως η Ταϊβάν μπορεί να θεωρηθεί Αμερικανικό έδαφος αφού υπάρχουν διάφορες συνθήκες από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο που δεν ξεκαθαρίζουν την τύχη του νησιού μετά την αποχώρηση των Συμμάχων. Μια 51η πολιτεία απέναντι ακριβώς από την Κίνα και σε απόσταση βολής από την παιδική χαρά του βορειοκορεάτη θαυμαστή του Hollywood θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα...

Γουιάνα: Μια λιγότερο τρελλή ιδέα, καθώς στις ΗΠΑ ζει το ένα τρίτο του συνολικού τους πληθυσμού και είναι και ελαφρώς πιο κοντά στην Αμερική από ότι η χώρα του chicken chow mein που αναφέραμε προηγουμένως. Υπάρχει και [website] αφοσιωμένο στην ιδέα. Αν υιοθετηθεί η πρόταση, οι Η.Π.Α. θα έχουν πλέον σύνορα με την Βενεζουέλα του Ούγκο Τσάβεζ, ειδικής αυτοκινούμενης συσκευής ανίχνευσης θείου σε πόντιουμ των Ηνωμένων Εθνών και γενικώς του μεγαλύτερου εφιάλτη του Πλανητάρχη, τώρα που ο Κάστρο είναι ανάμεσα στο πουθενά και το αντίο.

Αλμπέρτα: Οι προσεκτικοί θα θυμούνται το όνομα από την αναφορά του πριν στο ανέκδοτο περί Jesusland και Dumbfuckistan. Και όμως, το 42% των ερωτηθέντων σε [δημοσκόπηση] δεν θεωρούν καθόλου ανέκδοτο την πιθανότητα να αποσχιστούν από τον Καναδά. Η ίδια η Αλμπέρτα είναι αρκετά συντηρητική και έχει και πετρέλαιο, άρα χωράει στην Αμερική και δίνει και επιπλέον ψήφους στους Ρεπουμπλικάνους. Η ιδέα δεν είναι καινούργια - μέχρι και το Κεμπέκ απέκτησε κόμμα που υποστήριζε την ένωσή τους με τις ΗΠΑ το 1980 (αλλά η ιδέα δεν ακούγεται καλή στα Γαλλικά, άρα το κόμμα εξαφανίστηκε σχετικά άδοξα). Το 2003 ένας κάτοικος από την Βρετανική Κολούμπια έγραψε στον Μπους παρακαλώντας τον να κατακτήσει την περιοχή του. Ο Μπους δεν αποκρίθηκε ποτέ στην επιστολή. Και μην ακούσω τίποτα κρυάδες του τύπου "δεν ξέρει να διαβάζει..."

Ισραήλ και Παλαιστίνη: Ο Μπιλ Κλίντον (που εγγυημένα ξέρει να διαβάζει) έλαβε ένα βιβλίο το 2005 από μια σχετικά άσχημη γυναίκα. Το βιβλίο τιτλοφορείται "Two Stars for Peace" και δηλώνει πως η καλύτερη λύση για την Μέση Ανατολή είναι η προσθήκη του Ισραήλ ως 51ης πολιτείας και της Παλαιστίνης ως 52ης. Πριν γελάσετε, δείτε και το [ντοκουμέντο]. Άντε να πει τώρα ο Μπιλ ότι ήταν ένα απλό δώρο, όπως είπε και ο Χριστόδουλος για εκείνες τις διακοπές του πρόσφατα. Οι ΗΠΑ έχουν πολλά να κερδίσουν, λέει η συγγραφέας, από αυτή την κίνηση. Δεν θα ήθελα να είμαι ο άνθρωπος που θα ανακοίνωνε σε συγκεντρωμένο πλήθος της Χαμάς ότι είναι πλέον Αμερικανοί υπήκοοι. Ούτε θα ήθελα μάλλον να ενσωματώσω στην χώρα μου το χειρότερο πρόβλημα της διεθνής πολιτικής σκηνής. Η συγγραφέας υποστηρίζει ότι το πρόβλημα θα λυθεί άμεσα, χωρίς να εξηγεί ακριβώς το πώς, ενώ οι ΗΠΑ θα επωφεληθούν καθώς "οι Ισραηλινοί και οι Παλαιστίνοι είναι οι πιο δημιουργικοί άνθρωποι στον κόσμο." Ναι, οι μεν στον τακτικό πόλεμο, οι δε στο αντάρτικο. Ίσως όμως να μην είναι και τόσο κακή ιδέα, οι αραβόφωνοι είναι κάτι που λείπει από την logistics ομάδα του Αμερικανικού Στρατού...

Σικελία: Αυτό έγινε το 1944. Δικαιολογούνται λόγω της σκατοκατάστασης που υπήρχε στην Ευρώπη. Ίσως θα έπρεπε να γίνει για να διευκολυνθούν οι επιχειρήσεις των διάφορων επιφανών Ιταλών της εποχής στην Αμερική...

Πετώντας στο Ιράκ

Επειδή το ξέρουμε ότι οι περισσότεροι από εσάς σκοπεύετε να περάσετε τις καλοκαιρινές διακοπές σας στο ηλιόλουστο Ιράκ, ετοιμάσαμε ένα αφιέρωμα στα αεροδρόμια του Ιράκ, καθώς και τις πτήσεις που οδηγούν σε αυτό το καταπληκτικό κομμάτι του πλανήτη και ιδιαίτερα στην πρωτεύουσα Βαγδάτη, η οποία γιόρτασε την 4η επέτειο από τότε που ο χειρότερος δικτάτορας του κόσμου έφυγε και επιτέλους οι άνθρωποι μπορούν να σφάζονται μεταξύ τους ελεύθερα.

Το ονειροδρόμιο εντόπισε λειτουργικά πολιτικά αεροδρόμια σε τρεις πόλεις του Ιράκ: τη Βαγδάτη, το Ερμπίλ και το Σουλεϊμανίγια. Ξεκινώντας τη διαδρομή μας από το αεροδρόμιο της Βαγδάτης, κατασκευάστηκε το 1982 με 900 εκατομμύρια δολλάρια που η Γαλλία δεν πήρε ποτέ σε αντάλλαγμα για την συνδρομή της στο να κτιστεί το Saddam International Airport, με τον κωδικό SDA. Το 1991 η διεθνής κοινότητα με το εμπάργκο της φρόντισε να μην μπορέσει να πετάξει καμία εταιρεία προς τη Βαγδάτη - εκτός από τον Ερυθρό Σταυρό και τις υπόλοιπες ανθρωπιστικές οργανώσεις. Το 2003 το αεροδρόμιο άλλαξε ονομασία αφού ξηλώθηκε η ταμπέλα που έγραφε Saddam και πλέον (μάλλον) ονομάζεται Baghdad International Airport. Μπορείτε να δείτε το αεροδρόμιο στη σημερινή του μορφή στην συλλογή του [Cary Norton].

Το αεροδρόμιο διέθετε τρία terminals ονόματι Babylon, Samarrah και Nineveh, για να θυμούνται τις αυτοκρατορίες που έδρασαν στην περιοχή στα αρχαία χρόνια, καθώς και μια VIP αίθουσα για να υποδέχεται ο Σαντάμ τους καλεσμένους του (τότε είχε πολλούς, για διάφορους λόγους που μπορεί να έχουν να κάνουν με την ύπαρξη της Σοβιετικής Ένωσης και του κακού Ιράν.) Μια προσεκτική ματιά στον εγκαταλελειλημένο (ανάθεμα αν το έγραψα σωστά) [πίνακα ανακοινώσεων] δείχνει ότι η Air France, η KLM, η British Airways και η Lufthansa - μεταξύ άλλων - εκτελούσαν τακτικές πτήσεις προς το Saddam International. Η απορία μου για το αν πέταξε ποτέ η Ολυμπιακή για Βαγδάτη έμεινε αναπάντητη, γιατί είναι δύσκολο να βρεις που πετάει και αν θα πετάξει [σήμερα] αυτή η εταιρεία, πόσο μάλλον που πέταγε πριν από 20 χρόνια.

Μετά το 2003, αφού άνοιξε η καθιερωμένη βάση που προσφέρει Burger King και Subway στους Αμερικανούς στρατιώτες λίγο παραδίπλα, κάποιες εταιρείες εκδήλωσαν ενδιαφέρον να εκτελέσουν πτήσεις προς τον εξωτικό αυτό προορισμό. Μία από αυτές ήταν και η διάσημη Air Scotland, που πέταγε με την άδεια της Greece Airways, μέχρι που μια μέρα άνοιξε η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας το στόμα της και την κατάπιε. Οι εταιρείες που τα κατάφεραν τελικά είναι οι Air Memphis που πετάει για Κάιρο, η Flying Carpet Airlines που πάει Βηρυττό (άλλο ασφαλές αεροδρόμιο), η Ishtar Airways (ποιά;) που πάει Ντουμπάι και η SyrianAir για Δαμασκό. Σε αυτές προσθέστε την Royal Jordanian που πάει Αμάν και την Iraqi Airways, τον εθνικό αερομεταφορέα της χώρας, που πετάει για Αμάν, Κάιρο, Ντουμπάι και Κωνσταντινούπολη, ενώ έκανε πρόσφατα αίτηση για να πάρει τη θέση της δίπλα στα υπόλοιπα αεροπλάνα στο Heathrow. Είμαι σίγουρος ότι θα την βάλουν δίπλα στην British Airways (η οποία μαζί με την Virgin Atlantic θέλουν το ίδιο δρομολόγιο παρεπιπτόντως.) Η Iraqi πετάει και για τα άλλα δύο αεροδρόμια του αφιερώματος, αλλά νομίζω ότι αυτές τις λεπτομέρειες θα τις βρείτε αφού φτάσετε εκεί.

Η μετάβαση από το αεροδρόμιο προς την πόλη γίνεται με υπερπολυτελή λεωφορεία express τα οποία προσφέρουν όλες τις ανέσεις που χρειάζεστε - όπως το σασί ενός τανκ - καθώς ο δρόμος από το αεροδρόμιο προς την πόλη έχει χαρακτηριστεί ως το πιο επικίνδυνο σημείο του παγκόσμιου οδικού δικτύου - μετά το πέταλο του Μαλιακού και ολόκληρο τον Δήμο Αμαρουσίου. O δρόμος ονομάζεται Route Irish, ένα όνομα που προκαλεί διάφορα ερωτηματικά για την μη πρόκληση διπλωματικού επεισοδίου εκ μέρους του Δουβλίνου.

Όσον αφορά τα άλλα δύο αεροδρόμια, το Ερμπίλ (EBL) και το Σουλεϊμανίγια (SUL) είναι δύο πόλεις του Ιρακινού Κουρδιστάν, του πιο ασφαλούς κομματιού του Ιράκ. Το αεροδρόμιο της [δεύτερης] κατασκευάστηκε μεταξύ 2003-2005, όταν η υπόλοιπη χώρα ήταν μπλεγμένη σε μια περιέργη κατάσταση που ενείχε κάποιες εκατοντάδες πιθήκους, κάποιους Αυστραλούς και Πολωνούς στρατιώτες καθώς και διάφορους δημοσιογράφους ενσωματωμένους σε Αμερικανικά άρματα μάχης που δεχόντουσαν το καλωσόρισμα του Ιρακινού λαού. Fun times. Εκτός από τις κλασικές πτήσεις για Ντουμπάι, Αμάν και Κωνσταντινούπολη, μπορείτε να πάτε στο Ερμπίλ μέσω Στοκχόλμης και στο Σουλεϊμανίγια μέσω Μονάχου με Royal Jordanian Airlines.

Φιλοσοφία και άλλες κουταμάρες

Ενώ η μισή Αθήνα γιόρταζε σε ακριβά εστιατόρια την γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου και η άλλη μισή ήταν ανάμεσα σε μπυραρίες με μπακουροπαρέες ή τον καναπέ βλέποντας τη ζωντανή απόδειξη ότι αυτή οι μεγάλες μας ομάδες δικαιούνται να παίζουν άλλον έναν μήνα στην Ευρώπη (τον Ιούλιο), εγώ βρέθηκα σε ένα καφέ του κέντρου όπου έπρεπε να μιλήσω για το αν υπάρχουν όρια στο κατά πόσο ο καλλιτέχνης πρέπει να λογοκριθεί.

Πριν ξεκινήσει η σεμνή τελετή έπεσα και πάνω σε γνωστότατο καθηγητή της Φιλοσοφικής ο οποίος αναγκάστηκε να μετατρέψει την καφετέρια σε αίθουσα εξετάσεων για τους μεταπτυχιακούς του φοιτητές. Και χτες το βράδυ καθηγήτρια της ίδιας σχολής μου έλεγε ότι δεν την αφήνουν να πάει στο γραφείο της. Φέυγοντας δε από εκεί, διαπίστωσα ότι στο Πολυτεχνείο η κατάληψη έχει περάσει στο στάδιο της υποστήριξης πανανθρώπινων αξιών όπως η νομιμοποίηση όλων των μεταναστών (όταν έρθει κανένα καραβάνι με μηχανικούς από την Ινδία, τότε να σας δω όλους – εδώ δεν θέλετε να νομιμοποιηθούν οι πτυχιούχοι Έλληνες...)

Στην συζήτηση λοιπόν που ακολούθησε της σύντομης παρέμβασής μου διαπίστωσα ότι αρκετοί νεοέλληνες φιλόσοφοι (κατά πτυχίο) βρίσκονται κάπου ανάμεσα στο πουθενά και το αντίο, όπως θα έλεγε και ο Κλιντ. Ντροπή θα μου πείτε, επιστήμονες άνθρωποι και τα λοιπά. Πρώτα απ’όλα, το γεγονός ότι μέμφονται όποιον δεν αναζητάει τη μία και μοναδική αλήθεια και περιορίζεται στο να πείσει τους ανθρώπους. Μα με αυτούς ζεις, αυτοί πρέπει να συμφωνούν μαζί σου για να πας μπροστά. Όχι. Το τραπέζι μπροστά σου δεν είναι τραπέζι, είναι μια ιδέα. Και το κεφάλι τους επίσης. Αν το τραπέζι όμως έρθει με δύναμη πάνω στο κεφάλι, στο χωριό μου αυτή η μάχη των ιδεών οδηγάει σε καρούμπαλο.

Ατάκες του τύπου «ο Καντ όρισε την τέχνη ως κάτι που δεν έχει κανέναν απολύτως σκοπό.» Ο Σόλιντ πρέπει να είναι ο μεγαλύτερος καλλιτέχνης που ανέδειξε ποτέ το Βέλγιο, εκτός αν βρήκε κάποιος σκοπό στο σύστημα του Ολυμπιακού φέτος στην Ευρώπη. Βέβαια, από χθες προσπαθώ να σκεφτώ έστω και ένα άσκοπο κομμάτι τέχνης. Ίσως το έργο της Κικής Δημουλά. Ή αυτό το blog. Ναι, είμαι καλλιτέχνης. Σύμφωνα λοιπόν με τον άνθρωπο που προέβη στην δήλωση αυτή, η συζήτηση ήταν άσκοπη επειδή δεν προσδιορίσαμε την τέχνη κατά Καντ. Όπως προφανώς κάνει και όλος ο υπόλοιπος κόσμος εκτός από εμένα τον αδαή που έμαθα ότι τέχνη είναι από το έργο «Πήδημα» στο μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στην Κηφισιά (ένα Lada διαλυμένο που αιωρείται) μέχρι την Καπέλα Σιστίνα στο Βατικανό.

Το σοκ όμως δεν ήταν εκεί. Ούτε καν στον τύπο που άρχισε την φιλοσοφική ανάλυση του τι είναι παιχνίδι. Το σοκ ήρθε όταν ένας σεβάσμιος κύριος ανήγγειλε με πάθος ότι το Ισλάμ έχει ως μέσο του την βία και ότι τον προσβάλλει μόνο και μόνο η ύπαρξη της θρησκείας. Κοίταζα με αγωνία τους υπόλοιπους. Κανείς δεν διαφώνησε, έστω και χλιαρά, με τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Ούτε και εγώ – παραήμουν αποσβολωμένος για την περίσταση.

Έχοντας διασφαλίσει μέσα στο μυαλό μου την εξαφάνιση της πιθανότητας να γίνω ποτέ φιλόσοφος, σκεφτόμουν την ατάκα που χρησιμοποίησα στην αρχή. Φιλόσοφος είναι αυτός που θέτει το προφανές σε όρους του δυσνόητου. Η φράση ειπώθηκε για τους οικονομολόγους αλλά δεν είναι κατ’ανάγκη προφανή αυτά που λένε – απλά η επιστήμη τους βασίζεται στην μεγάλη παράγραφο που προηγείται κάθε έρευνας και αναφέρει τη λέξη «έστω» ακολουθούμενη από μια σειρά από πράγματα που δεν πρόκειται να συμβούν ποτέ (π.χ., να κλείσεις την αγορά μέσα σε μια γυάλα και να μην βρέξει, να μην αρρωστήσει κανένας εργαζόμενος, να μην κάνουν μια πορεία οι φοιτητές στην Κατεχάκη και να μην πέσει η ιδέα ενός τραπεζιού πάνω στην ιδέα του κεφαλιού σου.)

Αυτή η μεγάλη αλήθεια που ψάχνουν δεν θα βρεθεί ποτέ. Γιατί οι περισσότεροι δεν πολυασχολούνται με το να εφαρμόσουν τη σκέψη τους, ποιοτική ή μη, σε όρους της πραγματικότητας. Αν είπε ο Καντ μια πατάτα προ αιώνων, δεν πάει να πει ότι είναι και σωστή. Αν οι φιλόσοφοι δεν ασχοληθούν με το πώς η σκέψη τους μπορεί να κάνει καλύτερη την καθημερινότητα τότε δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια παρέα αρχαιολάγνων που δεν έχουν επαφή με τον έξω κόσμο. Γι’αυτό παραδέχομαι τον Πελεγρίνη και τα «Σφηνάκια» του.

Δεν εξηγείται αλλιώς η μομφή στην συζήτηση για την ελευθερία της έκφρασης στο παραπάνω θέμα. Δεν εξέτασα, λέει, την τέχνη ως τέχνη. Η οποία ήταν για άλλους αυτό που είπε ο Καντ, για κάποιους άλλους ήταν το διαχρονικό. Δεν χρειάζεται ο Νταλί για να βρεις ψωμί για συζήτηση, ένας Δανός που έχω ξεχάσει ήδη το όνομά του κατάφερε να κάψει μια ντουζίνα πρεσβείες. Ο Τζίμης Πανούσης έχει ένα αφοσιωμένο κοινό θρησκόληπτων κάθε σεζόν έξω από το μαγαζί του με πλακάτ. Ο Μίμης Ανδρουλάκης ζέστανε τους άπορους της Θεσσαλονίκης με τα φλεγόμενα βιβλία του. Κανείς από τους τρεις (με εξαίρεση ίσως τον Πανούση) δεν θα περάσει στη σφαίρα του διαχρονικού. Οι τάξεις του 2307 δύσκολα θα αναφέρονται σε όλους αυτούς που σήμερα, λόγω της αυξημένης κινητικότητας των μηνυμάτων (ωχ, κόλλησα) βρίσκονται από τη μία στιγμή στην άλλη στο επίκεντρο ενός ολόκληρου πλανήτη.

Αλλά και πάλι. Ούτε καν ο Ντα Βίντσι μπορεί να θεωρηθεί καλλιτέχνης – πληρωνόταν για αυτό που έκανε. Ά ρε Καντ, νόμιζα ότι η χειρότερη γκάφα σου ήταν το πάθος σου για την θανατική ποινή. Και το όνομά σου που με έκανε πάντα να γελάω όταν το άκουγα στα Αγγλικά, όταν προσέθετα νοερά το that μπροστά στο επίθετό σου...

Υ.Γ. Έχει και πολύ γέλιο όταν μιλάνε για την εκκλησία. «Κάθε Χριστιανός θα προσβαλλόταν αν του έλεγες ότι 4 δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν συμφωνούν ότι ο Χριστός ήταν Θεός.» Λες και εσύ που το παίζεις υπεράνω θρησκειών δεν θα φωνάξεις «Παναγία μου» όταν βρεθεί κάποιος με ένα πιστόλι (συγνώμη, την ιδέα του) στον κρόταφό σου. Λες και εγώ που πέφτω μέσα στον ορισμό του Χριστιανού με την γενικότερη ιδέα θα πάρω τα όπλα επειδή μου είπες ότι υπάρχουν μουσουλμάνοι. Η μάνα μου ήδη ετοιμάζει την αυτοκτονία της επειδή έκανα το τραγικό λάθος να της πω τι σήμαινε αυτό το σύμβολο στη σημαία του Ισραήλ...

Φιλεκπαιδευτική (;) Εταιρεία

Νόμιζα ότι ήμουν ο ένας από τους 30 μοναδικούς μαθητές που έχουν δει με τα μάτια τους έξωση στο σχολείο τους. Εμένα μού'χε τύχει στην τρυφερή ηλικία των 11 όταν αντί για μπάλες βρήκα αστυνομικούς, μια κυρία με ένα τσιντσιλά και τον κύριο Μαρούδα (του ιστορικού σχολείου) στο προαύλιο του δημοτικού μου. Σήμερα λοιπόν οι μαθητές του 2ου Λύκειου Αθηνών και του 6ου Εσπερινού Γυμνασίου και Λυκείου Αθηνών αντιμετωπίζουν μια παρόμοια κατάσταση. Και οι μαθητές του Διαπολιτισμικού Γυμνασίου Αθηνών βιώνουν την ελληνική φιλοξενία στον μέγιστο βαθμό. Και την έξωση διέταξε η... Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία, γνωστή για τα Αρσάκεια Σχολεία Αθηνών, Πάτρας, Θεσσαλονίκης και Τιράνων, υπό τον πρώην πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Μπαμπινιώτη.

Βέβαια, βρωμάει λίγο η υπόθεση γιατί πρόκειται για 4 δημόσια σχολεία και μου ακούγεται παράλογο να χρωστάει το δημόσιο νοίκια στην Φ.Ε. Όχι τίποτα άλλο, στο δημοτικό μου ήταν σίγουρο ότι δεν τα είχε πληρωμένα η ιδιοκτήτρια. Όπως και να έχει, την έξωση την διέταξε ένας οργανισμός που έχει ως στόχο του την προώθηση της μόρφωσης - για αυτούς που πληρώνουν τα δίδακτρά τους σε Ψυχικό και Εκάλη μάλλον όμως. Και είναι κρίμα για την ιστορία της Εταιρείας να κυκλοφορούν [τέτοια] δελτία τύπου online και offline.

Σίγουρα θα βρεθεί μια λύση. Όμως σίγουρα θα θυμούνται οι μαθητές την παραλίγο έξωσή τους. Cheers.

Το Star (πάλι) Πρώτο

Την ώρα που η ελληνική κοινή γνώμη είχε παγώσει στο άκουσμα της δολοφονίας του Γιάννη Βαρθολομαίου, διοικητή του ΙΚΑ, έξω από μια πολυκατοικία στου Ζωγράφου, όλα τα τηλεοπτικά κανάλια το ένα μετά το άλλο διέκοπταν τη ροή τους για να μεταδώσουν ότι πληροφορία είχαν (ακούσει στα άλλα κανάλια) γύρω από το θέμα. Πρώτο το Alter που διέκοψε τη συζήτηση γύρω από την πρόταση του κυρίου Τρεμόπουλου (με την προσωπικότητα του οποίου θα ασχοληθούμε εκτενέστερα) και μετέδωσε το νέο. Ακολούθησε ο Alpha, με τον Τράγκα και την Ζαχαρέα σε θέσεις μάχης και τον Καρσιώτη να επιμένει να κοιτάει κάτι (καμιά ωραία στο πλατώ;) εκτός από την κάμερα. Μετά και τα υπόλοιπα κανάλια μετέδιδαν αυτή την είδηση διακόπτοντας τα πάντα.

Μόνο ένα κανάλι δεν πήρε είδηση το τι έγινε.

Το μαχητικό δελτίο ειδήσεων του Star δεν αναφέρθηκε ποτέ στο συμβάν. Μετά από τη στιγμή που το Alter μετέδωσε την είδηση, το Star αναφέρθηκε σε τρομερές ειδήσεις όπως τον θάνατο της Anne Nicole Smith (overdosed χήρα 93χρονου με overdosed γιο, κρίμα), τη συνέντευξη του Σαρμπέλ για την Eurovision, κάτι για την Άντζελα Δημητρίου και έναν Αρμένη... Και όλα αυτά με τον anchorman να έχει βάλει και γραβάτα και να αναγγέλει τις ειδήσεις λες και είναι ο παρουσιαστής του CNN τη βραδιά που έχουν κατέβει εξωγήινοι και βγάζουν φωτογραφίες αγκαζέ με την Oprah στην βεράντα του Λευκού Οίκου.

Για τον Βαρθολομαίο ούτε κουβέντα. Και απορώ αν ο Λιάτσος το ήξερε και απλά δεν μπορούσε να το πει. Ή αν δεν το ήξερε, πώς ένιωσε μετά όταν θα γύρισε κάποιος καμεραμάν και θα τού’πε «ρε συ Αιμίλιε, κάτι μού’πε η γυναίκα μου ότι φάγανε τον διοικητή του ΙΚΑ.»

ΥΓ: Σιγά. Ποιός περίμενε κάτι καλύτερο...

"Αυτοί δεν είναι φοιτητές"

Φοιτήτρια νομικής είχε γράψει σε κάποιο forum της Νομικής το 2005 ότι μπορεί κάποιος να κάνει χαβαλέ σε μια συγκεκριμένη φοιτητική δραστηριότητα ενός Κολλεγίου, αρκεί να αντέξει κανείς την τάση των συμμετεχόντων από κολέγια να αυτοαποκαλούνται "φοιτητές πανεπιστημίου". Το θυμήθηκα σήμερα με συγκίνηση διαβάζοντας κάποια σχόλια σε τοπική εφημερίδα του Πειραιά τα οποία έτρεμαν την προοπτική να βγουν εκεί έξω ιδιωτικά πανεπιστήμια που θα πουλάνε πτυχία στους φοιτητές τους. Και μέσα σε όλη αυτή τη φασαρία για το άρθρο 16, ακούμε περήφανες δηλώσεις ότι το 75% της ακαδημαϊκής παραγωγής του τόπου τελεί υπό κατάληψη. Έτσι.

Τότε λοιπόν είχα απαντήσει ότι "Αυτοαποκαλούνται φοιτητές, φοιτητές κολλεγίου, σπουδάζουν όπως όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι, απλά δεν έχουν αναγνωριστεί από το κράτος. Αν είναι φοιτητής ο σπουδαστής του ΙΕΚ Δέλτα, τότε ο φοιτητής Κολλεγίου τι είναι;"

Και σίγουρα κανείς δεν παραπονιέται για την πληθώρα των ΙΕΚ εκεί έξω. Ούτε κουνήθηκε κανένα φύλλο για όλους τους απατεωνίσκους που δίνουν πτυχία του University of Wherethehellingham κάθε τρεις και λίγο. Ο Βαλλιανάτος στο πρώτο του άρθρο με το οποίο συμφώνησα σε κάποια σημεία προσθέτει στην σούμα της δωρεάν παιδείας και τα χιλιάδες ευρώ που ξοδεύει κάθε γονέας στα φροντιστήρια, την μαύρη λαίλαπα που έχει καταντήσει τα λύκεια μια υποχρεωτική αγγαρεία και τα απογευματινά μαθήματα των 8μελών γκρουπ αναγκαιότητα, με τις αφίσες των επιτυχόντων κάθε χρόνο να σπρώχνουν περισσότερους γονείς στις γραμματείες των εν λόγω ιδρυμάτων να αγοράσουν τη θέση στο δημόσιο πανεπιστήμιο (που κατά 75% είπαμε είναι κλειστό αυτές τις ημέρες.)

Σήμερα δεν μπορεί κανείς να εξάγει συμπέρασμα για τα μέλλοντα ιδιωτικά πανεπιστήμια με βάση την σημερινή κατάσταση των ιδιωτικών ιδρυμάτων. Το μόνο ίδρυμα που δίνει δικά του πτυχία χωρίς να συνεργάζεται με κάποιο άλλο πανεπιστήμιο είναι το Deree το οποίο πρόσφατα ανανέωσε την αναγνώριση του πτυχίου του από τον αντίστοιχο αμερικανικό φορέα για 10 χρόνια.

Μετά το κλείσιμο του University of La Verne (λόγω κάποιου ελληνάρα που έφαγε λεφτά, όπως λένε οι φήμες), το γνωστότερο παράρτημα αμερικανικού πανεπιστημίου που δίνει πτυχία ΗΠΑ made in Greece είναι το Indianapolis το οποίο όμως κατακρεουργήθηκε πρόσφατα από δημοσίευμα έγκυρου ακαδημαϊκού περιοδικού για κάποιες ατασθαλίες γραμματειακής φύσεως.

Από εκεί και πέρα τα υπόλοιπα ιδρύματα είναι franchisees ξένων πανεπιστημίων και πανεπιστημιακών ιδρυμάτων τα οποία δεν μπορούν να ελεγχθούν από το ελληνικό κράτος λόγω ανυπαρξίας κάποιου σχετικού νομικού πλαισίου, το οποίο θα μπορούσε να εισαχθεί μετά από την αναθεώρηση του άρθρου 16.

Σήμερα λοιπόν όλα αυτά τα ιδρύματα για την πλειοψηφία των φοιτητών είναι επιλογές που έρχονται μετά από την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του μηχανογραφικού. Μετά την αναγνώρισή τους και τις τροποποιήσεις που θα υποστούν, είναι πολύ πιθανό κάποια από αυτά να αποτελέσουν πρώτες επιλογές.

Και φυσικά η ύπαρξη φορέα αναγνώρισης αυτών των ιδρυμάτων με αυστηρά κριτήρια θα μπορούσε να εξαφανίσει ή να βελτιώσει πολλά από τα ήδη υπάρχοντα Κολλέγια προς την ευθυγράμμισή τους με την απαιτούμενη ποιότητα εκπαίδευσης και υποδομών - με τις προδιαγραφές προφανώς να αναμένονται σαφώς καλύτερες από αυτές των δημόσιων ιδρυμάτων με τα βρώμικα κτίρια, τις κατεστραμένες υποδομές και το 75% να τελεί υπό κατάληψη.

Ο Πιο Περήφανος Σερίφης

Μείωσα το κόστος των γευμάτων σε 40 σεντ την ημέρα για κάθε κρατούμενο. Κοστίζει $1.15 την ημέρα για να ταϊσεις τους σκύλους του τμήματος! Τώρα, κόβω τις θερμίδες των κρατουμένων από τις 3000 στις 2500 ανά ημέρα.

Ο σερίφης του Φοίνιξ στην Αριζόνα μπορεί να αισθάνεται υπερήφανος που προσέχε έτσι τους υπό αναμόρφωση κρατούμενους της περιοχής του. Τους ίδιους που έδενε με αλυσίδες και τους έβγαζε στο δρόμο για να κάνουν δημόσια έργα στα περίφημα chain gangs. Μάλιστα, στην ίδια κομητεία με το φανταχτερό όνομα Maricopa ο Σερίφης έβαζε τους κρατούμενους να πληρώνουν 10 δολάρια αν πάθαιναν αφυδάτωση ή καμιά καρδιακή προσβολή λόγω των έργων, ενώ αν ήθελαν να στείλουν κάτι στην οικογένειά τους (π.χ. ευχές) έπρεπε να το κάνουν χρησιμοποιώντας καρτ-ποστάλ με την φωτογραφία του. Διαβάστε για τον κύριο Joe Arpaio στο σχετικό άρθρο του [CNN] από το 2003 και θυμηθείτε το την επόμενη φορά που θα διαμαρτυρηθείτε ότι η Ελληνική Αστυνομία είναι καταπιεστική.

Breaking News: Η Τουρκία απειλεί με πόλεμο;

Ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, "πρόεδρος" του ψευδοκράτους στην βόρεια Κύπρο, αποφάσισε να απειλήσει την Κύπρο, την Αίγυπτο και τον Λίβανο με πόλεμο εκ μέρους της Τουρκίας αν εφαρμοστεί η συμφωνία των τριών χωρών για εκμετάλλευση των πετρελαιοπηγών που ανακαλύφθηκαν ανάμεσα στα χωρικά τους ύδατα. "Η Τουρκία θεωρεί αιτία πολέμου την μονομερή εκμετάλλευση των πετρελαιοπηγών" δήλωσε ο Ταλάτ για μια περιοχή η οποία δεν ανήκει στην Τουρκία ή στο ψευδοκράτος ούτε καν στα πιο τρελλά όνειρα της Άγκυρας. Παρακολουθούμε την ιστορία και θα επανέλθουμε...

Μπύρα για σκύλους!

Μια μπύρα που κοστίζει όσο τέσσερις Heineken έκανε την εμφάνισή της στην Ολλανδία. Το μείγμα ζωμού κρέατος και βύνης είναι σχεδιασμένο για τον καλύτερο φίλο του ανθρώπου. Όσοι θέλουν να δουν πώς μπορούν να απολαύσουν μια μπύρα με τον σκύλο τους κάντε κλικ [εδώ].

R.I.P. Hrant Dink, 53

Μετά από το φόνο, η Τουρκία δεν θα έπρεπε ούτε καν να ονειρεύεται την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση

- Ντικράν Τοροσιγάν
Πρόεδρος Αρμενικου Κοινοβουλίου

Τον Ορχάν Παμούκ ξέραμε για αντιδραστικό στοιχείο και υπέρμαχο των θρησκευτικών και ανθρώπινων ελευθεριών στην Τουρκία. Δυστυχώς ο κόσμος έμαθε μέσα από τον φόνο του Dink για τον δικό του αγώνα υπέρ της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Αρμενίων. Ο νόμος 301 τον καταδίκασε, ο Ερντογάν δήλωσε ότι ο φόνος του ήταν καταδικαστέος, ο νόμος 301 έμεινε και πάλι στη θέση του. Και το πιο ειρωνικό από όλα είναι ότι οι Τουρκικές αρχές ισχυρίζονται ότι ο δράστης συνελήφθη αφού τον κατέδωσε ο πατέρας του.

Φυσικά δεν περιμέναμε αυτόν τον φόνο να καταλάβουμε ότι η χώρα των αντιθέσεων πολλές φορές μετράει τις έντονες διαφορές που την χαρακτηρίζουν σε σφαίρες. Η μόνη έκπληξη έρχεται ίσως με την γρήγορη σύλληψη του υπόπτου. Όμως αυτό που βλέπουμε στην Τουρκία είναι ότι ακόμα και μετά από αυτόν τον φόνο το θέμα της [γενοκτονίας] των Αρμενίων δεν καταφέρνει να γίνει σοβαρό αντικείμενο συζήτησης στην γειτονική χώρα.

Ή έστω η κατάργηση του νόμου 301 που απαγορεύει την προσβολή της "Τουρκικότητας". Έναν νόμο που μπορεί να βάλει φυλακή όποιον προσβάλλει τον Κεμάλ, το κράτος, τον στρατό και την [επίσημη] θέση (ομαδική αυτοκτονία;) για το πώς πέθαναν τόσοι Αρμένιοι κατά τη διάρκεια αυτού που αποκαλούν οι Τούρκοι "εμφύλιο πόλεμο".

Βέβαια, μιλάμε πάντα για την χώρα που το 2004 [συνέλαβε] δύο ανθρώπους επειδή είπαν τον Οτσαλάν "κύριο".

Η Τουρκία έχει έναν επιπλέον πονοκέφαλο να αντιμετωπίσει στην προσπάθειά της να φανεί ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος στα μάτια των πολιτών της Ένωσης. Παρ'ότι το μίσος σκοτώνει και αλλού (Ιρλανδία-Βρετανία, Βάσκοι-Ισπανία, Σέλτικ-Ρέιντζερς, 17 Νοέμβρη, Παρί Σεν Ζερμέν, ...) το πρόβλημα της Τουρκίας είναι το γεγονός ότι το παρακράτος των στρατιωτικών εμπλέκεται στους περισσότερους σκοτωμούς, είτε μέσω υποθέσεων που σχετίζονται με το Άρθρο 301, είτε με απευθείας εκτελέσεις (βλέπε Κούρδους.)

Έχοντας πάει στην Κωνσταντινούπολη ήδη αρκετές φορές, οι νέοι θέλουν να τους αντιμετωπίσουμε ως Ευρωπαίοι. Και το αξίζουν. Όμως δεν ξέρω πως θα καταφέρουν να διώξουν από το κράτος τους όλα τα στοιχεία (εκλεγμένα, διορισμένα και μη) που την κάνουν μια ωραιότατη πυριτιδαποθήκη στο κατώφλι του Σέγκεν.

Και ακόμα αναρωτιέμαι τι απέγινε ο Οτσαλάν.

Η Πολιτική του Facebook

Κάποιοι ίσως να θυμούνται το democracy.gr, το site που ανέβασε το ΠαΣοΚ στις προηγούμενες εκλογές σε μια προσπάθεια να εκμεταλλευτεί το Διαδίκτυο στην προεκλογική του καμπάνια. Δεν πρέπει να είχε ιδιαίτερη απήχηση στο ελληνικό κοινό. Στην Αμερική παρ'όλα αυτά ο Barack Obama, που λογικά θα θέσει σοβαρή υποψηφιότητα να γίνει ο πρώτος μαύρος Πλανητάρχης, δείχνει να πιστεύει πολύ στη δύναμη του μέσου. Και συγκεκριμένα, στη δύναμη των φοιτητικών sites επικοινωνίας - όπως το Facebook.

Το [Facebook] είναι ένας ιστότοπος που ξεκίνησε ως ένα μέσο που βοηθούσε τους φοιτητές διάφορων πανεπιστημίων να εγγραφούν στο αντίστοιχο δίκτυο που τους αναλογούσε και να επικοινωνούν μεταξύ τους. Πρόσφατα έκανε ένα αμφιλεγόμενο άνοιγμα και στους μη φοιτητές (ή έστω αυτούς που δεν έχουν e-mail από τη Σχολή τους) και εκτόξευσε τον αριθμό των χρηστών του.

Για τις Αμερικάνικες εκλογές λοιπόν το Facebook ξεκίνησε μια λειτουργία με την οποία όλοι οι χρήστες μπορούσαν να δηλώσουν την υποστήριξή τους είτε σε ένα πρόσωπο είτε σε κάποιο σκοπό. Για παράδειγμα, υπήρξε γκρουπ για την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων, το κλείσιμο του Γκουαντανάμο, την αποστολή κι άλλων στρατευμάτων στο Ιράκ ... you name it.

Ο Obama είχε λάβει την στήριξη αρκετών χρηστών. Έτσι, το προφίλ του έμεινε και μετά τις εκλογές και σήμερα λαμβάνει μηνύματα υποστήριξης από χιλιάδες φοιτητές και μη στην προσπάθειά του να εκλεγεί σε πρώτη φάση υποψήφιος των Δημοκρατικών. 2581 μηνύματα στον "τοίχο" του και περίπου 1000 σχόλια στις δηλώσεις του μέσα σε λίγες μέρες. Και σίγουρα είναι μόνο η αρχή.

Ο ίδιος απευθύνεται στους χρήστες στο πιο πρόσφατο μήνυμά του για να τους ευχαριστήσει για την υποστήριξή τους. Και σίγουρα, έχει καταλάβει τη δύναμη ενός νέου μέσου που τον φέρνει κοντά σε ένα κοινό που σίγουρα δεν θα άνοιγε ποτέ την τηλεόρασή του να παρακολουθήσει μια ομιλία του, ή να πάει και να ψηφίσει.

Τώρα, ίσως το κάνει.

Η δημοσιογράφος που ήθελε να μείνει στο σκοτάδι

Δεν ξέρουμε ακόμη πολλά. Αν όμως τα παραπάνω, κι όσα ακόμη γράφονται εδώ αληθεύουν (που όλα δείχνουν ότι αληθεύουν), είμαι στο πλευρό του Αντώνη. Του μόνου που δε θα γελάσει στο τέλος, αν και θα έπρεπε να έχει το δικαίωμα. Και, επίσης, αν όλα είναι όπως φαίνεται ότι είναι, δηλώνω ότι είμαι στη διάθεση του Αντώνη, αν χρειάζεται μάρτυρες.

[Τάδε έφη] η δημοσιογράφος Λαμπρινή Χ. Θωμά, σε αντίδραση για την [μήνυση] κάποιου, πιθανότατα του Δημοσθένη Λιακόπουλου, στον ιδιοκτήτη του blogme.gr. Μια πράξη αποτρόπαια. Μια καταδίκη σε θάνατο σε ένα site που απλά έκανε link προς το επίμαχο [FunEL blog]. Λίγους μήνες μετά, η ίδια δημοσιογράφος απειλεί με μήνυση ένα site ακριβώς ίδιο με το blogme.gr, επειδή τόλμησε να την συμπεριλάβει στα blogs τα οποία παρέθετε στον RSS aggregator του.

Η ιστορία έχει ως εξής (περίπου): Το παλαί ποτέ [monitor.gr] τόλμησε να συμπεριλάβει στα περίπου 2000 blogs των οποίων τα RSS feeds (σαν αυτό που έχουμε βάλει αριστερά για το Fark) φιλοξενούσε και το [Mirandolina], το (μέτριο) blog της δημοσιογράφου. Σημείωση: για να μπει ένα blog στο monitor, απ'όσο θυμόμαστε εδώ στο ονειροδρόμιο, έπρεπε να κάνει αίτηση ο ιδιοκτήτης του.

Η δημοσιογράφος έστειλε e-mail στον ιδιοκτήτη του monitor, [Παναγιώτη Βρυώνη], λέγοντας τα ακόλουθα:

Με κάθε φιλική διάθεση σου υπενθυμίζω
ότι το που θα δημοσιοποιείται και που
όχι οποιαδήποτε νέα μου δημοσίευση
είναι αποκλειστικά δικό μου νόμιμο
δικαίωμα και δεν επαφίεται σε κανενός
άλλου ιδιωτικού ιστοχώρου την
ευχέρεια.

Κάνοντας ένα πολύ μεγάλο λάθος όμως - σύμφωνα με τις ρυθμίσεις του blog της, μέσω του RSS feed συναινεί ουσιαστικά να δημοσιεύεται οπουδήποτε ότι γράφει. Αλλιώς θα το έβγαζε. Ή δεν θα bloggαρε.

Ο Βρυώνης απάντησε κάτι ανάμεσα στο ότι δεν μπορούσε να το βγάλει και το ότι βαριότανε. Και καλά έκανε - στην τελική, δεν ήταν υποχρέωσή του να βγάλει κανένα site. Η απάντηση ήταν αποστομωτική:

Δεν μπορώ να φανταστώ κανενός είδους
σχεδίαση ενός rss feed reader στην οποία η
αφαίρεση ενός feed είναι "δύσκολη για
τεχνικούς λόγους". Δεν μιλάμε για
retroffiting του ZFS στο OSX (και αυτό γίνεται
απ' ό,τι μαθαίνω). Στην χειρότερη
περίπτωση, και αν η σχεδίαση είναι
τελείως της πλάκας, να απαιτείται ένα
χειροκίνητο SQL statement που να σβήνει την
συγκεκριμένη καταχώρηση από μια βάση
δεδομένων. Δεδομένου ότι έχεις
σχεδιάσει ένα open source feed reader, δεν
νομίζω ότι δεν έχεις τα l33t skillz που
απαιτούνται για να διαγράψεις ένα feed url.

(emphasis added...)

Και προχώρησε στη σύγκριση του blog της με τα βίντεο του Reuters, παραδέχτηκε την απουσία disclaimer και έτσι ο Βρυώνης αποφασίζει ότι η Θωμά θα τον πάει στα δικαστήρια (κάτι το οποίο υπονοείται από το [πλήρες κείμενο] των e-mails αλλά δεν δηλώνεται κάπου ρητά), άρα ή θα κάνει πίσω η δημοσιογράφος ή θα κλείσει το monitor. Και προφανώς η Θωμά του είπε "κλείσ'το". Και το έκλεισε.

Η Θωμά μετά είπε ότι δεν έφταιγε αυτή για το κλείσιμο, ότι δεν ήθελε να δημοσιεύονται κείμενά της στο Monitor γιατί ούτε ο Carl Bernstein θέλει να δημοσιεύονται τα κείμενά του δίπλα στου Τράγκα. Τα [δικά της κείμενα] πάντως στο CNA (;) συνοδεύονται από ένα εξαιρετικό RSS feed του Deutsche Welle των οποίων οι δημοσιογράφοι δεν ρωτήθηκαν αν θέλουν τα κείμενά τους να εμφανίζονται δίπλα στα τοπικά νέα της Κρήτης.

Έχοντας δεχτεί απειλές για μηνύσεις στο παρελθόν, είναι η εύκολη λύση του Έλληνα. Πας μέχρι το Α.Τ. της γειτονιάς και καθάρισες. Τα Ειρηνοδικεία ζουν από την δικομανία του συμπολίτη μας. Και η Θωμά το παρατράβηξε. Μπορεί όντως ο Βρυώνης να έπρεπε να είχε προνοήσει να υπήρχε δυνατότητα για remove στη βάση δεδομένων του, αλλά αφού δεν το είχε κάνει, με γεια του με χαρά του. Από πότε δημοσιογράφος ακούστηκε να μην θέλει να βρίσκει ο κόσμος τα κείμενά της, απορώ.

Εκτός αν το monitor ήταν κανένα τσοντοsite και της έριχνε το επίπεδο.

Λες και αν είσαι δημοσιογράφος το blog σου αυτόματα αποκτά άλλο κύρος.

Λες και το RSS ανακαλύφθηκε για επιλεκτική χρήση.

Ο Παναγιώτης δεν ήταν Αντώνης. Και ψήθηκα να ανοίξω RSS aggregator...

Απόπειρα Αυτοκτονίας στην Αγία Παρασκευή

Στις 20:38 το βράδυ της Δευτέρας η Αστυνομία δέχθηκε μια κλήση από περίοικους που έβλεπαν μια μεσήλικη γυναίκα να προσπαθεί να βάλει τέλος στη ζωή της πηδώντας στο κενό από το μπαλκόνι της, στην πολυκατοικία που βρίσκεται στην γωνία των οδών Γραβιάς και Αιγαίου Πελάγους στην Αγία Παρασκευή. Αμέσως στην περιοχή έσπευσαν δύο περιπολικά, τρία πυροσβεστικά οχήματα και ένα ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ. Οι πυροσβέστες άπλωσαν ένα προστατευτικό πανί και έτσι στις 21:00 όταν η γυναίκα αποφάσισε να πηδήξει έπεσε επάνω στο πανί αποφεύγοντας έτσι τον σοβαρό τραυματισμό της ή ακόμα και τον θάνατο. Σύμφωνα με τους πυροσβέστες η γυναίκα έχασε την ισορροπία της και άπλωσε τα χέρια της κατά την πτώση της. Το ασθενοφόρο απομάκρυνε την γυναίκα αμέσως μετά την πτώση της και σύμφωνα με αστυνομικούς που ήταν παρόντες στο γεγονός δεν διατρέχει κάποιο κίνδυνο. Τα αίτια της πράξης της παραμένουν άγνωστα.