18/4/07

I Don't Like Mondays #2

Θα μπορούσα να γράψω καμιά 1000άρα λέξεις για το πόσο ηλίθιο είναι να μπορεί ο κάθε στραβωμένος της κοινωνίας να αγοράσει ένα όπλο στην Αμερική. Αλλά είναι τόσο προφανές πλέον που ο "loner" φοιτητής του τμήματος Αγγλικών στο Virginia Tech σκότωσε 32 άτομα και αυτοκτόνησε σε μια ιστορία που το μόνο που την κάνει είδηση είναι το γεγονός ότι για 2 ώρες ήξεραν οι αρχές ότι κυκλοφορεί κάποιος με όπλο στις εστίες (υπήρχαν και δύο πτώματα για να το πιστοποιήσουν) και σκέφτηκαν ότι το καλύτερο publicity θα ήτανε να μην το πούνε σε κανέναν.

Κάθε φορά που βλέπουμε τέτοια πράγματα στην τηλεόραση σκεφτόμαστε αμέσως πόσο ηλίθιοι είναι οι Αμερικάνοι, πώς η βία έχει εισβάλλει στην κουλτούρα τους, πόσο καλύτεροι είμαστε εμείς εδώ που δεν σφαζόμαστε μεταξύ μας και πάει λέγοντας. Αν δίναμε όπλα σε κάθε έναν που βρέθηκε στην Λαυρίου, η κατάσταση θα θύμιζε Σαράγεβο στα καλά του. Αν δίναμε όπλα σε κάθε μοναχικό ψυχοπαθή της πόλης μας θα μετράγαμε νεκρούς κάθε μέρα. Δεν είναι ότι οι Αμερικάνοι διαθέτουν τόσους πολλούς περισσότερους ηλίθιους και διεστραμμένους - είναι ότι έχουν νομοθετήσει εδώ και αιώνες υπέρ του δικαιώματός τους να εξέρχονται του μάταιου τούτου κόσμου παίρνοντας και παρέα για το ταξίδι.

Από την άλλη, είναι γελοίο το γεγονός ότι δεν ειδοποίησαν οι αρχές του Πανεπιστημίου τους φοιτητές τους μετά τους πρώτους φόνους. "Δεν είχαμε λόγο να πιστέψουμε ότι ο δολοφόνος θα παρέμενε στο campus" δήλωνε ο Πρόεδρος του ιδρύματος, ενώ εδώ στην Αθήνα απορούσαμε αρκετοί αν ήταν τόσο μακρινή σκέψη το "ίσως νά'χει παραμείνει τελικά." Αν αποδειχθεί από την έρευνα ότι έπρεπε να είχε γίνει η προειδοποίηση δύο ώρες πριν από ότι τελικά έγινε, οι διοικούντες του Πανεπιστημίου μπορεί να βρεθούν και κατηγορούμενοι για αμέλεια που στοίχισε 30 ζωές.

Μια χώρα με θανατική ποινή, όπλα παντού, έναν από τους σκληρότερους ποινικούς κώδικες παγκοσμίως (με εξαίρεση τις χώρες που σου κόβουν το χέρι αν κλέψεις ένα κομμάτι ψωμί ή σε λιθοβολούν άμα πας με παντρεμένη) και όμως τίποτα δεν δουλεύει σωστά για να αποτρέπει τέτοια εγκλήματα. Ο Cho Seung-Hui, o 24χρονος για τον οποίον Αμερικάνοι ("είναι Κορεάτης!!") και Κορεάτες ("είναι Αμερικάνος!!") ερίζουν τις τελευταίες ώρες, ήταν ένας μοναχικός τύπος που έγραφε κάτι ψυχανώμαλα στις εκθέσεις του και οι καθηγητές του τον φώναζαν "ερωτηματικό" επειδή αυτό έγραψε σε ένα χαρτί που έπρεπε να βάλει το όνομά του.

Και κάθε τέτοια ιστορία καταλήγει σε προτάσεις για το πόσο ασφαλή θα πρέπει να είναι τα πανεπιστήμια. Σε αυτή τη χώρα που χούμε εμείς, την Ελλαδίτσα μας, είμαστε στο αντίθετο άκρο: όποιος θέλει μπαινοβγαίνει στα Πανεπιστήμια, χωρίς να τον ελέγχει κανένας, επειδή υπάρχει κάπου μια νομοθεσία που λέει ότι είναι δικαίωμα όλου του κόσμου να παρακολουθεί μαθήματα. Μαζικές δολοφονίες δόξα τω Θεώ δεν είχαμε ποτέ, αλλά έχουμε ναρκωτικά, βιασμούς, ληστείες και μολότωφ στην καθημερινή διάταξη (είναι αυτό που έλεγα: δώστε τους ένα όπλο και θα δείτε.) Στην Αμερική υπάρχει σοβαρή πρόταση πως τα πανεπιστήμια θα πρέπει να μοιάζουν έτσι:



Χμμ. Μάλλον έμπλεξαν το σχέδιο από την φυλακή του Fox River στο Prison Break. Ή μάλλον όχι. Περισσότερα κάγκελα, περισσότερες κάμερες, περισσότερη ασφάλεια. Αντί να κάνουν το πιο απλό: να αφοπλίσουν τους υποψήφιους δολοφόνους τους.

Δεν υπάρχουν σχόλια: