Η δημοσιογράφος που ήθελε να μείνει στο σκοτάδι

Δεν ξέρουμε ακόμη πολλά. Αν όμως τα παραπάνω, κι όσα ακόμη γράφονται εδώ αληθεύουν (που όλα δείχνουν ότι αληθεύουν), είμαι στο πλευρό του Αντώνη. Του μόνου που δε θα γελάσει στο τέλος, αν και θα έπρεπε να έχει το δικαίωμα. Και, επίσης, αν όλα είναι όπως φαίνεται ότι είναι, δηλώνω ότι είμαι στη διάθεση του Αντώνη, αν χρειάζεται μάρτυρες.

[Τάδε έφη] η δημοσιογράφος Λαμπρινή Χ. Θωμά, σε αντίδραση για την [μήνυση] κάποιου, πιθανότατα του Δημοσθένη Λιακόπουλου, στον ιδιοκτήτη του blogme.gr. Μια πράξη αποτρόπαια. Μια καταδίκη σε θάνατο σε ένα site που απλά έκανε link προς το επίμαχο [FunEL blog]. Λίγους μήνες μετά, η ίδια δημοσιογράφος απειλεί με μήνυση ένα site ακριβώς ίδιο με το blogme.gr, επειδή τόλμησε να την συμπεριλάβει στα blogs τα οποία παρέθετε στον RSS aggregator του.

Η ιστορία έχει ως εξής (περίπου): Το παλαί ποτέ [monitor.gr] τόλμησε να συμπεριλάβει στα περίπου 2000 blogs των οποίων τα RSS feeds (σαν αυτό που έχουμε βάλει αριστερά για το Fark) φιλοξενούσε και το [Mirandolina], το (μέτριο) blog της δημοσιογράφου. Σημείωση: για να μπει ένα blog στο monitor, απ'όσο θυμόμαστε εδώ στο ονειροδρόμιο, έπρεπε να κάνει αίτηση ο ιδιοκτήτης του.

Η δημοσιογράφος έστειλε e-mail στον ιδιοκτήτη του monitor, [Παναγιώτη Βρυώνη], λέγοντας τα ακόλουθα:

Με κάθε φιλική διάθεση σου υπενθυμίζω
ότι το που θα δημοσιοποιείται και που
όχι οποιαδήποτε νέα μου δημοσίευση
είναι αποκλειστικά δικό μου νόμιμο
δικαίωμα και δεν επαφίεται σε κανενός
άλλου ιδιωτικού ιστοχώρου την
ευχέρεια.

Κάνοντας ένα πολύ μεγάλο λάθος όμως - σύμφωνα με τις ρυθμίσεις του blog της, μέσω του RSS feed συναινεί ουσιαστικά να δημοσιεύεται οπουδήποτε ότι γράφει. Αλλιώς θα το έβγαζε. Ή δεν θα bloggαρε.

Ο Βρυώνης απάντησε κάτι ανάμεσα στο ότι δεν μπορούσε να το βγάλει και το ότι βαριότανε. Και καλά έκανε - στην τελική, δεν ήταν υποχρέωσή του να βγάλει κανένα site. Η απάντηση ήταν αποστομωτική:

Δεν μπορώ να φανταστώ κανενός είδους
σχεδίαση ενός rss feed reader στην οποία η
αφαίρεση ενός feed είναι "δύσκολη για
τεχνικούς λόγους". Δεν μιλάμε για
retroffiting του ZFS στο OSX (και αυτό γίνεται
απ' ό,τι μαθαίνω). Στην χειρότερη
περίπτωση, και αν η σχεδίαση είναι
τελείως της πλάκας, να απαιτείται ένα
χειροκίνητο SQL statement που να σβήνει την
συγκεκριμένη καταχώρηση από μια βάση
δεδομένων. Δεδομένου ότι έχεις
σχεδιάσει ένα open source feed reader, δεν
νομίζω ότι δεν έχεις τα l33t skillz που
απαιτούνται για να διαγράψεις ένα feed url.

(emphasis added...)

Και προχώρησε στη σύγκριση του blog της με τα βίντεο του Reuters, παραδέχτηκε την απουσία disclaimer και έτσι ο Βρυώνης αποφασίζει ότι η Θωμά θα τον πάει στα δικαστήρια (κάτι το οποίο υπονοείται από το [πλήρες κείμενο] των e-mails αλλά δεν δηλώνεται κάπου ρητά), άρα ή θα κάνει πίσω η δημοσιογράφος ή θα κλείσει το monitor. Και προφανώς η Θωμά του είπε "κλείσ'το". Και το έκλεισε.

Η Θωμά μετά είπε ότι δεν έφταιγε αυτή για το κλείσιμο, ότι δεν ήθελε να δημοσιεύονται κείμενά της στο Monitor γιατί ούτε ο Carl Bernstein θέλει να δημοσιεύονται τα κείμενά του δίπλα στου Τράγκα. Τα [δικά της κείμενα] πάντως στο CNA (;) συνοδεύονται από ένα εξαιρετικό RSS feed του Deutsche Welle των οποίων οι δημοσιογράφοι δεν ρωτήθηκαν αν θέλουν τα κείμενά τους να εμφανίζονται δίπλα στα τοπικά νέα της Κρήτης.

Έχοντας δεχτεί απειλές για μηνύσεις στο παρελθόν, είναι η εύκολη λύση του Έλληνα. Πας μέχρι το Α.Τ. της γειτονιάς και καθάρισες. Τα Ειρηνοδικεία ζουν από την δικομανία του συμπολίτη μας. Και η Θωμά το παρατράβηξε. Μπορεί όντως ο Βρυώνης να έπρεπε να είχε προνοήσει να υπήρχε δυνατότητα για remove στη βάση δεδομένων του, αλλά αφού δεν το είχε κάνει, με γεια του με χαρά του. Από πότε δημοσιογράφος ακούστηκε να μην θέλει να βρίσκει ο κόσμος τα κείμενά της, απορώ.

Εκτός αν το monitor ήταν κανένα τσοντοsite και της έριχνε το επίπεδο.

Λες και αν είσαι δημοσιογράφος το blog σου αυτόματα αποκτά άλλο κύρος.

Λες και το RSS ανακαλύφθηκε για επιλεκτική χρήση.

Ο Παναγιώτης δεν ήταν Αντώνης. Και ψήθηκα να ανοίξω RSS aggregator...