"Συγνώμη, ο Ολυμπιακός με τον Ιωνικό πόσο ήρθε;" "Μα καλά παιδί μου, Βόρεια Ελλάδα είσαι..." Τάδε έφη ο μπουγατσάς απέναντι από το Νέο Σιδηροδρομικό Σταθμό, που πλέον απέκτησε τα γνώριμα σε εμάς τους Αθηναίους γκρι παραπετάσματα και τις υπέροχες ταμπέλες που δείχνουν τη διαδρομή που θα έχει το μετρό το 2000-something.
Το Eurovisionικό σαββατόβραδο πάντως τα είχε όλα: μια ντουζίνα Τούρκους να κάθονται ακριβώς από πίσω μου και να μην με αφήνουν να εκφραστώ με την ησυχία μου για τις ψήφους που μάζευαν από τα Βαλκάνια. Ούτε καν για το πως η Αρμενία θα βγει στην πρώτη δεκάδα ακόμα και αν κατέβω εγώ να τραγουδήσω. Τα πανηγύρια για την Κύπρο μάλλον τα κατάλαβαν όμως - και αυτοί μάλλον έπεσαν θύματα της λογοκρισίας σε εκείνη την περίπτωση.
Περίμενα με αγωνία να πει η Μπακοδήμου κανά Μακεδονία για να γελάσουμε. Τίποτα. "Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας." Όταν ο Τίτο βάφτιζε εκείνο το κομμάτι γης που θέλουν κάπου δυόμισι ώρες τα στρατεύματά μας να το διασχίσουν, κανείς δεν αντέδρασε. Η Μπακοδήμου που και πιο ωραία είναι και δεν έκανε και συμφωνία με κανένα ελληνόπουλο για απόσχιση της Μακεδονίας από την Ελλάδα και προσάρτησή της σε κάποιο κομμουνιστικό κράτος έγινε πρωτοσέλιδο. Ντροπή μας.
"Πάμε στα Σκόπια τώρα" ήταν η ατάκα της βραδιάς. Παρ'όλα αυτά, όλοι οι Βαλκάνιοι φρόντισαν να πουν "Μακεδονία" όταν τους έδιναν 8 βαθμούς και πάνω. Βλέπεις, άντε να καταλάβουν γιατί πρέπει να πουν ολόκληρο το όνομα. Ρουφιάνοι.
Πέρα από το FYR Macedonia, η βραδιά είχε και Σαρμπέλ. Σε μια γκέι πανδαισία (βλέπε τους Σουηδούς,) ο Σαρμπέλ δεν έπεισε σε ρόλο Ρουβά. Ή δεν πουλάει πια ο Ρουβάς. Τις 4 κορμάρες που είχε γύρω του τις κέρδισε μια Σέρβα. Από φωνή φωνάρα, αλλά από κορμί πάτος. Και οι Ουκρανοί σε εμφάνιση βγαλμένη από τα πιο τρελλά μας κιτς όνειρα βγήκαν δεύτεροι. Και από την πεντάδα, οι τέσσερις χώρες είχαν κομμουνισμό. Η άλλη είναι η Τουρκία.
Εκτός από τις καλλιτεχνικές αναζητήσεις, το διήμερο είχε και αρκετό ΑΠΘ μέσα. Ένα πανεπιστήμιο του οποίου το campus θα ήταν το καλύτερο στην Ευρώπη αν η Ελλάδα δεν αναγνώριζε το δικαίωμα του κάθε κατεστραμμένου να βάφει τοίχους, να σπάει παράθυρα και να καίει αυτοκίνητα. Ένα από αυτά, μια συγχωρεμένη Mercedes A Class που βρίσκεται έξω από την Φιλοσοφική Σχολή, κείτεται καρβουνιασμένο για να θυμίζει σε όλους μας το δίκαιο του αγώνα των φοιτητών για τη διατήρηση του ασύλου. Το καλύτερο βέβαια είναι ότι οι αγωνιστές έβαλαν και μια αφίσα τους πάνω στο αυτοκίνητο, κάνοντας την κοπελίτσα που το έχει να δακρύσει άλλη μια φορά για την άδικη μοίρα που την έστειλε να ζει στην ψωροκώσταινα.
"Κάποιοι πάρκαραν πέντε αυτοκίνητα έξω από το Πανεπιστήμιο 17 Νοεμβρίου. Αυτό ήταν απλά άσκηση ηλιθιότητας" μου είπε ένας φοιτητής της περιοχής. Μέχρι και μια Ρενώ του 1975 κάηκε εκείνη την ημέρα. Μπάζει νερά ο πόλεμος κατά του μεγάλου κεφαλαίου.
Φεύγοντας από την Θεσσαλονίκη ήρθαμε και κοντά στον φίλαθλο κόσμο του ΠΑΟΚ. Το τρένο, λόγω "αύξησης της καθυστέρησης" θα έφτανε 23:15 για να φύγει κάποια στιγμή αργότερα, ενώ έπρεπε παρά τέταρτο να έχουμε περάσει ήδη το νεκροταφείο βαγονιών της Δυτικής Θεσσαλονίκης. Τα τραγούδια των παιδιών για τον Θρύλο και τον Πειραιά με συγκίνησαν, ενώ ο Ολυμπιακός πανηγύριζε το 10ο πρωτάθλημα τα τελευταία 11 χρόνια χωρίς τον Ριβάλντο, που σίγουρα τα πήρε χοντρά από τους κακούς αντιπάλους του Προέδρου και τον πανίσχυρο μεγιστάνα των Νίντζα για να βγει και να τον καταγγείλει.
"Πέρασε ο ΠΑΟΚ στο UEFA;" Μπα. Και να πέρναγε δεν είχε λεφτά να πληρώσει την άδεια συμμετοχής. Και έτσι φέτος τα φιλικά τους στον Αυγουστιάτικο γύρο του κυπέλλου θα τα παίξουν οι φίλοι μας οι Ευρωπαίοι με τον Πανιώνιο. Και οι ΠΑΟΚτζήδες μέσα στην καλή χαρά, να πανηγυρίζουν χωρίς λόγο και αιτία. Ίσως επειδή τα τρένα δεν έχουν και Αθηναϊκές πινακίδες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου