10/4/07

Ηνωμένες(;) Πολιτείες της Αμερικής

Πόσες φορές έχουμε ακούσει από τους ταξιδεμένους φίλους μας ότι το πριν/μετά effect της πτήσης από τη Νέα Υόρκη ως το Ντάλας είναι κατά πολύ μεγαλύτερο από το αντίστοιχο της πτήσης Αθήνας-Λονδίνου. Από την άλλη, κάθε φορά που οι κάλπες βγάζουν Ρεπουμπλικάνο στις προεδρικές εκλογές, οι κάτοικοι των μεγαλουπόλεων του βορρά γκρινιάζουν ότι αποφασίζουν οι βλάχοι του νότου για το ποιός θα τους κυβερνήσει. Το ονειροδρόμιο βρήκε μερικές χαριτωμένες ιδέες στο Διαδίκτυο για το πώς θα έπρεπε να σπάσει η Αμερική σε δύο χώρες, το πώς θα μπορούσε η μισή να ενωθεί με τον Καναδά, καθώς και το πώς διάφοροι άκυροι τύποι (όπως το 15% των Ταϊβανέζων) θέλουν να γίνει το μέρος τους η 51η πολιτεία. Πραγματική απόλαυση.

50 και πολλές είναι
Ο χάρτης των Ελληνικών εκλογών είναι πάντα μια πανδαισία του μπλε ή του πράσινου με μερικές τρύπες. Ο χάρτης των Βρετανικών εκλογών έχει κάπου 12 χρώματα κάθε χρόνο γιατί οι Σκωτσέζοι, οι Ουαλοί και οι Ιρλανδοί επιμένουν να ψηφίζουν κόμματα που ή έχουν περίεργα ονόματα στα Κέλτικα και θέλουν να δουν τις περιοχές τους ανεξάρτητες ή άλλα κόμματα που λατρεύουν τον Union Jack πιο πολύ και από την ίδια την Ελισάβετ. Και το 49% των Άγγλων θέλει να ξεφορτωθεί τη Σκωτία, 2% παραπάνω από τους Σκωτσέζους που θέλουν το ίδιο πράγμα. Ο χάρτης των Αμερικανικών εκλογών; Πάντα το ίδιο σκηνικό - μπλε στις άκρες και κόκκινο στη μέση.


Χάρτης των εκλογών του 2004



Οι Δημοκρατικοί πάντα κερδίζουν τις πολιτείες τύπου Νέα Υόρκη, Πενσυλβάνια, Ιλινόις και πάει λέγοντας. Μέχρι και το District of Columbia, δηλαδή η πρωτεύουσα Ουάσιγκτον που θα περίμενες ότι κατοικείται από κυβερνητικά στελέχη, ψήφισε Δημοκρατικούς του 2004. Οι Ρεπουμπλικάνοι αντιθέτως δεν χάνουν για κανέναν λόγο μέρη όπως το Τέξας και την Αλαμπάμα, μέρη των οποίων οι κάτοικοι γίνονται το τέλειο θύμα για ταινίες του Sacha Baron Cohen τραγουδώντας περήφανοι "Throw the Jew down the well, so my country can be free..."



Η πιο σοβαρή(;) πρόταση που βρήκαμε χωρίζει τις ΗΠΑ σε δύο χώρες: την Αμερική και τους Ρεπουμπλικάνους. Τα υποψήφια ονόματα για την δεύτερη χώρα περιλαμβάνουν το Jesusland (με το δικό του [website]) και - το πιο τολμηρό Dumbfuckistan. Η Αμερική στους χάρτες αυτούς ενώνεται με τον Καναδά (αν και κάποιοι θεωρούν την Αλμπέρτα υπερβολικά συντηρητική οπότε την δίνουν στο Jesusland) και έτσι δύο υπέροχες χώρες κάνουν την εμφάνισή τους.



Σκλάβοι και Ρεπουμπλικάνοι
Σηκώνει πολύ συζήτηση και η εξόφθαλμη ομοίοτητα του εκλογικού χάρτη της Αμερικής με τον χάρτη των πολιτειών που είχαν σκλάβους στα χρόνια μετά τον εμφύλιο. Μαντέψτε ποια ήταν η ομοιότητα και κερδίστε...

Και οι υποψήφιοι για την 51η πολιτεία!
Μέσα στα γέλια πετύχαμε και κάτι ακόμα καλύτερο: τους διάφορους πληθυσμούς που ονειρεύονται η περιοχή τους να γίνει η 51η πολιτεία των Η.Π.Α., μια φράση που χρησιμοποιείται για άγνωστους σκοπούς να περιγράψει τη Μεγάλη Βρετανία, την Αυστραλία, τον Καναδά και άλλες παρόμοιες χώρες. Πέρα λοιπόν από το District of Columbia που βαρέθηκε να διοικείται απευθείας από το Κογκρέσο και θέλει να μπορεί να αποφασίζει μόνο του για το πώς θα μαζεύει τα σκουπίδια από την Pennsylvania Avenue, καθώς και το Πόρτο Ρίκο που ήδη ανήκει στην Αμερική αλλά δεν είναι πολιτεία γιατί κάποιο κομμάτι γης πρέπει να είναι το all-american duty free, τα καλύτερα που πετύχαμε ήταν τα εξής:

Ταϊβάν: Η χώρα που δεν είναι χώρα, αφού η ίδια (ονόματι Δημοκρατία της Κίνας) δεν κηρύττει την ανεξαρτησία της επειδή η άλλη Κίνα (η κόκκινη) την απειλεί με πόλεμο αν το κάνει, αλλά από την άλλη ακόμα και η μάνα μου ξέρει ότι πρόκειται για ένα κράτος από μόνο του, αφού η μόνη κομμουνιστική απόφαση που επηρέασε ποτέ το νησί ήταν αυτή του Μάο να κυνηγήσει τους εθνικιστές μέχρι τις ακτές τις Κίνας και να τους κουνήσει το μαντήλι. Σε πρόσφατη έρευνα λοιπόν στο νησί για το ποιά θα έπρεπε να είναι η τύχη της Ταϊβάν το 15% δεν δήλωσε ούτε την ανεξαρτησία, ούτε το status quo, ούτε την μετατροπή στο καθεστώς του Χονγκ Κονγκ. Επέλεξε να ενωθεί με την Αμερική και να γίνει η 51η πολιτεία! Οι λόγοι που έγινε αυτό μπορεί να έχουν σχέση με την κακή μετάφραση από τα Κινέζικα στα Αγγλικά, ένα πρόβλημα το οποίο είναι ήδη παρών στις οδηγίες χρήσεως των ηλεκτρικών μας συσκευών και ενδέχεται να προκύψει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου. Τεχνικά όμως η Ταϊβάν μπορεί να θεωρηθεί Αμερικανικό έδαφος αφού υπάρχουν διάφορες συνθήκες από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο που δεν ξεκαθαρίζουν την τύχη του νησιού μετά την αποχώρηση των Συμμάχων. Μια 51η πολιτεία απέναντι ακριβώς από την Κίνα και σε απόσταση βολής από την παιδική χαρά του βορειοκορεάτη θαυμαστή του Hollywood θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα...

Γουιάνα: Μια λιγότερο τρελλή ιδέα, καθώς στις ΗΠΑ ζει το ένα τρίτο του συνολικού τους πληθυσμού και είναι και ελαφρώς πιο κοντά στην Αμερική από ότι η χώρα του chicken chow mein που αναφέραμε προηγουμένως. Υπάρχει και [website] αφοσιωμένο στην ιδέα. Αν υιοθετηθεί η πρόταση, οι Η.Π.Α. θα έχουν πλέον σύνορα με την Βενεζουέλα του Ούγκο Τσάβεζ, ειδικής αυτοκινούμενης συσκευής ανίχνευσης θείου σε πόντιουμ των Ηνωμένων Εθνών και γενικώς του μεγαλύτερου εφιάλτη του Πλανητάρχη, τώρα που ο Κάστρο είναι ανάμεσα στο πουθενά και το αντίο.

Αλμπέρτα: Οι προσεκτικοί θα θυμούνται το όνομα από την αναφορά του πριν στο ανέκδοτο περί Jesusland και Dumbfuckistan. Και όμως, το 42% των ερωτηθέντων σε [δημοσκόπηση] δεν θεωρούν καθόλου ανέκδοτο την πιθανότητα να αποσχιστούν από τον Καναδά. Η ίδια η Αλμπέρτα είναι αρκετά συντηρητική και έχει και πετρέλαιο, άρα χωράει στην Αμερική και δίνει και επιπλέον ψήφους στους Ρεπουμπλικάνους. Η ιδέα δεν είναι καινούργια - μέχρι και το Κεμπέκ απέκτησε κόμμα που υποστήριζε την ένωσή τους με τις ΗΠΑ το 1980 (αλλά η ιδέα δεν ακούγεται καλή στα Γαλλικά, άρα το κόμμα εξαφανίστηκε σχετικά άδοξα). Το 2003 ένας κάτοικος από την Βρετανική Κολούμπια έγραψε στον Μπους παρακαλώντας τον να κατακτήσει την περιοχή του. Ο Μπους δεν αποκρίθηκε ποτέ στην επιστολή. Και μην ακούσω τίποτα κρυάδες του τύπου "δεν ξέρει να διαβάζει..."

Ισραήλ και Παλαιστίνη: Ο Μπιλ Κλίντον (που εγγυημένα ξέρει να διαβάζει) έλαβε ένα βιβλίο το 2005 από μια σχετικά άσχημη γυναίκα. Το βιβλίο τιτλοφορείται "Two Stars for Peace" και δηλώνει πως η καλύτερη λύση για την Μέση Ανατολή είναι η προσθήκη του Ισραήλ ως 51ης πολιτείας και της Παλαιστίνης ως 52ης. Πριν γελάσετε, δείτε και το [ντοκουμέντο]. Άντε να πει τώρα ο Μπιλ ότι ήταν ένα απλό δώρο, όπως είπε και ο Χριστόδουλος για εκείνες τις διακοπές του πρόσφατα. Οι ΗΠΑ έχουν πολλά να κερδίσουν, λέει η συγγραφέας, από αυτή την κίνηση. Δεν θα ήθελα να είμαι ο άνθρωπος που θα ανακοίνωνε σε συγκεντρωμένο πλήθος της Χαμάς ότι είναι πλέον Αμερικανοί υπήκοοι. Ούτε θα ήθελα μάλλον να ενσωματώσω στην χώρα μου το χειρότερο πρόβλημα της διεθνής πολιτικής σκηνής. Η συγγραφέας υποστηρίζει ότι το πρόβλημα θα λυθεί άμεσα, χωρίς να εξηγεί ακριβώς το πώς, ενώ οι ΗΠΑ θα επωφεληθούν καθώς "οι Ισραηλινοί και οι Παλαιστίνοι είναι οι πιο δημιουργικοί άνθρωποι στον κόσμο." Ναι, οι μεν στον τακτικό πόλεμο, οι δε στο αντάρτικο. Ίσως όμως να μην είναι και τόσο κακή ιδέα, οι αραβόφωνοι είναι κάτι που λείπει από την logistics ομάδα του Αμερικανικού Στρατού...

Σικελία: Αυτό έγινε το 1944. Δικαιολογούνται λόγω της σκατοκατάστασης που υπήρχε στην Ευρώπη. Ίσως θα έπρεπε να γίνει για να διευκολυνθούν οι επιχειρήσεις των διάφορων επιφανών Ιταλών της εποχής στην Αμερική...

2 σχόλια:

lgreco είπε...

Πολύ καλό! Όσον αφορά την DC που βγάζει Δημοκράτες, αυτό οφείλεται στο ότι ελάχιστα κυβερνητικά στελέχη μένουν στην Ουάσινγκτον. Η πόλη είναι ουσιαστικά ένα γκέτο με υποβαθισμένες και παραμελημένες γειτονιές μαύρων. Υπάρχουν μερικές ανεβασμένες περιοχές (πχ Dupont Circle, Georgetown κτλ) αλλά στην πλειοψηφία τους οι κάτοικοι της πρωτεύουσας των ΗΠΑ είναι φτωχοί μαύροι που δεν θέλουν να δουν ρεπουμπλικάνο ούτε ζωγραφιστό.

Τα κυβερνητικά στελέχη ζουν στα γειτονικά προάστια των διπλανών πολιτείων Virginia. Βεβαίως η πολιτεία αυτή πήγε στους Ρεπουμπλικάνους και αποτελεί παραδοσιακή σφηκοφωλιά του ρατσιστικού Νότου.

Manos είπε...

Χρήσιμο το insight, ομολογώ ότι δεν είχα ακούσει για τη δημογραφική σύνθεση της πρωτεύουσας. Πάντα στο μυαλό μου την συνέκρινα με την πολύ πιο οικεία μου Καμπέρα στην Αυστραλία, η οποία δεν κατέληξε έτσι. Πάντως είναι ωραίο ο Λευκός Οίκος να είναι μέσα σε μια καταμπλέ περιοχή.

Και συγχαρητήρια, μάντεψες σωστά τι εννοούσα με την σύγκριση ανάμεσα στους χάρτες των εκλογών και των πολιτειών με σκλάβους (αλλά ήταν τόσο προφανές που πιστεύω ότι το δώρο θα το κρατήσω τελικά για τον εαυτό μου... :)

Cheers