Τα μόρια copies κτώνται :-)

Soundtrack διαβάσματος: Rammstein - Du Hast
Soundtrack ημέρας: Νίκος Καρβέλας - Καλοκαιρινές Διακοπές
Σχέδιο απόδρασης: Τελειώσαν τα σχέδια μαζί με τις εξετάσεις...

Da Pipa. Κάπως έτσι την έβλεπα τη δουλειά με τα Λατινικά. Βρίζοντας εδώ και μέρες: τα λατινικά είναι για τους γιατρούς, όχι για εμένα. Μπα, δεν βγαίνουν από το πρόγραμμα. Βουντού και ιστορίες, μπα, τίποτα. Εκεί αυτά. Και Σάββατο 08:00 να είστε εκεί.

Προσπαθώ να διαβάσω. Τι να διαβάσω; Δεν είχα ξαναδεί ποτέ μου τα βιβλία του μαθήματος και τα μόνα λατινικά που ήξερα ήταν αυτά που έβαζαν στον Αστερίξ. Alea jacta est! Quo vadis? Α, ξέρω και ένα από τη Φιλοσοφία: τα επιχειρήματα ‘ad hominem’ και τα ‘a priori’ και ‘a posteriori’ που έγραφα που και που στις εκθέσεις για να το παίξω έξυπνος, διαβασμένος και λατίνος (μετά έμαθα ότι λατίνος εραστής δεν σημαίνει το ίδιο πράγμα.)

Τώρα έπρεπε να διαβάσω περίπου 30 κείμενα, τα 9 από τα οποία ήταν SOS, τα οποία βέβαια δεν είχαν καμία νοηματική συνοχή μεταξύ τους: τα λεγόμενα ‘ό,τι νά’ναι’. Ένα κείμενο έλεγε για το πως ένα σύκο κατέστρεψε την Καρχηδόνα (επειδή το έδιξε ένας τύπος στη σύγκλητο και δεν βρήκαν πότε και σε ποιό μέρος της αυτοκρατορίας είχε κοπεί), ένα άλλο για το πως η γυναίκα του Βρούτου έκοψε τις φλέβες της, ένα για μια που δεν έλεγε στον άντρα της ότι είχε πεθάνει ο γιος της και έναν «πανηγυρικό της λογοτεχνίας» που εκθείαζε τους λογοτέχνες.

Φήμες αναφέρουν ότι στο επόμενο βιβλίο λογοτεχνίας ο E.P. Papanutsam επιτέλους θα βρει θέση ανάμεσα στους άλλους ανώνυμους συγγραφείς που φιλοξενούνται στο βιβλίο.

Το βράδυ πέρασε διαβάζοντας πολύ λίγο. Είναι σαν να δίνεις στην γιαγιά σου να διαβάσει εγχειρίδιο για τα Macintosh: δεν θα καταλάβει Χριστό. Η πεποίθησή μου ότι τα λατινικά είναι για τα ιταλικά ότι τα αρχαία για τα ελληνικά ήταν βαθιά νυχτωμένη. Δεν είχαν καμία σχέση. Και εγώ δεν είχα καμία σχέση. Και τότε αποφάσισα πως θα πάω να πάρω τη μονάδα μου και να αποχωρήσω ευτυχισμένος, σαν την εθνική ομάδα της Ελλάδας στο μουντιάλ του 1994.

Και ξύπνησα το πρωί. Οι κινήσεις πιο αργές απ'ότι συνήθως, έφτασα 08:20 στο σχολείο και τους βρήκα όλους με τα βιβλία στην παράταξη. Ακόμα και οι μονίμως αδιάβαστοι (όπως ο ξάδερφος) είχαν καταπιαστεί στο να μάθουν ότι προλάβουν μπας και σώσουν κάνα μόριο και πάρουν την πολυπόθητη άγουσα για τα ΚΕΠ, να πάρουν δηλαδή την 10ετή αναβολή από τις υποχρεώσεις τους προς την πατρίδα.

Μπήκα στην αίθουσα και περίμενα τα θέματα. Μπροστά μου καθότανε (όπως και στα υπόλοιπα μαθήματα της κατεύθυνσης) μια κοπέλα που (ντροπή σου Χρήστο) ο κολλητός μου αναφώνησε μόλις την είδε "η τέλεια επιλογή για αντιγραφή". Αλήτες νεολαίοι που συνδέετε τις εξωτερικές ατέλειες με την ικανότητα στην αποστήθιση πολυσυλλεκτικού διδακτικού υλικού.

Με το που έρχονται τα θέματα με πιάνει ένα περιέργο συναίσθημα. Πρέπει να ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που κάθισα σε θρανίο για να εξεταστώ σε κάτι και δεν καταλάβαινα σχεδόν τίποτα. Ναι μεν είχε πέσει η μισή ιστορία με τη γυναίκα του Βρούτου και τις φλέβες της (που δεν ήμουν σίγουρος που τελείωνε και έτσι η μετάφραση παίζει να ήταν και ελλιπής) αλλά είχε πέσει και μια μετάφραση από την οποία το μόνο που κατάλαβα ήταν η λέξη tyranni. Του πούστη, για Ρώμη μιλάμε, τύραννο θα εννοεί.

Μη έχοντας κάτι καλύτερο να κάνω για μιάμιση ώρα άρχισα να αντιγράφω τα θέματα στην κόλλα. Γέμισα πέντε σελίδες. Μετά σκέφτηκα ότι είναι μια καλή ώρα να αρχίσω το Λόττο. Ενώ λοιπόν έβαζα τις επιλογές μου για τη μεγάλη κλήρωση των 1.000 μορίων βλέπω την κοπέλα μπροστά μου να έχει αφήσει λίγο πιο εκεί από ότι έπρεπε την κόλλα με τις απαντήσεις της.

Και άρχισε το ανελέητο leeching. Πρέπει να εξοικονόμησα αρκετές μονάδες από την (εκούσια; ακούσια;) παράλειψή της να προστατεύσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την προσπάθειά της να εισέλθει στην ανώτατη εκπαίδευση. Για κάποιον πολύ περιέργο λόγο ήταν πάντα στη σελίδα που την ήθελα η κόλλα της. Και ξαφνικά έμαθα αρκετά λατινικά για να μην πάω άπατος μαζί με τα όνειρά μου για κάτι καλό από την φετινή μου περιπέτεια.

Μετά την άκουσα στο τηλέφωνο να λέει "σωστό, σωστό, ναι, σωστό, ωραία, καλά τα έχω πάει" και χάρηκα. Δεν έχω χαρεί τόσο πολύ ποτέ για την επιτυχία κάποιου αγνώστου.

Τι αλήτης είμαι τελικά. Νά'σαι καλά κοπέλα μου :-)

Και τώρα, τα αποτελέσματα... Θα σας ενημερώσω!