Το ποσό των 62 πενών (περίπου 0,90 ευρώ) στοιχίζει σε κάθε Βρετανό φορολογούμενο η βασίλισσα Ελισάβετ Β', σύμφωνα με τους επίσημους υπολογισμούς του Παλατιού. Συνολικά για το 2005 οι δαπάνες της βασιλικής οικογένειας ανήλθαν σε 37,4 εκατ. λίρες.
Σε σχέση με το προηγούμενο έτος, οι δαπάνες του Δημοσίου αυξήθηκαν πάντως κατά 4,2%.
Οι λογιστές της βασίλισσας έχουν ελαφρώς διαφορετική άποψη: Οι δαπάνες αυξήθηκαν λόγω των επιπλέον εξόδων για την ασφάλεια της βασίλισσας, ωστόσο, τα τελευταία χρόνια μειώνονται σταθερά.
«Με 62 πένες θα μπορούσε κανείς να αγοράσει ένα εισιτήριο για να παρακολουθήσει μόνο ένα λεπτό του (ποδοσφαιρικού αγώνα) Αγγλίας-Πορτογαλίας» δήλωσε εκπρόσωπος του Παλατιού.
Επιπλέον, με 62 πένες μπορεί κανείς να αγοράσει ένα λίτρο βιολογικού γάλακτος ή να μιλήσει για 4 λεπτά από ένα κινητό τηλέφωνο στη Βρετανία.
news.in.gr
Χμ. Ίσως και να κοστίζει και περισσότερο. Οι κυριότεροι αντίπαλοι της διατήρησης της ανούσιας πλέον Μοναρχίας λένε πως το μόνο που προσφέρει είναι ένα αίσθημα υποτέλειας στην Βρετανία για τις υπόλοιπες χώρες που διατηρούν ως αρχηγό του κράτους τους την Βασίλισσα της Αγγλίας (ήτοι Αυστραλία, Καναδάς, Νέα Ζηλανδία, Αντίγκουα και Μπαρμπούντα, Μπαχάμες, Μπαρμπάντος, Μπελίζ, Γρενάδα, Τζαμάικα, Παπούα Νέα Γουινέα, Σεν Κιτς και Νέβις, Αγία Λουκία, Άγιος Βικέντιος και Γρεναδίνες, Νήσοι Σολομώντα και Τουβαλού.)
Για την ίδια τη Βρετανία λένε ότι είναι άσχημο το γεγονός ότι κάθε έννοια αξιοκρατίας, προσπάθειας ή οτιδήποτε καταρρίπτεται από το γεγονός ότι ο μονάρχης δεν έχει 'ιδρώσει' για να πάρει το αξίωμά του. Επίσης κατακρίνουν το γεγονός ότι ο αρχηγός του κράτους τους είναι ταυτόχρονα και επικεφαλής της εκκλησίας, σε αντίθεση με σύσσωμο τον δυτικό κόσμο.
Στο επιχείρημα για την τουριστική αξία της μοναρχίας απαντούν χαρακτηριστικά: "Δεν υπάρχει τέτοιο πρόβλημα. Στην Γαλλία έχουν καταργήσει τόσα χρόνια τη μοναρχία και έχουν τους τριπλάσιους τουρίστες από εμάς. Στις Βερσαλλίες για παράδειγμα. Και αν φύγει η μοναρχία, θα μπορούμε να φιλοξενούμε τουρίστες σε όλα τα δωμάτια του Μπάκινγκχαμ."
ΟΚ, υπάρχουν και πιο σοβαροί λόγοι, όπως η συνταγματική κρίση του 1975 στην Αυστραλία που ο εκπρόσωπος της βασίλισσας απέλυσε τον Gough Whitlam, τον τότε πρωθυπουργό. Ο Whitlam μεταξύ άλλων είχε καταφέρει να αφαιρέσει την αναφορά στο Ηνωμένο Βασίλειο (ήτοι Βρετανία) από τον Αυστραλιανό τίτλο της μοναρχίας.
Στον Καναδά από την άλλη οι Γαλλόφωνοι του Κεμπέκ έχουν κάθε λόγο να μην δένονται με μια χώρα που έχει αρχηγό της την Βασίλισσα της (μισητής τους) Αγγλίας.
Η Νεοζηλανδή πρωθυπουργός μεταξύ άλλων έχει ταχθεί υπέρ των διαφόρων κινημάτων για τη δημιουργία νέων Δημοκρατιών και την απόσυρση της Μοναρχίας. Τα κυριότερα ανήκουν στο Common Cause - το ενωμένο κίνημα Βρετανίας - Αυστραλίας - Καναδά και Ν. Ζηλανδίας.
Πάντως ακόμα και ο υποστηριχτής του status quo, πρωθυπουργός της Αυστραλίας John Howard, παρ'ότι ξεκαθάρισε ότι με την Ελισάβετ βασίλισσα δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι, δήλωσε ότι δεν ξέρει αν η Αυστραλία θα έχει ποτέ Βασιλιά Κάρολο.
Παραείναι τρομακτική η ιδέα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου