Φωτορεπορτάζ

Μια αγελάδα, ένα τελάρο, βιομηχανοποιημένες ελεημοσύνες και ένα ΑΤΜ από την πόλη.

#1: Cow Parade και πράσινες αγελάδες.

Η καλύτερη αγελάδα όλων, στο μετρό του Σταθμού Λαρίσης.

Προσέχτε την καλά. Με τα πράσινά της, με τα τριφύλλια της, η νέα μασκώτ της ΠΑΕ Παναθηναϊκός είναι εδώ.



...και για να σας πείσουμε ότι είναι original και όχι καμιά μαϊμού:



#2: Το όνομα μετράει.



No comments.

#3: Όταν η κάθαρση της ψυχής γίνεται προϊόν

...βγαίνει και template για τους επίδοξους ανάπηρους, τυφλούς, καταπονεμένους, ταλαιπωρημένους κ.ο.κ. Σε μια εποχή που κόσμος δείχνει την Κυπριακή τους ταυτότητα σαν να ήταν αποδεικτικό αναπηρίας 107%, το παρακάτω έπρεπε να το περιμένουμε:



Προσέχτε το 'ΚΩΣΤΑ'. Το μοντέλο LipithiteMe v.1.4 XZR περιέχει ειδικό χώρο για το όνομα. Άντε να βγει και σε ηλεκτρονική έκδοση με randomizer παθογόνας κατάστασης.

#4: Πελάτες μου...

Η Αγροτική Τράπεζα αναγνώρισε την κατάσταση στην οποία περιήλθε η πόλη και πλέον το ΑΤΜ του Γκύζη έχει τα πάντα και στα Αλβανικά.

Ανταπόκριση από Λονδίνο #1: Μπύρες, Bling και Μπόμπιρες

Η τελευταία μέρα της ακαδημαϊκής μας ζωής ήταν το γεγονός της χρονιάς. Οι πιο μελετηρές κοπελιές ξεκόλλησαν τα εξωτικά μουτράκια τους από τα βιβλία του Corporate Finance και κατέβηκαν στην pub της σχολής για να πιουν ως το πρωί. Κάπου εκεί στις πρώτες πρωινές ώρες, ο Diego έφυγε από τη Houghton Str. σε κατάσταση ελεεινής μέθης, όπως όλοι μας εξάλλου. Ώρες μετά, ξύπνησε στο νοσοκομείο, αγνώριστος, μέσα σε φριχτούς πόνους.


Είχε προηγηθεί ο μετριότατος αγώνας στον οποίο η Αγγλία επιβλήθηκε των Τρινιντάντ και Τομπάγκο με 1-0. Υπάρχει λόγος βλέπετε που οι αγώνες της premiership γίνονται νωρίτερα από ό,τι οι αγώνες του ελληνικού πρωταθλήματος: όταν οι άγγλοι το ρίχνουν στο ποτό σερί μετά από τη μπάλα, είναι τα πιο ανάξια δείγματα του ανθρώπινου γένους. Χειρότεροι δε από όλους, οι καβουροπίθηκοι γνωστοί με το όνομα chavs.

Ο Diego είχε την ατυχία να πέσει πάνω σε μια παρέα από τέτοιους. Επειδή οι chavοφονιάδες είναι παντού ίδιοι, μπορώ να μαντέψω (αν και ο φίλος δεν θυμάται τίποτε) ότι η όλη φάση ξεκίνησε ως εξής:

- Ρε μ****, είπες κάτι για την κοπέλα μου;
- ;;;

Η κοπέλα του chavοφονία, σημειωτέον, είναι κατά κανόνα ένα ελεεινό κρεατικό. Δεν την λες σκυλί, γιατί σκυλί, για να είμαστε δίκαιοι, είναι η κοπελιά στο Μπουρνάζι που ξέρει και δυο κόλπα να κάνει πέρα από το να πίνει μισή μπύρα και να ταβλιάζεται. Η chavette γνωρίζει βέβαια ότι πρόκειται να σφαχτεί πάλι κόσμος για τα γλαρωμένα μάτια της. Κοιτά το άπειρο όπως μια καλομακιγιαρισμένη γκέισα παρακολουθεί τελετουργικό χαρακίρι, προτού μια μοναχική σταγόνα αίματος της βάψει δραματικά το μάγουλο.

Τα υπόλοιπα δεν σηκώνουν πολλή περιγραφή. Πέντε τύποι βάζουν κάτω έναν κακομοίρη και τον αρχίζουν στις κλωτσιές. Μπορεί να τον έκοψαν για ξένο, μπορεί να είχαν όρεξη να δείρουν ό,τι έβρισκαν μπροστά τους. Το περιστατικό μαγνητοσκοπείται, πιθανώς περνούν και περαστικοί από μπροστά. Κάποια στιγμή κουράζονται, ή κάτι άλλο τους αποσπά την προσοχή και έτσι ο Diego γλιτώνει τη σελίδα 3 της Metro.

Και τώρα η σκέψη της ημέρας. Το Λονδίνο σε κάνει συντηρητικό αργά ή γρήγορα. Ας μην παρεξηγηθώ. Συνεχίζω να πιστεύω στα μεγάλα ιδανικά του αλκοόλ, του προγαμιαίου σεξ, της ελευθερίας του λόγου και της συνείδησης, και το πάθος μου για τη βρωμερή αυτή μητρόπολη παραμένει άσβεστο. Αλλά ώρες-ώρες κοιτώντας τους ανθρώπους εδώ, διαβάζοντας εφημερίδες, μιλώντας με φίλους, φτάνω σε άλλα άκρα.

Όλοι μου οι φίλοι πίνουν και σχεδόν όλοι μεθάνε. Μαγκιά μας. Κανείς όμως δεν μου έχει –ως τώρα- προτείνει να την πέσουμε σε έναν άγνωστο και να τον δείρουμε. Κανείς τους δεν θα γούσταρε εξάλλου. Και βέβαια, ακόμη και στη χειρότερή τους κατάντια, οι άνθρωποι που κάνω παρέα έχουν ένα στοιχειώδη σεβασμό για τον άλλο: μπορεί να την πέσεις λίγο άτσαλα σε καμία γκόμενα, να τσαντιστείς χωρίς λόγο με κάποιον, να μιλήσεις λίγο απότομα. Αίμα δεν θέλεις να δεις. Ο Άγγλοι τι γαμωζόρι τραβάνε;

Συντηρητική ατάκα νο.1:
Κακά τα ψέματα, είναι πολύ μεγάλο πράγμα να μεγαλώνεις με μια σωστή οικογένεια.

Ξέρω, ξέρω, οι ανύπαντρες μητέρες είναι κι αυτές άνθρωποι και οι έρευνες δείχνουν ότι μπλα, μπλα, μπλα. Δεν εννοώ αυτό. Μιλάω για την εξαθλιωμένη γκόμενα που στα 14 οι φίλες της τής είπαν ότι δεν μένεις έγκυος με την πρώτη φορά. Μην έχοντας πατήσει σε σχολείο ποτέ της, αγνοώντας ανάγνωση και γραφή και μη θέλοντας να το συζητήσει με τη μάνα της που είναι πάντα στουπί και τον πατέρα της που της πιάνει πού και πού το πόδι με νόημα, τις πιστεύει. Ο μπόμπιρας όμως στα σωθικά της, που ρουφάει ανυποψίαστος τζιν και νικοτίνη από τον ομφάλιο λώρο, έχει άλλη άποψη.

Ο «άντρας» της υπόθεσης, μόνιμα γερμένος μπροστά, στολισμένος χαϊμαλιά και bling, απόφοιτος ανωτάτης κρακεμπορικής, ξέρει πολύ καλά από πού έρχονται τα μωρά, αλλά ψιλοχέστηκε για την εν λόγω κοπελιά και εξάλλου τι να το κάνει το παιδί; Να το μεγαλώσει; Μετά θα του πουν να πιάσει και δουλειά. Ή μπορεί να είναι ένας φτωχός πλην τίμιος 16χρονος αργάτης, που έτυχε να πιει λίγο παραπάνω: σε μια κρίση φιλότιμου θα παντρευτεί την κοπελιά, και αφού περάσει 10 χρόνια ψάχνοντας πώς να συντηρήσει την οικογένεια θα αρχίσει τον εαυτό του στο ποτό και αυτήν στις ανάποδες.

Φταίνε αυτά τα παιδιά για τη ζωή που τους έτυχε; Δεν ξέρω και, μολονότι με ενδιαφέρει, δεν θα το λύσω απόψε το πρόβλημα. Το θέμα είναι ότι το βλαστάρι τους, ο Torrance Lorenzo Campbell III (Αμερικανική εκδοχή) ή Posh Josh (Βρετανική εκδοχή) ή όπως αλλιώς καταλήξει να λέγεται, δεν παίζει ούτε μια στις χίλιες να γίνει άνθρωπος. Το θέμα είναι ότι αυτά τα παιδιά στην Αγγλία είναι πολλές φορές περισσότερα (ακόμη και ως ποσοστό επί του πληθυσμού) από ό,τι στην Ελλάδα. Αν συμπεριλάβεις και αυτά που δεν τα έφτυσε εντελώς κατάμουτρα η μοίρα αλλά προς τα κεί πάει το πράγμα, έχεις μια επικίνδυνη κρίσιμη μάζα.


Συντηρητική ατάκα νο.2:
Είναι ωραίο να είσαι περήφανος για τη χώρα σου.

Η περίπτωση του Diego δεν είναι μοναδική. Στο Essex, ο Cedric (Πορτογαλο-Λιβανέζος) έφαγε ένα τρελό ξύλο γιατί τον έκοψαν για ξένο. Στο Cambridge, η Ashling (Πορτογαλο-Ιρλανδή) κόντεψε να φάει ξύλο ενώ παρακολουθούσε μπάλα με τους γονείς της. Φέτος για τον αγώνα Αγγλία-Πορτογαλία μας κάλεσε σπίτι της: δεν τολμάει να δει το ματς αλλού. Και αυτά είναι τα άτομα που ξέρω μόνο. Ταυτόχρονα, οι Άγγλοι στήνουν online μαγαζάκια με αντι-Γερμανικά μπλουζάκια, κάνουν το Πρωσικό βάδισμα της χήνας στους δρόμους του Βερολίνου και άμα λάχει παίζουν και κάνα ξύλο. Three lions in the dirt.

Κι εγώ βγήκα Ομόνοια για το Ευρωπαϊκό (Για τους ημιτελικούς βασικά. Τον τελικό τον είδα εδώ πάνω.) Δεν έδειρα κανένα. ΟΚ, κάτι μπάχαλοι φώναζαν «Δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ / Αλβανέ, Αλβανέ», αλλά δεν βγήκαν μετά σε σαφάρι a la Αρβανίτες. Όταν δεν περάσαμε στο Μουντιάλ αράξαμε και είπαμε έχουμε Γιουροβίζιον, δεν χάθηκε ο κόσμος. Κι όταν η Βίσση πήρε αυτά που πήρε δεν βάλθηκαν οι Ελληνίδες να ξεμαλλιάζουν τις Ουκρανέζες και τις Βουλγάρες της Αθήνας (πού είναι είπαμε;)

Οι Άγγλοι δεν είναι ρατσιστές: ο πραγματικός ρατσιστής νοιώθει ανώτερος και σπάνια θα ρίξει τα μούτρα του για να ασχοληθεί με τους υπανθρώπους. Το πρόβλημα με τον αγγλικό εθνικισμό όμως είναι ότι δεν βασίζεται σε καμία αίσθηση ανωτερότητας. Είναι 100% αγνό παρθένο κόμπλεξ. Εδώ στο Λονδίνο, που από μόνο του είναι μια άλλη χώρα, νοιώθουν ότι δεν τους ανήκει τίποτε: οι ξένοι τους παίρνουν τις καλές δουλειές, καβατζώνουν τις θέσεις στα πανεπιστήμια, τους ανεβάζουν τα ενοίκια, και θα τους έπαιρναν και τις γκόμενες αν δεν φοβόντουσαν μην κολλήσουν τίποτε. Είναι να μην τους μισείς; Η γαμψή μύτη του Γλάδστωνος, που στέκει αγέρωχος στο Strand, στάζει περιφρόνηση για τους ανάξιους απογόνους του.

Ας όψονται οι κουλτουριαραίοι: αυτά παθαίνουν οι πραγματικά πολυπολιτισμικές κοινωνίες. Ο Ελληνάρας, με όλα του τα κουσούρια, έχει κάτι πίσω στην Ελλάδα που είναι πάνω κάτω όλο δικό του. Όταν οι ξένοι λένε malaka, χαμογελάει συγκαταβατικά. Όταν βλέπει κεμπαμπτζή κουνάει το κεφάλι του με οίκτο. Όταν βλέπει μαύρισμα από solarium σηκώνει διακριτικά το φρύδι. Ο Άγγλος μοιράζεται τη χώρα του, την κουλτούρα του και τη γλώσσα του με όλον τον κόσμο και όταν το κάνεις αυτό, μοιραία ανακαλύπτεις ότι δεν έχεις ούτε την αποκλειστικότητα, ούτε την πρωτιά, σχεδόν σε τίποτε. Η μπάλα απλά τυχαίνει να πονάει περισσότερο. Τότε λοιπόν αρχίζεις να θέλεις να δείρεις τον Ισπανό ή τον Πορτογάλο, και, επειδή κατά βάθος νοιώθεις κατώτερός του, μαζεύεις όλη σου την παρέα για να το κάνετε μαζί.

Αυτή η συλλογιστική, αν το καλοσκεφτεί κανείς, εξηγεί και γιατί οι κουλτουριαραίοι μουσάτοι σοσιαλοφασίστες που αγοράζουν σταδιακά όλη την περιοχή γύρω από του Ψυρρή είναι τόσο πεπεισμένοι ότι κάθε εθνικιστής είναι κομπλεξικός. Οι κοινωνίες που οραματίζονται μόνο τέτοιου είδους εθνικισμό μπορούν να παράγουν.

Ο Diego είναι καλά τώρα, αλλά δεν τον βλέπω να γυρίζει στο Λονδίνο. Η Αγγλία θα αποκλειστεί από την Πορτογαλία και θα περάσω το βράδυ κρυμμένος στο σπίτι της φίλης μου μαζί με τους βαθείς στοχασμούς μου, σαν μια τριχωτή Άννα Φρανκ. Θα πιούμε κρασιά όλη νύχτα και όταν πια βγούμε στον ήλιο, θα είμαστε πάλι σε καλύτερη κατάσταση από τα chavόπουλα. Θα φτάσω σπίτι και θα πάρω τηλέφωνο τη μαρτυρική μάνα, για να την πείσω να μην μου στείλει κι άλλη σπανακόπιτα με το ταχυδρομείο.

275 σώοι, 2 ήρωες

Λέγονται πολλά για το Ολοκαύτωμα. Αν έγινε, πότε έγινε, πόσοι πέθαναν... Όμως οι 275 εβραίοι της Ζακύνθου την γλίτωσαν. Γιατί; Εξαιτίας του ορθόδοξου μητροπολίτη της περιοχής...

Όταν πήγαν στον δήμαρχο της πόλης της Ζακύνθου οι Ναζί την διαταγή να τους παραδώσει μια λίστα με εβραίους, ο μητροπολίτης Χρυσόστομος συμπεριέλαβε μόνο 2 ονόματα στη λίστα: το δικό του και του δημάρχου.

Οι 275 κρύφτηκαν στα σπίτια των υπολοίπων και έτσι σώθηκαν.

Η ηρωϊκή πράξη αποτέλεσε το έναυσμα για την Ισραηλινή βοήθεια προς το νησί μετά τον σεισμό του 1953.

Εναλλακτική λύση στο Ισραήλ;

Εκτός από το Ισραήλ υπάρχει άλλο ένα μέρος σχεδιασμένο για Εβραίους... με την υπογραφή του Στάλιν

Το 1928 ιδρύθηκε ως εβραϊκό κρατίδιο στα πλαίσια της Σοβιετικής Ένωσης ένα κομμάτι άγονης γης στα σύνορα με την Κίνα. Ήταν ένα από τα μεγαλεπίβολα σχέδια του Στάλιν για τον ξεριζωμό εθνικών ομάδων και την τοποθέτησή τους σε μέρη που σήμερα χαρακτηρίζονται ως "τέρμα Θεού" από το νεοελληνικό ιδίωμα.

Στα μέσα της δεκαετίας του 30 όμως ο Στάλιν άρχισε να εκτελεί τους εβραίους πολιτικούς αρχηγούς και να τους καίει τις βιβλιοθήκες, οπότε το σχέδιο ναυάγησε.

Με την πτώση της Ένωσης το 1991 οι εβραίοι έφυγαν για Γερμανία (omfg x 2) και Ισραήλ, αφήνοντας ένα ασήμαντο κομμάτι της κοινότητάς τους πίσω και τις ταμπέλες: "Jewish Autonomous Region" ή Oblast.

Σήμερα προτείνεται από μερικούς υποστηριχτές των Παλαιστινίων ως μια εναλλακτική πατρίδα για τους εβραίους. Δεν νομίζω ότι κανείς στο Ισραήλ θα δει με καλό μάτι αυτή την εξέλιξη και η διεθνής κοινότητα ούτως ή άλλως αγνοεί την πρόταση.

Πιο αναλυτικά: Wikipedia

Μαυροβούνιο - Ικαρία 3-1 (UEFA)

Βρήκαμε σε φωτοτυπία την τελευταία επίσημη αναγνώριση κράτους από την Ελληνική Δημοκρατία, και αφορά στο Μαυροβούνιο.



Καλορίζικο το κράτος σας αδέρφια. Πάντως αργήσαμε: οι πρώτοι που αναγνώρισαν το Μαυροβούνιο είναι οι Ισλανδοί. Σε αντάλλαγμα αναμένονται πολλοί Ισλανδοί να φιλοξενηθούν τσάμπα στις παραλίες του Μαυροβουνίου.

Σε αναμονή του δημοψηφίσματος στην Ικαρία λοιπόν...

ΙΚΑΡΙΑ; WTF???

Ναι. Το ελεύθερο κράτος ονόματι "Πολιτεία της Ικαρίας" (18 Ιουλίου 1912 - Νοέμβριος 1912) με πρόεδρο τον Ιωάννη Μαλαχιά (Malachia) μπήκε στην Ελλάδα με την προϋπόθεση ότι μετά από 100 χρόνια θα γινόταν δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της.

Ο καιρός γαρ εγγύς. 2012. Προβλέπω ότι οι κομμουνιστές του νησιού και των παρακείμενων Φούρνων (επίσης μέρος του παλαί ποτέ ελεύθερου κράτους) θα δώσουν ρέστα έτσι και το πάρουν είδηση.

Να και η σημαία του ελεύθερου κράτους:


...και η πρόταση του dreamport...

(lol)

ΙΚΑΡΙΑ 2012...

Φθηνή χλιδή: 0,90 ευρώ!

Πόσο κοστίζει να έχεις μια βασίλισσα; 0,90 ευρώ! Τσάμπα... Φέρτε μου πίσω τον τέως, οέο...

Το ποσό των 62 πενών (περίπου 0,90 ευρώ) στοιχίζει σε κάθε Βρετανό φορολογούμενο η βασίλισσα Ελισάβετ Β', σύμφωνα με τους επίσημους υπολογισμούς του Παλατιού. Συνολικά για το 2005 οι δαπάνες της βασιλικής οικογένειας ανήλθαν σε 37,4 εκατ. λίρες.

Σε σχέση με το προηγούμενο έτος, οι δαπάνες του Δημοσίου αυξήθηκαν πάντως κατά 4,2%.

Οι λογιστές της βασίλισσας έχουν ελαφρώς διαφορετική άποψη: Οι δαπάνες αυξήθηκαν λόγω των επιπλέον εξόδων για την ασφάλεια της βασίλισσας, ωστόσο, τα τελευταία χρόνια μειώνονται σταθερά.

«Με 62 πένες θα μπορούσε κανείς να αγοράσει ένα εισιτήριο για να παρακολουθήσει μόνο ένα λεπτό του (ποδοσφαιρικού αγώνα) Αγγλίας-Πορτογαλίας» δήλωσε εκπρόσωπος του Παλατιού.

Επιπλέον, με 62 πένες μπορεί κανείς να αγοράσει ένα λίτρο βιολογικού γάλακτος ή να μιλήσει για 4 λεπτά από ένα κινητό τηλέφωνο στη Βρετανία.

news.in.gr

Χμ. Ίσως και να κοστίζει και περισσότερο. Οι κυριότεροι αντίπαλοι της διατήρησης της ανούσιας πλέον Μοναρχίας λένε πως το μόνο που προσφέρει είναι ένα αίσθημα υποτέλειας στην Βρετανία για τις υπόλοιπες χώρες που διατηρούν ως αρχηγό του κράτους τους την Βασίλισσα της Αγγλίας (ήτοι Αυστραλία, Καναδάς, Νέα Ζηλανδία, Αντίγκουα και Μπαρμπούντα, Μπαχάμες, Μπαρμπάντος, Μπελίζ, Γρενάδα, Τζαμάικα, Παπούα Νέα Γουινέα, Σεν Κιτς και Νέβις, Αγία Λουκία, Άγιος Βικέντιος και Γρεναδίνες, Νήσοι Σολομώντα και Τουβαλού.)

Για την ίδια τη Βρετανία λένε ότι είναι άσχημο το γεγονός ότι κάθε έννοια αξιοκρατίας, προσπάθειας ή οτιδήποτε καταρρίπτεται από το γεγονός ότι ο μονάρχης δεν έχει 'ιδρώσει' για να πάρει το αξίωμά του. Επίσης κατακρίνουν το γεγονός ότι ο αρχηγός του κράτους τους είναι ταυτόχρονα και επικεφαλής της εκκλησίας, σε αντίθεση με σύσσωμο τον δυτικό κόσμο.

Στο επιχείρημα για την τουριστική αξία της μοναρχίας απαντούν χαρακτηριστικά: "Δεν υπάρχει τέτοιο πρόβλημα. Στην Γαλλία έχουν καταργήσει τόσα χρόνια τη μοναρχία και έχουν τους τριπλάσιους τουρίστες από εμάς. Στις Βερσαλλίες για παράδειγμα. Και αν φύγει η μοναρχία, θα μπορούμε να φιλοξενούμε τουρίστες σε όλα τα δωμάτια του Μπάκινγκχαμ."

ΟΚ, υπάρχουν και πιο σοβαροί λόγοι, όπως η συνταγματική κρίση του 1975 στην Αυστραλία που ο εκπρόσωπος της βασίλισσας απέλυσε τον Gough Whitlam, τον τότε πρωθυπουργό. Ο Whitlam μεταξύ άλλων είχε καταφέρει να αφαιρέσει την αναφορά στο Ηνωμένο Βασίλειο (ήτοι Βρετανία) από τον Αυστραλιανό τίτλο της μοναρχίας.

Στον Καναδά από την άλλη οι Γαλλόφωνοι του Κεμπέκ έχουν κάθε λόγο να μην δένονται με μια χώρα που έχει αρχηγό της την Βασίλισσα της (μισητής τους) Αγγλίας.

Η Νεοζηλανδή πρωθυπουργός μεταξύ άλλων έχει ταχθεί υπέρ των διαφόρων κινημάτων για τη δημιουργία νέων Δημοκρατιών και την απόσυρση της Μοναρχίας. Τα κυριότερα ανήκουν στο Common Cause - το ενωμένο κίνημα Βρετανίας - Αυστραλίας - Καναδά και Ν. Ζηλανδίας.

Πάντως ακόμα και ο υποστηριχτής του status quo, πρωθυπουργός της Αυστραλίας John Howard, παρ'ότι ξεκαθάρισε ότι με την Ελισάβετ βασίλισσα δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι, δήλωσε ότι δεν ξέρει αν η Αυστραλία θα έχει ποτέ Βασιλιά Κάρολο.

Παραείναι τρομακτική η ιδέα.

Συγχωνεύσεις, ΤΕΙ etc...

4 στους 10 μένουν εκτός ανώτατης εκπαίδευσης μετά το πλαφόν του 10 που εισήχθη από το Υπουργείο Παιδείας στις Πανελλαδικές. Οι 4 στους 10 που αναμένονταν να γεμίσουν τα ΤΕΙ της Καλαμάτας, της Καστοριάς και του Μεσολογγίου. Το dreamport ψάχνει να βρει ποια τμήματα κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς φοιτητές και αναρωτιέται αν τελικά το πρόβλημα είναι χαμηλά ή... πιο ψηλά.

Η πλειοψηφία των ΑΕΙ που βρίσκεται σε αυτή την κατηγορία αφορούν ξενόγλωσσες φιλολογίες - πλην της Αγγλικής δηλαδή, που πραγματικά απορείς γιατί στο εξωτερικό υπάρχουν τόσα και τόσα αξιόλογα πτυχία που συνδυάζουν μια φιλολογία με κάποια άλλη επιστήμη (βέβαια στην Ελλάδα δεν υπάρχουν τέτοιου είδους πτυχία γενικά, οπότε...)

Όσον αφορά τα ΤΕΙ; Δεκάδες Λογιστικές, τμήματα Διοίκησης Επιχειρήσεων και συναφή με την Πληροφορική επαγγέλματα τα οποία είχαν ουκ ολίγους φοιτητές γραμμένους απλά και μόνο για την αναβολή. Αλλά σε μια εποχή που απορούμε για το αν η αγορά ελέγχει την εκπαίδευση ή όχι, όλα αυτά τα τμήματα πραγματικά είναι απορίας άξιο αν προσφέρουν κάτι ουσιαστικό, μια γενικότερη πλατφόρμα πάνω στην οποία μπορεί ο φοιτητής να πατήσει και να επεκτείνει τους εκπαιδευτικούς του ορίζοντες.

Χώρια που όλα αυτά τα τμήματα είναι στην επαρχία, η οποία ζούσε από αυτά τα ΤΕΙ και κινδυνεύει να χάσει μια τεράστια πηγή εσόδων αν δεν εμφανιστούν καν φοιτητές για τα τμήματα αυτά.

Η συγχώνευση; Λύση του ποδαριού. Το καλύτερο θα ήταν να το ξανασκεφτούν από την αρχή το σύστημα. Τόσες Ιατρικές, τόσες Νομικές και τόσοι άνεργοι στους αντίστοιχους επαγγελματικούς κλάδους. Από εκεί ξεκινάει το πρόβλημα. Ποιος φοιτητής θα έλεγε στους γονείς του "θέλω να σπουδάσω Γεωπληροφορική και Τοπογραφία" χωρίς να τον πάρουν με τις ντομάτες; Όλοι πρέπει να γίνουν Δικηγόροι, Ιατροί και Φαρμακοποιοί (αν είναι τόσο αποτυχημένοι και δεν πιάνουν καμία Ιατρική.)

Αξιόλογες ειδικότητες καταπνίγονται λοιπόν σε διάφορα ΤΕΙ. Το καλό είναι ότι μερικές δεκάδες τμήματα που δεν προσφέρουν τίποτα στην εκπαίδευση θα φύγουν από τον χάρτη, δίνοντας ελπίζουμε τη θέση τους σε ενισχυμένα αξιόλογα τμήματα μέσω μιας καλύτερης κατανομής του πλούτου του Υπουργείου Παιδείας.

Μπα. Απλά θα συγχωνεύσουν τμήματα, το "Χρηματοοικονομικής Διοίκησης Επιχειρήσεων, Λογιστικής και Πληροφορικής" του ΤΕΙ Κοζάνης (ή whatever) θα ανοίξει απλά και μόνο για να βολευτούν οι καθηγητές και τα στελέχη και όλα πάνε καλά.

Και κανένας από όλους τους φοιτητές που φωνάζουν μέρα νύχτα στον δρόμο δεν θα καταλάβει ότι ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα της παιδείας μας είναι αυτή καθαυτή η σύνθεση του Μηχανογραφικού μας Δελτίου (μαζί με το σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ.)

ΑΕΙ με λιγότερα από 10000 μόρια (2005):
ΓEPMΑΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣAΣ KAI ΦIΛOΛOΓIAΣ ΑΘΗΝΑΣ ΗΜ.
ΞENΩN ΓΛΩΣΣ. METAΦP & ΔIEPM.ΙΟΝΙΟ ΕΙΔ. ΙΣΠΑΝ.ΓΛΩΣΣ.ΚΑΙ ΠΟΛΙΤ.(ΚΕΡΚΥΡΑ) ΗΜ.
ΓAΛΛΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣAΣ KAI ΦIΛOΛOΓIAΣ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ ΗΜ.
ΙΤΑΛΙΚΗΣ & ΙΣΠΑΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ & ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ (ΙΤΑΛΙΚΗΣ) ΑΘΗΝΑΣ ΗΜ.
ΓAΛΛΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣAΣ KAI ΦIΛOΛOΓIAΣ ΑΘΗΝΑΣ ΗΜ.
ΙΤΑΛΙΚΗΣ & ΙΣΠΑΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ & ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ (ΙΣΠΑΝΙΚΗΣ) ΑΘΗΝΑΣ ΗΜ.
ITAΛΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣAΣ KAI ΦIΛOΛOΓIAΣ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ ΗΜ.
ΓEPMΑΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣAΣ KAI ΦIΛOΛOΓIAΣ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ ΗΜ.


ΤΕΙ με λιγότερα από 10000 μόρια (2005):
ΠΟΛ. ΕΡΓΩΝ ΥΠΟΔΟΜΗΣ TEI ΠΑΤΡΑΣ ΗΜ.
ΛΟΓΙΣΤΙΚΗΣ TEI ΚΡΗΤΗΣ (ΗΡΑΚΛΕΙΟ) ΗΜ.
ΠΟΛ. ΔΟΜΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ TEI ΣΕΡΡΩΝ ΗΜ.
ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗΣ TEI ΠΑΤΡΑΣ ΗΜ.
ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΙΑΣ TEI ΧΑΛΚΙΔΑΣ ΗΜ.
ΟΧΗΜΑΤΩΝ TEI ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ ΗΜ.
ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗΣ TEI ΛΑΡΙΣΑΣ ΗΜ.
ΛΟΓΙΣΤΙΚΗΣ TEI ΣΕΡΡΩΝ ΗΜ.
ΛΟΓΙΣΤΙΚΗΣ TEI ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ ΗΜ.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΩΝ TEI ΔΥΤ.ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ(ΚΑΣΤΟΡΙΑ) ΗΜ.
ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΙΑΣ TEI ΠΑΤΡΑΣ ΗΜ.
ΠΟΛ. ΕΡΓΩΝ ΥΠΟΔΟΜΗΣ TEI ΛΑΡΙΣΑΣ ΗΜ.
ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ TEI ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ ΗΜ.
ΕΦΑΡΜ. ΠΛΗΡΟΦΟΡ. ΣΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ TEI ΠΑΤΡΑΣ (ΑΜΑΛΙΑΔΑ) ΗΜ.
ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΙΑΣ TEI ΧΑΛΚΙΔΑΣ ΗΜ.
ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗΣ TEI ΗΠΕΙΡΟΥ (ΙΩΑΝΝΙΝΑ) ΗΜ.
ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗΣ TEI ΛΑΜΙΑΣ ΗΜ.
ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ & ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ TEI ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ(ΣΠΑΡΤΗ) ΗΜ.
ΤΗΛΕΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ TEI ΗΠΕΙΡΟΥ (ΑΡΤΑ) ΗΜ.
ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗΣ TEI ΚΡΗΤΗΣ (ΗΡΑΚΛΕΙΟ) ΗΜ.
ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΙΑΣ TEI ΠΑΤΡΑΣ ΗΜ.
ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ TEI ΚΡΗΤΗΣ (ΗΡΑΚΛΕΙΟ) ΗΜ.
ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΚΤΙΡΙΩΝ TEI ΠΑΤΡΑΣ ΗΜ.
ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ & ΔΙΚΤΥΩΝ ΤΕΙ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ (ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ) ΗΜ.
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ TEI ΛΑΜΙΑΣ ΗΜ.
ΛΟΓΙΣΤΙΚΗΣ TEI ΚΑΒΑΛΑΣ ΗΜ.
ΓΕΩΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ & ΤΟΠΟΓΡΑΦΙΑΣ TEI ΣΕΡΡΩΝ ΗΜ.
ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ TEI ΣΕΡΡΩΝ ΗΜ.
ΛΟΓΙΣΤΙΚΗΣ TEI ΗΠΕΙΡΟΥ ( ΠΡΕΒΕΖΑ) ΗΜ.
ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ TEI ΚΑΒΑΛΑΣ ΗΜ.
ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΤΡΟΦΙΜΩΝ TEI ΛΑΡΙΣΑΣ (ΚΑΡΔΙΤΣΑ) ΗΜ.
ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΙΑΣ TEI ΛΑΡΙΣΑΣ ΗΜ.
ΕΦΑΡΜ. ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ ΣΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ TEI ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ ΗΜ.
ΛΟΓΙΣΤΙΚΗΣ TEI ΔΥΤ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ (ΚΟΖΑΝΗ) ΗΜ.
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ TEI ΚΡΗΤΗΣ (ΧΑΝΙΑ) ΗΜ.
ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ TEI ΠΑΤΡΑΣ ΗΜ.
ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΤΙΚΗΣ TEI ΚΡΗΤΗΣ (ΡΕΘΥΜΝΟ) ΗΜ.
ΕΦΑΡΜ. ΠΛΗΡΟΦΟΡ. ΣΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ TEI ΔΥΤ.ΜΑΚ.(ΓΡΕΒΕΝΑ) ΗΜ.
ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗ TEI ΚΑΒΑΛΑΣ ΗΜ.
ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΙΑΣ TEI ΛΑΜΙΑΣ ΗΜ.
ΛΑΙΚΗΣ & ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ TEI ΗΠΕΙΡΟΥ (ΑΡΤΑΣ) ΗΜ.
ΔΙΟΙΚ. ΜΟΝΑΔΩΝ ΥΓΕΙΑΣ & ΠΡΟΝΟΙΑΣ TEI ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ ΗΜ.
ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΙΑΣ TEI ΚΡΗΤΗΣ (ΗΡΑΚΛΕΙΟ) ΗΜ.
ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ TEI ΔΥΤ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ (ΚΟΖΑΝΗ) ΗΜ.
ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΙΑΣ TEI ΛΑΡΙΣΑΣ ΗΜ.
ΚΛΩΣΤΟΫΦ/ΓΙΑΣ TEI ΠΕΙΡΑΙΑ ΗΜ.
ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΙΑΣ TEI ΣΕΡΡΩΝ ΗΜ.
ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ TEI ΙΟΝΙΩΝ ΝΗΣΩΝ (ΛΗΞΟΥΡΙ) ΗΜ.
ΕΦΑΡΜ. ΠΛΗΡΟΦΟΡ. ΣΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ & ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝ. TEI ΙΟΝΙΩΝ ΝΗΣΩΝ(ΛΕΥΚΑΔΑ) ΗΜ.
ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΕΡΓΩΝ TEI ΛΑΡΙΣΑΣ ΗΜ.
ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ TEI ΠΕΙΡΑΙΑ (ΣΠΕΤΣΕΣ) ΗΜ.
ΦΥΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ TEI ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ ΗΜ.
ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΙΑΣ TEI ΚΑΒΑΛΑΣ ΗΜ.
ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΙΑΣ TEI ΚΡΗΤΗΣ (ΗΡΑΚΛΕΙΟ) ΗΜ.
ΧΡΗΜΑΤΟΟΙΚΟNOΜΙΚΩΝ ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ TEI ΔΥΤ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ (ΚΟΖΑΝΗ) ΗΜ.
ΧΡΗΜΑΤΟΟΙΚΟNOΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΤΕΙ ΚΡΗΤΗΣ (ΑΓ.ΝΙΚΟΛΑΟΣ) ΗΜ.
ΧΡΗΜΑΤΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΛΕΓΚΤΙΚΗΣ TEI ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ ΗΜ.
ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΙΑΣ TEI ΔΥΤ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ (ΚΟΖΑΝΗ) ΗΜ.
ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ ΤΟΠΙΟΥ ΤΕΙ ΚΑΒΑΛΑΣ (ΔΡΑΜΑ) ΗΜ.
ΔΙΑΧΕΙΡIΣΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ TEI ΚΑΒΑΛΑΣ ΗΜ.
ΤΥΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΚΙΝΗΣΗΣ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ ΤΕΙ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ (ΚΑΤΕΡΙΝΗ) ΗΜ.
ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ TEI ΚΑΒΑΛΑΣ ΗΜ.
ΧΡΗΜΑΤΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΛΕΓΚΤΙΚΗΣ TEI ΗΠΕΙΡΟΥ (ΠΡΕΒΕΖΑ) ΗΜ.
ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΙΑΣ TEI ΚΑΒΑΛΑΣ ΗΜ.
ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ TEI ΔΥΤ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ (ΚΑΣΤΟΡΙΑ) ΗΜ.
ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ ΕΦΟΔΙΑΣΜΟΥ ΤΕΙ ΧΑΛΚΙΔΑΣ (ΘΗΒΑ) ΗΜ.
ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΙΑΣ TEI ΔΥΤ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ (ΚΟΖΑΝΗ) ΗΜ.
ΔΙΟΙΚ. ΓΕΩΡΓ. ΕΚΜ/ΣΕΩΝ TEI ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ ΗΜ.
ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔ/ΣΗΣ TEI ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ ΗΜ.
ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΩΝ ΡΟΔΟΥ (ΑΣΤΕΡ) ΗΜ.
ΦΥΣΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ TEI ΚΡΗΤΗΣ (ΧΑΝΙΑ) ΗΜ.
ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ TEI ΔΥΤ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ (ΚΟΖΑΝΗ) ΗΜ.
ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ & ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΕΙ ΙΟΝΙΩΝ ΝΗΣΩΝ (ΑΡΓΟΣΤΟΛΙ) ΗΜ.
ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΗΧΟΥ & ΜΟΥΣΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ TEI ΙΟΝΙΩΝ ΝΗΣΩΝ (ΛΗΞΟΥΡΙ) ΗΜ.
ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΕΜΠΟΡΙΟΥ TEI ΔΥΤ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ (ΚΑΣΤΟΡΙΑ) ΗΜ.
ΣΧΕΔ.&ΠΑΡΑΓ. ΕΝΔΥΜΑΤΩΝ TEI ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ (ΚΙΛΚΙΣ) ΗΜ.
ΑΝΘΟΚΟΜΙΑΣ - ΑΡΧΙΤΕΚΤ. ΤΟΠΙΟΥ TEI ΗΠΕΙΡΟΥ (ΑΡΤΑ) ΗΜ.
ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ & ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΤΕΙ ΙΟΝΙΩΝ ΝΗΣΩΝ (ΖΑΚΥΝΘΟ) ΗΜ.
ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΩΝ ΑΝΤΙΡΡΥΠΑΝΣΗΣ TEI ΔΥΤ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ (ΚΟΖΑΝΗ) ΗΜ.
ΔΑΣΟΠΟΝΙΑΣ & ΔΙΑΧ. ΦΥΣΙΚΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ TEI ΚΑΒΑΛΑΣ (ΔΡΑΜΑ) ΗΜ.
ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝ. & ΕΚΜΕΤΑΛ. TEI ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ ΗΜ.
ΖΩΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ TEI ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ ΗΜ.
ΦΥΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ TEI ΛΑΡΙΣΑΣ ΗΜ.
ΔΑΣΟΠΟΝΙΑΣ & ΔΙΑΧ. ΦΥΣΙΚΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ TEI ΛΑΡΙΣΑΣ (ΚΑΡΔΙΤΣΑ) ΗΜ.
ΣΧΕΔIΑΣΜΟΥ & ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΞΥΛΟΥ & ΕΠΙΠΛΟΥ TEI ΛΑΡΙΣΑΣ (ΚΑΡΔΙΤΣΑ) ΗΜ.
ΔΑΣΟΠΟΝΙΑΣ & ΔΙΑΧ. ΦΥΣΙΚΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ TEI ΛΑΜΙΑΣ (ΚΑΡΠΕΝΗΣΙ) ΗΜ.
ΓΕΩΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ TEI ΔΥΤ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ (ΚΟΖΑΝΗ) ΗΜ.
ΦΥΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ TEI ΚΡΗΤΗΣ (ΗΡΑΚΛΕΙΟ) ΗΜ.
ΕΜΠΟΡ. ΚΑΙ ΠΟΙΟΤ. ΕΛΕΓΧΟΥ ΑΓΡΟΤ. ΠΡΟIΟΝΤΩΝ TEI ΔΥΤ. ΜΑΚΕΔ.(ΦΛΩΡΙΝΑ) ΗΜ.
ΦΥΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ TEI ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ ΗΜ.
ΒΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΣ TEI ΙΟΝΙΩΝ ΝΗΣΩΝ (ΑΡΓΟΣΤΟΛΙ) ΗΜ.
ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΓΕΩΡΓΙΚΩΝ ΠΡΟIΟΝΤΩΝ TEI ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ ΗΜ.
ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΑΛΙΕΙΑΣ - ΥΔΑΤΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΩΝ TEI ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ (ΜΟΥΔΑΝΙΑ) ΗΜ.
ΦΥΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ TEI ΔΥΤ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ (ΦΛΩΡΙΝΑ) ΗΜ.
ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΚΤΙΡΙΩΝ TEI ΛΑΡΙΣΑΣ (ΤΡΙΚΑΛΑ) ΗΜ.
ΦΥΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ TEI ΗΠΕΙΡΟΥ (ΑΡΤΑ) ΗΜ.
ΓΕΩΡΓΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΩΝ ΑΡΔΕΥΣΕΩΝ TEI ΛΑΡΙΣΑΣ ΗΜ.
ΖΩΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ TEI ΛΑΡΙΣΑΣ ΗΜ.
ΓΕΩΡΓΙΚΗΣ ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΙΑΣ & ΥΔΑΤΙΝΩΝ ΠΟΡΩΝ ΤΕΙ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ ΗΜ.
ΘΕΡΜΟΚ. ΚΑΛΛΙΕΡΓ. & ΑΝΘΟΚΟΜΙΑΣ TEI ΚΡΗΤΗΣ (ΗΡΑΚΛΕΙΟ) ΗΜ.
ΘΕΡΜ. ΚΑΛΛ. & ΑΝΘΟΚΟΜΙΑΣ TEI ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ ΗΜ.
ΘΕΡΜ. ΚΑΛΛ. & ΑΝΘΟΚΟΜΙΑΣ TEI ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ ΗΜ.
ΖΩΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ TEI ΔΥΤ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ (ΦΛΩΡΙΝΑ) ΗΜ.
ΖΩΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ TEI ΗΠΕΙΡΟΥ (ΑΡΤΑ) ΗΜ.
ΙΧΘΥΟΚΟΜΕΙΑΣ - ΑΛΙΕΙΑΣ TEI ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ ΗΜ.
ΙΧΘΥΟΚΟΜΙΑΣ - ΑΛΙΕΙΑΣ TEI ΗΠΕΙΡΟΥ (ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ) ΗΜ.
ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ TEI ΛΑΡΙΣΑΣ ΗΜ.
ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ TEI ΚΡΗΤΗΣ (ΗΡΑΚΛΕΙΟ) ΗΜ.
ΕΦΑΡΜ. ΞΕΝ. ΓΛΩΣ. ΣΤΗ ΔΙΟΙΚ.ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΜΠΟΡ. TEI ΗΠΕΙΡΟΥ (ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ) ΗΜ.
ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ TEI ΗΠΕΙΡΟΥ (ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ) ΗΜ.
ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΩΝ ΑΓ.ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΡΗΤΗΣ (ΑΣΤΕΑΝ) ΗΜ.
ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ TEI ΛΑΜΙΑΣ (ΑΜΦΙΣΣΑ) ΗΜ.

95' sinking south pacific dreams

Βλέποντας την Αυστραλία να χάνει στο 95' με το εύστοχο χτύπημα του Τότι, επιβεβαιώθηκε ο φόβος όλων: ότι αυτό το Μουντιάλ, ένα ποδοσφαιρικό τουρνουά σε μια καταπληκτική χώρα με πολλές εκπλήξεις και δυνατά αουτσάιντερ, θα αμαυρωθεί δυστυχώς από τις αποφάσεις των διαιτητών. Η ατάκα του Guus Hiddink, προπονητή πλέον της Ρωσίας μετά την πορεία του προς τους 16 με τα καγκουρώ, είναι όλη η αλήθεια.

Πότε έχουμε δει σε μουντιάλ να βγαίνουν 3 κίτρινες κάρτες σε έναν παίχτη κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού; (Σίμουνιτς στο Κροατία - Αυστραλία 2-2) Ο Κοκού πήρε αγκαλιά και πέταξε κάτω τον αντίπαλό του και το πιο έξυπνο που μπορούσε να κάνει ο διαιτητής ήταν να τιμωρήσει αυτόν που τις έφαγε.

Το γκολ της Βραζιλίας κόντρα στην Γκάνα χτες ήταν όχι απλά offside, έκανε μπαμ. Σε όλα τα ματς βλέπεις τις φανέλες να υπερισχύουν του πάθους μικρών χωρών. Και κάθε φορά τα ίδια - βλέπεις ματς που παίζουν οι μεν με φανέλες adidas και οι δε με φανέλες marka mekapses και ξέρεις το αποτέλεσμα. Οι Ευρωπαϊκές ομάδες σε αυτό το μουντιάλ ακλόνητα φαβορί από την αρχή για να γεμίσουν τα γήπεδα και ήδη 6 στις 8 ομάδες που έμειναν είναι Ευρωπαϊκές (με τις άλλες δύο να είναι η Βραζιλία και η Αργεντινή.)

Γιατί ασχολούμαστε πια με το ποδόσφαιρο; Βλέπεις την Αυστραλία να το παλεύει και τα όνειρά της να διαλύονται στο ενενηνταφεύγα με ένα πέναλτι που είμαι σίγουρος πως αν το κέρδιζε ο Bresciano δεν θα το έδινε κανένας και ποτέ.

Στην Ιταλία η Ίντερ πάει για πρωτάθλημα αν υποβιβαστούν οι Μίλαν - Γιουβέντους (οι στάνταρ υπερομάδες) λόγω του σκανδάλου. Στην Ελλάδα ο Παναθηναϊκός ξεκινάει με +6 βαθμούς κάθε χρόνο, βλέπε ΟΦΗ. Οι σχέσεις του Ολυμπιακού με διάφορες ομάδες ελέγχονται. Οι οπαδοί του ΠΑΟΚ πανηγύριζαν πέρυσι την ήττα της ομάδας τους που έστελνε τον Άρη στην Β' Εθνική.

Δεν υπάρχει δικαιοσύνη στο ποδόσφαιρο. Και η Εθνική μας όταν πήρε το Ευρωπαϊκό άφησε πολλούς να απορούν με την αδικία. Αλλά πλέον, όπως λένε οι Ιταλοί, conta solo vincere. Το μόνο που μετράει είναι η νίκη, τα πριμ, τα συμβόλαια. Και οι διαιτητές τινάζουν στον αέρα τα ματς και μετά αποσύρονται έχοντας ήδη καρπωθεί ένα σκασμό λεφτά. Και δεν τους ξαναβλέπουμε ποτέ.

Εμείς θα συνεχίσουμε να βλέπουμε μπάλα φανατικά γιατί είναι ένας τρόπος να περνάμε την ώρα μας ευχάριστα. Τα παιδιά θα συνεχίσουν να ανοίγουν ο ένας τα κεφάλια του άλλου επειδή ο πατέρας του τον έκανε γαύρο και όχι βάζελο. Και θα κοροϊδεύουμε όλους τους φλώρους που δεν ασχολούνται με το ποδόσφαιρο. Θα πληρώνουμε 60 ευρώ για το δικαίωμα να καθόμαστε στην ουρά για το εισητήριο. Οι ανώνυμες εταιρείες με τους πιο πιστούς πελάτες.

Και πάντα όσο βουτάνε οι σουπερστάρ, οι αμυντικοί θα φεύγουν με κόκκινες, πέναλτι, γιουχαϊσματα. Και θα απορούμε μαζί τους.

Θα σας πάνε μέσα ή όχι;

Τώρα που καλοκαίριασε το dreamport σας προσφέρει δωρεάν τον χάρτη με την κατώτερη ηλικία άνδρα (σε ελάχιστες χώρες) ή γυναίκας (στις περισσότερες) που μπορείτε να αγγίξετε, ερωτευτείτε, whatever.

Σημείωση: Για να μην παρεξηγηθούμε. Τα παρακάτω αφορούν μόνο σε ετεροφυλοφιλικές επαφές. Πολλές από τις παρακάτω χώρες απαγορεύουν ή έχουν άλλα όρια για άλλου είδους πράγματα με ανήλικους. Το dreamport είναι κατά των ομοφυλοφιλικών πράξεων ανάμεσα σε ενήλικους και ανήλικους άνδρες σε κάθε περίπτωση...

Μια επιλογή χωρών:

Αργεντινή: 16
Αυστραλία: 16 (εκτός Ν. Αυστραλίας, Τασμανίας: 17)
Αυστρία: 14
Βέλγιο: 16
Βοσνία: 14
Βουλγαρία: 14
Βραζιλία: 14
Γαλλία: 15
Γερμανία: 14
Γουιάνα: 13
Δανία: 15
Ελβετία: 16
Ελλάδα: 15
Εσθονία: 15
Ηνωμένες Πολιτείες: 16-18 (ανάλογα την πολιτεία)
Ιαπωνία: 13
Ιρλανδία: 17 (καθολικοί...)
Ισλανδία: 14
Ισπανία: 13 (κακοί καθολικοί...)
Ιταλία: 14
Καναδάς: 14 (πρωκτικό πάνω από 18 μόνο!)
Κροατία: 14
Κύπρος: 17 (φλώροι)
Λετονία: 14 για ανήλικους, 16 για ενήλικους
Λιθουανία: 14
Λουξεμβούργο: 16
Νήσοι Κουκ: 16
Ολλανδία: 16
Ουγγαρία: 14
Ουκρανία: 16
Ουρουγουάη: 15
Νέα Ζηλανδία: 16
Νορβηγία: 16
Νότιος Αφρική: 16
Παπούα Νέα Γουινέα: 16 (αν είναι πάνω από 12 τη γλιτώνεις λέγοντας "δεν το ήξερα")
Πολωνία: 15
Πορτογαλία: 14
Ρουμανία: 15
Ρωσία: 16
Σαμόα: 16
Σλοβακία: 15
Σλοβενία: 15
Σουηδία: 15
Ταϊλάνδη: 15
Τόγκα: 16
Τσεχία: 15
Φινλανδία: 16
Φίτζι: 16
Χιλή: 14

Χώρες που απαγορεύεται το σεξ αν δεν είναι παντρεμένα τα μέλη της συνουσίας: Σαουδική Αραβία, Ιράν (μακριάααα...)


Σε τεράστιο μέγεθος για να το εκτυπώσετε και να το πάρετε μαζί σας...

11 Ιουνίου 2006 μ.Χ.

Ανθρώπινα δικαιώματα. Οι γκέι παρελαύνουν στην Αθήνα ζητώντας ισότητα στον γάμο. Ο Αλαβάνος ωρύεται που έχουμε τέτοιες αισχρές καταπατήσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ελλάδα. Δεν έχουμε καν τζαμί! Τι τριτοκοσμική χώρα. Στο ενδιάμεσο, δείτε τι συνέβη στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα...

FUJAIRAH, ΗΝΩΜΕΝΑ ΑΡΑΒΙΚΑ ΕΜΙΡΑΤΑ — Το δικαστήριο σαριά του Fujairah χθες διέταξε τον λιθοβολισμό μέχρι θανάτου του Shahin Abdull Rahman και το μαστίγωμα 100 φορές και την φυλάκιση ενός έτους της Asmaa Bikham Bijam μετά την καταδίκη τους σε μοιχεία. Η Bijam δεν εκτελέστηκε επειδή δεν είχε παντρευτεί.

Η υπόθεση χρονολογείται στον περασμένο Απρίλιο όταν κάποιος ήξερε για την παράνομη σεξουαλική σχέση της υπηρέτριάς του με έναν από τους συμπατριώτες της, που συνήθιζε να μπαίνει κρυφά στο δωμάτιό της κάθε βράδυ και εξασκούσε μαζί της μοιχεία μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.

Ο πατριώτης παρακολουθούσε την υπηρέτρια. Μια μέρα προσποιήθηκε ότι πάει για ύπνο και την είδε να ανοίγει την πίσω πόρτα σε έναν άγνωστο, που χώθηκε στο δωμάτιό της. Αμέσως φώναξε την αστυνομία, που έτρεξε στο δωμάτιο της υπηρέτριας, και βρήκε τους κατηγορούμενους γυμνούς στο κρεβάτι.

Ο άνδρας παραδέχθηκε ότι ήταν παντρεμένος και ήταν αδύνατο να φέρει τη γυναίκα του που έμενε στο σπίτι με τα παιδιά, και προσέθεσε ότι γνώρισε την υπηρέτρια σε μια αγορά, και εξασκούσε τη μοιχεία επαναλαμβανόμενα μαζί της από τότε. Παραπέμφθηκε σε δίκη, που τον καταδίκασε σε λιθοβολισμό μέχρι θανάτου, και την υπηρέτρια να φυλακιστεί για 1 χρόνο και να τη μαστιγώσουν 100 φορές.

Καμιά πορεία διαμαρτυρίας προς την πρεσβεία τους ρε σύντροφοι;

Kouwaii 5-0

Μετά από ένα απίστευτο σερί επιτυχών προβλέψεων για το Μουντιάλ είπα να πάω να παίξω επιτέλους και ένα Στοίχημα να βγάλω κανένα φράγκο.Τα ματς Ελβετία – Ν. Κορέα και Τόγκο – Γαλλία, που όλοι οι «ειδικοί» έλεγαν να μην αγγίξουμε. Εγώ είχα έμπνευση.

3 δελτία: 1 η Ελβετία και under η Γαλλία (απόδοση κοντά στο 4 όλο μαζί), Χ η Ελβετία και under η Γαλλία (απόδοση κοντά στο 6) και 0-3 η Γαλλία (6 απόδοση.)

Πάω στο ταμείο και βλέπω ότι είχα ξεχάσει πολλαπλασιαστή στο ένα δελτίο. Λέω «δεν πρόκειται να περάσει» γεμάτος καμάρι στον προποτζή και του λέω να βάλει παραπάνω λεφτά στο 0-3.

Στο δια ταύτα η Γαλλία έκατσε πάνω στο 0-2, η Ελβετία κέρδισε 2-0 και το δελτίο που κέρδισε ήταν αυτό στο οποίο δεν μπήκε ποτέ του πολλαπλασιαστής, πληρώνοντάς με 1,17 ευρώ...

Chuck Norris Fact #100142

Για τους οπαδούς του Warcraft και του Chuck Norris:


(από το forum.halflife.gr)

Και ένα τυχαίο ηθικό δίλημμα...

Λοιπόν. Όλοι έχουμε μια δεδομένη άποψη για την έκτρωση. Εγώ τείνω προσωπικά προς το να είμαι υπέρ, αφού πιστεύω ότι είναι καλύτερο για ένα παιδί να μην γεννηθεί ποτέ παρά να γεννηθεί σε μια μονογονεεϊκή οικογένεια με μια μάνα 17 χρονών που ακόμα δεν έχει πατήσει στα πόδια της.

Και μετά ψάχνοντας τους "100 ανθρώπους" που είπα και πιο πριν, η λίστα περιλαμβάνει τον Al Gore (τον οποίο θα ευχαριστώ για πάντα για εκείνο το τσάμπα ταξίδι στη Φινλανδία) που δεν απάντησε ποτέ ευθέως στην ερώτηση αν "Θα πρέπει να εκτελούνται οι έγκυες γυναίκες;"

Έπαθα ένα σοκ. Έγκυες γυναίκες; Να τις εκτελούν; Πώς μπορούν; Και μετά σκέφτηκα ότι στην έκτρωση δεν σε ενδιαφέρει το έμβρυο. Εκεί όμως σου προκαλεί ένα σύγκρυο η εικόνα της έγκυας γυναίκας να σκοτώνεται.

Γιατί; Μήπως επειδή είναι a la carte η αντιληψή μας για την έκτρωση, όπως και για κάθε τι άλλο; Ευθανασία - πολύς κόσμος την υποστηρίζει σαν ιδέα, κανείς δεν το χώνεψε στο Million Dollar Baby. Affirmative action μέχρι να χάσεις εσύ τη δουλειά εξαιτίας της. Και τόσα άλλα πολλά.

Τελικά, θα πρέπει να εκτελούνται οι έγκυες; Ή να γεννάται το παιδί και μετά; Και το παιδί τι θα απογίνει;

Θα αναπαυτώ πάνω στο γενικό όχι στη θανατική ποινή και θα κοιτάξω αλλού. Βαρύ το δίλημμα (αν έχετε κάτι καλύτερο να συμπληρώσετε... ελεύθερα!)

Οι 100 άνθρωποι που γ... τις ΗΠΑ

Κυκλοφορεί ανάμεσά μας ένα βιβλίο για τους 100 ανθρώπους που είναι υπεύθυνοι για την κατάντια της Αμερικής. Ναι, ξέρω ότι το πρώτο όνομα που σας έρχεται στο μυαλό είναι ο George W...

...αλλά δεν είναι καν στη λίστα.

Το βιβλίο είναι γραμμένο από εναν συντηρητικό ο οποίος βρήκε τους 100 ανθρώπους στους οποίους πρέπει να ρίξει το φταίξιμο για το που έχει φτάσει η Αμερικανική κοινωνία. Ανάμεσα στα ονόματα είναι ο Eminem, ο Michael Moore και η Barbra Streisand.

Για να δείτε αναλυτικά τη λίστα δείτε το άρθρο του Philip Dingra στο Philosophistry.

ΥΓ: Πολλοί μπήκαν στη λίστα μόνο και μόνο επειδή βρίζουν τον Πλανητάρχη. Τι να κάνουμε, σεβόμαστε όλες τις απόψεις...

Isn't it ironic?

Πριν απο μερικές μέρες μίλαγα με έναν φίλο μου από την Σερβία με αφορμή την ανεξαρτητοποίηση του Μαυροβουνίου. Συμφωνούσαμε πως η μεγαλύτερη διαφορά ανάμεσα στους λαούς των Βαλκανίων ήταν η γλώσσα και η θρησκεία, όχι κάτι που αφορά δηλαδή στα γονίδια ή σε εθνικά χαρακτηριστικά ή οτιδήποτε. Και μετά είδα μια αφίσα στο δρόμο...

Το Ελληνικό κράτος όπως και να το κάνουμε πάνω στα ίδια χαρακτηριστικά πάτησε και δημιούργησε εθνική ταυτότητα μετά την Επανάσταση. Χωρίς την ίδια θρησκεία και την ίδια γλώσσα δεν υπήρχε περίπτωση να είχε δημιουργηθεί κράτος τότε, κάπως έπρεπε να πειστούν όλοι ότι δεν είναι Οθωμανοί αλλά Έλληνες, άσχετα αν δεν μπορεί κανένας να πάρει όρκο για το τι πίστευε ότι ήταν ο παραπροπάππους του τον 18ο αιώνα. Το ίδιο και οι Σέρβοι με τους Κροάτες – όπου παρά την κοινή τους γλώσσα η υποταγή της εκκλησίας σε Κωνσταντινούπολη ή Ρώμη ήταν το σημείο τριβής και όλοι οι υπόλοιποι.

Α ναι, και οι Σκοπιανοί, «Μακεδόνες» - δημιούργημα του Τίτο με τις ευλογίες του ΚΚΕ μετά τον Α΄ Παγκόσμιο και κατά τη διάρκεια του εμφυλίου (το ΚΚΕ υποστήριζε ότι πρέπει να δημιουργηθεί ανεξάρτητο «μακεδονικό» κράτος, κάτι για το οποίο ευτυχώς έχουν ζητήσει συγγνώμη και το έχουν θάψει για να μην το θυμούνται.) Εκεί δημιούργησαν την «Μακεδονική» γλώσσα για να καταφέρουν να βγάλουν και αυτοί μια εθνική ταυτότητα και να έχουν ονειρώξεις με τον στρατό τους να μπαίνει στη Θεσσαλονίκη αφού έχουν φάει τυρόπιτες από τον Βερόπουλο της γειτονιάς τους.

Στην Ελλάδα λοιπόν όλη η άκρα δεξιά μας πρεσβεύει τα πατριωτικά ιδανικά: πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια. Γιατί εκεί ποντάρει ότι θα κερδίσει τις καρδιές των ψηφοφόρων που βλέπουν την Αθήνα να έχει ένα είδος νοσταλγίας (όπως ίσως το ostalgie των Βερολινέζων) για την εποχή που τα ματωμένα σεντόνια, τα προξενιά, η μονογαμία και οι επισκέψεις στην εκκλησία ήταν στην πρώτη γραμμή.



Και βλέπω μετά την αφίσα. Ο συμβολισμός; Εδώ, σε αυτή την χριστιανική χώρα, που ο σταυρός και μόνο κατάφερε να μας κάνει ανθρώπους, αν βάλουμε τζαμί τότε θα πάψουμε να είμαστε Έλληνες γιατί Έλληνας σημαίνει Χριστιανός Ορθόδοξος και τελεία.

Ώπα, λέω εγώ τώρα. Τι μας δείχνει η φωτογραφία; Την Ακρόπολη με τους Μιναρέδες. Η Ακρόπολη ήταν εκκλησία; Μοναστήρι; Οτιδήποτε τέτοιο; Όχι ρε παιδιά, ναός των δωδεκαθεϊστών ήταν. Κάτι για την Αθηνά είχε μέσα, όχι για την Θεοτόκο. Ναι, μα η Ακρόπολη είναι στοιχείο της εθνικής μας ταυτότητας, αλλά όχι αυτό που πρεσβεύει: είναι ίσως το μόνο στοιχείο που απορρίψαμε από την αρχαία ελληνική μας παράδοση, από το έθνος του οποίου είμαστε οι συνεχιστές απ’ότι λέμε.

Και ο ακροδεξιός έρχεται να βάλει τους μιναρέδες πάνω να μας κάνει να φοβηθούμε ότι αν ανοίξει ένα τζαμί κάπου στην Αθήνα θα γίνουμε όλοι μουσουλμάνοι και θα πάθει η Ακρόπολη ότι έπαθε η Αγιά Σοφιά. Φυσικά, αν γίνουμε μουσουλμάνοι, δεν θα είμαστε Έλληνες, θα είμαστε πάλι Τούρκοι. Η κατοχή ξανάρχεται. Και η Ακρόπολη η νέα Αγιά Σοφιά, με τις 400 πέτρες και τις 62 κολώνες, κάθε πέτρα και παπάς κάθε κολώνα και διάκος. Και μετά σου λέει γιατί δεν μπορούμε να αφομοιώσουμε μια χούφτα μουσουλμάνους που έχουν παραπέσει στην Αθήνα. Γιατί είμαστε η μοναδική Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα χωρίς τζαμί.

Λες και είναι μόνο οι μουσουλμάνοι που καλοπερνάνε – εδώ πριν από μήνες όταν είχα πει ότι είχα βαφτιστεί σε καθολικό μοναστήρι πήρα την γιγαντιαία απάντηση από την (κατά συνθήκη και περίπτωση) θρησκόληπτη νεαρή: α, δηλαδή δεν βαφτίστηκες σε χριστιανική εκκλησία...



Χαίρε ω χαίρε άγνοια...

Όχι άλλη Ταρίφα 2

Η Αθήνα πρόσφατα ανακάλυψε κάτι που οι υπόλοιπες βαρβαρικές φύλες με τις οποίες μοιραζόμαστε την Γηραιά Ήπειρο είχαν βρει πριν από αιώνες: ότι όταν νυχτώνει σε μια πόλη τότε τα λεωφορεία δεν εξαϋλώνονται από μόνα τους. Ότι μπορούμε να έχουμε και δρομολόγια λεωφορείων το βράδυ.

Εντάξει, για να μην είμαστε και εντελώς άδικοι με την πόλη μας, υπήρχε εικοσιτετράωρη συγκοινωνία: το δρομολόγιο 040 Πειραιάς – Σύνταγμα καθώς και κάποια (όχι όλα) από τα λεωφορεία που πήγαιναν στο Αεροδρόμιο. Το μεν 040 εξυπηρετούσε τη Συγγρού, χωρίς όμως να μπορείς να πάρεις ανταπόκριση σε οποιαδήποτε μορφή συγκοινωνίας πέρα από το ταξί, τα δε Ε94 κ.λπ. τότε του Αεροδρομίου δεν σε άφηναν να μπεις αν δεν είχες προορισμό το Αεροδρόμιο.

Το αποτέλεσμα ήταν να πρέπει οι περισσότεροι νέοι (που δεν έχουν τη δυνατότητα να σπαταλήσουν 10 ευρώ από το χαρτζηλίκι τους για ταξί κάθε μέρα) να φεύγουν από τις παρέες τους είτε νωρίτερα για να προλάβουν το τελευταίο λεωφορείο (δεν θα ξεχάσω ποτέ τον Σταμάτη που έμενε στη Λούτσα και έτρεχε να προλάβει το τελευταίο 316) είτε περιμένουν να πάει 5 το πρωί και να βγει το πρώτο λεωφορείο στη πίστα με τους νυσταγμένους ξενύχτες (γεια σου Πέτρο) και τους αγουροξυπνημένους εργάτες.

Μετά όμως ήρθαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Η διοργάνωση που δεν χώνεψαν ποτέ όλοι οι κουλτουραραίοι και οι αριστεροί που σέβοταν τον εαυτό τους. Εμ, βέβαια, γιατί σπαταλήσαμε τόσα λεφτά, θα πληρώνουν και τα εγγόνια μας και τελικά τι καταλάβαμε; Τέλος πάντων, δεν θα με πιάσει τώρα το συναίσθημα υπεράσπισης της Ολυμπιάδας (θα αναφερθώ εκτενώς κάποια στιγμή στην εμπειρία μου στο Ολυμπιακό Χωριό της Αθήνας) αλλά οι Ολυμπιακοί ήταν η αρχή της 24ωρης αστικής συγκοινωνίας για την πρωτεύουσά μας.

Αφού τελείωσαν οι Αγώνες, νομίζαμε ότι τουλάχιστον ο Ηλεκτρικός θα παρέμενε 24ωρος. Μπα. Είχαμε γυρίσει στην πρότερα κατάσταση, το τραμ είχε κόψει και αυτό την καθημερινή 24ωρη κυκλοφορία, μόνο το 040 μας είχε απομείνει και κάποιο τρόλει το οποίο δεν βόλευε κανέναν.

Σήμερα όμως – επιτέλους – έχει γίνει ήδη η πρώτη σοβαρή κίνηση προς την κατεύθυνση της 24ωρης συγκοινωνίας. Σε πολλά από τα λεωφορεία και τα τρόλει είναι αναρτημένες αφίσες (άθλιες γραφιστικά αλλά τι να κάνουμε) που πληροφορούν τον κόσμο για τις εξής 24ωρες γραμμές λεωφορείων, τρόλει και τραμ:
040 Πειραιάς – Σύνταγμα (ναι, περσινά ξυνά σταφύλια, καλύπτει την Συγγρού)
Χ14 Σύνταγμα – Κηφισιά (κατάλοιπο της ομώνυμης ολυμπιακής γραμμής, καλύπτει όλη τη Βασ. Σοφίας και την Κηφισίας και κάνει τέρμα στην Πλ. Πλατάνου στην Κηφισιά)
500 Πειραιάς – Κηφισιά (καλύπτει ολόκληρη την γραμμή του ΗΣΑΠ όταν ο ηλεκτρικός κοιμάται)
790 Αγ. Αντώνιος (Περιστέρι) – Γλυφάδα (καλύπτει τη γραμμή 2 του μετρό και στη συνέχεια κατεβαίνει τη Βουλιαγμένης και καταλήγει στην Πλ. Γλυφάδας)
11 Άνω Πατήσια – Παγκράτι – Ν. Ελβετία (τρόλει)
Τραμ κάθε Παρασκευή και Σάββατο (από Σύνταγμα για Ν. Κόσμο, Ν. Σμύρνη, Π. Φάληρο, Παραλιακή κ.λπ. μέχρι Γλυφάδα)

Έχει δημιουργηθεί ήδη ένα πλέγμα γραμμών το οποίο μπορεί να προσφέρει μια αξιοπρεπή ανταπόκριση το βράδυ. Κοινώς, με το Σύνταγμα ως το κέντρο μας (εκτός από την γραμμή 500 που περνάει όμως από την Ομόνοια – νυχτερινό περπάτημα στην Πανεπιστημίου for the win), μπορούμε να ισχυριστούμε ότι το μεγαλύτερο μέρος της Αθήνας μπορεί να βρει λεωφορείο για να τους φέρει σε απόσταση 3-4 ευρώ από το σπίτι τους, αρκεί βέβαια να υποστεί την μοναδική πληγή του συστήματος: τα 30 λεπτά που πρέπει να περιμένεις αν χάσεις το λεωφορείο...

Ο κόσμος αρχικά δεν είχε πολυπάρει είδηση τις νέες γραμμές αλλά σιγά σιγά έχουν αρχίσει να γεμίζουν (ειδικά το Χ14 που είναι και το πιο παλιό.) Βέβαια ένας ταξιτζής που ρωτήθηκε χθες από το dreamport στην Λ. Κηφισίας δεν είχε ιδέα ότι είχε εγκαθιδρυθεί η γραμμή και είπε ένα λυπημένο «καλά είναι, μπράβο τους.»

Από την άλλη, ένας οδηγός του Χ14 όταν του είχαμε θέσει το ερώτημα πριν από καιρό για το πότε θα μπει επιτέλους 24ωρο λεωφορείο που θα ανεβοκατεβαίνει τη Μεσογείων, εξυπηρετώντας τους δήμους της Αγίας Παρασκευής, του Χολαργού και τα Μεσόγεια, είχε γυρίσει και μας είχε επιπλήξει λέγοντας «ε, μην τα θέλουμε και όλα δικά μας.» Ο συγκεκριμένος οδηγός είχε πρόβλημα καθώς ήταν το πρώτο του δρομολόγιο από την Κηφισιά και δεν φαινότανε οι στάσεις μέσα στο σκοτάδι. «Δεν ενδιαφέρονται οι Δήμαρχοι για αυτά» μας είπε. Όντως...

Όχι. Τα θέλουμε. Γιατί η αρχή έχει γίνει και πρέπει τώρα που γίνονται οι αλλαγές να γίνουν σωστά. Δεν επιτρέπεται τα μέσα σταθερής τροχιάς μας να εξαφανίζονται στις 12 τα μεσάνυχτα κάθε μέρα, λες και η Αθήνα φημίζεται για το ότι πέφτει για ύπνο νωρίς. Ο Προαστιακός μέχρι πότε θα βαράει διάλυση στις 8 και το αμιγώς αστικό του δρομολόγιο (Αθήνα – Πλακεντία) θα περνάει κάθε 40 λεπτά λες και είναι το τρένο για Χαλκίδα; Δεν μπορεί περιοχές όπως η Αγία Παρασκευή να μην έχουν 24ωρη συγκοινωνία και να βασίζεσαι στην θέληση του οδηγού να σε κατεβάσει στην πλατεία και να μην σε πάει μέχρι το Αεροδρόμιο και να γυρίσεις με το επόμενο στην Αγία Παρασκευή.

Μπράβο λοιπόν σε όσους κάνουν δουλειά στον ΟΑΣΑ και στην ΕΘΕΛ και αποκτήσαμε τις νέες νυχτερινές συγκοινωνίες. Καλή συνέχεια – και αφήστε τους ταρίφες να κλαίγονται μόνοι τους.

I don't like Mondays

Tell me why I don’t like Mondays, I wanna shoot the whole day down. Ένα τραγούδι των Boomtown Rats που γράφτηκε μετά από ένα μακελειό σε ένα σχολείο μια Δευτέρα. Προφανώς στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τώρα τελευταία όμως έχουμε ανακαλύψει ξαφνικά πως κάτι τρέχει και με τα δικά μας παιδάκια. Δεν είναι το πιο περίεργο πράγμα πάνω τους τα μίνι φουστανάκια των 14χρονων, ούτε ο ρυθμός εκκαθάρισης εγκεφαλικών κυττάρων μπροστά στον υπολογιστή. «Ευχαριστούμε Άλεξ.»

Αίσχος δηλαδή. Σοβαρός αρθρογράφος της Απογευματινής να ευχαριστεί το παιδί που πέθανε, με τη Νικολούλη να έχει αυτοανακηρυχθεί εισαγγελέας Ημαθίας στην προσπάθεια να βρεθεί η άκρη του νήματος (με χαρακτηριστική προφορά) σε αυτή την υπόθεση. Και ο Χαρδαβέλλας 2 παράθυρα παρακάτω – πού’ναι τα χρόνια που η Νικολούλη του έψηνε τον καφέ και του σήκωνε τα τηλέφωνα...

Γιατί τον ευχαριστούμε τον Άλεξ; Τα Δελτία Ειδήσεων γιατί βρήκαν με τι να γεμίζουν τον χρόνο τους. Βιντεάκια από κινητά με φάρσες στα σχολεία τώρα πια είναι αποδεικτικά στοιχεία ότι η βία μεγαλουργεί σε όλο το φάσμα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (τα SXOLEIO_1.AVI και SXOLEIO_2.AVI που έχει το dreamport στη διάθεσή του με πεοθηλασμό και λεσβιακό φάσωμα μέσα σε ιδιωτικό σχολείο θα πλήρωναν καλά γαμώτο) και ότι η επόμενη γενιά θα έχει είδωλό της τον Παλαιόκωστα, τον Πάσσαρη και τον Σορίν Ματέι (ας είναι τρίβαρο το χώμα που τον σκεπάζει τον καριόλη.)

Ανακαλύψαμε ότι οι μαθητές μας παίρνουν ναρκωτικά. Δεν νιώσαμε όμως ότι με το υπάρχον καθεστώς πανεπιστημιακού ασύλου η δοσοληψία στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ της χώρας είναι παιχνιδάκι. Το πιο γνωστό coffee shop νοτίως των Ολλανδικών συνόρων παίζει νά’ναι το αίθριο της Παντείου ή το παρκάκι της Πανεπιστημιούπολης. Όχι, τα κωλόπαιδα φταίνε που πίνουν χόρτο επειδή το είδαν στην Λούφα και Παραλλαγή και γι’αυτό την κάναμε Κ-18.

Ανακαλύψαμε ότι οι μαθητές μας κάνουν σεξ. Σε μια κοινωνία που βλέπεις 15000 αναφορές στην αποτρόπαια πράξη κάθε μέρα σε στάσεις λεωφορείων, πικραμένες πόρνες της 6ης Λεωφόρου (όπως αντέγραψε ο μέγας του Ctrl+C Καζούλης) να αλωνίζουν το κέντρο και παραινέσεις περιοδικών σε μικρές αναγνώστριες να που στέλνουν γράμματα αν θα πρέπει να ολοκληρώσουν τη σχέση τους με το κατά 5 χρόνια μεγαλύτερο αγόρι τους. Σε αγαπάει κορίτσι μου, αλήθεια. Μην περιμένεις να γεράσεις (π.χ. να πας 16). Ο Χριστός αποκλείεται να ξαναγεννηθεί στην Ελλάδα. Δεν θα βρίσκουμε παρθένες με περίοδο σε λίγα χρόνια. Όξω Cosmopolitan απ’την παράγκα.

Ανακαλύψαμε ότι οι μαθητές μας καπνίζουν. Πίνουν. Γνωρίζουν αγνώστους από το Ίντερνετ. Όχι μόνο πηδιούνται, αλλά δεν φοράνε και προφυλακτικό. Κάνουν εκτρώσεις. Δεν πάνε στην εκκλησία. Και άλλα πολλά. Από τον Άλεξ. Που τον έφαγαν μπαμπέσικα τα 5 κωλόπαιδα. Ή ο Αλβανός με την Μερσεντές. Ή ο Χατζηνικολάου. Έχω χάσει τη μπάλα με τον μικρό Άλεξ.

Ποιος φταίει για την κατάσταση λοιπόν;

Ας σκεφτούμε λίγο τη ζωή του 17χρονου:

06:59-07:00: Εγερτήριο
07:00-07:30: Επανεκτέλεση του άσματος «είσαι άχρηστος» από τους γονείς
08:00-16:00: Σχολείο
16:00-16:30: «Είσαι άχρηστος» (γύρνα σπίτι τώρα μην σε κάψω remix)
16:30-20:30: Φροντιστήριο
20:30-03:30: Διάβασμα
03:30-07:00: Ύπνος

Οι έξυπνοι μεγάλοι πάντα την έχουν τη λύση. Καλύτερος από όλους ο Γεράσιμος που είχε τη φαεινή ιδέα των Πανελλαδικών. Ένα σύστημα κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των φροντιστηριάδων που αντί για 4 μαθήματα διδάσκουν πλέον 6 (πέρυσι 9, στην αρχή 14.) Τα βοηθήματα πουλάνε σαν κρύα μπίρα σε γήπεδο της Αγγλίας. Και τα παιδιά; Χεστήκαμε. Έρχονται, τα σκάνε, φεύγουνε. Φορτωμένα με το άγχος της αποτυχίας. Γιατί προφανώς στην Ελλάδα ο ΜΟΝΟΣ τρόπος να σπουδάσεις είναι το να περάσεις στις Πανελλαδικές με υψηλό βαθμό σε κάποια σχολή. Και φυσικά δεν νοείται εμένα ο γιος μου να σπουδάσει σε ΤΕΙ. Στην Ιατρική θα μπει. Capito?

Μετά, τα τσιγάρα και τα ποτά. Παντού τσιγάρα, παντού ποτά, φταίει το παιδί να τα μιμηθεί; Ειδικά αν τον βοηθάνε να περάσει το άγχος... Που πήγε εκείνο το «τα προϊόντα απευθύνονται σε ενήλικους;» Λούτσοι γαλάζιοι Μενεγάκη μου. Ο περιπτεράς δεν κοίταξε ποτέ την ταυτότητα του μικρού wannabe ρασταφάρι όταν πήγε με την Eastpak να πάρει τσιγάρα. Ή μπύρα; Τι τον ενδιαφέρει; Το μεροκάματο να βγει και ας πάθει καρκίνο το μαλακιστίρι.

Δεν σπουδάζουν! Δεν διαβάζουν! Εμ πως να διαβάσουν όταν μετά από 12 χρόνια στο σχολείο ανακαλύπτουν επιτέλους την κοινωνία; Και δώσ’του να δοκιμάσουν ότι βρουν μπροστά τους για να καλύψουν τον χαμένο χρόνο...

Το σώμα και το σεξ; Αχ. Γονείς να λένε στα κοριτσάκια τους έχεις παχύνει κάθε τρεις και λίγο μέχρι να τα κάνουν ανορεξικά. Να τους αγοράζουν κοριτσίστικα περιοδικά που τους λένε να πάρουν ότι βρουν μπροστά τους. Μεταφορικά. Μεγαλύτερες αδερφές στο ρόλο του παιδαγωγού να απαγγέλουν αιδοίων μονόλογους. 16χρονες να περπατάνε στο δρόμο με το 20χρονο αγόρι τους και να τον κάνουν ότι θέλουν γιατί κατά βάθος ο Έλλην άντρας είναι για τη γυναίκα ότι και ο Τιτανικός για το κρυφό της σημείο.

Τι σου φταίνε μετά τα παιδιά. Δεν αποκτάνε μόνα τους κακές συνήθειες. Κάποιος τους τις μαθαίνει. Και αντί να ενοχοποιούμε τις πλάκες σε μορφή 3GPP ας αρχίσουν όλοι αυτοί οι μαϊντανοί να σκέφτονται μήπως ζητάνε τόσα πολλά (και ηλίθια) από τα παιδιά – και να δουν αν έχουν και αυτοί μερίδιο ευθύνης όχι μόνο για τον μικρό Άλεξ, αλλά και τον μικρό που καπνίζει χόρτο και την μικρή που ξεσκίζεται στην κρεβατοκάμαρα.

Δεν μ’άρεσαν ποτέ οι Δευτέρες. Και πρώτη ώρα είχα Βιολογία. 9 έγραψα... (και τώρα έγραψα σχεδόν το διπλάσιο αλλά μάλλον θα το βάλω εκεί που δεν λάμπει ο ήλιος...)

The Decemberists - 16 Military Wives

Απίστευτο video :o Σάτιρα της εξωτερικής πολιτικής των Η.Π.Α. μέσα από μια τάξη ενός σχολείου που τρέχει ένα Model United Nations… "Megalicious" που λέει και η πρώην εποχιακή debater...

O Henry είναι ο εκπρόσωπος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής στον σχολικο διαγωνισμό MUN (για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το MUN δείτε αυτό το site) που λαμβάνει χώρα στο σχολείο τους. Καλός μαθητής, τέλειος αθλητής, μεγάλος γλείφτης. Όλα δικά του. Κατά τη διάρκεια του MUN κηρύσσει πόλεμο στο Λουξεμβούργο που το εκπροσωπούσε ο Carl, ένα μυστήριο παιδί με κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο.

Η κριτική της «συμμαχίας» που μπούκαρε στο Ιράκ είναι ξεκάθαρη: οι φίλοι του είναι τα παιδιά που εκπροσωπούν τον Μαυρίκιο, την Πολωνία και την Κορέα. Στον ΟΗΕ κάθεται δίπλα δίπλα στην εκπρόσωπο της Βόρειας Κορέας.

Και τη λύση τη δίνει τελικά η ουδέτερη Ιρλανδία που εκπροσωπείται από την γλυκύτατη Molly.

Όπως λέει και ο wannabe δημοσιογράφος Jack: Λα ντι ντα ντι ντα ντι νταντινταντινταααα...

Δείτε το βίντεο στο iFilm

Καλοκαιρινά ραντεβού deluxe

Για να μην ξεχνιόμαστε: ένα αγαπημένο μας θέμα ήταν πάντα τα περιοδικά για κορίτσια και τα πως έχουν εξελιχθεί στο χρόνο. Πάει η γιαγιά της Σούπερ Κατερίνα των παιδικών χρόνων της μεγάλης μου της ξαδέρφης. Τώρα έχουμε την Κλεο-Πάρτα-Όλα για τα εφηβικά όνειρα της νεαρής δεσποινίδας που παίρνει το Lipstick Girl μαζί με τα τσιγάρα της στο δρόμο για το σχολείο.



14χρονα κοριτσάκια να συζητάνε σε παρέες για πέη και σεξουαλικές συνευρέσεις σε τουαλέτες, αυτοκίνητα και λόφους της πόλης. 17χρονα που γυρνάνε και λένε στα αγόρια τους ότι δεν τους κάνουν πια και αλωνίζουν τα κλαμπ για να βλέπουν τον έλληνα βλάκα δούλο (παραλείπω το πρώτο συνθετικό) να τους ορμάει σα λυσασμένος μπας και δει χαρά στα σκέλια του. Hot pants χειρότερα από της Αλιζέε, τα ρούχα της Πάμελα που κάποτε τα βλέπαμε στο σινεμά και στις πορνοταινίες τώρα τα βλέπουμε σε καθημερινή παράταξη στο δρόμο.

Και κόσμος που κονομάει από τις ορμόνες των μικρών.

Θες να γίνεις η Κλεο-Πάρτα-Όλα; Θες να μην χορταίνεις σεξ; Θες μέχρι να ενηλικιωθείς να πάρεις τη μισή Αθήνα; Πάρε το περιοδικό Lipstick και δες 15000 τρόπους να παραδώσεις και εσύ την αθωότητά σου στον πρώτο 20-25άρη που θα βρεθεί στο κλαμπ με ορέξεις, να γίνεις και εσύ μια «σεξουαλικά απελευθερωμένη» προσωπικότητα.

Και να μην θες, θα σε κάνουμε να θες. Γιατί στην τελική έτσι επιτάσσει η μόδα των ημερών: τέρμα οι αγάπες, τέρμα τα συναισθήματα – ζήτω το σεξ.

ΟΥΣΤ.

Τελετή λήξης

Soundtrack ημέρας: Green Day – Closing Time

Δεν είχε πυροτεχνήματα και τραγούδια. Ούτε μπαλέτο από το Πεκίνο. Είχε κλάμα, απορίες και ένα γενικό αίσθημα αβεβαιότητας. Κυρίες και κύριοι, τα αποτελέσματα των Πανελλαδικών εξετάσεων.

Απίστευτο το πόσο αλλάζουν όλα για μία ημέρα. Οι μαθητές ξεχνούν ότι υπάρχουν και περιμένουν να πάει το ρολόι στην προκαθορισμένη ώρα που αναρτώνται τα αποτελέσματα στους πίνακες. Αφού βέβαια τα έχουν περάσει ένα χέρι οι καθηγητές να πουν «ναι, ο τάδε, σιγά μην έγραφε. Η τάδε; Απίστευτο. Δεν καταλαβαίνω γιατί πήγε τόσο άσχημα. Ο τάδε...»

Και έτσι περίμενα και εγώ πρώτα εκτός έδρας να δω πως πήγαν οι υπόλοιποι. «Βγήκαν τα αποτελέσματα; Γιατί κλαίνε μέσα στο Starbucks.» Αναρτήθηκαν τα αποτελέσματα, τρέξιμο με το Frappuccino ανά χείρας και τσουπ στην είσοδο του σχολείου.

Μια διάχυτη απογοήτευση για τους Θεωρητικούς, μερικές επιτυχίες για τους Θετικούς και τους Τεχνολογικούς. Επιβεβαίωση για άλλη μια φορά ότι ΔΕΝ υπάρχει στανταροποιημένο σύστημα βαθμολόγησης των γραπτών, άρα πραγματικά η εξέταση και η διόρθωση μαθημάτων όπως η Ιστορία και η Έκθεση είναι Λόττο. Μην πω και Κίνο. Μακάρι μόνο να κλήρωνε κάθε Τετάρτη και όχι κάθε χρόνο...

Κλάματα, φωνές, γονείς να δυσανασχετούν. Να κάτσουν αυτοί στο θρανίο αν δεν τους αρέσουν οι βαθμοί του παιδιού τους. Βάζουν τα τέκνα στις Mercedes και φεύγουν για το σπίτι. Και του χρόνου έτος είναι, θα σκέφτονται.

Όσο για μένα; Πήγα να τα δω τελικά. Το ήξερα ότι δεν θα είχε νόημα. Για την ιστορία:

Λατινικά 04,2 (η κοπέλα βοήθησε όσο μπορούσε...)
Αρχαία 06,8 (ήρωας)
Ιστορία 08 (αξιοπρεπέστατος βαθμός)
Λογοτεχνία 09 (η ακατάσχετη δεν ήτο αρκετή)

Και το γέλιο. Εκεί που λες ρε γαμώτο, έλεος. Να:

Έκθεση 16,9 (δεν εκτίμησαν την περίληψή μου φαίνεται οι άνθρωποι)
Βιολογία 17,2 (...)

Κυρίες, δεσποινίδες και κύριοι. Τα κατάφερα. Από το 9,9 του 2003 στο 17,2 του 2006. Είναι μια μικρή επιτυχία και αυτό. Βέβαια, είναι προφανές ότι κάθε ελπίδα για εισαγωγή σε κάποια άλλη σχολή από αυτή την αποτυχία στην οποία είμαι γραμμένος σήμερα πάει στο Διάσελο Αχαϊας.

Βαθμός Πρόσβασης: 10,35
Πεδίο 1: 9.724 (Ανθρωπιστικές Επιστήμες)
Πεδίο 3: 10.504 (Επιστήμες Υγείας)

Ο Μότσαρτ, ο μικρός Άλεξ και εγώ

Τραγούδι Διαβάσματος: Η μετάδοση της ΝΕΤ στο Ολλανδία – Αργεντινή
Τραγούδι Ημέρας: Zucchero – Baila Morena
Δεν υπάρχουν σχέδια απόδρασης από τα Αγγλικά. Ηρεμήστε.

Αγγλικά σήμερα για την αυλαία των Πανελλαδικών (για εμένα) και την έναρξη των ειδικών μαθημάτων. Τα άλλα είναι κάτι Αρμονίες και κάτι Σχέδια. Δεν ξέρω και πολλά πράγματα. Αγγλικά πάντως ξέρω.


Ζήσε το όνειρό σου: γίνε μέλος της Λυκειακής επιτροπής. 10 φορές το χρόνο πες στα μούλικα που καπνίζουν μέσα στα μούτρα σου να μπουν μέσα!

Την τελευταία φορά που το είχα επιχειρήσει ο ένας βαθμολογητής είδε στο γραπτό μου το τέλειο και του έβαλε 19,9. Ο δεύτερος έμεινε ελαφρώς απογοητευμένος και μου έριξε ένα 10,5. Ο τρίτος της παρέας έκανε τη διαίρεση και μου έβαλε 15,6.

Κάπως έτσι δουλεύουν οι βαθμολογητές. Αν πέσει ο καφές τους πάνω στο πουκάμισο την ώρα που διορθώνουν, αλλοίμονο στον επόμενο ή στην επόμενη του οποίου «το μέλλον» (όπως ψευδώς ισχυρίζονται οι αλήτες φροντιστηριούχοι που καπηλεύονται το άγχος των γονέων για τα παιδιά τους και έχουν καταστρέψει την παιδεία) κρίνεται από τα 30-40 δευτερόλεπτα (μην μου πείτε ότι ασχολούνται περισσότερο) που ο διορθωτής θα δει το γραπτό.

Φέτος λοιπόν το κείμενο ήταν απλό. Ήταν για την τρέλα που έχει πιάσει την Ευρώπη με τον Μότσαρτ. Μοναδική διευκρίνιση η μετάφραση του ρήματος “pipe” ως παίζω μουσική. Καμία αναφορά στο τι στο διάολο είναι Tuscan. Γιατί να ξέρει ο μέσος Έλλην μαθητής ότι είναι η Τοσκάνη. Από πότε διδάχθηκε στο σχολείο που είναι η Τοσκάνη, πόσο μάλλον πως την λένε στα Αγγλικά.

Εμ πάσει περιπτώσει, το πανόραμα συμπληρώνονταν με μία έκθεση βγαλμένη από το περιστατικό της Βέροιας. Η βία στα σχολεία, τι την δημιουργεί και τι μπορεί να τη σταματήσει. Ένα θέμα που έρχεται σαν ρουκέτα από το διάστημα γιατί αφ’ενός ο Έλληνας μαθητής δεν νιώθει ότι υπάρχει και κανένα σοβαρό πρόβλημα βίας στα σχολεία (γιατί όντως δεν υπάρχει), από την άλλη θα έπρεπε να ξεθάψει τα Παπανούτσεια περί προτύπων, οικογένειας και εκπαίδευσης και να τα γράψει στα Αγγλικά.

Τελείωσα στην μία ώρα και έφυγα. Δεν με ενδιαφέρει το αποτέλεσμα. Μάλλον ορθώς, γιατί δεν θα αλλάξει τίποτα. Ξέρω τι Λόττο είναι και δεν ψήνομαι να αγχωθώ.

Διαμαρτύρομαι

Σήμερα το πρωί ξύπνησα με σχετική όρεξη. Είχα βγάλει μερικές καλές φωτογραφίες χθες σε ένα μίνι τουρ της Αθήνας με τις αστικές συγκοινωνίες. Είχα γράψει μερικά αρθράκια για το ονειροδρόμιο. Τα έβαλα στο flashdisk και ξεκίνησα για το netcafe. Όμως η φλασιέρα αποφάσισε να κηρύξει απεργία.

Αίσχος.

Για τις γυναίκες...

ΒΑΣΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΚΥΠΕΛΛΟΥ
(αντεγραμμένοι από http://forum.halflife.gr/)


1. Από τις 9 Ιουνίου ως τις 9 Ιουλίου 2006, θα πρέπει να διαβάζεις αθλητικές εφημερίδες ή έστω τις αθλητικές σελίδες άλλων εφημερίδων για να ξέρεις τί γίνεται σχετικά με το Μουντιάλ και να μπορείς να συμμετέχεις σε συζητήσεις. Εάν δεν ακολουθηθεί ο κανόνας, όλοι θα σε κοιτάνε περίεργα ή θα σε αγνοούν παντελώς. ΜΗΝ διαμαρτυρηθείς εάν δεν ασχολείται κανείς μαζί σου.

2. Κατά τη διάρκεια του Μουντιάλ, η τηλεόραση μου ανήκει όλες τις ώρες, χωρίς εξαιρέσεις. Μου ανήκει και το τηλέφωνο για να μπορώ να μιλάω με τους κολλητούς και να σχολιάζω τους αγώνες .



3. Εάν περάσεις μπροστά από την τηλεόραση κατά τη διάρκεια ενός αγώνα , δεν με πειράζει αρκεί να το κάνεις σερνόμενη στο πάτωμα χωρίς να με ενοχλήσεις. Εαν αποφασίσεις να σταθείς γυμνή μπροστά στην τηλεόραση, βάλε τα ρούχα σου αμέσως γιατί αν κρυώσεις , δε θα έχω χρόνο να σε πάω στο γιατρό ή να σε προσέξω κατά τη διάρκεια του μήνα που διαρκεί το Μουντιάλ.



4. Κατά τη διάρκεια αγώνων θα είμαι τυφλός, κουφός και μουγγός εκτός εάν χρειάζομαι κάτι να φάω ή να πιώ. Είσαι εκτός πραγματικότητας αν περιμένεις να σε ακούσω, να ανοίξω την πόρτα, να απαντήσω στο τηλέφωνο... Κάτι τέτοιο ΔΕΝ θα συμβεί.



5. Θα ήταν καλή ιδέα να φροντίζεις να υπάρχουν πάντα ( τουλάχιστον) 10 μπύρες στο ψυγείο όπως και τα απαραίτητα σνακς. Σε παρακαλώ να μην κατσουφιάζεις όταν έρχονται οι φίλοι μου να δούμε τους αγώνες. Σε ανταπόδοση των παραπάνω θα σου επιτραπεί να χρησιμοποιείς την τηλεόραση από τις 2 μετά τα μεσάνυχτα μέχρι τις 6 το πρωί εκτός αν ξαναδείχνουν κάποιο καλό παιχνίδι που δεν είδα μέσα στη μέρα .



6. Σε παρακαλώ, αν με δεις στεναχωρημένο επειδή κάποια από τις ομάδες μου χάνει, ΜΗΝ ΠΕΙΣ «Ξεπέρασέ το, είναι απλά ένα παιχνίδι» ή «Μην ανησυχείς, θα κερδίσουν την επόμενη φορά» . Αυτές οι ατάκες απλά θα με στεναχωρήσουν περισσότερο και θα με κάνουν να σε αγαπάω λιγότερο. Οι συγκεκριμένες κουβέντες «παρηγοριάς» σου θα οδηγήσουν μόνο σε χωρισμό ή διαζύγιο.



7. Είσαι ευπρόσδεκτη να κάτσεις και να δεις μαζί μου έναν (1) αγώνα και μπορείς να μου απευθύνεις το λόγο κατά τη διάρκεια της ανάπαυλας του ημιχρόνου εφόσον η τηλεόραση παίζει διαφημίσεις και το σκορ του ημιχρόνου με ικανοποιεί. Προσοχή ότι ο κανόνας ισχύει για έναν (1) αγώνα και μόνο.



8. Τα replay των γκολ είναι εξαιρετικά σημαντικά. Δεν έχει σημασία αν τα έχω ή δεν τα έχω ξαναδεί. Θέλω να τα ξαναδώ. Πολλές φορές.



9. Πες στις φίλες σου να μην οργανώσουν οτιδήποτε στο οποίο χρειάζεται η παρουσία μου γιατί : δεν θα πάω. Αλλά, αν ένας φίλος μας καλέσει για να δούμε τον αγώνα μαζί , θα είμαστε εκεί στο λεπτό.



10. Η καθημερινή ανασκόπηση κάθε βράδυ είναι εξίσου σημαντική με τα παιχνίδια . ΜΗΝ σκεφτείς να πεις «Μα το έχεις ήδη δει αυτό – γιατί δεν βάζεις κάτι να δούμε όλοι μαζί». Η απάντηση θα σε παραπέμψει στον Κανόνα 2 παραπάνω.



11. Και τέλος ξανασκέψου εκφράσεις όπως «Ευτυχώς που το Μουντιάλ γίνεται μία φορά κάθε 4 χρόνια». Απλά δεν με αγγίζουν γιατί μετά το Μουντιάλ υπάρχει το Champions League, το Πρωτάθλημα , το Κύπελλο, η Πρέμιερ Λιγκ, το Κύπελλο UEFA, το Μουντομπάσκετ, κλπ.



12. Σ'αγαπάω, αλλά είμαι ποδοσφαιρόφιλος τι να κάνουμε...

Χρόνια πολλά (σκάσ'τα τώρα)

Τα γενέθλια παραδοσιακά συσχετίζονται με την δοσοληψία χρήματος και άλλων υλικών αγαθών. Πόσοι όμως ξέρατε ότι το να τραγουδάτε το happy birthday είναι παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων (αναρωτιέμαι αν η Marilyn Monroe είχε πληρώσει για το αείμνηστο Happy Birthday Mr. President...)

Στην Ελλάδα οι ψαγμένες οικογένειες βάζουν τα 6χρονα να τραγουδάνε 2 φορές τα χρόνια πολλά: μία στα ελληνικά και μία στα αγγλικά. Το joyeux anniversaire ναυάγησε μαζί με τη francophonie.

Όμως ποιος έγραψε το Happy Birthday; Δύο αδερφές που γεννήθηκαν το 1859 και το 1868, ονόματι Mildred J. και Patty Smith Hill αντίστοιχα, είναι οι υπεύθυνες για αυτό το χαρούμενο λεπτό (ή δύο) που προηγείται του σβησίματος των κεριών (ή του κεριού μετά τα 25 για τις γυναίκες...) Το 1893 λοιπόν στο νηπιαγωγείο που διηύθυνε η Mildred στη Λουιζιάνα η Patty έβγαλε τη μελωδία και η αδερφή της έγραψε τα λόγια για το "Good Morning To All", μια απλή μέθοδος να καλοπιάνουν τα διαβολάκια πρωινιάτικα στην τάξη.

Μετά την έκδοση του τραγουδιού το ίδιο έτος, πέρασαν αρκετά χρόνια για να έρθει το 1924 όπου ο Robert Coleman έγραψε τους στίχους για το Happy Birthday που έγινε ανάρπαστο από τα ραδιόφωνα της εποχής. Το 1931 εμφανίστηκε στο musical "The Band Wagon" και το 1933 ήταν το πρώτο "τραγουδιστό" τηλεγράφημα που έστειλε η Western Union.

To 1934 η τρίτη αδερφή της παρέας, Jessica Hill, πήγε στα δικαστήρια τον Coleman για τα πνευματικά δικαιώματα του τραγουδιού. Προφανώς το κέρδισε. Και τα δικαιώματα μετά από μια δαιδαλώδη διαδικασία σήμερα είναι 50% του ιδρύματος Hill (οέο) και 50% του Summy-Birchard, μέλους του ομίλου της AOL Time Warner. Αμερικάνικος ιμπεριαλισμός - δεν άφησε ούτε τα γενέθλιά μου ήσυχα.

Εντάξει, δεν είναι παραβίαση το να το τραγουδάς με φίλους στο σπίτι. Το mp3 όμως της Merilyn και το να το βάζεις στο μαγαζί την ώρα που σβήνεις τα κεράκια, μάλλον είναι παράνομο.

Η πειρατεία σκοτώνει τα γενέθλια. Ουστ.

Ποδόσφαιρο: First (ever) Blood

Γενικά αυτή είναι μια καλή εβδομάδα για τους Αυστραλούς. Μετά από την εκδίκηση που πήραμε από τους Άγγλους, σήμερα είχαμε το πρώτο ματς για το Μουντιάλ. Η Αυστραλία ήταν γνωστή για το ρεκόρ της: 0 γκολ σε Μουντιάλ.

Όλο και όλο ένα 0-0 είχε καταφέρει να μαζέψει την τελευταία φορά που επιχείρησε να παίξει σε Μουντιάλ, το 1974 στη Γερμανία. 32 χρόνια μετά ήρθε η σειρά των socceroos να επανεμφανιστούν, αφού το ηλίθιο σύστημα της FIFA δεν δίνει θέση στην Ωκεανία αλλά υποχρεώνει το νικητή της ζώνης (ισόβια η Αυστραλία) να δώσει μπαράζ με τον πέμπτο της Λατινικής Αμερικής (φέτος ήταν η Ουρουγουάη.) Αυτό δεν πρόκειται βέβαια να αποτελέσει πρόβλημα για την Αυστραλία στο μέλλον, αφού εφ'εξής θα αγωνίζεται στην Ασιατική ζώνη, κάτι που πρόκειται να δώσει ώθηση στο ποδόσφαιρο της χώρας (είναι σημαντικό το να έχει περισσότερα παιχνίδια στα πόδια της η Εθνική απέναντι σε ομάδες που είναι πιο σοβαρές από την Ταϊτή και τη Σαμόα - και να μπορεί να πάρει 1 από τις 4 θέσεις της Ασιατικής ζώνης.)

Έτσι σήμερα με την Ιαπωνία είχε κάτι να αποδείξει: το ότι μπορεί να κερδίσει αγώνα του Παγκοσμίου Κυπέλλου και ότι επάξια βρίσκεται στο Μουντιάλ. Ότι δηλαδή δεν έφαγε τη θέση της Ουρουγουάης χωρίς λόγο. Επίσης, έπρεπε να δώσει χαρά σε όλους τους Ελληνοαυστραλούς αφού η παρέα του Ρεχάγκελ δεν τα κατάφερε να πάει στην Γερμανία. Κάτι πρέπει να έχουμε και εμείς να υποστηρίζουμε...

Το ξεκίνημα του ματς ήταν απογοητευτικό: 0-1 στο 26' με ένα γκολ των Ιαπώνων που φώναζε επιθετικό φάουλ. Δύο main tanks πάνω στον Schwarzer (τον φύλακα-άγγελο της εστίας μας) και πάρ'τον κάτω. 0-1, ο Αιγύπτιος δεν είδε τίποτα. Κοράκι.

Μετά από ανελέητο σφυροκόπημα της εστίας των Ασιατών, ο Cahill (χρυσή αλλαγή, μια βδομάδα έλεγα ότι αυτός θα μας σώσει) έριξε τη βόμβα του το 84' και μετά από άλλο ένα δικό του τέρμα στο 88' ήρθε η σειρά του Aloisi... ώπα, μισό:

Η ανακοίνωση του «τριφυλλιού»:
«Μετά το πέρας των ιατρικών εξετάσεων στις οποίες υποβάλλονται όλοι οι προς απόκτηση ποδοσφαιριστές πριν από την μετεγγραφή τους, η ΠΑΕ Παναθηναϊκός αποφάσισε να μην προχωρήσει στην ολοκλήρωση της μετεγγραφής του Αυστραλού ποδοσφαιριστή Τζον Αλοίζι».
πηγή: Athens Photo News

O Aloisi λοιπόν σφράγισε τη νίκη στα τελειώματα του ματς με ένα γκολ που ήταν αντίστοιχο του τι έκανε ο Καστίγιο στους ΑΕΚτζήδες στον τελικό του Κυπέλλου... ;)

Τώρα με μια νίκη εναντίον της Κροατίας η Αυστραλία (λογικά) σφραγίζει μια θέση στους 16. Φέρτε μας - φέρτε μας τη Βραζιλία...

Ράγκμπι: First Blood

Όσο όλος ο πλανήτης ασχολείται με το Μουντιάλ, η Αυστραλία περιμένοντας την Δευτέρα και το εναρκτήριό της ματς στο δρόμο της κατάκτησης του Κυπέλλου (καλά, αφήστε με να ονειρεύομαι) ασχολήθηκε σήμερα με το ράγκμπι. Οι Άγγλοι πλήρωσαν ακριβά την ασέβεια του 2003 (που κατέκτησαν το παγκόσμιο πρωτάθλημα μέσα στο σπίτι μας) και ηττήθηκαν με 34-3 στο Σίδνει. Ήταν το ιδανικό ξεκίνημα για τον νέο προπονητή των Wallabies, τον John Connolly, που ονειρεύεται να το σηκώσει μέσα στα βατράχια το 2007!

Child Labour

Πόσες φορές έχουμε δει όλοι μαζί να καταδικάζεται η Ινδονησία που αφήνει τα παιδάκια της να ράβουν μπάλες για τη Χ πολυεθνική ή την random κουλή χώρα της Λατινικής Αμερικής να καταδικάζεται που 14χρονα μαζεύουν μπανάνες και καφέ για να φουσκώνει η εταιρική κάρτα του CEO στην Ζυρίχη. Και μετά σκεφτόμαστε πόσο πολιτισμένοι είμαστε που δεν συμβαίνουν αυτά στην Ελλαδάρα μας, την πύλη της Ευρώπης, τον προμαχώνα του πεφωτισμένου κόσμου απέναντι στα σκυλιά της Ανατολής.

Βέβαια, συχνά πυκνά ξεχνάμε το γεγονός ότι στην Ελλάδα η παιδική εργασία όχι απλά είναι υπαρκτή - βρίσκεται πλέον και σε άνθηση. Δεν χρειαζόμαστε φάμπρικες που να βάζουν κορίτσια να χώνουν τα χεράκια τους σε κρεατομηχανές που παράγουν ρέπλικες της φανέλας του Ροναλντίνιο. Ούτε φυτείες κόκας με παιδάκια να μαζεύουν υπό την κάννη του ημιαυτόματου ενός πολέμαρχου.

Παιδί που πάει να πουλήσει χαρτομάντηλα στα McDonald's Ομόνοιας. Δίπλα του η μάνα του που θα πουλάει έναντι μικρής αμοιβής την ευκαιρία στον Αθηναίο να δει το παιδί της να ψήνεται στον ήλιο ενώ αυτή θα κλαίγεται για την τραγική της οικονομική κατάσταση. Εννοείται ότι δεν έχει απευθυνθεί ΠΟΤΕ στο κράτος για βοήθεια, ούτε σκέφτηκε καθόλου πριν κάνει 8-10 παιδιά...

Το μόνο που χρειάζεσαι είναι φανάρια, πέντε κούτες χαρτομάντηλα και έναν άγρυπνο φρουρό για να βεβαιώνει τα 'ένσημα' των πιτσιρικάδων. Ορδές παιδιών, κυρίως μελαμψότερων από το μέσο όρο, ξεχύνονται στις καφετέριες και τις κεντρικές διασταυρώσεις της Αθήνας (και όχι μόνο) και πουλάνε χαρτομάντηλα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης στον φραπεδάτο Αθηναίο. Αυτός με τη σειρά του δίνει τον οβολό του όχι επειδή χρειάζεται απαραίτητα τα χαρτομάντηλα αλλά επειδή είναι από τις λίγες φορές που σου προσφέρεται τόσο εύκολα και φθηνά η προσωρινή κάθαρση της ψυχής. Λες, το βοήθησα το παιδάκι να πάει σχολείο και να μάθει γράμματα.

Μπούρδες. Μαθαίνουμε καθημερινά για το πώς οι προστάτες των παιδιών (συνήθως πατεράδες) δέρνουν τα μικρά επειδή δεν κατάφεραν να φτάσουν τον προβλεπόμενο τζίρο για μια μέρα. Δεν βρήκαν φαίνεται αρκετές κυρίες να τους πετάξουν κάνα-δυο ευρώ ενώ πήγαιναν στον Καρούζο να πάρουν αξεσουάρ.

Ας μην αναφερθώ και στο πόσο θρασύτατα είναι μερικά από αυτά τα παιδιά: η έλλειψη κάθε είδους παιδείας (είτε κοινωνικής είτε όχι) τα οδηγεί στο να συμπεριφέρονται σαν άγρια ζώα σε ζούγκλα όταν δεν βρίσκουν τα λεφτά τα οποία πρέπει να παραδώσουν στον μπαμπά / αδερφό / εργοδότη.

Στην τελική, τα βοηθάμε τα παιδιά δίνοντάς τους το περίσσευμα από τα ρέστα του περιπτέρου; Όχι. Γιατί όσο δίνουμε λεφτά στα παιδιά, τόσο δίνουμε κίνητρο στους μεγαλύτερους προστάτες τους να συνεχίσουν να εκδίδουν την κακομοιριά τους στους εύπορους και μη συμπολίτες μας. Γιατί περί νταβατζήδων πρόκειται - και τα παιδιά χάνουν κάτι χειρότερο από το σώμα τους. Χάνουν τη ζωή τους, γιατί όταν μεγαλώσουν όλα αυτά τα παιδιά που τριγυρνάνε την πόλη μας δεν έχω ιδέα τι θα μπορέσουν να απογίνουν.

Εκτός από νταβατζήδες άλλων, μικρότερων παιδιών.

Και επιτέλους, αυτή η αστυνομία γιατί δεν κάνει κάτι για αυτό το φαινόμενο; Ο ενήλικος μεροκαματιάρης με τον παράνομο πάγκο στην Λαϊκή αναγκάζεται να κρύβεται κάθε 10 λεπτά υπό τον φόβο της σύλληψης, επειδή οι Ελληνάρες κόπτονται για τα έσοδά τους και φροντίζουν να αφανίσουν τον ανταγωνισμό. Εδώ δεν υπάρχει οικονομικό συμφέρον.

Υπάρχει ηθικό. Και αυτό δεν είναι να δώσουμε 1 ευρώ σε ένα παιδάκι για να φάει μια τυρόπιτα, γιατί ΔΕΝ θα την φάει (σίγουρο αυτό, κάθε φορά που τους προτείνεις να πάτε μαζί να του πάρεις μια τυρόπιτα αυτό φεύγει τρέχοντας, ενώ έχω δει και παιδί να τρώει μπουνιές που δέχτηκε να φάει μια μερίδα πατάτες.) Ηθικό συμφέρον υπάρχει αν πιάσουμε έναν έναν τους αλήτες που βγάζουν τα παιδιά στον δρόμο και τους βάλουμε στον Κορυδαλλό να βλέπουν τον Παλαιόκωστα να τους χαιρετάει από το ελικόπτερο.

Βραβείο Καλύτερης Αφίσας

Απονέμεται σε ανώνυμο/ανώνυμη που κόλλησε την εξής αφίσα στην αφετηρία των λεωφορείων 036 και 407 στον σταθμό Κατεχάκη.



Είναι η πρώτη φορά που βλέπω κάποιον να διαμαρτύρεται στην Αθήνα για το πόσος κόσμος πληρώνεται από τον έλληνα φορολογούμενο χωρίς να παράγει το αντίστοιχο έργο. Για το πώς το Δημόσιο είναι ο #1 εργοδότης με μεγάλη διαφορά και ο ουραγός στην παραγωγικότητα (επίσης με μεγάλη διαφορά).

Η συγκεκριμένη αφίσα με έκανε να συγκινηθώ. Βέβαια, το γεγονός ότι μάλλον θα κάνω πολύ καιρό να δω άλλη με ξενέρωσε λίγο. Γιατί στην Ελλάδα είσαι δεξιός, χουντικός και σκατοφασίστας αν τολμήσεις να πεις ότι το κοινωνικό μας κράτος βουλιάζει εν μέρει εξαιτίας των βολεμένων σε δημόσιες υπηρεσίες, ΔΕΚΟ και ΝΠΔΔ. Προοδευτικός, άνθρωπος και αριστερός είσαι μόνο αν απαιτήσεις η ΕΡΤ να προσλάβει άλλους 4.000 υπαλλήλους για να καλύψει ανάγκες που δεν υπάρχουν και αν απαιτήσεις να μονιμοποιηθούν όλοι όσοι μπήκαν στο δημόσιο να καλύψουν εποχικές ανάγκες λόγω Ολυμπιάδας.

Να μην πω τι είσαι αν αμφισβητήσεις το δικαίωμα (!) του δημόσιου υπάλληλου να παίρνει εκατομμύρια δραχμές σε "εφάπαξ" όταν συνταξιοδοτείται στα 50, του ταμία στα ΚΕΠ και στις τράπεζες να μην δουλεύει απόγευμα για να εξυπηρετούνται όσοι εργάζονται το πρωί και του μεγαλοδημοσιοϋπαλλήλου να παίρνει 3000 ευρώ σύνταξη για να μοιράζει παιχνίδια στα εγγόνια του όταν την ίδια στιγμή υπάρχουν γέροι στα νησιά που αργοπεθαίνουν με τα ψίχουλα του τέως ΟΓΑ και άνθρωποι που δουλεύουν σε πιο σκληρές δουλειές από τα γραφεία του δημοσίου και παίρνουν μισθούς κυριολεκτικά "της πείνας".

Έτσι, βεντούζα που λέει και ο εθνικός ήρωας.

Ασανσέρ, 5 AM

Μετά από μια συνηθισμένη ολονύκτια έξοδο γύρισα πριν από μερικούς μήνες στην πολυκατοικία μου. Μια επίσης συνηθισμένη κίνηση κάλεσε το ασανσέρ για να με μεταφέρει στον 2ο όροφο. Και τότε είδα αυτό...

ΣΤΗΝ ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑ ΜΑΣ ΖΕΙ ΚΑΙ ΚΙΝΕΙΤΑΙ ΕΝΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΑΤΟΜΟ

Σοκ και Δέος. Μόνος, ευάλλωτος στις ορέξεις του νεότευκτου Δράκου της Αγίας, απροστάτευτος μέσα στο μεσαιωνικό ασανσέρ της πολυκατοικίας. Η πολυκατοικία μου είναι αρκετά μεγάλη, η πιθανότητα να καραδοκεί ο αλλοδαπός βιαστής βγαλμένος από τα σίριαλ του Φώσκολου μεγάλος. Οι ελπίδες ότι η ελαφριά κοιλίτσα που έχω αναπτύξει εσχάτως θα ξενερώσει τον αδίστακτο κακοποιό ήταν ο σταυρός μου ενάντια στις βαρβαρικές ορδές των σκυλιών που μαγάρισαν το πρωινό μου. Η τρίχα σηκώθηκε κάγκελο και τα μάτια μου με τρόμο συνέχισαν να διαβάζουν:

ΜΕΤΑΞΥ 10 - 11:00 ΛΕΡΩΣΕ ΜΕ ΛΑΔΟΜΠΟΓΙΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΕΝΟΙΚΟΥ ΠΑΡΚΑΡΙΣΜΕΝΟ ΣΤΟ ΙΔΙΟΚΤΗΤΟ PARKING.

Το σοκ δίνει τη θέση του στην απορία. Τα κόκκινα, κεφαλαία γράμματα που γέμιζαν με αισθήματα αγριάδας κάθε ένοικο που έκανε το μοιραίο λάθος να μπει εκείνο το βράδυ στο ασανσέρ αναφέροταν σε κάποιο μαλακισμένο που έριξε λαδομπογιά πάνω σε ένα αυτοκίνητο; Και ούτε καν να μας πει ποιανού το αυτοκίνητο ήταν για να ξέρουμε σε ποιον να ρίξουμε το φταίξιμο για αυτή την μεταμεσονύκτια εμπειρία επιπέδου Omen II ή Εξορκισμού της Έμιλυ Ρόουζ;

ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΕΙΔΟΠΟΙΗΘΕΙ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΕΡΕΥΝΕΣ

Το χειρότερο δεν ήταν το πρωινό. Ήταν η επόμενη μέρα που παρείχα άλλοθι στους αστυνομικούς που γύρναγαν την πολυκατοικία για να τους πείσω ότι δεν είχα ρίξει εγώ τη λαδομπογιά στο αυτοκίνητο...

"Κοιμόμουνα".

Σήμερα στη θέση της περήφανης αυτής ανακοίνωσης υπάρχει η σύνηθης έγκληση των ιδιοκτητών στη Γενική Συνέλευση. Αυτή έγινε πριν από 3-4 μέρες, χαρούμενοι 50ρηδες έσκιζαν τα ρούχα τους και φώναζαν σαν να ήταν το κοινοβούλιο της Ταϊβάν για το αν πρέπει να παίρνει ο κηπουρός 40 ή 50 ευρώ (τα οποία διαιρούνται δια του 50 όταν πληρώνουμε.)

Ελεεινοί γέροντες που δεν έχουν τι να κάνουν με τις ζωές τους...

Είμαστε τρίτοι*! Γιουπί!

Στο Google το ονειροδρόμιο βγαίνει 3ο* όταν γίνεται αναζήτηση βάσει της φράσης μαυρη γυμνη...



Συγχαρητήρια στην Ευρωπαϊκή Ένωση (!) για την πρώτη θέση και στο Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος (!) για την τέταρτη θέση. Επίσης, τα θερμά συλληπητήριά μας στον χρήστη του διαδικτύου που έκανε την παραπάνω αναζήτηση και μπήκε στο blog με την ελπίδα να βρει κάποια φωτογραφία για τις (ομολογουμένως) κρύες νύχτες του Ιουνίου...

*: στην 33η σελίδα απαντήσεων του Google. Πηγή: www.google.com

Εντάξει, η ολόκληρη αλήθεια είναι ότι είμαστε το #332 site στην αναζήτηση για την μαύρη γυμνή. Ο ρουφιάνος που έχω για να μετράει κεφάλια και να με κάνει να προβληματίζομαι για το πόσοι διαβάζουν αυτό το blog με ειδοποίησε ότι κάποιος μπήκε στο site μετά από αυτή την αναζήτηση στο Google. Χαρά στο κουράγιο του να ψάξει 332 sites (τουλάχιστον) με την ελπίδα να βρει μια γυμνή μαύρη...

Τα μόρια copies κτώνται :-)

Soundtrack διαβάσματος: Rammstein - Du Hast
Soundtrack ημέρας: Νίκος Καρβέλας - Καλοκαιρινές Διακοπές
Σχέδιο απόδρασης: Τελειώσαν τα σχέδια μαζί με τις εξετάσεις...

Da Pipa. Κάπως έτσι την έβλεπα τη δουλειά με τα Λατινικά. Βρίζοντας εδώ και μέρες: τα λατινικά είναι για τους γιατρούς, όχι για εμένα. Μπα, δεν βγαίνουν από το πρόγραμμα. Βουντού και ιστορίες, μπα, τίποτα. Εκεί αυτά. Και Σάββατο 08:00 να είστε εκεί.

Προσπαθώ να διαβάσω. Τι να διαβάσω; Δεν είχα ξαναδεί ποτέ μου τα βιβλία του μαθήματος και τα μόνα λατινικά που ήξερα ήταν αυτά που έβαζαν στον Αστερίξ. Alea jacta est! Quo vadis? Α, ξέρω και ένα από τη Φιλοσοφία: τα επιχειρήματα ‘ad hominem’ και τα ‘a priori’ και ‘a posteriori’ που έγραφα που και που στις εκθέσεις για να το παίξω έξυπνος, διαβασμένος και λατίνος (μετά έμαθα ότι λατίνος εραστής δεν σημαίνει το ίδιο πράγμα.)

Τώρα έπρεπε να διαβάσω περίπου 30 κείμενα, τα 9 από τα οποία ήταν SOS, τα οποία βέβαια δεν είχαν καμία νοηματική συνοχή μεταξύ τους: τα λεγόμενα ‘ό,τι νά’ναι’. Ένα κείμενο έλεγε για το πως ένα σύκο κατέστρεψε την Καρχηδόνα (επειδή το έδιξε ένας τύπος στη σύγκλητο και δεν βρήκαν πότε και σε ποιό μέρος της αυτοκρατορίας είχε κοπεί), ένα άλλο για το πως η γυναίκα του Βρούτου έκοψε τις φλέβες της, ένα για μια που δεν έλεγε στον άντρα της ότι είχε πεθάνει ο γιος της και έναν «πανηγυρικό της λογοτεχνίας» που εκθείαζε τους λογοτέχνες.

Φήμες αναφέρουν ότι στο επόμενο βιβλίο λογοτεχνίας ο E.P. Papanutsam επιτέλους θα βρει θέση ανάμεσα στους άλλους ανώνυμους συγγραφείς που φιλοξενούνται στο βιβλίο.

Το βράδυ πέρασε διαβάζοντας πολύ λίγο. Είναι σαν να δίνεις στην γιαγιά σου να διαβάσει εγχειρίδιο για τα Macintosh: δεν θα καταλάβει Χριστό. Η πεποίθησή μου ότι τα λατινικά είναι για τα ιταλικά ότι τα αρχαία για τα ελληνικά ήταν βαθιά νυχτωμένη. Δεν είχαν καμία σχέση. Και εγώ δεν είχα καμία σχέση. Και τότε αποφάσισα πως θα πάω να πάρω τη μονάδα μου και να αποχωρήσω ευτυχισμένος, σαν την εθνική ομάδα της Ελλάδας στο μουντιάλ του 1994.

Και ξύπνησα το πρωί. Οι κινήσεις πιο αργές απ'ότι συνήθως, έφτασα 08:20 στο σχολείο και τους βρήκα όλους με τα βιβλία στην παράταξη. Ακόμα και οι μονίμως αδιάβαστοι (όπως ο ξάδερφος) είχαν καταπιαστεί στο να μάθουν ότι προλάβουν μπας και σώσουν κάνα μόριο και πάρουν την πολυπόθητη άγουσα για τα ΚΕΠ, να πάρουν δηλαδή την 10ετή αναβολή από τις υποχρεώσεις τους προς την πατρίδα.

Μπήκα στην αίθουσα και περίμενα τα θέματα. Μπροστά μου καθότανε (όπως και στα υπόλοιπα μαθήματα της κατεύθυνσης) μια κοπέλα που (ντροπή σου Χρήστο) ο κολλητός μου αναφώνησε μόλις την είδε "η τέλεια επιλογή για αντιγραφή". Αλήτες νεολαίοι που συνδέετε τις εξωτερικές ατέλειες με την ικανότητα στην αποστήθιση πολυσυλλεκτικού διδακτικού υλικού.

Με το που έρχονται τα θέματα με πιάνει ένα περιέργο συναίσθημα. Πρέπει να ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που κάθισα σε θρανίο για να εξεταστώ σε κάτι και δεν καταλάβαινα σχεδόν τίποτα. Ναι μεν είχε πέσει η μισή ιστορία με τη γυναίκα του Βρούτου και τις φλέβες της (που δεν ήμουν σίγουρος που τελείωνε και έτσι η μετάφραση παίζει να ήταν και ελλιπής) αλλά είχε πέσει και μια μετάφραση από την οποία το μόνο που κατάλαβα ήταν η λέξη tyranni. Του πούστη, για Ρώμη μιλάμε, τύραννο θα εννοεί.

Μη έχοντας κάτι καλύτερο να κάνω για μιάμιση ώρα άρχισα να αντιγράφω τα θέματα στην κόλλα. Γέμισα πέντε σελίδες. Μετά σκέφτηκα ότι είναι μια καλή ώρα να αρχίσω το Λόττο. Ενώ λοιπόν έβαζα τις επιλογές μου για τη μεγάλη κλήρωση των 1.000 μορίων βλέπω την κοπέλα μπροστά μου να έχει αφήσει λίγο πιο εκεί από ότι έπρεπε την κόλλα με τις απαντήσεις της.

Και άρχισε το ανελέητο leeching. Πρέπει να εξοικονόμησα αρκετές μονάδες από την (εκούσια; ακούσια;) παράλειψή της να προστατεύσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την προσπάθειά της να εισέλθει στην ανώτατη εκπαίδευση. Για κάποιον πολύ περιέργο λόγο ήταν πάντα στη σελίδα που την ήθελα η κόλλα της. Και ξαφνικά έμαθα αρκετά λατινικά για να μην πάω άπατος μαζί με τα όνειρά μου για κάτι καλό από την φετινή μου περιπέτεια.

Μετά την άκουσα στο τηλέφωνο να λέει "σωστό, σωστό, ναι, σωστό, ωραία, καλά τα έχω πάει" και χάρηκα. Δεν έχω χαρεί τόσο πολύ ποτέ για την επιτυχία κάποιου αγνώστου.

Τι αλήτης είμαι τελικά. Νά'σαι καλά κοπέλα μου :-)

Και τώρα, τα αποτελέσματα... Θα σας ενημερώσω!

Γι'αυτό το βγάλατε Αριστοτέλειο;

Soundtrack διαβάσματος: BBC Athens 2004 Olympic Theme
Soundtrack ημέρας: K's Choice - Everything for Free
Σχέδιο απόδρασης: Κανένα. Ένα κερί στον Άγιο Διονύσιο...

Η αλήθεια είναι πως από την αρχή δεν το πολυπίστευα ότι θα έβγαινε κάτι από την ιστορία των Πανελλαδικών. Πάντα είχα στο μυαλό μου ένα μάθημα και ξέχναγα κάθε ελπίδα για εισαγωγή σε κάποια σχολή. Και αυτό ήταν τα Αρχαία.

Χωρίς βιβλίο, με ένα φροντιστηριακό φυλλάδιο για τον Αριστοτέλη και διάφορα PDFs, πέρασα ένα βράδυ διαβάζοντας δύο χρόνια ύλης Αρχαίων. Δύσκολη εργασία, αλλά τα βασικά τα έπιασα. Έδωσα ιδιαίτερη έμφαση στην ενότητα 20 του Αριστοτέλη. Γιατί έτσι μου έιπαν να κάνω. Και έτσι έκανα.

Παίρνω τον φραπέ από την καντίνα και ανεβαίνω στο σχολείο. Όλα ίδια, βιβλία παντού, αγχωμένες φάτσες, προβλέψεις για τα θέματα... Μόνο ο συνονόματος έδειχνε χαλαρός, έχοντας πάρει απόφαση πλέον ότι το αίμα του δεν κάνει για σπουδές. Θα το μετανιώσει, είμαι σίγουρος.

Δίνω άλλη μια συνέντευξη τύπου. Τα παιδιά ρωτάνε σήμερα για το τμήμα μου στο πανεπιστήμιο, για τις αναβολές, για transfers στην Αμερική, για τα SAT, για το UCAS... Εγώ εκεί να λύνω απορίες, να τους δίνω εναλλακτικές εξόδους από τη μιζέρια των πανελλαδικών με στόχο να τους ξεαγχώσω και να γράψουν καλύτερα. Isn't it ironic, don't you think?

Σήμερα το σόου αργεί να ξεκινήσει. Η αρχική υποψία είναι ότι τα θέματα έχουν τυπωθεί στα Κινέζικα και το κατάλαβαν αφού τα έστειλαν. Η επόμενη υποψία είναι ότι ξεκίνησε ο πόλεμος με την Τουρκία. Τελικά βγαίνει έξω ο λυκειάρχης και μας λέει "κάποια παιδιά δεν μπορούν να πάνε στο σχολείο τους στη Θεσσαλονίκη και τους περιμένουμε να πάνε."

Ξαφνικά τα παιδιά ανακαλύπτουν τι είναι οι Πανελλαδικές. Τόσο καιρό δεν είχαν πάρει γραμμή ότι όλοι πρέπει να πάρουν τα θέματα ταυτόχρονα. Τους φάνηκε περίεργο. Και φυσικά, η ατάκα "στα τέτοια μας, ας γράψουν μετά αυτοί" κυριάρχησε. Κι ας ήταν τα 12 παιδιά μέσα στο τρακαρισμένο ΚΤΕΛ. Μην τυχόν και χάσουν το frappuccino τα παιδάκια μας.

Πάω και βρίσκω τον επιτηρητή Donnie Brasco από το προηγούμενο μάθημα. Τον ρωτάω μήπως ξέρει τίποτα παραπάνω για το τι έχει συμβεί και το τι θα συμβεί. Αντ'αυτού, σε μια άνευ προηγουμένου επίδειξη Λιακοπούλειας τεχνικής, αναλύει το πως οι Αμερικάνοι μας έχουν επιβάλει ένα καθεστώς ρέκλας και γι'αυτό οι Έλληνες είναι του φραπέ και της κατάληψης και όχι των σπουδών, ενώ αυτοί προοδεύουν με τα δικά μας μυαλά. Δεν τη θέλουν την Ελλάδα μεγάλη.

Αν έχει δίκιο, δεν πρέπει να προσπάθησαν και πολύ οι Αμερικάνοι για να τα καταφέρουν...

Μετά από αρκετή καθυστέρηση μπαίνουμε και περιμένουμε τα θέματα. Και έρχονται. Και είναι ο Αριστοτέλης και η 20η του ενότητα. Δυστυχώς δεν έπαιξα και ένα πάμε στοίχημα μετά με τη ρέντα που είχα. Πραγματικά, πρέπει να ήταν η μόνη ενότητα που την είχα διαβάσει κανονικά σε ένα βιβλίο με Πλάτωνες, Πρωταγόρες, Πολιτείες και δεν συμμαζεύεται.

Αφού έγραψα επί ένα τρίωρο κάθε μπούρδα σχετική με το τι θα έπρεπε να παρέχει η παιδεία, επέστρεψα στην ελληνική πραγματικότητα που δεν παρέχει τίποτα από όλα αυτά, έδωσα την κόλλα μου και έφυγα.

Λατινικά και τέλος, κυρίες και κύριοι...