Νά'τα μας τα ακροδεξιά...

Μια αναπάντεχη τροπή πήρε η κοινοβουλευτική συζήτηση για την 70η επέτειο της έναρξης του Ισπανικού εμφυλίου όταν ένας πρώην υποψήφιος πρόεδρος της Πολωνίας πήρε το λόγο και ευχαρίστησε τον Φράνκο, οπαδό της Ρεάλ Μαδρίτης και τέως δικτάτορα των Ισπανών, που έσωσε την καθολική Ευρώπη από τον κομμουνισμό...

Αυτές οι συζητήσεις συνήθως περιέχουν ρητορική του τύπου ζήτω η δημοκρατία, τι αλήτης ήσουν Φράνκο και τα λοιπά. Όμως ο Πολωνός, του οποίου το κόμμα είναι στον κυβερνητικό συνασπισμό και ο γιος του είναι αναπληρωτής Πρωθυπουργός και Υπουργός Παιδείας, άρχισε να μνημονεύει τον δικτάτορα με τον πλέον ασυνήθιστο τρόπο: τον εκθείασε.

Πιο συγκεκριμένα ο Maciej Giertych δήλωσε: "Χάρη στον Ισπανικό στρατό και τον Φράνκο η κομμουνιστική επίθεση στην Καθολική Ισπανία αποκρούστηκε. Η παρουσία τέτοιων ανθρώπων στην Ευρωπαϊκή πολιτική όπως του Φράνκο εγγυήθηκε την διατήρηση των παραδοσιακών αξιών στην Ευρώπη και μας λείπουν τέτοιοι ηγέτες σήμερα. Η Χριστιανική Ευρώπη χάνει από τους αθεϊστές σοσιαλιστές σήμερα και αυτό πρέπει να αλλάξει."

Ουγκ. Δεν είναι ο μόνος βέβαια: Οι Σλοβάκοι ετοιμάζουν κυβέρνηση συνασπισμού ανάμεσα στους Σοσιαλιστές τους (ήδη τους kickαραν από την αντίστοιχη ευρωπαϊκή ομάδα) και τους Εθνικιστές, των οποίων ο ηγέτης λέει οτι δεν υπάρχουν Ρόμα, "παρά μόνο ένα μάτσο γύφτων που κλέβουν" και καλεί το λαό του "να πάρει τα τανκς να ισοπεδώσει την Βουδαπέστη".) Τα ακροδεξιά κόμματα Γαλλίας, Ολλανδίας, Αυστρίας και άλλων χωρών έχουν πάρει σημαντικά ποσοστά. Στην Ελλάδα πλέον ο ΛΑ.Ο.Σ. (που είναι κεντρώο μπροστά στα υπόλοιπα καμάρια της Ευρώπης) μπαίνει κατά πάσα πιθανότητα στη Βουλή.

Για να λέμε και του στραβού το δίκιο πάντως, δεν μας τρομάζει τόσο πολύ όταν τα κόμματα της αριστεράς εκθειάζουν την Σοβιετική Ένωση των εθνικών εκκαθαρίσεων, των πολιτικών δολοφονιών και των στρατοπέδων εργασίας στη Σιβηρία και στα εξωτικά νησιά του Αρκτικού κύκλου. Γιατί δεν ήταν δικτατορία, ήταν "κομμουνισμός". Θα σωθούμε μόνο όταν μάθουμε να βλέπουμε πίσω από τις ταμπέλες. Για μένα μέχρι τότε, οι οπαδοί του Φράνκο, του Στάλιν και του Χίτλερ είναι το ένα και το αυτό.

Πάντως τον δικαιολογώ εν μέρει τον Πολωνό (όπως και εκείνους από τις χώρες της Βαλτικής που υπέβαλαν το φημισμένο "αντι-κομμουνιστικό μνημόνιο" που καλούσε όλα τα κόμματα να καταδικάσουν τις πράξεις του Στάλιν.) Οι άνθρωποι ελευθερώθηκαν στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας - όχι στο τέλος του Β' Παγκόσμιου όπως όλοι οι υπόλοιποι, και μέχρι τότε είχαν τον κόκκινο στρατό και το σφυροδρέπανο να αγγίζει το κεφάλι τους. Είναι λογικό να έχουν αναπτύξει αντικομμουνιστικά ένστικτα και να είναι ελαφρώς επιφυλακτικοί (βλέπε Κροάτες) προς τους Ευρωπαίους που τους χάρισαν στην Σοβιετική Ένωση με τις συνθήκες και την ανοχή στην επέλαση του Κόκκινου Στρατού στις αρχές της.

Αλλά το να υποστηρίζεις τον Φράνκο παραμένει τραγικά άσχημο, ότι και να σου έχει συμβεί. Ειδικά στον προμαχώνα της δημοκρατικής Ευρώπης, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο...