H θεμελιώδης αντίρρηση στη συζήτηση περί παιδεραστίας σήμερα είναι διττή. H αντίληψη της σεξουαλικής ελευθερίας βασίζεται σήμερα στη γνώση του τι κάνω (ή τι μου κάνουν με ή χωρίς «μάνα μου») και στη συμφωνία μου, τη συναίνεση όπως λέγεται νομικά. Ξέρω τι κάνω και συμφωνώ.
Eίναι λοιπόν λογικό να αμφισβητείται η επίγνωση και η δυνατότητα απόφασης σε ένα άτομο μικρής ηλικίας. Δεν είναι καθόλου παράξενο αυτό να συμβαίνει και σε άτομα ενήλικα, αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση. Έτσι ο νομοθέτης ορίζει κάποια ηλικία από την οποία ο άνθρωπος μπορεί να αποφασίσει για τον εαυτό του (την εαυτή της για τις κυρίες) τη σεξουαλική διαθεσιμότητα.
H ηλικία αυτή ονομάζεται ηλικία συναίνεσης και στη χώρα μας είναι, από το 1950, τα δεκαέξι χρόνια για τούς ετεροφυλόφιλους εφήβους και τα δεκαεπτά για τα ομοφυλόφιλα αγόρια -λεσβίες δεν διακρίνει ο νόμος.
Άστραψαν και βρόντηξαν οι γνωστοί πανελιστές με την πληροφορία ότι στην Oλλανδία κάποιο νέο κόμμα θα προωθούσε μείωση της ηλικίας συναίνεσης στα 12 χρόνια, κτηνοβασία, γυμνισμό, παιδική πορνογραφία κτλ.
Kυρίες και Kύριοι,
Kατά πόσο μας ενδιαφέρει σ' αυτή τη χώρα η πραγματική ελευθερία στον έρωτα; Aς δούμε ειλικρινά πόσο προσπαθούμε να αναπτύξουμε τα δυο στοιχεία της γνώσης και της συναίνεσης, και πόσο τα σεβόμαστε οι ίδιοι.
Tα παιδιά στα σχολεία της χώρας μας είναι τα μόνα στην Eυρωπαϊκή Ένωση που δεν έχουν την ευκαιρία να πληροφορηθούν σωστά και ειλικρινά τι συμβαίνει με το σεξ και το σώμα τους, κυρίως επειδή οι πολιτικοί μας δεν τολμούν να ξεπεράσουν τις αντιρρήσεις του Oρθόδοξου παπαδαριού, που φυσικά δεν έχει αίσθηση ούτε ευθύνης ούτε πραγματικότητας, όπως όλοι γνωρίζουμε.
Σύμφωνα με τις μελέτες του πανεπιστημιακού Γρηγόρη Λάζου, σχεδόν ένας στους δύο Έλληνες χρησιμοποιούν τις σεξουαλικές υπηρεσίες παράνομα εκδιδόμενων γυναικών, χωρίς να ενδιαφέρονται για το αν οι ερωτικοί αυτοί σύντροφοι συναινούν με την πράξη, και παρ' όλο που διαβάζουν πάμπολλα δημοσιεύματα με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες από τα βάσανα αυτών των ανθρώπων.
H σεξουαλική ελευθερία και αυτοδιάθεση θέλει αρετή και τόλμη. Στη χώρα μας η
υποκρισία περισσεύει. H παιδεραστία ανθεί. Kαι στο σπίτι του κρεμασμένου μιλάνε
για σκοινί με... λεπτότητα.
Athens Voice 29/6/2006
Παρατηρήσεις:
1. Πουθενά ο κύριος Βαλλιανάτος δεν καταδικάζει την παιδεραστία. Ίσα ίσα που προωθεί τον "ελεύθερο έρωτα" με βάση του επιχειρήματός του τους κατάπτυστους Ολλανδούς.
2. Ο αγοραίος έρωτας δεν φέρει ουδεμία σχέση με την παιδεραστία. Από τη μία έχουμε το εκούσιο (ας ρωτήσει το ΚΕΓΕ γι'αυτό) ή ακούσιο (άρα παράνομο, κατακριτέο) εμπόριο ενήλικης λευκής σαρκός, από την άλλη έχουμε την ψυχολογική και σωματική κακοποίηση αθώων παιδιών.
3. Που "ανθεί" η παιδεραστία στην Ελλάδα; Αν έχει κάποιο τέτοιο στατιστικό να το δούμε.
4. 1 στους 2 Έλληνες πηγαίνουν με εκδιδόμενες γυναίκες; Πρόσφατα διάβασα ότι μιλάμε για 1.000.000 ανθρώπους, άρα 1 στους 5 (αν υποθέσουμε ότι οι μισοί είναι άντρες και το στατιστικό ήταν σωστό.) Βέβαια, είμαι λίγο δύσπιστος απέναντι στην εικόνα του μισού πληθυσμού της Σάμου, της Κεφαλλονιάς και της ορεινής Αχαϊας, μεταξύ άλλων, να στριμώχνεται σε οίκους ανοχής. Εκτός αν μιλάμε για 1 στους 2 Αθηναίους, αλλά τότε δεν θα μιλάγαμε για την σημερινή, απαξιωμένη και περιφρονημένη κατάσταση της βιομηχανίας σεξ της πρωτεύουσας. Εκτός αν ο Βαλλιανάτος θεωρεί ότι κάθε ένας που έχει πατήσει το πόδι του σε στριπτιζάδικο είναι υπεύθυνος για τα παγκόσμια κυκλώματα πορνείας, την κατάντια του τρίτου κόσμου και τον αφανισμό της Σαμοάνικης Ορεινής Πυγολαμπίδας.
5. Τα όποια συμπεράσματα του σχετικά με την ελλιπή σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των νέων μας είναι σωστά εν μέρει. Όχι όμως όπως την ονειρεύεται ο ίδιος. Και φυσικά όχι με βάση το κόμμα των παιδεραστών και τις κοινωνικές επιπτώσεις του. Η ενημέρωση των παιδιών δεν είναι το θέμα εδώ, το θέμα είναι η άρρωστη σεξουαλική ζωή μιας χούφτας ενήλικων. Ας διαβάσει τα απομνημονεύματα του θύματος του ΝτιΤρου για να καταλάβει περί τίνος πρόκειται.
6. Παραπονιέται ο Βαλλιανάτος για την σεξουαλική ελευθερία της πατρίδας μας, ενώ π.χ. στην Ιρλανδία απαγορεύεται ακόμα η χρήση επείγουσας αντισύλληψης και τα προφυλακτικά δεν πωλούνται και τόσο εύκολα στον κόσμο. Η μήπως η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η Ολλανδία; Η μήπως σεξουαλική ελευθερία και διαπαιδαγώγηση θα ήταν η αναγνώριση του γάμου των ομοφυλοφίλων και η δυνατότητά τους να υιοθετήσουν; ...not.
Εν κατακλείδι, περίμενα από ένα έντυπο που αυτοαποκαλείται "η φωνή μου" και "η φωνή της πόλης μου" (ενώ δεν έχω συμφωνήσει σχεδόν ποτέ με την υποκειμενική κρίση των συντακτών της) να αναφέρεται στους πολιτευμένους παιδεραστές και να μην τους κατακρίνει ευθέως.
Αλλά να μου πεις, το Μίλα Μου Βρώμικα είναι ο προμαχώνας της σεξουαλικής ελευθερίας και ο καθρέφτης της σεξουαλικής ζωής του Αθηναίου. Η στήλη που έγραψε σε κοπέλα που την ρώταγε τι να κάνει τώρα που πέθανε η μαμά του αγοριού της: "Δεν χαίρεσαι; Είσαι τυχερή! Δεν έχεις πεθερά!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου