Κατσαβίδια και συντάξεις

Χτες πέρασα από ένα περίεργο σταυροδρόμι. Κάτω από την ταμπέλα για την (ανύπαρκτη) δημοτική βιβλιοθήκη τα Χριστούγεννα του 1999 ένιωθα το κατσαβίδι (ή το στυλό, δεν φρόντισα να κοιτάξω) κάποιου συμπολίτη μου (κρατάμε τη λέξη από τις εκλογές) που μου άδειαζε παράλληλα τις τσέπες (τι καλός άνθρωπος.) Η παιδική μου αθωότητα πήγε περίπατο με το Ericsson T28s μου. Και τις 1000 δραχμές του Γιάννη. Δεν είχε κινητό ο τυχεράκιας.

Κάθε φορά που περνάω από εκεί το θυμάμαι. Ιδιαίτερα όταν είναι βράδυ. Πόσες φορές μετά από αυτό το γεγονός παρακάλαγα να ξαναεμφανιστούν αυτές οι τρεις κότες για να «τους δείξω εγώ.» Όλα σκηνοθετημένα τέλεια στο μυαλό μου – μέχρι και οι φάτσες τους να ματώνουν το πεζοδρόμιο. Και την κολώνα της ταμπέλας της ανύπαρκτης βιβλιοθήκης.

Από τότε που άκουγα για τις παιδικές συμμορίες, την ανήλικη εγκληματικότητα και τις υπόλοιπες νέες έννοιες που εισήγαγε στην κοινωνία μας η υπόθεση του μικρού Άλεξ σκεφτόμουν το πώς σήμερα αρκετές από τις περιπτώσεις εφήβων που επιτίθενται σε μικρότερούς τους για να βρουν τα απαραίτητα προς την πρέζαν είναι παιδιά οικογενειών υπεράνω πάσης υποψίας. Οικογένειες που έχουν λεφτά - όχι φτωχαδάκια, όχι μετανάστες.

Γιατί όμως;

Ίσως επειδή η "παραβατικότητα" τείνει να γίνει περισσότερο μόδα παρά μέσο επιβίωσης. Ή είναι ήδη περισσότερο μόδα. Θυμάμαι στους τέσσερις τοίχους (βασικά, στους 800 τοίχους) του ιδιωτικού σχολείου που πήγαινα κάποτε έναν ψηλέλεκα που βούταγε κινητά από τις τσάντες κάποιων μαθητριών. Ο τύπος είχε λεφτά να αγοράσει την εταιρεία που εισήγαγε τα κινητά μάλλον.

Και όταν μεγαλώνουν αυτά τα παιδιά, γίνονται σαν τον κύριο Jeff Skilling, τον πρώην διευθυντή της Enron που καταδικάστηκε σε [24 χρόνια φυλάκιση] για απάτη και συνομωσία (τώρα ψάχνουν σε ποια φυλακή θα φτιαχτεί το προσωπικό του Club Med.) Οι συνέπειες της πράξης του ήταν δύο: η πτώχευση της Enron και ο αφανισμός των χρημάτων που περίμεναν οι εργαζόμενοι να πάρουν στην παραίτησή τους. Ο ίδιος δήλωσε μετανιωμένος αλλά αθώος (κάπως περίεργο οξύμωρο το οποίο θα αποδώσουμε στην άθλια μετάφραση του δελτίου ειδήσεων, όχι, στο CNN το είδα, αυτό είπε.)

White-collar crime. Κάποιος κοινωνιολόγος τρελλάθηκε στην ιδέα που είχε σκεφτεί. Οι άλλοι μάλλον τον κορόιδευαν. Μα γίνεται σπουδασμένος άνθρωπος να κάνει έγκλημα; Πλούσιος να κλέψει τον φτωχό; Πώς δεν γίνεται. Ο Ροκφέλερ (αν δεν κάνω λάθος) είχε πει ότι αν είσαι βλάκας κλέβεις το τρένο ενώ αν είσαι έξυπνος κλέβεις ολόκληρο τον σιδηρόδρομο.

Η εκπαίδευση προφανώς δεν είναι η λύση. Την ηθική της κοινωνίας μας (όχι μόνο της ελληνικής) δεν είναι να την εμπιστεύεσαι σε μεγάλες ποσότητες. Η Εκκλησία της Ελλάδος δεν μπορεί πια να κάνει τίποτα. Ο Σούπερμαν ΔΕΝ υπάρχει. Ποιά είναι η λύση για να μην έχουμε μικρούς Άλεξ, παιδιά με κατσαβίδια και τον κύριο Skilling;

Βασικά, καμία. Ξοδεύουμε τόσα λεφτά για να τετραγωνίσουμε τον κύκλο (ποτέ δεν κατάλαβα σε τι θα μας ωφελήσει αυτό) και δεν έχουμε καταλάβει ακόμα το πώς γίνεται να ζούμε αρμονικά μεταξύ μας.

[Μεγάλη υπόθεση απάτης συνταράσσει τον εμπορικό κόσμο της Θεσσαλονίκης (in.gr)]