Με το συμπάθειο. Ο Παναθηναϊκός πέρυσι με τον Μαλεζάνι είχε βάλει μπροστά το πλάνο πενταετίας. Όσο και να το κοροϊδεύαμε εμείς οι γαύροι πίνοντας φραπέ και αναρωτόμενοι πότε θα χάσει η ομάδα μας κανένα βαθμό στο Πρωτάθλημα, οι πιο αντικειμενικοί βλέπαμε ότι όντως, με ένα σοβαρό πλάνο σε βάθος χρόνου θα μπορούσε να χτιστεί μια εξαιρετική ομάδα. Δεν ξέραμε αν ο Μαλεζάνι θα ήταν ο κατάλληλος όμως. Και έτσι προέκυψε ο Χανς Μπάκε.
Ο Μπάκε λοιπόν δεν είχε ορίζοντα πενταετίας. Είχε πέντε εβδομάδες για να φτιάξει έναν Παναθηναϊκό καλύτερο από αυτόν που έχασε 3-0 στη Ριζούπολη. Άσχετα από αυτή την ήττα, πιστεύω ακόμα ότι καλύτερη ομάδα από εκείνη τη σεζόν δεν έχει φτιάξει ο Παναθηναϊκός. Αλλά όπως και να έχει, ο Μπάκε αναγκάστηκε με 6 νέα πρόσωπα στην εντεκάδα να παίξει στο Αιγάλεω, παίρνοντας άνετα το 1-4.
Μετά ήρθε ο Ιωνικός, η Ξάνθη και "κάποια Μέταλουργκ" (όπως είπε ο ανεκδιήγητος Σακελλαρόπουλος) για να στείλουν τον Μπάκε με 350 χιλιάδες ευρώ στην τσέπη για διακοπές.
Βλέπω λοιπόν σήμερα τη λίστα με τους υποψήφιους αντικαταστάτες. Πρώτος - πρώτος ο Μπάγιεβιτς, ο οποίος όντως έχει δείξει ότι είναι σίγουρη λύση για να πάρεις πρωτάθλημα αν έχεις τα λεφτά να πάρεις τους κατάλληλους παίχτες. Όμως δεν νομίζω ότι θα ήθελε να αφήσει τη σιγουριά του πάγκου του Ερυθρού Αστέρα και έναν λαό που τον λατρεύει για να έρθει πίσω στην αμφισβήτηση της Ελλάδας.
Και μετά το ανέκδοτο: Κούπερ. Ένας άνθρωπος με σοβαρό βιογραφικό στο Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο γιατί να πάει στην Παιανία; Για να χάσει ένα παιχνίδι και να τον διώξουν και ας μην φταίει αυτός που η ομάδα στηρίζεται ακόμα στον Δάρλα και τον Άντριτς;
Και άλλοι τόσοι Κούπερ στη λίστα του Τζίγγερ.
Το "Παύλο Θεέ - Πάρε την ΠΑΕ" είχαμε καιρό να το ακούσουμε. Ακούστηκε και αυτό προχθές στην Πάτρα. Όμως αυτοί οι 1500 που πήγαν να πλακώσουν τον Μπάκε είναι ο πρώτος λόγος που ο Παναθηναϊκός ούτε φέτος θα πάρει κούπα. Όπως και οι άχρηστοι της Θύρας 7 που δεν ήθελαν να δουν τον Κυργιάκο με τον Σεϊταρίδη με την ερυθρόλευκη φταίνε που η άμυνά μας δεν έγινε μερικές κλάσεις καλύτερη.
Υπομονή χρειάζεται το ποδόσφαιρο. Μας το έχουν αποδείξει πολλάκις όλες οι ομάδες του εξωτερικού. Η Λυών και η Βαλένθια δεν έγιναν ομαδάρες από τη μια μέρα στην άλλη. Το ίδιο και η Γαλατασαράι που πήγε εκεί που ονειρευόμαστε να πατήσουμε το πόδι μας: τελικό ευρωπαϊκού κυπέλλου.
Στην Ελλάδα δεν έχουμε υπομονή. Για αυτό τα 2-4, το 3-0 και το 1-1 πρέπει να το συνηθίσουμε. Και ας πάμε και στην 16η θέση γιατί στην τελική εκεί μας αξίζει να είμαστε. Προκριματικά από τον Ιούλιο. Και από τον Απρίλιο άμα λάχει.
Για να βάλουμε μυαλό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου