"Αυτοί δεν είναι φοιτητές"

Φοιτήτρια νομικής είχε γράψει σε κάποιο forum της Νομικής το 2005 ότι μπορεί κάποιος να κάνει χαβαλέ σε μια συγκεκριμένη φοιτητική δραστηριότητα ενός Κολλεγίου, αρκεί να αντέξει κανείς την τάση των συμμετεχόντων από κολέγια να αυτοαποκαλούνται "φοιτητές πανεπιστημίου". Το θυμήθηκα σήμερα με συγκίνηση διαβάζοντας κάποια σχόλια σε τοπική εφημερίδα του Πειραιά τα οποία έτρεμαν την προοπτική να βγουν εκεί έξω ιδιωτικά πανεπιστήμια που θα πουλάνε πτυχία στους φοιτητές τους. Και μέσα σε όλη αυτή τη φασαρία για το άρθρο 16, ακούμε περήφανες δηλώσεις ότι το 75% της ακαδημαϊκής παραγωγής του τόπου τελεί υπό κατάληψη. Έτσι.

Τότε λοιπόν είχα απαντήσει ότι "Αυτοαποκαλούνται φοιτητές, φοιτητές κολλεγίου, σπουδάζουν όπως όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι, απλά δεν έχουν αναγνωριστεί από το κράτος. Αν είναι φοιτητής ο σπουδαστής του ΙΕΚ Δέλτα, τότε ο φοιτητής Κολλεγίου τι είναι;"

Και σίγουρα κανείς δεν παραπονιέται για την πληθώρα των ΙΕΚ εκεί έξω. Ούτε κουνήθηκε κανένα φύλλο για όλους τους απατεωνίσκους που δίνουν πτυχία του University of Wherethehellingham κάθε τρεις και λίγο. Ο Βαλλιανάτος στο πρώτο του άρθρο με το οποίο συμφώνησα σε κάποια σημεία προσθέτει στην σούμα της δωρεάν παιδείας και τα χιλιάδες ευρώ που ξοδεύει κάθε γονέας στα φροντιστήρια, την μαύρη λαίλαπα που έχει καταντήσει τα λύκεια μια υποχρεωτική αγγαρεία και τα απογευματινά μαθήματα των 8μελών γκρουπ αναγκαιότητα, με τις αφίσες των επιτυχόντων κάθε χρόνο να σπρώχνουν περισσότερους γονείς στις γραμματείες των εν λόγω ιδρυμάτων να αγοράσουν τη θέση στο δημόσιο πανεπιστήμιο (που κατά 75% είπαμε είναι κλειστό αυτές τις ημέρες.)

Σήμερα δεν μπορεί κανείς να εξάγει συμπέρασμα για τα μέλλοντα ιδιωτικά πανεπιστήμια με βάση την σημερινή κατάσταση των ιδιωτικών ιδρυμάτων. Το μόνο ίδρυμα που δίνει δικά του πτυχία χωρίς να συνεργάζεται με κάποιο άλλο πανεπιστήμιο είναι το Deree το οποίο πρόσφατα ανανέωσε την αναγνώριση του πτυχίου του από τον αντίστοιχο αμερικανικό φορέα για 10 χρόνια.

Μετά το κλείσιμο του University of La Verne (λόγω κάποιου ελληνάρα που έφαγε λεφτά, όπως λένε οι φήμες), το γνωστότερο παράρτημα αμερικανικού πανεπιστημίου που δίνει πτυχία ΗΠΑ made in Greece είναι το Indianapolis το οποίο όμως κατακρεουργήθηκε πρόσφατα από δημοσίευμα έγκυρου ακαδημαϊκού περιοδικού για κάποιες ατασθαλίες γραμματειακής φύσεως.

Από εκεί και πέρα τα υπόλοιπα ιδρύματα είναι franchisees ξένων πανεπιστημίων και πανεπιστημιακών ιδρυμάτων τα οποία δεν μπορούν να ελεγχθούν από το ελληνικό κράτος λόγω ανυπαρξίας κάποιου σχετικού νομικού πλαισίου, το οποίο θα μπορούσε να εισαχθεί μετά από την αναθεώρηση του άρθρου 16.

Σήμερα λοιπόν όλα αυτά τα ιδρύματα για την πλειοψηφία των φοιτητών είναι επιλογές που έρχονται μετά από την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του μηχανογραφικού. Μετά την αναγνώρισή τους και τις τροποποιήσεις που θα υποστούν, είναι πολύ πιθανό κάποια από αυτά να αποτελέσουν πρώτες επιλογές.

Και φυσικά η ύπαρξη φορέα αναγνώρισης αυτών των ιδρυμάτων με αυστηρά κριτήρια θα μπορούσε να εξαφανίσει ή να βελτιώσει πολλά από τα ήδη υπάρχοντα Κολλέγια προς την ευθυγράμμισή τους με την απαιτούμενη ποιότητα εκπαίδευσης και υποδομών - με τις προδιαγραφές προφανώς να αναμένονται σαφώς καλύτερες από αυτές των δημόσιων ιδρυμάτων με τα βρώμικα κτίρια, τις κατεστραμένες υποδομές και το 75% να τελεί υπό κατάληψη.

Ο Πιο Περήφανος Σερίφης

Μείωσα το κόστος των γευμάτων σε 40 σεντ την ημέρα για κάθε κρατούμενο. Κοστίζει $1.15 την ημέρα για να ταϊσεις τους σκύλους του τμήματος! Τώρα, κόβω τις θερμίδες των κρατουμένων από τις 3000 στις 2500 ανά ημέρα.

Ο σερίφης του Φοίνιξ στην Αριζόνα μπορεί να αισθάνεται υπερήφανος που προσέχε έτσι τους υπό αναμόρφωση κρατούμενους της περιοχής του. Τους ίδιους που έδενε με αλυσίδες και τους έβγαζε στο δρόμο για να κάνουν δημόσια έργα στα περίφημα chain gangs. Μάλιστα, στην ίδια κομητεία με το φανταχτερό όνομα Maricopa ο Σερίφης έβαζε τους κρατούμενους να πληρώνουν 10 δολάρια αν πάθαιναν αφυδάτωση ή καμιά καρδιακή προσβολή λόγω των έργων, ενώ αν ήθελαν να στείλουν κάτι στην οικογένειά τους (π.χ. ευχές) έπρεπε να το κάνουν χρησιμοποιώντας καρτ-ποστάλ με την φωτογραφία του. Διαβάστε για τον κύριο Joe Arpaio στο σχετικό άρθρο του [CNN] από το 2003 και θυμηθείτε το την επόμενη φορά που θα διαμαρτυρηθείτε ότι η Ελληνική Αστυνομία είναι καταπιεστική.

Breaking News: Η Τουρκία απειλεί με πόλεμο;

Ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, "πρόεδρος" του ψευδοκράτους στην βόρεια Κύπρο, αποφάσισε να απειλήσει την Κύπρο, την Αίγυπτο και τον Λίβανο με πόλεμο εκ μέρους της Τουρκίας αν εφαρμοστεί η συμφωνία των τριών χωρών για εκμετάλλευση των πετρελαιοπηγών που ανακαλύφθηκαν ανάμεσα στα χωρικά τους ύδατα. "Η Τουρκία θεωρεί αιτία πολέμου την μονομερή εκμετάλλευση των πετρελαιοπηγών" δήλωσε ο Ταλάτ για μια περιοχή η οποία δεν ανήκει στην Τουρκία ή στο ψευδοκράτος ούτε καν στα πιο τρελλά όνειρα της Άγκυρας. Παρακολουθούμε την ιστορία και θα επανέλθουμε...

Μπύρα για σκύλους!

Μια μπύρα που κοστίζει όσο τέσσερις Heineken έκανε την εμφάνισή της στην Ολλανδία. Το μείγμα ζωμού κρέατος και βύνης είναι σχεδιασμένο για τον καλύτερο φίλο του ανθρώπου. Όσοι θέλουν να δουν πώς μπορούν να απολαύσουν μια μπύρα με τον σκύλο τους κάντε κλικ [εδώ].

R.I.P. Hrant Dink, 53

Μετά από το φόνο, η Τουρκία δεν θα έπρεπε ούτε καν να ονειρεύεται την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση

- Ντικράν Τοροσιγάν
Πρόεδρος Αρμενικου Κοινοβουλίου

Τον Ορχάν Παμούκ ξέραμε για αντιδραστικό στοιχείο και υπέρμαχο των θρησκευτικών και ανθρώπινων ελευθεριών στην Τουρκία. Δυστυχώς ο κόσμος έμαθε μέσα από τον φόνο του Dink για τον δικό του αγώνα υπέρ της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Αρμενίων. Ο νόμος 301 τον καταδίκασε, ο Ερντογάν δήλωσε ότι ο φόνος του ήταν καταδικαστέος, ο νόμος 301 έμεινε και πάλι στη θέση του. Και το πιο ειρωνικό από όλα είναι ότι οι Τουρκικές αρχές ισχυρίζονται ότι ο δράστης συνελήφθη αφού τον κατέδωσε ο πατέρας του.

Φυσικά δεν περιμέναμε αυτόν τον φόνο να καταλάβουμε ότι η χώρα των αντιθέσεων πολλές φορές μετράει τις έντονες διαφορές που την χαρακτηρίζουν σε σφαίρες. Η μόνη έκπληξη έρχεται ίσως με την γρήγορη σύλληψη του υπόπτου. Όμως αυτό που βλέπουμε στην Τουρκία είναι ότι ακόμα και μετά από αυτόν τον φόνο το θέμα της [γενοκτονίας] των Αρμενίων δεν καταφέρνει να γίνει σοβαρό αντικείμενο συζήτησης στην γειτονική χώρα.

Ή έστω η κατάργηση του νόμου 301 που απαγορεύει την προσβολή της "Τουρκικότητας". Έναν νόμο που μπορεί να βάλει φυλακή όποιον προσβάλλει τον Κεμάλ, το κράτος, τον στρατό και την [επίσημη] θέση (ομαδική αυτοκτονία;) για το πώς πέθαναν τόσοι Αρμένιοι κατά τη διάρκεια αυτού που αποκαλούν οι Τούρκοι "εμφύλιο πόλεμο".

Βέβαια, μιλάμε πάντα για την χώρα που το 2004 [συνέλαβε] δύο ανθρώπους επειδή είπαν τον Οτσαλάν "κύριο".

Η Τουρκία έχει έναν επιπλέον πονοκέφαλο να αντιμετωπίσει στην προσπάθειά της να φανεί ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος στα μάτια των πολιτών της Ένωσης. Παρ'ότι το μίσος σκοτώνει και αλλού (Ιρλανδία-Βρετανία, Βάσκοι-Ισπανία, Σέλτικ-Ρέιντζερς, 17 Νοέμβρη, Παρί Σεν Ζερμέν, ...) το πρόβλημα της Τουρκίας είναι το γεγονός ότι το παρακράτος των στρατιωτικών εμπλέκεται στους περισσότερους σκοτωμούς, είτε μέσω υποθέσεων που σχετίζονται με το Άρθρο 301, είτε με απευθείας εκτελέσεις (βλέπε Κούρδους.)

Έχοντας πάει στην Κωνσταντινούπολη ήδη αρκετές φορές, οι νέοι θέλουν να τους αντιμετωπίσουμε ως Ευρωπαίοι. Και το αξίζουν. Όμως δεν ξέρω πως θα καταφέρουν να διώξουν από το κράτος τους όλα τα στοιχεία (εκλεγμένα, διορισμένα και μη) που την κάνουν μια ωραιότατη πυριτιδαποθήκη στο κατώφλι του Σέγκεν.

Και ακόμα αναρωτιέμαι τι απέγινε ο Οτσαλάν.

Η Πολιτική του Facebook

Κάποιοι ίσως να θυμούνται το democracy.gr, το site που ανέβασε το ΠαΣοΚ στις προηγούμενες εκλογές σε μια προσπάθεια να εκμεταλλευτεί το Διαδίκτυο στην προεκλογική του καμπάνια. Δεν πρέπει να είχε ιδιαίτερη απήχηση στο ελληνικό κοινό. Στην Αμερική παρ'όλα αυτά ο Barack Obama, που λογικά θα θέσει σοβαρή υποψηφιότητα να γίνει ο πρώτος μαύρος Πλανητάρχης, δείχνει να πιστεύει πολύ στη δύναμη του μέσου. Και συγκεκριμένα, στη δύναμη των φοιτητικών sites επικοινωνίας - όπως το Facebook.

Το [Facebook] είναι ένας ιστότοπος που ξεκίνησε ως ένα μέσο που βοηθούσε τους φοιτητές διάφορων πανεπιστημίων να εγγραφούν στο αντίστοιχο δίκτυο που τους αναλογούσε και να επικοινωνούν μεταξύ τους. Πρόσφατα έκανε ένα αμφιλεγόμενο άνοιγμα και στους μη φοιτητές (ή έστω αυτούς που δεν έχουν e-mail από τη Σχολή τους) και εκτόξευσε τον αριθμό των χρηστών του.

Για τις Αμερικάνικες εκλογές λοιπόν το Facebook ξεκίνησε μια λειτουργία με την οποία όλοι οι χρήστες μπορούσαν να δηλώσουν την υποστήριξή τους είτε σε ένα πρόσωπο είτε σε κάποιο σκοπό. Για παράδειγμα, υπήρξε γκρουπ για την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων, το κλείσιμο του Γκουαντανάμο, την αποστολή κι άλλων στρατευμάτων στο Ιράκ ... you name it.

Ο Obama είχε λάβει την στήριξη αρκετών χρηστών. Έτσι, το προφίλ του έμεινε και μετά τις εκλογές και σήμερα λαμβάνει μηνύματα υποστήριξης από χιλιάδες φοιτητές και μη στην προσπάθειά του να εκλεγεί σε πρώτη φάση υποψήφιος των Δημοκρατικών. 2581 μηνύματα στον "τοίχο" του και περίπου 1000 σχόλια στις δηλώσεις του μέσα σε λίγες μέρες. Και σίγουρα είναι μόνο η αρχή.

Ο ίδιος απευθύνεται στους χρήστες στο πιο πρόσφατο μήνυμά του για να τους ευχαριστήσει για την υποστήριξή τους. Και σίγουρα, έχει καταλάβει τη δύναμη ενός νέου μέσου που τον φέρνει κοντά σε ένα κοινό που σίγουρα δεν θα άνοιγε ποτέ την τηλεόρασή του να παρακολουθήσει μια ομιλία του, ή να πάει και να ψηφίσει.

Τώρα, ίσως το κάνει.

Η δημοσιογράφος που ήθελε να μείνει στο σκοτάδι

Δεν ξέρουμε ακόμη πολλά. Αν όμως τα παραπάνω, κι όσα ακόμη γράφονται εδώ αληθεύουν (που όλα δείχνουν ότι αληθεύουν), είμαι στο πλευρό του Αντώνη. Του μόνου που δε θα γελάσει στο τέλος, αν και θα έπρεπε να έχει το δικαίωμα. Και, επίσης, αν όλα είναι όπως φαίνεται ότι είναι, δηλώνω ότι είμαι στη διάθεση του Αντώνη, αν χρειάζεται μάρτυρες.

[Τάδε έφη] η δημοσιογράφος Λαμπρινή Χ. Θωμά, σε αντίδραση για την [μήνυση] κάποιου, πιθανότατα του Δημοσθένη Λιακόπουλου, στον ιδιοκτήτη του blogme.gr. Μια πράξη αποτρόπαια. Μια καταδίκη σε θάνατο σε ένα site που απλά έκανε link προς το επίμαχο [FunEL blog]. Λίγους μήνες μετά, η ίδια δημοσιογράφος απειλεί με μήνυση ένα site ακριβώς ίδιο με το blogme.gr, επειδή τόλμησε να την συμπεριλάβει στα blogs τα οποία παρέθετε στον RSS aggregator του.

Η ιστορία έχει ως εξής (περίπου): Το παλαί ποτέ [monitor.gr] τόλμησε να συμπεριλάβει στα περίπου 2000 blogs των οποίων τα RSS feeds (σαν αυτό που έχουμε βάλει αριστερά για το Fark) φιλοξενούσε και το [Mirandolina], το (μέτριο) blog της δημοσιογράφου. Σημείωση: για να μπει ένα blog στο monitor, απ'όσο θυμόμαστε εδώ στο ονειροδρόμιο, έπρεπε να κάνει αίτηση ο ιδιοκτήτης του.

Η δημοσιογράφος έστειλε e-mail στον ιδιοκτήτη του monitor, [Παναγιώτη Βρυώνη], λέγοντας τα ακόλουθα:

Με κάθε φιλική διάθεση σου υπενθυμίζω
ότι το που θα δημοσιοποιείται και που
όχι οποιαδήποτε νέα μου δημοσίευση
είναι αποκλειστικά δικό μου νόμιμο
δικαίωμα και δεν επαφίεται σε κανενός
άλλου ιδιωτικού ιστοχώρου την
ευχέρεια.

Κάνοντας ένα πολύ μεγάλο λάθος όμως - σύμφωνα με τις ρυθμίσεις του blog της, μέσω του RSS feed συναινεί ουσιαστικά να δημοσιεύεται οπουδήποτε ότι γράφει. Αλλιώς θα το έβγαζε. Ή δεν θα bloggαρε.

Ο Βρυώνης απάντησε κάτι ανάμεσα στο ότι δεν μπορούσε να το βγάλει και το ότι βαριότανε. Και καλά έκανε - στην τελική, δεν ήταν υποχρέωσή του να βγάλει κανένα site. Η απάντηση ήταν αποστομωτική:

Δεν μπορώ να φανταστώ κανενός είδους
σχεδίαση ενός rss feed reader στην οποία η
αφαίρεση ενός feed είναι "δύσκολη για
τεχνικούς λόγους". Δεν μιλάμε για
retroffiting του ZFS στο OSX (και αυτό γίνεται
απ' ό,τι μαθαίνω). Στην χειρότερη
περίπτωση, και αν η σχεδίαση είναι
τελείως της πλάκας, να απαιτείται ένα
χειροκίνητο SQL statement που να σβήνει την
συγκεκριμένη καταχώρηση από μια βάση
δεδομένων. Δεδομένου ότι έχεις
σχεδιάσει ένα open source feed reader, δεν
νομίζω ότι δεν έχεις τα l33t skillz που
απαιτούνται για να διαγράψεις ένα feed url.

(emphasis added...)

Και προχώρησε στη σύγκριση του blog της με τα βίντεο του Reuters, παραδέχτηκε την απουσία disclaimer και έτσι ο Βρυώνης αποφασίζει ότι η Θωμά θα τον πάει στα δικαστήρια (κάτι το οποίο υπονοείται από το [πλήρες κείμενο] των e-mails αλλά δεν δηλώνεται κάπου ρητά), άρα ή θα κάνει πίσω η δημοσιογράφος ή θα κλείσει το monitor. Και προφανώς η Θωμά του είπε "κλείσ'το". Και το έκλεισε.

Η Θωμά μετά είπε ότι δεν έφταιγε αυτή για το κλείσιμο, ότι δεν ήθελε να δημοσιεύονται κείμενά της στο Monitor γιατί ούτε ο Carl Bernstein θέλει να δημοσιεύονται τα κείμενά του δίπλα στου Τράγκα. Τα [δικά της κείμενα] πάντως στο CNA (;) συνοδεύονται από ένα εξαιρετικό RSS feed του Deutsche Welle των οποίων οι δημοσιογράφοι δεν ρωτήθηκαν αν θέλουν τα κείμενά τους να εμφανίζονται δίπλα στα τοπικά νέα της Κρήτης.

Έχοντας δεχτεί απειλές για μηνύσεις στο παρελθόν, είναι η εύκολη λύση του Έλληνα. Πας μέχρι το Α.Τ. της γειτονιάς και καθάρισες. Τα Ειρηνοδικεία ζουν από την δικομανία του συμπολίτη μας. Και η Θωμά το παρατράβηξε. Μπορεί όντως ο Βρυώνης να έπρεπε να είχε προνοήσει να υπήρχε δυνατότητα για remove στη βάση δεδομένων του, αλλά αφού δεν το είχε κάνει, με γεια του με χαρά του. Από πότε δημοσιογράφος ακούστηκε να μην θέλει να βρίσκει ο κόσμος τα κείμενά της, απορώ.

Εκτός αν το monitor ήταν κανένα τσοντοsite και της έριχνε το επίπεδο.

Λες και αν είσαι δημοσιογράφος το blog σου αυτόματα αποκτά άλλο κύρος.

Λες και το RSS ανακαλύφθηκε για επιλεκτική χρήση.

Ο Παναγιώτης δεν ήταν Αντώνης. Και ψήθηκα να ανοίξω RSS aggregator...

Απόπειρα Αυτοκτονίας στην Αγία Παρασκευή

Στις 20:38 το βράδυ της Δευτέρας η Αστυνομία δέχθηκε μια κλήση από περίοικους που έβλεπαν μια μεσήλικη γυναίκα να προσπαθεί να βάλει τέλος στη ζωή της πηδώντας στο κενό από το μπαλκόνι της, στην πολυκατοικία που βρίσκεται στην γωνία των οδών Γραβιάς και Αιγαίου Πελάγους στην Αγία Παρασκευή. Αμέσως στην περιοχή έσπευσαν δύο περιπολικά, τρία πυροσβεστικά οχήματα και ένα ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ. Οι πυροσβέστες άπλωσαν ένα προστατευτικό πανί και έτσι στις 21:00 όταν η γυναίκα αποφάσισε να πηδήξει έπεσε επάνω στο πανί αποφεύγοντας έτσι τον σοβαρό τραυματισμό της ή ακόμα και τον θάνατο. Σύμφωνα με τους πυροσβέστες η γυναίκα έχασε την ισορροπία της και άπλωσε τα χέρια της κατά την πτώση της. Το ασθενοφόρο απομάκρυνε την γυναίκα αμέσως μετά την πτώση της και σύμφωνα με αστυνομικούς που ήταν παρόντες στο γεγονός δεν διατρέχει κάποιο κίνδυνο. Τα αίτια της πράξης της παραμένουν άγνωστα.

Εκπαιδεύοντας κάφρους

Πολλή φαιά ουσία έχει καταναλωθεί το τελευταίο διάστημα γύρω από το άρθρο 16, το πλέον διάσημο άρθρο του Ελληνικού Συντάγματος που απαγορεύει τα μη κρατικά πανεπιστήμια. Έτσι, περπατώντας μία μέρα πριν από το συλλαλητήριο της Τετάρτης που μας πέρασε στο κέντρο της Αθήνας, μπορούσα να δω την πλήρη έκθεση αφίσας για το θέμα στους δρόμους γύρω από την Ομόνοια.

Ήμουν καθ’οδόν να δω έναν Αμερικάνο να μιλάει για την εκπαίδευση σε ένα από τα πιο dodgy σημεία της Αθήνας. Χάζευα τους τοίχους. Νεολαία Συνασπισμού, ΑΔΕΔΥ, διάφορες αριστερότερες οργανώσεις που προειδοποιούσαν για την καταστροφή της χώρας αν περάσει το νομοσχέδιο. Η επιλογή λέξεων ήταν πάντα πολύ σημαντική σε αυτόν τον τόπο: από τη μία ακούς για το «μη κρατικό πανεπιστήμιο» και από την άλλη σου λένε ότι τα πανεπιστήμια θα ιδιωτικοποιηθούν και θα μπουν στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών.

Μια αφίσα που έδειχνε ένα σκίτσο με ένα ΙΕΚ κάπου στην επαρχία με μια ταμπέλα «Προσεχώς Πανεπιστήμιο» κέντρισε το ενδιαφέρον μου. Όχι τίποτα άλλο, αλλά με το status quo μπορεί ο κάθε τυχοδιώκτης να ανοίξει μια σχολή και να συνεργαστεί με το University of Wherethehellingham και να μοιράζει αναγνωρισμένα πτυχία.

Στην συνέχεια είδα και άλλες ωραιότατες αφίσες για τους 3. Όλοι θα θυμούνται τις εξαιρετικές εικόνες από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ που διοργανώθηκε στην Αθήνα την περασμένη άνοιξη. Εγώ έχω κρατήσει αυτή του λεωφορείου που παραδιδόταν στις φλόγες με τους άντρες της αστυνομίας μέσα σε αυτό, τα περιπολικά που καταστρέφονταν και τις δεκάδες σπασμένες βιτρίνες. Οι αλήτες λοιπόν πανηγυρίζουν ακόμα για τα «συγκρουσιακά γεγονότα» με το σλόγκαν «τους χαλάσαμε την ειρήνη τους».

Ποιό άρθρο 16 και κουραφέξαλα. Η εκπαίδευση αυτών των ανθρώπων που θεωρούν την καταστροφή ξένης και δημόσιας περιουσίας τρόπο έκφρασης που εντάσσεται; Εκτός από το γεγονός ότι οι δυνάμεις καταστολής, παρά τις κατηγορίες για το αντίθετο από τις «αναρχικές» ομάδες, είναι για κάποιο λόγο ανίκανες να αντιμετωπίσουν τις στρατιές των κάφρων που καίνε κάθε τρεις και λίγο την Αθήνα και την Θεσσαλονίκη.

Ίσως γιατί το πανεπιστημιακό μας άσυλο τους κρύβει όποτε σκουραίνουν τα πράγματα. Αλλά δεν μας πειράζει, θα το κρατήσουμε έτσι όπως είναι γιατί μπορεί να έρθει η χούντα αύριο μεθαύριο – λες και η χούντα θα σεβαστεί κανά άσυλο αν έρθει.

Πήγα και πήρα χαρτική ύλη για τα μαθητούδια μου. Φεύγοντας από το μαγαζί είδα και ένα προποτζήδικο. Είχα 2 κληρώσεις Κίνο να προλάβω. Και τα 2 ευρώ έγιναν 11. Έβγαλα τα έξοδά τους. Πήγα στην Ακαδημία να βρω το λεωφορείο μου, και βρήκα ένα ανατριχιαστικό προτοσέλιδο της εφημερίδας Πελοπόννησος: Αλβανός, πατέρας ενός παιδιού με έγκυο γυναίκα, αυτοκτόνησε γιατί δεν άντεχε τα προβλήματά του. Απαγχονίστηκε. Όπως και 7 παιδιά που ήθελαν να μιμηθούν την εκτέλεση του Σαντάμ, σύμφωνα με την Ελευθεροτυπία.

Μια άλλη εφημερίδα (Απογευματινή) έβγαλε πρωτοσέλιδο έναν καθηγητή του Πολιτικού της Νομικής που είχε βάλει θέμα τελικών εξετάσεων στο μάθημα «Θεμελιώδη Δικαιώματα» με αθώους φοιτητές που πέρναγαν δίπλα από μια πορεία για το άρθρο 16 να τρώνε ξύλο σε αστυνομικά τμήματα. Έ ρε συμπτώσεις.

Έφυγα για το λεωφορείο. Τα ΜΑΤ είχαν αρχίσει να ζώνουν τα Προπύλαια. Για να μην έρθουν οι κάφροι. Είτε για τους 3, είτε για το άρθρο 16. Ή για την αθάνατη ελληνική you-know-what που μας δέρνει...

Αεροδρόμιο: Λεωφορεία με € 1,00;

Φεύγοντας ένα βράδυ από το LGAV, κατά κόσμον Ελευθέριος Βενιζέλος, παρατήρησα ότι υπήρχε στάση για ένα λεωφορείο με αριθμό [309]. Κάνοντας τη σχετική έρευνα, διαπίστωσα ότι πρόκειται για την λεωφορειακή γραμμή ΣΤ.ΠΡΟΑΣΤ.ΚΟΡΩΠΙΟΥ - ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ (ΚΥΚΛΙΚΗ), η οποία έχει δρομολόγια ανά μισή ώρα από τις 07:00 ως τις 21:30.

Ψάχνοντας άλλο λίγο βρήκα και ένα δρομολόγιο λεωφορείου για τον σταθμό Κορωπίου από Πλακεντίας και Σταυρό ([310], από τις 6:15 ανά 20-30' Δευτέρα-Σάββατο και 7:45 τις Κυριακές, τελευταίο δρομολόγιο προς Πλακεντίας στις 21:45) και επίσης ότι εκεί κάνει τέρμα και το [308] (Εθνική Άμυνα - Παιανία - Κορωπί, εκ πείρας ανά 15'-20').

Τέλος, από Γλυφάδα λειτουργεί η γραμμή [120] για τον σταθμό του Κορωπίου ανά 30'.

Χωρίς να έχω δοκιμάσει προσωπικά τους παραπάνω συνδυασμούς γραμμών, όλα δείχνουν ότι με €1,00 (δηλαδή δύο εισητήρια) ή €0,50 (δύο φοιτητικά εισητήρια) μπορείς να βρεθείς κύριος στο Αεροδρόμιο και το εμπορικό του πάρκο, με ανταπόκριση στο Κορωπί.

Ακούγεται ωραίο αν δεν βιάζεσαι, ενώ είναι κρίμα το αεροδρόμιο να εξυπηρετείται μόνο από τις γραμμές Express...

Noodles: Πέθανε ο πατέρας τους...

Ο εφευρέτης του αγαπημένου μου snack έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 96 χρονών. Ο Momofuku Ando, που σκέφτηκε να δημιουργήσει τα γνωστά σε όλους μας στιγμιαία noodles βλέποντας κόσμο να συρρέει να αγοράσει σούπες στα ερείπια της Ιαπωνίας μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, πέθανε από καρδιακή προσβολή. Δείτε το αφιέρωμα του [BBC].

Πως να καταστρέψεις μια αεροπορική εταιρεία

Ο πιλότος μιλάει με τον πύργο ελέγχου. Προσπαθεί να αποφασίσει αν θα καρφωθεί με το ATR (εκείνα τα ελικοφόρα που βαμένα στα χρώματα της Ολυμπιακής σε πάνε σε διάφορα επαρχιακά αεροδρόμια της χώρας) πάνω στο σπίτι του προέδρου της χώρας ή στα γραφεία της αεροπορικής. Ο πύργος ελέγχου αντί να του δίνει συντεταγμένες προσπαθεί να τον μεταπείσει. Ο Chris Phatswe όμως βρήκε κάτι καλύτερο. Καρφώθηκε πάνω στα υπόλοιπα αεροπλάνα της εταιρείας και εγκατέλειψε τον μάταιο τούτο κόσμο με στυλ.

Πριν από μερικές μέρες αντιμετώπιζα τον κίνδυνο να περάσω την μεθεπόμενη πρωτοχρονιά στην εξωτική Botswana, ένα κρατίδιο βόρεια της Νότιας Αφρικής το οποίο δεν διαθέτει αεροπορική σύνδεση με κανένα μέρος του πλανήτη στο οποίο μπορείς να πας από Ελλάδα. Μέσω Γιοχάνεσμπουργκ μάλιστα, προσθέτεις 400 ευρώ για να βρεθείς στο υπερσύγχρονο αεροδρόμιο της πρωτεύουσάς τους.

Ψάχνοντας λοιπόν στο Google αντίκρισα την Air Botswana - που έχει πλάκα πλάκα καλύτερο σύστημα on-line κρατήσεων από την επίσημη αγαπημένη Ολυμπιακή (όπως σωστά παρατήρησε ο amabilis.) Και επειδή η Wikipedia πάντα βοηθάει σε αυτές τις περιπτώσεις, στο λήμμα της βρήκα και την ιστορία του Phatswe.

O Phatswe είχε αποτύχει στις ιατρικές εξετάσεις και έτσι από πιλότος κατέληξε υπεύθυνος ασφαλείας στην εταιρεία. Το επίπεδο φάνηκε από το γεγονός ότι ανενόχλητος βούτηξε το αεροπλάνο και πέταγε δύο ώρες γύρω γύρω από το αεροδρόμιο. Στο τέλος αποφάσισε να το ρίξει πάνω στα άλλα δύο αεροπλάνα αφού δεν είχε άλλα καύσιμα. Και η Air Botswana έμεινε πανηγυρικά με ένα μόνο αεροπλάνο.

Και κάτι συνταρακτικό: ο τύπος είχε AIDS (σε μια χώρα που περίπου 7 στους 20 έχουν.)

Την πρωτοχρονιά τελικά θα την περάσω στο Cork της Ιρλανδίας. Όπου η Aer Arann αντί να με πάει με αεροπλάνο με πήγε με ΚΤΕΛ. Χαλάλι. Τουλάχιστον έφτασα μέχρι Δουβλίνο με στυλ.

2006 Exodus

Φεύγοντας από το σπίτι του Κυριάκου είχα κάνει το τελευταίο post του 2006. Βγήκα στον δρόμο, άναψα ένα τσιγάρο και κατέβαινα προς τη στάση για να πάρω το διάσημο Β5 να πάω να περάσω το οικογενειακό δίωρο της αλλαγής του χρόνου, να φάω τη βασιλόπιτά μου και να φύγω για τον καθιερωμένο εορτασμό. Όμως είχα ξεχάσει εκείνη την γαϊδουροφωνάρα του 185, που μου είπε "πήγαινε λίγο νωρίτερα". Ή μάλλον είχα κάνει ένα τραγικό λάθος κατά τον ορισμό του "λίγο".

Φτάνοντας 15 λεπτά νωρίτερα από τη στιγμή που υποτίθεται ότι θα έφτανε το λεωφορείο αν έφευγε 10 η ώρα από την αφετηρία του βρήκα ένα πλήθος ανθρώπων να περιμένουν ένα από τα μπλε θαύματα της καθημερινότητας που σε πάνε σπίτι σου. Τζίφος. Και από ταξί, άλλο τίποτα. Μόνο που ήταν όλα γεμάτα και κανένα δεν πήγαινε προς το σπίτι μου. Λες και μένω στα Καλύβια να πούμε.

Έρχεται σε κάποια φάση μια γριά. "Τζίμη;" (ή κάτι τέτοιο). Δεν απαντάω, δεν γυρνάω καν βασικά, δεν με λένε Τζίμη. "Τζίμη! Τζίμη!" Γυρνάω και την κοιτάω. "Δεν σε λένε Τζίμη;" με ρωτάει μέσα στην περιέργεια. Κουνάω το κεφάλι μου γεμάτος άρνηση. Δεν με λένε Τζίμη κυρία μου. Αυτή απτόητη. "Δεν είσαι διάκονος;"

Σοκ εγώ. Και πάει στο διάολο όταν είμαι ακούρευτος και αξύριστος. Εκείνη την ημέρα απέπνεα πολιτισμό. Κοντό μαλλί και φρεσκοξυρισμένο μούσι. "Όχι, δεν είμαι διάκονος." "Σίγουρα δεν είσαι σε μια εκκλησία; Διάκονος; Ιεραπόστολος;" Έ ρε γλέντια πρωτοχρονιάτικα. "Όχι, δεν είμαι διάκονος κυρία μου" της είπα με την υπομονή μου να τελειώνει. "Α, γιατί ήταν ένα παιδί στο Θησείο που σου έμοιαζε! Καλή χρονιά!" μου είπε και έφυγε πεζή από την δεξιά λωρίδα της Αλεξάνδρας φλερτάροντας με το να την κάνει κιμά ένα από τα πολλά (γεμάτα, που δεν πήγαιναν σπίτι μου) ταξί.

Συνέχισα να περιμένω το λεωφορείο. Ρωτάω έναν not-that-straight τύπο που περίμενε πριν από εμένα αν είδε το Β5. Μόνο που δεν έσκασε στα γέλια. Και έτσι πήρα τα πόδια μου να πάω προς το μετρό των Αμπελοκήπων. Στο πρώτο φανάρι πέρασε μια κουστωδία 4 ασφαλίτικων και δύο λιμουζίνων με έναν ικανό αριθμό μηχανόβιων αστυνομικών γύρω τους. Ζήλεψα. Θα γίνω πρωθυπουργός.

Πήρα το μετρό (που είχε δρομολόγια άνα 10 λεπτά - respect) και φτάνοντας στην Εθνική Άμυνα βρήκα κόσμο να περιμένει ταξί. Η ευγένεια όμως δεν έμελλε να παίξει σημαντικό ρόλο στην απόφασή μου να τους παρακάμψω όλους και να μπω στο πρώτο ταξί που ήρθε σαν κάτι άλλους που τους βρίζω μετά βγελδυμίας στους δρόμους της Αθήνας. Το πήρα και έφυγα.

Στον δρόμο το σταματάνε δύο dodgy (το λιγότερο) τύποι που πάνε Αγία Παρασκευή. Ο ταξιτζής, ο οποίος έμοιαζε με εβραίο ραβίννο, τους δέχτηκε. Ο ένας από τους δύο μπαίνει με το τσιγάρο αναμμένο και ρωτάει τον ταρίφα αν έχει πρόβλημα. Προφανώς και είχε. Ο τύπος λοιπόν παίρνει το τσιγάρο, το σβήνει πάνω στον αντίχειρά του και ζητάει συγγνώμη. Αφού τους κατεβάσαμε ο οδηγός γυρνάει και μου λέει "δεν είχα πρόβλημα αν ήταν κάποιος άνθρωπος σαν και εσένα, αλλά τους είδες πως ήτανε."

"Άνθρωπος σαν εμένα." Η φράση αντιλαλούσε μέχρι να φτάσω σπίτι μου.

Saddam's Requiem: Το Βίντεο

Το μεγαλύτερο σοκ από την εκτέλεση του Σαντάμ ήταν σίγουρα το όσα ακούστηκαν από τους δημίους του πριν ανοίξει η καταπακτή και περάσει ο πρώην δικτάτορας στην ιστορία. Και επιβεβαιώθηκε για άλλη μια φορά ότι ο συνδυασμός Internet και κινητού με κάμερα είναι θανατηφόρος.

Αυτό το διάσημο βίντεο της εκτέλεσης του Σαντάμ Χουσεϊν που τραβήχτηκε από κινητό τηλέφωνο βρίσκεται [εδώ].

Προσοχή: το βίντεο είναι υπερβολικά βίαιο.

N844AA: Αεροπλάνο φάντασμα (;)

Το να κλέψεις μία Lacta από το περίπτερο της γειτονιάς σου σίγουρα φαντάζει δύσκολο. Κάποιος όμως έκλεψε ένα ολόκληρο Boeing 727 από ένα αεροδρόμιο της Αγκόλας πριν από περίπου τρία χρόνια. Έκτοτε κανείς δεν έχει δει ούτε το αεροπλάνο ούτε τον Ben Padilla, μηχανικό αεροσκαφών, που ήταν πάνω στο αεροπλάνο τη στιγμή που έκανε φτερά. Η ιστορία είναι γεμάτη μυστήριο, όπως και οι διάφορες θεωρίες που βγήκαν στη φόρα επί του θέματος...

Το αεροπλάνο άνηκε στην American Airlines πριν πωληθεί σε μια εταιρεία της Φλόριδα, η οποία με τη σειρά της το πούλησε στην IRS Airlines που εκτελεί προγραμματισμένες πτήσεις στο εσωτερικό της Νιγηρίας. Το αεροπλάνο πόζαρε για την τελευταία του φωτογραφία [source: airliners.net] σε ένα αεροδρόμιο της Φλόριδα όπου ετοιμάζοταν για το καινούργιο του αφεντικό.



Η συνέχεια της ιστορίας: Η IRS δεν πλήρωσε τους προηγούμενους ιδιοκτήτες του αεροπλάνου, το οποίο είχε μετατραπεί σε ένα αεριωθούμενο tanker με την προσθήκη πανάκριβων δεξαμενών πετρελαίου. Οι Αμερικάνοι έστειλαν τον [Ben Padilla] να γυρίσει το αεροπλάνο πίσω στην Φλόριδα. Ο Padilla ήταν μηχανικός αεροσκαφών που είχε αρκετές ώρες πτήσης σε μικρά αεροπλάνα.

Στις 25 Μαϊου του 2003 ήταν επάνω στο αεροπλάνο για άγνωστο λόγο. Όπως δήλωσαν υπάλληλοι του αεροδρομίου, ένας μαύρος άνδρας ντυμένος ως καθαριστής μπήκε στο αεροπλάνο και μετά από λίγο το αεροπλάνο έβαλε μπροστά και μετά από μια περίεργη διαδρομή πάνω στον διάδρομο απογείωσης, σαν να υπήρχε μάχη στο εσωτερικό του, απογειώθηκε με άγνωστη κατεύθυνση.

Το αεροπλάνο δεν βρέθηκε ποτέ από τότε. Φήμες το έχουν φέρει να είναι το αεροπλάνο 3X-GDO που [κατέπεσε] στην Νιγηρία ένα χρόνο μετά ή ένα αεροπλάνο που κατήσχεσαν οι αρχές της Βηρυττού λόγω παρατυπιών. Όλος ο κόσμος το έψαχνε γιατί υποψιαζόντουσαν ότι θα χρησιμοποιούνταν σε μια επίθεση τύπου 9/11 και το FBI ψάχνει ακόμα τον Padilla μήπως ξέρει τίποτα για το που είναι το 727.

Ο αδερφός του Padilla προσπαθούσε τότε να τον βρει μέσα από [σχόλια (κάτω μέρος σελίδας)] σε blogs και forums.

Ο Bob Srother, Καναδός πιλότος, [ισχυρίζεται] ότι είδε το αεροπλάνο στην Γουινέα με την ψεύτικη εγγραφή 3X-GOM, με τα χρώματα μιας άλλης αεροπορικής ονόματι UTA (η εταιρεία που είχε το GDO που συνετρίβη). Η αεροπορική βιαστικά εξέδωσε ανακοινώσεις ότι το μπέρδεψε με το 3X-GDM, άλλο παλιό αεροσκάφος της American Airlines. Όμως ο Srother ήταν απόλυτα σίγουρος, ενώ δήλωσε ότι το αεροπλάνο ανήκει σε Λιβανέζους που κάνουν λαθρεμπόριο ανάμεσα στην Βηρυττό και το Conakry, την πρωτεύουσα της Γουινέας και την τοποθεσία που ο Srother είδε(;) το αεροπλάνο-φάντασμα.

Μια άλλη υπόθεση που κάνουν διάφοροι στους αεροπορικούς κύκλους είναι ότι το αεροπλάνο απλά [εκλάπη] από τον μεγαλοαπατεώνα μεσάζοντα στην αγοραπωλησία του N844AA, ενώ η [εκδοχή] ενός υπαλλήλου της Washington Post είναι ότι το αεροσκάφος εξαφανίστηκε λίγο πριν από μια νέα αγοραπωλησία και χρησιμοποιείται σε παράνομες δραστηριότητες. Στην εκδοχή αυτή αναφέρεται και το όνομα του διευθυντή αεροπλοϊας της Αγκόλας που δήλωσε ότι ένας Αμερικανός υπήκοος πήρε το αεροπλάνο χωρίς όμως να τον κατονομάσει. Αν βέβαια ήξερε ποιος είναι, λογικά θα το είχε κοινοποιήσει στις αρχές και τον τύπο, αφού ο Padilla (που το FBI έχει μάθει κατά την πηγή αυτή ότι ελέγχει το αεροπλάνο μαζί με έναν τύπο ονόματι John Mikel Mutantu) θεωρείται ακόμα εξαφανισμένος.

Για περισσότερα επί του θέματος, ένα από τα πιο πλήρη sites είναι το [No Such Blog] που έχει νέα της υπόθεσης μέχρι το τέλος του 2005.