Η Ανώτατη Αρχή Προσωπικών Δεδομένων και το Υπουργείο Παιδείας έχουν ξεκινήσει εδώ και λίγο καιρό έναν περίεργο πόλεμο, με την Αρχή να υπερασπίζεται τους χιλιάδες μαθητές που θέλουν να έχουν το δικαίωμα να δουν τα γραπτά τους αφού βαθμολογηθούν και το Υπουργείο να αρνείται σθεναρά να άρει όλες τις νομικές παρεμβάσεις του που καθιστούν το πανελλαδικώς εξεταζόμενο γραπτό πιο άβατο και από το Άγιο Όρος για ένα γκρουπ από 400 Αγγλίδες. Γυμνές.
Το Υπουργείο υποστηρίζει ότι θα υπάρξουν "ανυπέρβλητα προβλήματα" αν επιτρέψει στους υποψηφίους και πιθανώς στο Συμβούλιο της Επικρατείας να κρίνουν τη βαθμολογία που τους έβαλαν οι δύο ή τρεις βαθμολογητές. Και θα κάνω μια σύντομη αναφορά στην ιστορία του γράφοντα: μεγαλωμένος στην Αυστραλία, αρκετά φλύαρος στα Αγγλικά, πήρα στο ειδικό μάθημα 19,9 από τον πρώτο βαθμολογητή και 10,1 από τον δεύτερο. Στο τέλος προσγειώθηκα στο 15,6. Ακόμα θέλω να μάθω πως έγινε αυτό το πράγμα - άσχετα αν τα γραπτά καταστρέφονται την 15η Μαϊου του επόμενου έτους, ανήμερα στα γενέθλιά μου.
Προφανώς θα υπάρξουν ανυπέρβλητα προβλήματα. Διορθωτές που δουλεύουν κάτω από άθλιες συνθήκες και πληρώνονται με το γραπτό θα ακολουθήσουν την πατροπαράδοτη συνταγή: όσα περισσότερα γραπτά, όσο λιγότερο χρόνο γίνεται. Καθηγητές διορθώνουν γραπτά άσχετα με την ειδικότητα τους. Και πάνω απ'όλα, η σχεδόν πλήρης απουσία τυποποιημένης εξέτασης αφήνει την βαθμολόγηση στην κρίση του κάθε τυχόντα (π.χ. αν γράψεις σε γραπτό για το Πολυτεχνείο και σε βαθμολογεί κανένας ξεχασμένος από την φύση χουντικός, την έβαψες.)
Προφανώς και θα χαθεί το κύρος των Πανελλαδικών, όπως ισχυρίζεται το Υπουργείο. Γιατί δεν έχουν κύρος. Δεν είναι αξιόπιστες. Δεν διασφαλίζουν ότι τα Πανεπιστήμια αυτού του τόπου θα δεχτούν τα καλύτερα μυαλά. Το μόνο που διασφαλίζουν είναι παχυλά εισοδήματα για τους εγκληματίες που λένε στους 17χρονους ότι πρέπει να ξέρουν να χρησιμοποιούν τη λέξη "ενδελεχώς" αντί για το "συνέχεια" αν θέλουν να γράφουν καλές εκθέσεις. Και αν χρησιμοποιούσα ενδελεχώς αυτή τη λέξη, θα πέταγε πέτρες μέχρι και το Blogger στο modem μου.
Προσωπικά, θέλω να περάσει η θέση της Αρχής και να μπορεί ο καθένας να δει το γραπτό του. Γιατί τότε μόνο θα συμβεί και κάτι αξιόλογο στην εκπαίδευση όσον αφορά τις αντιδράσεις όλου του κόσμου σε κάθε τι που γίνεται σε αυτόν τον ευαίσθητο χώρο. Όμως τότε να δω και τους φοιτητοπατέρες που μπήκαν στις σχολές τους, να δω πόσο θα νοιαστούν να αντιδράσουν για το γεγονός ότι τα Πανεπιστήμιά τους δεν έχουν το δικαίωμα να επιλέγουν τους φοιτητές τους μόνα τους και αφήνουν την ακαδημαϊκή τους τύχη στα χέρια του ιδρωμένου χοντρού με το γαλάζιο πουκάμισο που διορθώνει γραπτά στους 40 υπό σκιάν...
20/5/07
Πανελλήνιες 2008: Άλλη μια από τα ίδια...
Παρακολουθήσαμε με ενδιαφέρον την πρώτη μέρα των Πανελλαδικών εξετάσεων, της διαδικασίας που θα επιλέξει τους νέους φοιτητές που θα μετέχουν της δημόσιας και δωρεάν παιδείας από του χρόνου και που, με τον τρόπο της, θα επιλέξει και αυτούς που θα γραφτούν σε κάθε λογής ιδιωτικά ιδρύματα - από τα σοβαρά κολλέγια μέχρι τα τιποτένια franchise των ξεφτιλισμένων πανεπιστημίων της αλλοδαπής.
Οι επίδοξοι φοιτητές λοιπόν σήμερα είχαν ως θέμα τους την ανθρωπιά. Να γράψουν ένα άρθρο 600 λέξεων (έτσι δημιουργείς media writers, λέγοντάς τους να γράψουν ένα μάτσο σάλτσες που δεν θα τις πέρναγε ούτε ο πιο ναρκομανής αρχισυντάκτης) για το γιατί πρέπει να στηρίζονται προσπάθειες που αφορούν την βοήθεια στον συνάνθρωπο (κοινώς, 600 λέξεις για κάτι τόσο προφανές όσο το γεγονός ότι η γη γυρίζει.)
Οι απαντήσεις των θεμάτων δόθηκαν όπως πάντα από τους ειδικούς των φροντιστηρίων. Σε αυτή την περίπτωση, το in.gr προτείνει στους 17χρονους ότι το 20άρι το τσιμπάνε αν έχουν γράψει για την "υποχώρηση του πνεύματος της χρησιμοθηρίας και του ωφελιμισμού που επικρατεί στην σύγχρονη εποχή" (τι είναι η χρησιμοθηρία μαμά;), την επαναφορά της ιδεολογίας του ανθρωπισμού στο προσκήνιο (ενώ ο Furedi έχει τρελλαθεί να μας λέει για το πως παρατήσαμε την συγκεκριμένη ιδεολογία μέσω της προσκόλλησής μας στην θεωρία ότι η γη θα ήταν ένα καλύτερο μέρος χωρίς εμάς επάνω της) και φυσικά την στήριξη του κράτους πρόνοιας, γιατί είναι γνωστό ότι στη χώρα που ζούμε αν είσαι ανάπηρος μπορείς να κινηθείς ελεύθερα μέσα στο μετρό, αλλά αν βγεις έξω το καλύτερο που μπορεί να σου συμβεί είναι να πέσεις πάνω σε ένα παρκαρισμένο Smart.
Έτσι τα παιδιά που για άλλη μια χρονιά κατάφεραν να μάθουν να σκέφτονται (με τον ίδιο λάθος τρόπο που προτείνουν οι φιλόλογοι του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου) θα μπουν στις καλύτερες σχολές. Αυτοί που σκέφτηκαν "μα τι μαλακίες είναι αυτές" προφανώς δεν θα έχουν την ίδια τύχη. Πάντως μου κάνει εντύπωση ότι σε μια χώρα που ο 17χρονος υποτίθεται ότι μπορεί να σου αναλύσει τον ανθρωπισμό και τη χρησιμοθηρία έχουμε τέτοια χάλια στα πανεπιστήμια με φοιτητές που θέλουν το δικαίωμα να μπορούν να τελειώσουν τη σχολή τους στα 12 χρόνια. Μάλλον παθαίνουμε όλοι μια μαζική αποβλάκωση στο καλοκαίρι μετά την Γ' Λυκείου.
Επίσης, η Έκθεση θα έπρεπε να έχει στοιχεία επιχειρηματολογίας. Και επιχειρηματολογία δεν σημαίνει ότι θα πω ότι ο ήλιος ανατέλει στην ανατολή, ή ότι είναι καλό να βοηθάμε τους συνανθρώπους μας. Όμως και στους ντόπιους αγώνες επιχειρηματολογίας, βλέπεις τους φιλόλογους να θαμπώνονται από τους φοιτητές που θα μιλάνε 6 λεπτά για το προφανές. Χωρίς να λένε την γνώμη τους για κάτι, χωρίς να υπάρχει κάτι το controversial ούτε στο απειροελάχιστο.
Όσον αφορά "το πνεύμα του αλτρουϊσμού," το αποδεικνύουν έμπρακτα οι φοιτητοπατέρες που αντιτίθενται όχι στο άρθρο 16, όχι στην ιδιωτική παιδεία, όχι στην αξιολόγηση αλλά σε κάθε αλλαγή του status quo το οποίο θα μπορούσε να σημαίνει ότι κάποιοι συνάδελφοί τους θα έχουν τα ίδια επαγγελματικά δικαιώματα με αυτούς ή ότι αυτοί θα χάσουν το δικαίωμα του να οργώνουν τα πανεπιστήμια και να τα μετατρέπουν σε οίκους ανοχής που λειτουργούν κατά το δοκούν με ένα campus life που περιστρέφεται γύρω από μια μικροπολιτική της πλάκας που εκφράζεται από όλες ανεξαιρέτως τις φοιτητικές παρατάξεις.
Έ ρε Παπανούτσο...
Οι επίδοξοι φοιτητές λοιπόν σήμερα είχαν ως θέμα τους την ανθρωπιά. Να γράψουν ένα άρθρο 600 λέξεων (έτσι δημιουργείς media writers, λέγοντάς τους να γράψουν ένα μάτσο σάλτσες που δεν θα τις πέρναγε ούτε ο πιο ναρκομανής αρχισυντάκτης) για το γιατί πρέπει να στηρίζονται προσπάθειες που αφορούν την βοήθεια στον συνάνθρωπο (κοινώς, 600 λέξεις για κάτι τόσο προφανές όσο το γεγονός ότι η γη γυρίζει.)
Οι απαντήσεις των θεμάτων δόθηκαν όπως πάντα από τους ειδικούς των φροντιστηρίων. Σε αυτή την περίπτωση, το in.gr προτείνει στους 17χρονους ότι το 20άρι το τσιμπάνε αν έχουν γράψει για την "υποχώρηση του πνεύματος της χρησιμοθηρίας και του ωφελιμισμού που επικρατεί στην σύγχρονη εποχή" (τι είναι η χρησιμοθηρία μαμά;), την επαναφορά της ιδεολογίας του ανθρωπισμού στο προσκήνιο (ενώ ο Furedi έχει τρελλαθεί να μας λέει για το πως παρατήσαμε την συγκεκριμένη ιδεολογία μέσω της προσκόλλησής μας στην θεωρία ότι η γη θα ήταν ένα καλύτερο μέρος χωρίς εμάς επάνω της) και φυσικά την στήριξη του κράτους πρόνοιας, γιατί είναι γνωστό ότι στη χώρα που ζούμε αν είσαι ανάπηρος μπορείς να κινηθείς ελεύθερα μέσα στο μετρό, αλλά αν βγεις έξω το καλύτερο που μπορεί να σου συμβεί είναι να πέσεις πάνω σε ένα παρκαρισμένο Smart.
Έτσι τα παιδιά που για άλλη μια χρονιά κατάφεραν να μάθουν να σκέφτονται (με τον ίδιο λάθος τρόπο που προτείνουν οι φιλόλογοι του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου) θα μπουν στις καλύτερες σχολές. Αυτοί που σκέφτηκαν "μα τι μαλακίες είναι αυτές" προφανώς δεν θα έχουν την ίδια τύχη. Πάντως μου κάνει εντύπωση ότι σε μια χώρα που ο 17χρονος υποτίθεται ότι μπορεί να σου αναλύσει τον ανθρωπισμό και τη χρησιμοθηρία έχουμε τέτοια χάλια στα πανεπιστήμια με φοιτητές που θέλουν το δικαίωμα να μπορούν να τελειώσουν τη σχολή τους στα 12 χρόνια. Μάλλον παθαίνουμε όλοι μια μαζική αποβλάκωση στο καλοκαίρι μετά την Γ' Λυκείου.
Επίσης, η Έκθεση θα έπρεπε να έχει στοιχεία επιχειρηματολογίας. Και επιχειρηματολογία δεν σημαίνει ότι θα πω ότι ο ήλιος ανατέλει στην ανατολή, ή ότι είναι καλό να βοηθάμε τους συνανθρώπους μας. Όμως και στους ντόπιους αγώνες επιχειρηματολογίας, βλέπεις τους φιλόλογους να θαμπώνονται από τους φοιτητές που θα μιλάνε 6 λεπτά για το προφανές. Χωρίς να λένε την γνώμη τους για κάτι, χωρίς να υπάρχει κάτι το controversial ούτε στο απειροελάχιστο.
Όσον αφορά "το πνεύμα του αλτρουϊσμού," το αποδεικνύουν έμπρακτα οι φοιτητοπατέρες που αντιτίθενται όχι στο άρθρο 16, όχι στην ιδιωτική παιδεία, όχι στην αξιολόγηση αλλά σε κάθε αλλαγή του status quo το οποίο θα μπορούσε να σημαίνει ότι κάποιοι συνάδελφοί τους θα έχουν τα ίδια επαγγελματικά δικαιώματα με αυτούς ή ότι αυτοί θα χάσουν το δικαίωμα του να οργώνουν τα πανεπιστήμια και να τα μετατρέπουν σε οίκους ανοχής που λειτουργούν κατά το δοκούν με ένα campus life που περιστρέφεται γύρω από μια μικροπολιτική της πλάκας που εκφράζεται από όλες ανεξαιρέτως τις φοιτητικές παρατάξεις.
Έ ρε Παπανούτσο...
18/5/07
"RSS και κλάιν μάιν, ο server κατάσχεται!"
Είχαμε γράψει για την περίπτωση του blogme.gr, ένα από αυτά τα [υπέροχα sites] που φιλοξενούν μια αυτόματη λίστα με τα τελευταία posts από όλα τα ελληνικά blogs, που δέχτηκε μήνυση από τον Δημοσθένη Λιακόπουλο (σύμφωνα με [δήλωση] του ιδιοκτήτη της υπηρεσίας στον ΣΚΑΙ) επειδή είχε links προς το περιβόητο FunEL, το blog που περιέχει διάφορα χιουμοριστικά σχόλια για τον δημοφιλή επιστήμονα (αλλά και αρκετές χοντράδες, σε σημείο που σταματήσαμε να το θεωρούμε αστείο.)
Ο Τσιπρόπουλος αρνείται κάθε ανάμειξη με το περιεχόμενο του blog, καθώς ούτως ή άλλως δεν ευθύνεται αυτός για το τι γράφει ο καθένας που linkάρεται σε έναν rss aggregator (τέτοιου είδους υπηρεσία), όπως ο Παπανδρέου δεν φταίει που το democracy.pasok.gr οδηγούσε σε κείμενα που ανέφεραν τα Σκόπια ως Macedonia, όπως είπε και ο Πέτρος Ευθυμίου. Βέβαια, εμείς εδώ στο ονειροδρόμιο έχουμε τρελλαθεί γιατί στο FunEL έχει εμφανιστεί και link προς τα δω. Δηλώνουμε από πριν ότι δεν τους ξέρουμε τους κυρίους γιατί μέχρι να γίνει η δίκη δεν ξέρουμε αν κινδυνεύουμε να περάσουμε τις πύλες του Κορυδαλλού, ο οποίος δεν πρέπει να προσφέρει wi-fi για να bloggάρουμε με την ησυχία μας.
Anyway, ο Αντώνης Τσιπρόπουλος, ιδιοκτήτης του blogme.gr, περνάει [καλοκαιρινό δικαστήριο] στην Αθήνα για το θέμα. Μπορείτε να υπογράψετε το σχετικό [petition], ή να ρίξετε ένα τηλέφωνο στο 2310 52 10 10 και να εξηγήσετε στον κο Λιακόπουλο ότι έχει κάνει μήνυση στον λάθος άνθρωπο.
Ο Τσιπρόπουλος αρνείται κάθε ανάμειξη με το περιεχόμενο του blog, καθώς ούτως ή άλλως δεν ευθύνεται αυτός για το τι γράφει ο καθένας που linkάρεται σε έναν rss aggregator (τέτοιου είδους υπηρεσία), όπως ο Παπανδρέου δεν φταίει που το democracy.pasok.gr οδηγούσε σε κείμενα που ανέφεραν τα Σκόπια ως Macedonia, όπως είπε και ο Πέτρος Ευθυμίου. Βέβαια, εμείς εδώ στο ονειροδρόμιο έχουμε τρελλαθεί γιατί στο FunEL έχει εμφανιστεί και link προς τα δω. Δηλώνουμε από πριν ότι δεν τους ξέρουμε τους κυρίους γιατί μέχρι να γίνει η δίκη δεν ξέρουμε αν κινδυνεύουμε να περάσουμε τις πύλες του Κορυδαλλού, ο οποίος δεν πρέπει να προσφέρει wi-fi για να bloggάρουμε με την ησυχία μας.
Anyway, ο Αντώνης Τσιπρόπουλος, ιδιοκτήτης του blogme.gr, περνάει [καλοκαιρινό δικαστήριο] στην Αθήνα για το θέμα. Μπορείτε να υπογράψετε το σχετικό [petition], ή να ρίξετε ένα τηλέφωνο στο 2310 52 10 10 και να εξηγήσετε στον κο Λιακόπουλο ότι έχει κάνει μήνυση στον λάθος άνθρωπο.
Τα προβλήματα του Νεοέλληνα
Επειδή ξέρω ότι το μεγαλύτερο σας πρόβλημα αυτή τη στιγμή είναι το ότι δεν έχετε λιμουζίνα για να πάτε στο Baby Gold με τους φίλους σας και να σας τρίβουν οι κοπέλες τα προσόντα τους στη μούρη σας έναντι αδράς αμοιβής (γιατί ο χορός στο στριπτιζάδικο είναι κάτι σαν τη μηλόπιτα στα Starbucks: μικρός και ακριβός,) το ονειροδρόμιο βρήκε το [www.bachelor-parties.gr], την υπηρεσία του Cutty Sark για αυτό το σκοπό. Περιέχει και την σούπερ συμβουλή να μην κανονίσει η wannabe σύζυγος το bachelor party, και να μην πάρετε και τις φίλες της μαζί σας. Priceless.
16/5/07
Οι όμορφες τράπεζες άσχημα καίγονται
Πριν από 2 μέρες σας έγραφα για το δικαίωμα του κάθε κατεστραμμένου να καίει αυτοκίνητα και κτίρια στα πανεπιστήμια της χώρας. Φέυγοντας λοιπόν από το internet cafe της γειτονιάς (αύριο μου είπαν ότι θα έρθει πάλι η On) άκουσα έναν μικρό κρότο και έβλεπα πυκνό μάυρο καπνό να έρχεται από την κατηφόρα. Και επειδή ο Έλληνας είναι ξεχωριστός, αντί να τρέχει μακριά από τη φωτιά, τρέχει κατά πάνω της. Και είδα την όμορφη Citibank να τυλίγεται στις φλόγες.
Μεταξύ 3:30-4:00 τα ξημερώματα της Τρίτης λοιπόν το κατάστημα της Citibank στην Αγία Παρασκευή δέχτηκε επίθεση από αγνώστους, κατά πάσα πιθανότητα ντόπιους σύμφωνα με την ασφάλεια. Ακούστηκαν τρεις εκρήξεις, οι δύο με μεγάλη χρονική διαφορά από την πρώτη, και ακολούθησε η πυρκαγιά που έκαψε ολοσχερώς δύο γεμάτα ΑΤΜ (η μυρωδιά του καμένου πενηντάευρου συγκρίνεται μόνο με το κοντοσούβλι του Γιώργου στη Λ. Αλεξάνδρας), τα γραφεία της διεύθυνσης της τραπεζας και το σύστημα κλιματισμού.
Μαζεύτηκαν αρκετοί περίεργοι γύρω γύρω από την τράπεζα απολαμβάνοντας το θέαμα. Εκεί ήταν και οι άτυχοι που βρήκαν σπίτι στην ίδια πολυκατοικία με τη Citibank, η οποία έχει γίνει πολλές φορές στόχος εμπρησμού. Ένα σπίτι συγκεκριμένα απειλήθηκε αρκετά, αφού η πυρκαγιά στο σύστημα κλιματισμού δεν έσβηνε με τίποτα και οι φλόγες έγλειφαν το μπαλκόνι μέχρι που οι πυροσβέστες κατάφεραν να την θέσουν υπό έλεγχο. Σε κάποια φάση βέβαια βγήκαν και οι ψηφιακές, τα κινητά, οι υπόλοιπες φωτογραφικές και οι mini-DV βιντεοκάμερες από τους παρευρισκόμενους που είπαν να αποθανατίσουν για πάντα το συμβάν.
Η φωτιά σβήστηκε αφού πέντε πυροσβεστικά οχήματα με τα πληρώματά τους προσπαθούσαν για κανά εικοσάλεπτο όχι μόνο να σβήσουν τη φωτιά αλλά και να κρατήσουν τις μάνικες, η πίεση των οποίων έριξε θεαματικά έναν πυροσβέστη στο έδαφος ενώ μια άλλη μάνικα έριξε το νερό της σε απόσταση λίγων εκατοστών από εκεί που καθότανε το συγκεντρωμένο πλήθος και έτσι αναβλήθηκε το wet t-shirt / karagounis fall down contest. Όμως, ελάχιστα μέτρα παραδίπλα μας βρέθηκε περίοικος η οποία φόραγε ένα ροζ υπερσέξυ εσώρουχο που άφηνε τα οπίσθιά της να φαίνονται υπό τα ερυθρά φώτα των πυροσβεστικών οχημάτων και ένα τιραντάκι που έκανε την αντίστοιχη δουλειά για το στήθος της, προσθέτοντας άπειρους πόντους στο σουρεάλ σκηνικό και δίνοντας στους υπερήλικες κάτι να χαζεύουν μέχρι να μάθουν αν το σπίτι τους κάηκε ή όχι.
Το ίδιο είχε συμβεί και στους σεισμούς του 1999 όπου γυρνώντας από το περίπτερο έπρεπε να αντιμετωπίσω τρεις κοπέλες που αποφάσισαν να βγουν έξω με το σουτιέν και το μποξεράκι. Και είμαι σίγουρος ότι ειδικά ένας παππούς που είχε καρφώσει το βλέμμα του πάνω στον (μέτριο, η αλήθεια είναι) κώλο της λεγάμενης θα πάει να κάψει και την υπόλοιπη Citibank, να δει μήπως βγει η δεσποινίς και με στρινγκ.
Με το που είδα μικρόφωνο του ΑΝΤ1 σηκώθηκα και έφυγα. Και, γαμώ την τύχη μου, έπρεπε να περάσω μπροστά από δύο τράπεζες μέχρι να φτάσω σπίτι μου. Ευτυχώς ο μόνος κίνδυνος που αντιμετώπισα ήταν μην πέσω πάνω στον παππού και τα προσόντα του ο οποίος είχε ένα ηλίθιο χαμόγελο τατουαρισμένο στο πρόσωπό του.
Όσον αφορά λοιπόν τους ηλίθιους που έριξαν ότι έριξαν και έγινε το σόου, αν καιγότανε και το από πάνω σπίτι, πάλι θα είχαμε περίπτωση που ο αγώνας εναντίον του καπιταλισμού μπάζει νερά. Η Citibank φτωχότερη δεν θα γίνει από το καμένο ΑΤΜ. Και στην τελική, κόβω το κεφάλι μου ότι και αυτοί που την κάψανε μια μέρα γραβατούλα θα φοράνε και θα πηγαινοέρχονται στις τράπεζες για να βλέπουν τι κάνουν τα portfolio τους.
Μεταξύ 3:30-4:00 τα ξημερώματα της Τρίτης λοιπόν το κατάστημα της Citibank στην Αγία Παρασκευή δέχτηκε επίθεση από αγνώστους, κατά πάσα πιθανότητα ντόπιους σύμφωνα με την ασφάλεια. Ακούστηκαν τρεις εκρήξεις, οι δύο με μεγάλη χρονική διαφορά από την πρώτη, και ακολούθησε η πυρκαγιά που έκαψε ολοσχερώς δύο γεμάτα ΑΤΜ (η μυρωδιά του καμένου πενηντάευρου συγκρίνεται μόνο με το κοντοσούβλι του Γιώργου στη Λ. Αλεξάνδρας), τα γραφεία της διεύθυνσης της τραπεζας και το σύστημα κλιματισμού.
Μαζεύτηκαν αρκετοί περίεργοι γύρω γύρω από την τράπεζα απολαμβάνοντας το θέαμα. Εκεί ήταν και οι άτυχοι που βρήκαν σπίτι στην ίδια πολυκατοικία με τη Citibank, η οποία έχει γίνει πολλές φορές στόχος εμπρησμού. Ένα σπίτι συγκεκριμένα απειλήθηκε αρκετά, αφού η πυρκαγιά στο σύστημα κλιματισμού δεν έσβηνε με τίποτα και οι φλόγες έγλειφαν το μπαλκόνι μέχρι που οι πυροσβέστες κατάφεραν να την θέσουν υπό έλεγχο. Σε κάποια φάση βέβαια βγήκαν και οι ψηφιακές, τα κινητά, οι υπόλοιπες φωτογραφικές και οι mini-DV βιντεοκάμερες από τους παρευρισκόμενους που είπαν να αποθανατίσουν για πάντα το συμβάν.
Η φωτιά σβήστηκε αφού πέντε πυροσβεστικά οχήματα με τα πληρώματά τους προσπαθούσαν για κανά εικοσάλεπτο όχι μόνο να σβήσουν τη φωτιά αλλά και να κρατήσουν τις μάνικες, η πίεση των οποίων έριξε θεαματικά έναν πυροσβέστη στο έδαφος ενώ μια άλλη μάνικα έριξε το νερό της σε απόσταση λίγων εκατοστών από εκεί που καθότανε το συγκεντρωμένο πλήθος και έτσι αναβλήθηκε το wet t-shirt / karagounis fall down contest. Όμως, ελάχιστα μέτρα παραδίπλα μας βρέθηκε περίοικος η οποία φόραγε ένα ροζ υπερσέξυ εσώρουχο που άφηνε τα οπίσθιά της να φαίνονται υπό τα ερυθρά φώτα των πυροσβεστικών οχημάτων και ένα τιραντάκι που έκανε την αντίστοιχη δουλειά για το στήθος της, προσθέτοντας άπειρους πόντους στο σουρεάλ σκηνικό και δίνοντας στους υπερήλικες κάτι να χαζεύουν μέχρι να μάθουν αν το σπίτι τους κάηκε ή όχι.
Το ίδιο είχε συμβεί και στους σεισμούς του 1999 όπου γυρνώντας από το περίπτερο έπρεπε να αντιμετωπίσω τρεις κοπέλες που αποφάσισαν να βγουν έξω με το σουτιέν και το μποξεράκι. Και είμαι σίγουρος ότι ειδικά ένας παππούς που είχε καρφώσει το βλέμμα του πάνω στον (μέτριο, η αλήθεια είναι) κώλο της λεγάμενης θα πάει να κάψει και την υπόλοιπη Citibank, να δει μήπως βγει η δεσποινίς και με στρινγκ.
Με το που είδα μικρόφωνο του ΑΝΤ1 σηκώθηκα και έφυγα. Και, γαμώ την τύχη μου, έπρεπε να περάσω μπροστά από δύο τράπεζες μέχρι να φτάσω σπίτι μου. Ευτυχώς ο μόνος κίνδυνος που αντιμετώπισα ήταν μην πέσω πάνω στον παππού και τα προσόντα του ο οποίος είχε ένα ηλίθιο χαμόγελο τατουαρισμένο στο πρόσωπό του.
Όσον αφορά λοιπόν τους ηλίθιους που έριξαν ότι έριξαν και έγινε το σόου, αν καιγότανε και το από πάνω σπίτι, πάλι θα είχαμε περίπτωση που ο αγώνας εναντίον του καπιταλισμού μπάζει νερά. Η Citibank φτωχότερη δεν θα γίνει από το καμένο ΑΤΜ. Και στην τελική, κόβω το κεφάλι μου ότι και αυτοί που την κάψανε μια μέρα γραβατούλα θα φοράνε και θα πηγαινοέρχονται στις τράπεζες για να βλέπουν τι κάνουν τα portfolio τους.
14/5/07
Weekend in Thessaloniki
"Συγνώμη, ο Ολυμπιακός με τον Ιωνικό πόσο ήρθε;" "Μα καλά παιδί μου, Βόρεια Ελλάδα είσαι..." Τάδε έφη ο μπουγατσάς απέναντι από το Νέο Σιδηροδρομικό Σταθμό, που πλέον απέκτησε τα γνώριμα σε εμάς τους Αθηναίους γκρι παραπετάσματα και τις υπέροχες ταμπέλες που δείχνουν τη διαδρομή που θα έχει το μετρό το 2000-something.
Το Eurovisionικό σαββατόβραδο πάντως τα είχε όλα: μια ντουζίνα Τούρκους να κάθονται ακριβώς από πίσω μου και να μην με αφήνουν να εκφραστώ με την ησυχία μου για τις ψήφους που μάζευαν από τα Βαλκάνια. Ούτε καν για το πως η Αρμενία θα βγει στην πρώτη δεκάδα ακόμα και αν κατέβω εγώ να τραγουδήσω. Τα πανηγύρια για την Κύπρο μάλλον τα κατάλαβαν όμως - και αυτοί μάλλον έπεσαν θύματα της λογοκρισίας σε εκείνη την περίπτωση.
Περίμενα με αγωνία να πει η Μπακοδήμου κανά Μακεδονία για να γελάσουμε. Τίποτα. "Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας." Όταν ο Τίτο βάφτιζε εκείνο το κομμάτι γης που θέλουν κάπου δυόμισι ώρες τα στρατεύματά μας να το διασχίσουν, κανείς δεν αντέδρασε. Η Μπακοδήμου που και πιο ωραία είναι και δεν έκανε και συμφωνία με κανένα ελληνόπουλο για απόσχιση της Μακεδονίας από την Ελλάδα και προσάρτησή της σε κάποιο κομμουνιστικό κράτος έγινε πρωτοσέλιδο. Ντροπή μας.
"Πάμε στα Σκόπια τώρα" ήταν η ατάκα της βραδιάς. Παρ'όλα αυτά, όλοι οι Βαλκάνιοι φρόντισαν να πουν "Μακεδονία" όταν τους έδιναν 8 βαθμούς και πάνω. Βλέπεις, άντε να καταλάβουν γιατί πρέπει να πουν ολόκληρο το όνομα. Ρουφιάνοι.
Πέρα από το FYR Macedonia, η βραδιά είχε και Σαρμπέλ. Σε μια γκέι πανδαισία (βλέπε τους Σουηδούς,) ο Σαρμπέλ δεν έπεισε σε ρόλο Ρουβά. Ή δεν πουλάει πια ο Ρουβάς. Τις 4 κορμάρες που είχε γύρω του τις κέρδισε μια Σέρβα. Από φωνή φωνάρα, αλλά από κορμί πάτος. Και οι Ουκρανοί σε εμφάνιση βγαλμένη από τα πιο τρελλά μας κιτς όνειρα βγήκαν δεύτεροι. Και από την πεντάδα, οι τέσσερις χώρες είχαν κομμουνισμό. Η άλλη είναι η Τουρκία.
Εκτός από τις καλλιτεχνικές αναζητήσεις, το διήμερο είχε και αρκετό ΑΠΘ μέσα. Ένα πανεπιστήμιο του οποίου το campus θα ήταν το καλύτερο στην Ευρώπη αν η Ελλάδα δεν αναγνώριζε το δικαίωμα του κάθε κατεστραμμένου να βάφει τοίχους, να σπάει παράθυρα και να καίει αυτοκίνητα. Ένα από αυτά, μια συγχωρεμένη Mercedes A Class που βρίσκεται έξω από την Φιλοσοφική Σχολή, κείτεται καρβουνιασμένο για να θυμίζει σε όλους μας το δίκαιο του αγώνα των φοιτητών για τη διατήρηση του ασύλου. Το καλύτερο βέβαια είναι ότι οι αγωνιστές έβαλαν και μια αφίσα τους πάνω στο αυτοκίνητο, κάνοντας την κοπελίτσα που το έχει να δακρύσει άλλη μια φορά για την άδικη μοίρα που την έστειλε να ζει στην ψωροκώσταινα.
"Κάποιοι πάρκαραν πέντε αυτοκίνητα έξω από το Πανεπιστήμιο 17 Νοεμβρίου. Αυτό ήταν απλά άσκηση ηλιθιότητας" μου είπε ένας φοιτητής της περιοχής. Μέχρι και μια Ρενώ του 1975 κάηκε εκείνη την ημέρα. Μπάζει νερά ο πόλεμος κατά του μεγάλου κεφαλαίου.
Φεύγοντας από την Θεσσαλονίκη ήρθαμε και κοντά στον φίλαθλο κόσμο του ΠΑΟΚ. Το τρένο, λόγω "αύξησης της καθυστέρησης" θα έφτανε 23:15 για να φύγει κάποια στιγμή αργότερα, ενώ έπρεπε παρά τέταρτο να έχουμε περάσει ήδη το νεκροταφείο βαγονιών της Δυτικής Θεσσαλονίκης. Τα τραγούδια των παιδιών για τον Θρύλο και τον Πειραιά με συγκίνησαν, ενώ ο Ολυμπιακός πανηγύριζε το 10ο πρωτάθλημα τα τελευταία 11 χρόνια χωρίς τον Ριβάλντο, που σίγουρα τα πήρε χοντρά από τους κακούς αντιπάλους του Προέδρου και τον πανίσχυρο μεγιστάνα των Νίντζα για να βγει και να τον καταγγείλει.
"Πέρασε ο ΠΑΟΚ στο UEFA;" Μπα. Και να πέρναγε δεν είχε λεφτά να πληρώσει την άδεια συμμετοχής. Και έτσι φέτος τα φιλικά τους στον Αυγουστιάτικο γύρο του κυπέλλου θα τα παίξουν οι φίλοι μας οι Ευρωπαίοι με τον Πανιώνιο. Και οι ΠΑΟΚτζήδες μέσα στην καλή χαρά, να πανηγυρίζουν χωρίς λόγο και αιτία. Ίσως επειδή τα τρένα δεν έχουν και Αθηναϊκές πινακίδες.
Το Eurovisionικό σαββατόβραδο πάντως τα είχε όλα: μια ντουζίνα Τούρκους να κάθονται ακριβώς από πίσω μου και να μην με αφήνουν να εκφραστώ με την ησυχία μου για τις ψήφους που μάζευαν από τα Βαλκάνια. Ούτε καν για το πως η Αρμενία θα βγει στην πρώτη δεκάδα ακόμα και αν κατέβω εγώ να τραγουδήσω. Τα πανηγύρια για την Κύπρο μάλλον τα κατάλαβαν όμως - και αυτοί μάλλον έπεσαν θύματα της λογοκρισίας σε εκείνη την περίπτωση.
Περίμενα με αγωνία να πει η Μπακοδήμου κανά Μακεδονία για να γελάσουμε. Τίποτα. "Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας." Όταν ο Τίτο βάφτιζε εκείνο το κομμάτι γης που θέλουν κάπου δυόμισι ώρες τα στρατεύματά μας να το διασχίσουν, κανείς δεν αντέδρασε. Η Μπακοδήμου που και πιο ωραία είναι και δεν έκανε και συμφωνία με κανένα ελληνόπουλο για απόσχιση της Μακεδονίας από την Ελλάδα και προσάρτησή της σε κάποιο κομμουνιστικό κράτος έγινε πρωτοσέλιδο. Ντροπή μας.
"Πάμε στα Σκόπια τώρα" ήταν η ατάκα της βραδιάς. Παρ'όλα αυτά, όλοι οι Βαλκάνιοι φρόντισαν να πουν "Μακεδονία" όταν τους έδιναν 8 βαθμούς και πάνω. Βλέπεις, άντε να καταλάβουν γιατί πρέπει να πουν ολόκληρο το όνομα. Ρουφιάνοι.
Πέρα από το FYR Macedonia, η βραδιά είχε και Σαρμπέλ. Σε μια γκέι πανδαισία (βλέπε τους Σουηδούς,) ο Σαρμπέλ δεν έπεισε σε ρόλο Ρουβά. Ή δεν πουλάει πια ο Ρουβάς. Τις 4 κορμάρες που είχε γύρω του τις κέρδισε μια Σέρβα. Από φωνή φωνάρα, αλλά από κορμί πάτος. Και οι Ουκρανοί σε εμφάνιση βγαλμένη από τα πιο τρελλά μας κιτς όνειρα βγήκαν δεύτεροι. Και από την πεντάδα, οι τέσσερις χώρες είχαν κομμουνισμό. Η άλλη είναι η Τουρκία.
Εκτός από τις καλλιτεχνικές αναζητήσεις, το διήμερο είχε και αρκετό ΑΠΘ μέσα. Ένα πανεπιστήμιο του οποίου το campus θα ήταν το καλύτερο στην Ευρώπη αν η Ελλάδα δεν αναγνώριζε το δικαίωμα του κάθε κατεστραμμένου να βάφει τοίχους, να σπάει παράθυρα και να καίει αυτοκίνητα. Ένα από αυτά, μια συγχωρεμένη Mercedes A Class που βρίσκεται έξω από την Φιλοσοφική Σχολή, κείτεται καρβουνιασμένο για να θυμίζει σε όλους μας το δίκαιο του αγώνα των φοιτητών για τη διατήρηση του ασύλου. Το καλύτερο βέβαια είναι ότι οι αγωνιστές έβαλαν και μια αφίσα τους πάνω στο αυτοκίνητο, κάνοντας την κοπελίτσα που το έχει να δακρύσει άλλη μια φορά για την άδικη μοίρα που την έστειλε να ζει στην ψωροκώσταινα.
"Κάποιοι πάρκαραν πέντε αυτοκίνητα έξω από το Πανεπιστήμιο 17 Νοεμβρίου. Αυτό ήταν απλά άσκηση ηλιθιότητας" μου είπε ένας φοιτητής της περιοχής. Μέχρι και μια Ρενώ του 1975 κάηκε εκείνη την ημέρα. Μπάζει νερά ο πόλεμος κατά του μεγάλου κεφαλαίου.
Φεύγοντας από την Θεσσαλονίκη ήρθαμε και κοντά στον φίλαθλο κόσμο του ΠΑΟΚ. Το τρένο, λόγω "αύξησης της καθυστέρησης" θα έφτανε 23:15 για να φύγει κάποια στιγμή αργότερα, ενώ έπρεπε παρά τέταρτο να έχουμε περάσει ήδη το νεκροταφείο βαγονιών της Δυτικής Θεσσαλονίκης. Τα τραγούδια των παιδιών για τον Θρύλο και τον Πειραιά με συγκίνησαν, ενώ ο Ολυμπιακός πανηγύριζε το 10ο πρωτάθλημα τα τελευταία 11 χρόνια χωρίς τον Ριβάλντο, που σίγουρα τα πήρε χοντρά από τους κακούς αντιπάλους του Προέδρου και τον πανίσχυρο μεγιστάνα των Νίντζα για να βγει και να τον καταγγείλει.
"Πέρασε ο ΠΑΟΚ στο UEFA;" Μπα. Και να πέρναγε δεν είχε λεφτά να πληρώσει την άδεια συμμετοχής. Και έτσι φέτος τα φιλικά τους στον Αυγουστιάτικο γύρο του κυπέλλου θα τα παίξουν οι φίλοι μας οι Ευρωπαίοι με τον Πανιώνιο. Και οι ΠΑΟΚτζήδες μέσα στην καλή χαρά, να πανηγυρίζουν χωρίς λόγο και αιτία. Ίσως επειδή τα τρένα δεν έχουν και Αθηναϊκές πινακίδες.
11/5/07
Intervision Song Contest 2007
Για όσους δεν θυμούνται (και όσους ανήκουν στην προνομιούχα τάξη των ανθρώπων που το "Λόλα, να ένα μήλο" το μάθαιναν όταν τα σύνορα της Ευρώπης ήταν με το Καζακστάν και όχι στο τείχος του Βερολίνου,) η Intervision ήταν η αντίστοιχη Eurovision πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα. Ο Κομμουνισμός έπεσε, κάθε ένας που πεθαίνει παίρνει τα εύσημα για την πτώση του (εκτός από τον George Best,) και η Eurovision πλέον φιλοξενεί 42 χώρες, οι περισσότερες εκ των οποίων βρίσκονται στο πρώην Ανατολικό μπλοκ.Το Σκανδιναβικό λόμπι πέθανε. 9 στις 10 χώρες που πέρασαν στον τελικό ήταν κάποτε στην Intervision, και η 10η Τουρκία απέχει αρκετά από το να χαρακτηριστεί Δυτικοευρωπαϊκή χώρα. Ελβετία, Ανδόρρα, Ισραήλ και προφανώς Κύπρος, μεταξύ άλλων, απέτυχαν να περάσουν στον τελικό. Τραγούδια που κατακρεουργήθηκαν από ειδικούς και μη, για τον απλούστατο λόγο ότι είναι μάπα, πέρασαν.
Δεν φταίει η Ευρυδίκη, ο Κοργιαλάς ή ο Κωστέτσος. Ούτε καν πρόκειται για προβοκάτσια των Αλβανών και των Τούρκων. Είναι απλά η σκληρή πραγματικότητα του να περιμένεις το κοινό να ψηφίσει με αντικειμενικά κριτήρια και όχι με βάση το ποιός είναι πιο κοντά του (πολιτισμικά ή γεωγραφικά.)
Αυτό το ναυάγιο για διαγωνισμός το Σάββατο θα ανοίξει και την σημερινή κάλπη. Και μην ακούσω έστω και μισό τσουτσέκι να γιουχάρει το 12άρι που θα πάρουμε από την Κύπρο.
ΥΓ: Όποιος τους είπε ότι επειδή αποφασίσανε αντί για ένα κράτος να έχουν δεκαπέντε μπορούν να μας στείλουν και τόσο trash (λες και δεν μας έφτανε το δικό μας) πρέπει να εκτελεστεί μέσα στο worst toilet of Scotland.
2/5/07
Football Manager... for real
Το πιο ενδιαφέρον ποδοσφαιρικό πείραμα είναι σε εξέλιξη στην Αγγλία. 50.000 άνθρωποι θα γίνουν συνιδιοκτήτες και συμπροπονητές σε κάποια ομάδα της χώρας πληρώνοντας το ευτελές ποσό των 35 ευρώ. Από εκεί και πέρα, θα έχουν από μία ψήφο για να αποφασίζουν την εντεκάδα, τις μεταγραφές και το τι θα γίνονται τα κέρδη της ομάδας - θα μοιράζονται ακόμα και τα χρήματα από ενδεχόμενη πώληση του συλλόγου. Επισκεφτείτε το [site] της ιδέας που υπόσχεται 14 εκατομμύρια λίρες για μεταγραφές. Μήπως να παίρνατε τον Ολυμπιακό;
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)