V for Viologia!

Soundtrack διαβάσματος: Hevia – Busindre Reel
Soundtrack ημέρας: LT United – We Are The Winners
Σχέδιο απόδρασης: University of London External Programme (τό’χα καημό να σπουδάσω στο LSE, το οποίο πήγε στη Θεσσαλονίκη και μας περιμένει)

Το δεύτερο μάθημα ήταν αυτό που είχε επιλέξει ο κάθε μαθητής από τα της Γενικής Παιδείας. Εγώ διάλεξα αυτό που είχα πάει χειρότερα από όλα τα υπόλοιπα: Βιολογία. Ακόμα δεν έχω καταλάβει πως το αποφάσισα. Μαθηματικά είχα κοντά 17, Ιστορία 14 και Φυσική 10. Βιολογία είχα 9. Ένα στοίχημα με τον εαυτό μου ίσως. Ακόμα καλύτερα: ένα στοίχημα με τα ψωροβακτήρια και τους ιούς.

Σήμερα το σκηνικό ήταν διαφορετικό: τα παιδιά να διαβάζουν τα βιβλία σαν μορμόνους που βλέπουν για πρώτη φορά πορνοπεριοδικό. Όλα τώρα θα τα μάθετε ρε παιδιά; Τώρα καπνίζω στις σκάλες των καλλιτεχνικών, σωστός καλλιτέχνης, να παίζω Space Trader στο Palm και να κοντεύω να λιποθυμήσω από τη νύστα. Ο φραπές του Prime σαφώς ανώτερος από εκείνον του everest. Γλυκόπιοτος, σε χάρτινο κυπελάκι που δεν φοβάσαι να ζουλήξεις και όταν τελειώσει τον ξαναγεμίζεις από τον ψύκτη χωρίς να χαλάει πολύ η γεύση του. Άξιος.

Άξιο και το παλικάρι απέναντί μου που είχε αντιγράψει όλες τις ταυτότητες των μαθηματικών σε μικρότερα χαρτάκια. Άξιες και οι ανεπαίσχυντες που μίλαγαν για έναν γκόμενο στις παρακείμενες τουαλέτες. Ο μόνος ανάξιος ήμουν εγώ που άνοιξα το βιβλίο. Να διαβάσω μια φορά τις ρημάδες της ιντερφερόνες, που αρχικά ανιχνεύονται στο κυτταρόπλασμα και μετά απελευθερώνονται στο μεσοκυττάριο υγρό. Τώρα τι είναι το μεσοκυττάριο υγρό; Σιγά μην σκάσω. Πιο σημαντικό είναι να θυμηθείς που έχει κόμμα και τελεία, σαν τη διέση στο πιάνο ένα πράγμα.

Πλησιάζω την αίθουσα που είναι να εξεταστώ. Επιτηρητής ο Marlboro. Θεολόγος στο επάγγελμα, και για κάποιον περίεργο λόγο όλοι οι θεολόγοι κάνουν τις κοπέλες να προσκολλούνται πάνω τους λες και είναι τα sex symbols των σχολείων. Όλοι εκτός από τον δικό μας, έναν ευσεβή κύριο που έκανε την εμφάνιση του και στο Time.

Δεν μπορώ να πω πάντως, και η θεολόγος του σχολείου μας καλή ήταν. Όταν μου την είχε ο καθηγητής πληροφορικής μου στο γυμνάσιο πριν πάμε για Φιλανδία παραλίγο να της πω ότι πρέπει νά’ναι γυμνάστρια ή κάτι τέτοιο. Ή γραμματέας. Δεν την έκανα για θεολόγο με τίποτα. Η φούστα και οι μπότες έφταιγαν. Άντε να μεταδοθεί μετά ο λόγος του Θεού στα παιδάκια με τον Γιαννάκη να σκουντάει όλη την ώρα για κάθε εκατοστό μπουτιού που έκανε πανηγυρική εμφάνιση για το φιλοθεάμον ανήλικο κοινό.

Τα θέματα αυτή τη φορά άργησαν πιο πολύ από την Έκθεση. Ο επιτηρητής προκλητικός με τον καφέ και το τσιγάρο ακριβώς έξω από την αίθουσα. Παραλίγο να πάω να του κάνω παρέα. Με ρωτάει ένα παιδί αν τελείωσα το 2005. Όχι, το 2003. Σοκ. Και τι γυρεύεις εδώ;

Κοιτάω έξω από το παράθυρο και του απαντάω «κι αν σου κάτσει;»

Έρχονται τα θέματα. Πανεύκολα. Αρχίζω και γράφω. Πριν το καταλάβω έχω τελειώσει και έχουν μείνει και 20 λεπτά μέχρι την ώρα δυνατής αποχώρησης. Έρχεται ο τύπος με τα Marlboro προσπαθώντας να ξεκολλήσει το βλέμμα της διπλανής μου από πάνω του και με ρωτάει «να πάρω τα θέματα να τους ρίξω μια ματιά;» Και δεν τα παίρνεις. Άφωνη η αίθουσα, ο παλιοσειράς είναι για δέσιμο.

Στο ενδιάμεσο για κάποιον εξαιρετικά περίεργο λόγο στο μυαλό μου είχε καρφωθεί ένα τραγούδι όσο περίμενα να πάει 10:30 για να γυρίσω στην φοιτητική ζωή: We are the winners / of Eurovision / [we are, we are]…

Μετά κατάλαβα ότι σε ένα θέμα που έπρεπε να γράψω ότι όλα τα ψάρια θα ψοφήσουν από ασφυξία είχα γράψει ότι ο πληθυσμός τους θα πολλαπλασιαστεί και θα έχουν περισσότερη τροφή. Τι σημασία έχει; Πιάσαμε κανα 16αράκι. Αν κληρώσει 15 και 14 στα επόμενα, πάμε καλά...

Οι υπόλοιποι έδιναν Μαθηματικά και Στοιχεία Στατιστικής (σφαγή), Ιστορία Γενικής Παιδείας (ποιος σαδομαζοχιστής βγαλμένος κατευθείαν από τα υπόγεια του Hostel, το μυαλό των Ντε Σαντ και Μαζό παρέα ή την ταινία του Pazzolini επέλεξε αυτό το μάθημα;) και Φυσική Γενικής Παιδείας (δεν έχω ιδέα, δεν κάνω παρέα με τέτοια άτομα.)