Διαρροές α λα wiki

Το είπε και το έκανε ο συμπαθέστατος συμπατριώτης Julian Assange και έβγαλε στην φόρα λίγα από τα κλεμμένα τηλεγραφήματα ανάμεσα στους διπλωμάτες της υπερδύναμης. Μέχρι στιγμής, τίποτα το απολύτως συνταρακτικό: η Κίνα βαρέθηκε να κάνει τον τραμπούκο της Βόρειας Κορέας (σαν τους φουσκωτούς που σιχάθηκαν να ακολουθούν παντού τον κοντό, γλοιώδη τύπο που ουρλιάζει συνέχεια και φτύνει τους πάντες), οι διπλωμάτες έχουν άποψη για αυτούς που συναντώνται, τα μέλη της Βρετανικής βασιλικής οικογένειας είναι κάφροι που βρίζουν (αφού έχουν Έλληνα μπαμπά, ντε) και οι πετρελαιούχες Αραβικές χώρες φοβούνται ότι ένα ισχυρό Ιράν μπορεί να κάνει τους πολίτες τους να αμφισβητήσουν το σωστό και το λάθος όπως αυτή τη στιγμή ισχύει στη Μέση Ανατολή.

Βέβαια, αλλού είναι το συνταρακτικό - στο γεγονός ότι εμείς, το φιλοθεάμον κοινό εκτός των κλειστών πορτών των διαβουλεύσεων, των συναντήσεων και της μίζας, για πρώτη φορά απολαμβάνουμε το πραγματικό πρόσωπο της διπλωματίας, που είναι κάπου ανάμεσα στον Philby και την Gossip Girl. Βεβαίως, και τα ελληνικά τηλεγραφήματα να είχαμε, ένας Θεός ξέρει τι θα ανακαλύπταμε για την άποψη των Ελλήνων διπλωματών στην Άγκυρα για τον Ερντογάν, την καθημερινότητα της κοπέλας που μου έβγαλε το επείγον προσωρινό διαβατήριο στην Λιουμπλιάνα, τον αγώνα που καταβάλει νυχθημερόν για τα συμφέροντα της χώρας μας ο πρέσβης μας στην Νότιο Αφρική.

Όπως και να έχει, οι κυβερνήσεις ανά τον κόσμο έχουν σπεύσει να καταδικάσουν τη διαρροή, επειδή ξέρουν ότι αυτό το ξεγύμνωμα θα είχε τις ίδιες συνέπειες πάνω τους. Έχοντας ξεπεράσει την εποχή που οι χώρες υπέγραφαν μυστικά σύμφωνα μεταξύ τους που κάποτε διαμελίζανε κράτη (βλέπε Πολωνία) ή επιβάλλανε επαχθείς οικονομικούς και πολιτικούς όρους στους πρόσφατα αναγνωρισμένους ως ίσους και ανθρώπους Αφρικανούς, τώρα μπορεί να καταλήξουμε και στην εποχή που το διπλωματικό σώμα της εκάστοτε δημοκρατίας θα δίνει λογαριασμό όχι μόνο στους άμεσα προϊστάμενούς του, αλλά και στο υπέρτατο αφεντικό του. Εσένα.

Και έτσι, θα μπορέσουμε επιτέλους να μάθουμε για τους Έλληνες διπλωμάτες που συντηρούν το παραμύθι του Μακεδονικού αγώνα ενώ στα πηγαδάκια τους (και ορθώς) γίνονται λογικοί και ξεχνάνε τις αλυτρωτικές μας κορώνες, για τα πέτρινα χρόνια που κάναμε πλάτες στον Μιλόσεβιτς και το άθλιο καθεστώς του, για σήμερα που προσπαθούμε να το παίξουμε υπεύθυνη δύναμη στα Βαλκάνια με το να μην έχουμε επίσημη άποψη για το οτιδήποτε - εκτός από την ατζέντα 2014, που είναι τόσο απίθανη όσο και το να υλοποιηθεί το προεκλογικό πρόγραμμα οποιουδήποτε κόμματος στην Ελλάδα.

Ως τότε, αναζητείται ο Έλληνας Julian Assange που θα κλέψει το μονοπώλιο των ελληνικών ΜΜΕ και του εκάστοτε Γκιόλια και θα κάνει το όνειρο της διαφάνειας πραγματικότητα και στην ψωροκώσταινα.

Η Αριστερά αυτοκτόνησε πάλι (ή γιατί ψηφίζουμε Δημαρά)

Οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι τα ποσοστά του δικομματισμού στην Περιφέρεια Αττικής, την μεγαλύτερη σε πληθυσμό και σημασία εκλογική αναμέτρηση του Νοεμβρίου, έχουν πέσει σε πρωτοφανή επίπεδα. Ο υποψήφιος με το ΠΑΣΟΚ Γιάννης Σγουρός και ο υποψήφιος της ΝΔ Βασίλης Κικίλιας βρίσκονται και οι δύο σε ποσοστά κάτω του 15%, δείχνοντας ότι η πλειοψηφία πλέον της πρωτεύουσας αρνείται να ταχθεί υπέρ είτε της κυβέρνησης και της προσπάθειάς της να βγάλει τη χώρα από την κρίση είτε με την αντιπολίτευση και την τακτική που ακολουθεί ο πρώην προδότης και νυν πρόεδρος Αντώνης Σαμαράς.

Φυσικά, είναι η μεγάλη ευκαιρία της Αριστεράς να κερδίσει μια σημαντική εκλογική αναμέτρηση, η πρώτη τέτοια ευκαιρία που έχει στα μεταπολιτευτικά χρόνια της Ελλάδας. Αυτό, με δεδομένο ότι (ευτυχώς) ο υποψήφιος-σύζυγος τηλεστάρ Άδωνις Γεωργιάδης καταγράφει οικτρά ποσοστά, πολύ πιο κάτω από το 14% που είχε συγκεντρώσει μόνος του και χωρίς κομματικό μηχανισμό ο Γιώργος Καρατζαφέρης στον Δήμο της Αθήνας. Η νίκη στην περιφέρεια στην οποία μένει λίγο παραπάνω από την μισή χώρα θα σήμαινε ότι επιτέλους μπορεί να υπολογιστεί ως σοβαρή δύναμη και ότι επιτέλους ο δικομματισμός, που τόσο πολύ αγαπάμε να βρίζουμε, θα έφευγε από το πολιτικό προσκήνιο και θα άφηνε στη θέση του μία νέα πολιτική πραγματικότητα.

Τζίφος.

Ο υποψήφιος του Συνασπισμού, ο Αλέξης Μητρόπουλος, βρίσκεται στο 6,5% και ο υποψήφιος του ΚΚΕ, που φέτος αποφάσισε να μας θυμίσει ότι η τοπική αυτοδιοίκηση πρέπει να είναι κομματικοποιημένη μέχρι αηδίας προσθέτοντας το λογότυπό του στην ενοποιημένη γραφιστική μακέτα όλων των υποψηφίων του, συγκεντρώνει ένα 7%. Από την άλλη, ο Αλέκος Αλαβάνος φροντίζει να κλέψει και αυτός μερικές ψήφους συγκεντρώνοντας ένα 2,5% στις δημοσκοπήσεις.

Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ ο Γιάννης Δημαράς, ανεξάρτητος και χωρίς υποστήριξη από κανένα κοινοβουλευτικό κόμμα, συγκεντρώνει ποσοστά που αγγίζουν το 15% και εμφανίζεται ως ο νικητής σε πιθανές αναμετρήσεις β’ γύρου με τον υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ. Ο Δημαράς, εκφραστής κεντροαριστερής πολιτικής προσέγγισης καθ’όλη τη διάρκεια της πολιτικής του σταδιοδρομίας, απέδειξε τα αριστερά αντανακλαστικά του καταψηφίζοντας το περίφημο μνημόνιο και θέτοντας τον εαυτό του εκτός της κυβερνώσας παράταξης, πράγμα αρκετά σημαντικό αν αναλογιστεί κανείς ότι ο ίδιος είναι δημοφιλέστατος και θα μπορούσε, αν έκανε την πάπια, να τοποθετηθεί σε κάποιο σοβαρό πόστο μετά τον ανασχηματισμό.

Το δια ταύτα; Η Ελληνική αριστερά, συνεχίζει την μακραίωνη παράδοσή της στο να αυτοκτονεί εκλογικά ανασύροντας σκελετούς από τις ντουλάπες της ιστορίας - η βασική διαφορά των δύο κοινοβουλευτικών αριστερών κομμάτων στην Ελλάδα για παράδειγμα είναι ότι το ένα είναι Σταλινικό, πρόσφατα είπε ότι το γκρέμισμα της μάντρας του αίσχους στο Βερολίνο ήταν ένα λάθος, ότι στην Ουκρανία δεν έκανε ποτέ γενοκτονίες ο Στάλιν – και ναι, για κάποιο λόγο μαζεύει περισσότερες ψήφους. Η τελευταία διάσπαση του Συνασπισμού (ειρωνικό όνομα πλέον) έγινε με βάση ιδεολογικές διαφορές, με τους μηχανισμούς του ΚΚΕ και του εναπομείνοντος ΣΥΡΙΖΑ να έχουν κάνει τόσο καλή δουλειά που η Δημοκρατική Αριστερά, ενώ είναι η μόνη που φαίνεται να έχει επαφή με την πραγματικότητα (π.χ., δεν θέλει να βγούμε από την Ε.Ε. που χορηγεί το νεοελληνικό lifestyle τα τελευταία 30 χρόνια), πατώνει στις δημοσκοπήσεις. Από την άλλη, οι περισσότεροι αριστεροί σήμερα στην Ελλάδα κάνουν πολιτική για τον εαυτό τους, χωρίς σχέδιο ή σοβαρές προτάσεις για την διακυβέρνηση του τόπου. Έτσι εξηγείται και η υποψηφιότητα Αλαβάνου.

Το αποτέλεσμα είναι απλό – αυτή η εμμονή της αριστεράς στο να μην συνενώνεται ούτε όταν η συγκυρία είναι τέτοια θα δώσει στο πιάτο περιφέρειες και δημαρχίες στο ΠΑΣΟΚ. Γιατί; Απλό – το περίφημο 60-40 (ότι η Ελλάδα είναι πιο αριστερή παρ’ότι συντηρητική) ισχύει. Η Νέα Δημοκρατία προσπάθησε να κατεβάσει τον πήχυ του Α’ γύρου γιατί ήξερε ότι και να προπορεύεται με 42% σε κάποια περιοχή, το υπόλοιπο 8% που χρειάζεται στον Β’ γύρο για να κερδίσει τις εκλογές δεν θα το έβρισκε ποτέ, με μερικές περιοχές της χώρας όπως την προοδευτική Μάνη ή την κεντρική Μακεδονία να αποτελούν εξαιρέσεις. Αν οι ψηφοφόροι των υπολοίπων κομμάτων ξυπνήσουν για τον Β’ γύρο, προφανώς και θα ψηφίσουν τον υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ που ακούγεται, τουλάχιστον, πιο αριστερός.
Να ενωθεί η αριστερά μέχρι τις 7 Νοεμβρίου δεν γίνεται. Όμως οι ψηφοφόροι της, και ειδικά οι νέοι που της έχουν εναποθέσει χρόνο, χρήμα και ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο, μπορούν να της στείλουν ένα μήνυμα ότι την απορρίπτουν, γιατί κακά τα ψέματα αυτά τα κόμματα είναι παράγωγα της άρρωστης μεταπολιτευτικής πολιτικής μας ζωής όσο και το ΠΑΣΟΚ με τη Νέα Δημοκρατία. Στην συνέχεια, μια προσωπικότητα όπως ο Δημαράς θα μπορούσε να ηγηθεί μιας ώριμης πρότασης για μια «κυβερνώσα αριστερά», σύνθημα του Παπουτσή στις εσωκομματικές του ΠΑΣΟΚ (όπου και ηττήθηκε παταγωδώς).

Το ζήτημα είναι να καταλάβουμε ότι δεν μπορούμε να αναθέσουμε την προοδευτική πολιτική σε ένα ΚΚΕ που είναι πιο συντηρητικό και από τον Καρατζαφέρη σε ορισμένα ζητήματα και σε πρόσωπα τα οποία επιλέγουν να αντιμάχονται σε όρους Εμφυλίου. Είναι ένα πράγμα να μην ξεχνάμε τις διώξεις που υπέστη ο πολιτικός χώρος στα χρόνια που η Ελλάδα δεν είχε δημοκρατία και ένα άλλο να προσπαθούμε να φανταζόμαστε ότι η χώρα είναι ακόμα σε εκείνη την κατάσταση. Και αν συμφωνεί κανείς με μια αριστερή προσέγγιση στην πολιτική, τότε ειδικά αυτές τις μέρες χρειάζεται μια σοβαρή πρόταση που θα βγάλει την Ελλάδα από την κρίση χωρίς να την πληρώσουν αυτοί που ίσως δεν φταίνε ή που σίγουρα δεν έχουν να τα πληρώσουν.

Το μνημόσυνο του Γκιόλια

Όποια και η άποψή σας για τον [Σωκράτη Γκιόλια], αυτό που γίνεται στον "συνεχιστή" του [τρωκτικού] είναι τουλάχιστον αστείο. Αντιγράφουμε σημερινό [post]:

Ψηφίζεται την Τρίτη 05-10-10 στο Ευρωκοινοβούλιο,περιορισμός της έκφρασης λόγου και περιορισμός του συνεταιρίζεσθαι, σε περίπτωση που αντιστέκεται ή αντιδρά στην κυρίαρχη κυβερνητική πολιτική...Το σχέδιο της Νέας Τάξης Πραγμάτων αρχίζει να μπαίνει σε ρυθμό πλήρους εφαρμογής. Τα χειρότερα έρχονται…

Από σήμερα, η Ευρώπη μεταλάσσεται και επισήμως και περιέρχεται σε κατάσταση απόλυτης φασιστικής νοοτροπίας. Οι κυρίαρχες κυβερνητικές πολιτικές, με τις οποίες μπορεί να διαφωνεί ο οιοσδήποτε, επιβάλλονται και απαγορεύεται η οποιαδήποτε διαφορετική άποψη.

Σήμερα, η Ευρώπη απομακρύνεται από την δημοκρατία και εισέρχεται στον προθάλαμο της Νέας Τάξης, που επιθυμεί πολίτες χωρίς γνώμη, πειθήνιους στις αποφάσεις των λίγων.

Σήμερα η Ευρώπη αποχαιρετά το φως και μπαίνει στο σκοτάδι, ορίζοντας έναν νέο μεσαίωνα και τοποθετώντας τους πολίτες που δεν συμφωνούν στην θέση του εχθρού...

Δηλαδή, ας υποθέσουμε δημοσιογράφε του [τρομακτικού] ότι οι δύο μεγάλοι πόλοι του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου (βλέπε [Λαϊκό] κόμμα που συμμετέχει η ΝΔ και [Σοσιαλιστές] που συμμετέχει το ΠΑΣΟΚ) τα κάνανε πλακάκια και πάνε να περάσουν κάτι τέτοιο. Οι [φιλελεύθεροι], οι [αριστεροί] (ΚΚΕ/ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να διαφωνούν στην Ελλάδα, αλλά έξω τα βρίσκουν), οι [πράσινοι] και οι [ευρωσκεπτικιστές] δεν θα μας έλεγαν κάτι; Το χειρότερο δε, είναι ότι κάποιοι άνθρωποι τα διαβάζουν αυτά και τα πιστεύουν, ενώ το ανυπόγραφο του post μάλλον σημαίνει ότι όποιος διαχειρίζεται το blog αυτό, προσυπογράφει και την παραπληροφόρηση (λίγα lol επί του θέματος [εδώ])...

Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που ένα πορτοκαλί blog μας λέει [ψέματα], έτσι;

ΥΓ: Δείτε την λίστα με τις δραστηριότητες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου από εκείνη την ημέρα [εδώ].

Προτάσεις για νέα Ελληνική σημαία

Από το [φόρουμ] του B92 (τηλεοπτικός σταθμός της Σερβίας) έρχονται δύο προτάσεις για την σημαία μας, ειδικά τώρα που ο Denny Crane έρχεται Ελλάδα και οπλίζει τα πιστόλια του με μπογιά για τους [Κινέζους]...

Το μπλε για το Αιγαίο, το άσπρο για το Εξπρές Σαμίνα ΙΙ (βλέπε οικονομία)

 

Αφού τα ελληνικά νοικοκυριά πλέον έχουν περισσότερα - (στους λογαριασμούς τους) από ότι σταυρούς...

Αθηναΐκές αστικές συγκοινωνίες στο Διαδίκτυο

Φωτογραφία του Φώτη Κορκόκιου

Επειδή σε γενικές γραμμές η ιστοσελίδα του [ΟΑΣΑ] ανανεώνεται μόνο αν γυρίσει ο κόσμος ανάποδα (π.χ., καταργηθεί το Χ92 Κηφισιά - Αεροδρόμιο, διοριστεί καινούργιος πρόεδρος κ.λπ.), ενώ το να βρεις πληροφορίες για τις σημερινές συγκοινωνίες στη σελίδα του είναι σαν να προσπαθείς να διαβάσεις κινέζικα με το Google Translate, οι @greekdude και @olrandir έχουν στήσει έναν [λογαριασμό στο Twitter] στο @athenstransport που ενημερώνει άμεσα για οποιαδήποτε διακοπή στις γραμμές αστικής συγκοινωνίας στην Αθήνα. Μάλιστα, στην μπάρα δεξιά παραθέτουμε τα τελευταία posts τους για να είστε ενημερωμένοι ακόμα και αν δεν έχετε Twitter (πάντως, είναι αρκετά χρήσιμο να ξέρετε, πίνοντας τον καφέ σας το πρωί, αν θα φτάσετε με το τρένο ή με το Χ21 στη δουλειά σας.)

Επίσης, υπάρχει [forum] στο οποίο συχνάζουν εργαζόμενοι στις αστικές συγκοινωνίες και χομπίστες του χώρου (ναι, υπάρχουν) και, ανάμεσα στην [ιστορία] των ΗΛ.ΠΑ.Π., των λεωφορειακών γραμμών επί ΣΕΠ/ΕΑΣ και δεν συμμαζεύεται, γίνεται συζήτηση με προτάσεις για την δημιουργία καινούργιων λεωφορειακών γραμμών και την μετατροπή των υφιστάμενων. Ήδη, προτείναμε νυχτερινή γραμμή [Αιγάλεω - Σύνταγμα - Αγία Παρασκευή] και να επεκταθεί το [301 τοπικό Ανθούσας] μέχρι τον προαστειακό. Δεν ξέρω κατά πόσο το διαβάζουν στον ΟΑΣΑ, αλλά από το να τα πεις στον δήμαρχο της γειτονιάς σου, μάλλον είναι πιο άμεσο.

Οι έξυπνες κάρτες ενός χαζού τόπου

Εδώ στο ονειροδρόμιο είμαστε βαθύτατα [θρησκευόμενοι] και έτσι ανησυχήσαμε διαβάζοντας το σημερινό [πρωτοσέλιδο] του Ελεύθερου που αποκαλύπτει ότι πίσω από τις έξυπνες κάρτες κρύβεται ο ίδιος ο Αντίχριστος (μετανοείτε).

Για όσους δεν έχουν ακούσει την μεγάλη [είδηση], αυτή η σατανικής έμπνευσης κατασκευή είναι ουσιαστικά κάτι ανάμεσα σε χρεωστική κάρτα (όπως για παράδειγμα η ΕΘΝΟcash) και ηλεκτρονική ταυτότητα, αφού στις πληροφορίες που θα δίνει με το "διάβασμά" της θα περιλαμβάνεται ο ΑΦΜ και τα στοιχεία του κατόχου. Η κάρτα θα δοθεί σε όλους τους φορολογούμενους, με στόχο (υποτίθεται) την διευκόλυνση των συναλλαγών με το δημόσιο και (προφανώς) την ευκολότερη παρακολούθηση των συναλλαγών από το Δημόσιο για την πάταξη της φοροδιαφυγής.

Αφού λοιπόν διαπιστώσουμε ότι και σήμερα θα μπορούσαμε να πληρώσουμε με την χρεωστική κάρτα της τράπεζας στην οποία έχουμε λογαριασμό, ή τέλος πάντων να μπορούσαμε να πληρώσουμε online τις υποχρεώσεις μας στην εφορία (εκεί να δεις διευκόλυνση), απορούμε με το σκεπτικό ότι αυτή η κάρτα θα οδηγήσει την φοροδιαφυγή στην ανυπαρξία. Πρώτον, σε γενικές γραμμές ο καταστηματάρχης θα μπορεί να πουλήσει κάτι χωρίς να περάσει την κάρτα, όπως και σήμερα μπορεί να μην χτυπήσει απόδειξη για το προϊόν του, όπως παρατήρησε και μία φίλη πρόσφατα. Από εκεί και πέρα, οι φροντιστηριούχοι (αγαπημένος μας επαγγελματικός κλάδος) θα μπορούν να συνεχίσουν να προσφέρουν εκπτώσεις 20% σε όποιον δεν ζητήσει απόδειξη, γλιτώνοντας έτσι τον ΦΠΑ και τις δηλώσεις που εκθέτουν το πραγματικό τους εισόδημα. Και εφ'όσον στην Ελλάδα καταβάλουμε υπεράνθρωπες [προσπάθειες] να μετρηθεί η πορνεία και το εμπόριο ναρκωτικών στο ΑΕΠ μας, δεν βλέπουμε τρόπο να χρησιμοποιούνται οι έξυπνες κάρτες στα outlets της παραοικονομίας στο Μεταξουργείο και την Ομόνοια, άρα η μεγαλύτερη (κατά τα λεγόμενα των κυβερνώντων) τρύπα στα εισοδήματά μας δεν θα κλείσει ποτέ. Η απευθείας σύνδεση των ταμειακών μηχανών των επιχειρήσεων με το Υπουργείο θα έδινε τα ίδια ακριβώς δεδομένα που θα έδινε και η κάρτα, όμως και πάλι, το πρόβλημα σε αυτή την χώρα δεν είναι ότι οι καταστηματάρχες δεν παραδίδουν τα Ζ τους (οι αποδείξεις που κόβονται στο τέλος της ημέρας), αλλά ότι τα Ζ τους λένε ψέματα. (Διαβάστε περί φοροδιαφυγής [εδώ] και [εδώ]).

Από την άλλη, προφανώς, τίθεται και θέμα προσωπικών δεδομένων. Οι κάρτες, στις οποίες κεντρικό ρόλο θα παίξουν οι τράπεζες και το διατραπεζικό τους σύστημα (ΔΙΑΣ), θα μπορούν να καταγράφουν με μεγάλη λεπτομέρεια τις καταναλωτικές συνήθειες του κατόχου τους, καθώς και να [βγάλουν] επιπλέον κέρδη. Γι'αυτό η Ευρωπαϊκή Ένωση [πρόλαβε], χωρίς καν να περιμένει να μάθει τις λεπτομέρειες του εγχειρήματος, να πει ορθά-κοφτά στην κυβέρνηση ότι η ιδέα δεν πρέπει να υλοποιηθεί. Μια κάρτα όπως [αυτή] που εκδίδει η Εσθονία στους πολίτες της θα μπορούσε να λύσει πολλά από τα προβλήματα της γραφειοκρατίας, επιτρέποντας την άμεση ταυτοποίηση του φορολογούμενου στην δημόσια υπηρεσία που τον ενδιαφέρει και την πρόσβασή του εξ'αποστάσεως στα δικαιολογητικά και τις αιτήσεις που χρειάζεται, χωρίς να μοιράζεται όλες μας τις αγοραστικές κινήσεις με τις τράπεζες, την κυβέρνηση και κάθε άλλο ενδιαφερόμενο.

Όσο για τον αντίχριστο;  Αν ο ίδιος ο Χριστός (ή τέλος πάντων οι εν Ελλάδι εκπρόσωποί του) αποφάσιζε να [δώσει] από τους δύο (δισεκατομμύρια ίσως) [χιτώνες] του τον έναν στο κράτος, μάλλον θα το είχαμε λύσει το πρόβλημα.

ΥΓ: Η φωτογραφία είναι από [εδώ].

St. Pauli Store στα Εξάρχεια

Το ότι η St. Pauli έχει [οπαδούς] (και) στην Ελλάδα, το ξέραμε. Όπως επίσης και ότι οι περισσότεροι κυκλοφορούν στα Εξάρχεια όπου κάθε σαββατοκύριακο το [Dasein] δείχνει τα παιχνίδια της ομάδας. Στο [Monsterville], στην οδό Θεμιστοκλεους 53 (απέναντι από το καλύτερο σουβλάκι του Λεκανοπεδίου, τον Κάβουρα), υπάρχει δωμάτιο αφιερωμένο στην ομάδα - με επίσημες εμφανίσεις (συμπεριλαμβάνεται η επετειακή από το φιλικό με την Celtic για τα 100 χρόνια), κοντομάνικα (όπως αυτό που βγήκε για το 2-1 επί της Bayern το 2002), φούτερ, κασκόλ, σημαίες... Οι τιμές είναι οι ίδιες με το website της ομάδας και ήδη επενδύθηκαν 9 ευρώ προς την διακόσμηση (δείτε φωτογραφία) του σαλονιού με το απολύτως απαραίτητο rebel's choice κασκόλ. Το σαββατοκύριακο η μπουτίκ θα μεταφερθεί εν μέρει στην έκθεση του Sport FM στο Ελληνικό, και από Δευτέρα η πλήρης συλλογή θα είναι και πάλι διαθέσιμη στο μαγαζί. Walk on, walk on...